Arjan heeft mij uitgenodigd om samen weer eens te gaan vissen. Het is ondertussen alweer twee jaar geleden. Dat komt natuurlijk met name door de ziekte van Arjan en de drukte binnen zijn ondernemingen. Geen verwijt, sickness alleen een constatering.
Arjan onderhoudt verschillende voerstekken in de omgeving van Leeuwarden. Dat zijn discipline om dagelijks de stekken te onderhouden zich uitbetaald, blijkt wel uit het feit dat hij er continu karpers vangt. Vervelende is dat er andere “karpervissers” er lucht van krijgen en zijn voerstekken tijdens zijn afwezigheid bevissen. Normaal is het zo –zeker op groot water – dat je andermans voerstek met rust laat. Diegene investeert tijd, geld en energie in het opbouwen van een voerstek en wil graag daar zelf van profiteren. Blijkbaar vinden bepaalde personen het normaal om een graantje mee te pikken van wat een ander zaait. En als je met hen de discussie aangaat dat het ‘not done’ is om andermans voerplek af te romen, dan krijg je een heel epistel over stek claimen en dergelijke. Natuurlijk is het zo dat je geen stek kunt claimen (zeker op klein afgesloten wateren niet), maar we praten hier over zo’n honderd hectare water. Ik kan niet anders concluderen dat het respectloos is om je zo op te stellen. Het leidt er in ieder geval toe dat Arjan gestopt is met het bevoeren van deze stek(ken).
Een andere voerstek van Arjan is al twee weken niet bevist. Of ik zin heb om met hem mee te gaan? Natuurlijk, geen probleem. We spreken af om aan het eind van de middag bij de trailerhelling te verzamelen. En zo gezegd, find zo gedaan. Omdat ik ook al anderhalf jaar niet meer vanaf de kant heb gevist, ben ik een hele avond voorbereiding kwijt om mijn spullen bij elkaar te rapen en in orde te maken. Ik wil alles zo compact mogelijk meenemen. En gezien de slechte weersvoorspellingen neem ik de Armotent mee in plaats van de oval.
Conform afspraak arriveer ik aan het einde van de middag bij de trailerhelling. Arjan heeft beide Vortexen al klaar te staan. Na wat sjouwwerk kunnen we weg. Omdat het heel wat jaren geleden is dat ik met een boot deze route heb gevaren, kijk ik mijn ogen uit. Ik vermaak me prima. Tevens weer fijn om met Arjan te vissen.
Na een half uur varen komen we bij een recht stuk kanaal aan. Daar gaan we aan land. Arjan wijst mij de rechter stek aan en hij gaat zelf links zitten. Verder krijg ik wat tips over deze stek en waar ik volgens hem moet vissen. Ik laat alles op mij inwerken, maar eigenwijs als ik ben, zal ik toch de stekken aan een bodemonderzoek werpen. Eerst alles maar in orde maken. Eerst de tent, daarna de hengels.
Arjan heeft een nieuwe mix samengesteld. Het is eentje die veel donker is dan wat hij normaal maakt en de attractors zijn ook aangepast. Het spul meurt een uur in de wind. Het zit allemaal nog in de testfase en als de karpers het willen vreten, worden deze soort boilies begin 2015 door Sunrise Baitservice op de markt gebracht. Dus vandaag een mooie gelegenheid om te zien of het inderdaad vangende bollen zijn.
Rond half zes heb ik drie hengels op verschillende stekken geplaatst. De linker ligt aan de overkant net voor een paar losse rietjes, maar de bodem is daar wat harder. Meer dan een vierkante meter is het niet. De middelste hengel ligt ook aan de overkant. Aan de basis van een kleine uitloper van een rietkraag. De losse rieten zien er aantrekkelijk uit. Helaas is de bodem er boterzacht. Met honderdtwintig gram lood is dat dus geen optie. Daarom maar dicht tegen de rietkraag geplaatst waar de bodem het gewicht van het lood kan dragen. De rechter hengel plaats ik onder de eigen kant, precies tussen enkele stenen en takken op de bodem. Het mag dan wel een secuur werkje zijn, maar ik ben ervan overtuigd dat het zich terug gaat betalen.
Arjan vist met twee hengels aan de overkant en eentje in het midden. Volgens hem zijn deze stekken minder productief. Toch leveren deze plekken de grootste vissen op. Ik ben benieuwd.
Ik zit nog amper een uur te vissen of ik krijg een snelle zakker op de rechter hengel. Strak draaien en aanslaan. Helaas geen contact. Onderlijn controleren en opnieuw uitvaren. Twintig minuten later krijg ik een fluiter op dezelfde hengel. Na de aanslag moet ik meteen in de twee driekwarter hangen op de karper af te stoppen ter voorkoming dat deze de bomen in zwemt. Het lukt wonderwel en langzaam kan ik de karper naar me toe pompen. Onder de top weet de karper nog enkele uitvallen te plaatsen. Toch is het na vijf minuten over. Het scheppen van de vis laat ik aan Arjan over. Even lijkt het mis te gaan, maar dan ligt ie uiteindelijk in het net. Het is een spiegel en eentje die zwaarder is dan we afhankelijk dachten. Het meet- en weegwerk levert 80 centimeter op en 24 pond en 2 ons. Ik ben hartstikke blij! Mijn eerste vis op dit deel van de boezem en meteen een mooie. Arjan maakt een paar mooie foto’s en dan kan ik de vis weer laten zwemmen.
Na het vervangen van de onderlijn, wil ik weer uitvaren. Ik ben amper twee meter van de oever weg of ik krijg een fluiter op de middelste hengel. Die laat ik aan Arjan over zodat ik rustig kan aanleggen en hem kan assisteren met het scheppen van de karper. Arjan is het natuurlijk niet gewend om met mijn hengels te vissen, laat staan te drillen. Een beetje onhandig weet hij de karper richting het schepnet te dirigeren. De onwillige spiegelkarper houdt het aardig lang vol door onder de top rondjes te draaien, maar ook deze komt zonder gelazer in het schepnet terecht. Even later mag Arjan met de vis op de foto: 71 centimeter en 17 pond en 4 ons.
Ik ben even bezig om beide hengels weer op de juiste plekken te krijgen. Voor mijn gevoel ben ik nog maar net klaar of de rechter hengel krijgt weer een fluiter. Ik ben er als de kippen bij en ros de hengel van de steunen. Hangen! De vis trekt een meter door de slip. Meer ruimte krijgt hij niet want anders is Leiden in last vanwege de daar in het water liggende takken. Het gaat goed. Ik kan de karper keren en rustig naar me toe loodsen. Dit keer geen gedoe met scheppen. Het een schubkarper die de onthaakmat in gebruik neemt en is een stuk groter dan we hadden ingeschat. Met 81 centimeter en 22 pond en 3 ons mag ie met mij op de foto. Wijts is super blij!
Ik heb de vis amper teruggezet of de linker hengel krijgt een zakker. Blijkt een brasem te zijn die in de rug is gehaakt. Dus twee hengels opnieuw uitvaren. We krijgen geen tijd om koffie te drinken of ik krijg een fluiter op de rechter hengel. Ik laat deze beurt aan mij voorbij gaan en laat het aan Arjan over. Per slot van rekening heeft hij het voorwerk gedaan. Arjan vindt het prima en zo verdelen we de aanbeten onderling. Zonder al te veel problemen ligt enkele minuten later een spiegelkarper in het schepnet van 69 centimeter en 16 pond en 2 ons. Ook nu weer een paar foto’s en de vis mag daarna weer zwemmen. Man, man, man, wat een gekkenhuis! Aan de ene kant is het leuk dat de aanbeten zich snel opvolgen, maar echt genieten kun je er niet van want het is hard werken om de drie stokken in het water te houden.
Een uurtje later loopt de middelste hengel weer af. Weer een spieg el. Dit keer 73 centimeter en 16 pond en 1 ons. Snel op de foto en weer terug. Onderlijn vervangen en uitvaren.
Aangezien ik helemaal geen rekening heb gehouden met het feit dat het zo hard zou lopen, moet ik nieuwe onderlijnen knopen. Ik maak meteen maar een behoorlijk voorraadje aan. Per slot van rekening weet ik niet wat de nacht gaat brengen en dan wil ik niet zitten klooien om nieuwe onderlijnen te knopen. Veel tijd krijg ik niet want een kwartietje later een zakker op de rechter hengel. Het is weer de beurt voor Arjan. Helaas voor hem blijkt de veroorzaker een brasem. Goed voor de geur van de handjes…
Een uurtje later krijg ik een paar piepen op de linker hengel. Verder gebeurt er niets. Ik twijfel over deze hengel. Klopt er iets niet? Na een kwartiertje draai ik de boel binnen. Het lood is losgekomen en zit een stukje op de hoofdlijn geregen. Dus toch een beet. Onderlijn vervangen en terug uitvaren.
Omdat de vermoeidheid toeslaat, besluiten we maar om de slaapzakken op te zoeken. Lara de hond van Arjan ligt al een uurtje in dromenland en snurkt er al op los. Goed voorbeeld doet goed volgen.
Ik lig net te maffen of ik krijg en fluiter op de middelste hengel. Ik overweeg even om Arjan wakker te maken, maar omdat hij al een lange dag achter de rug heeft en morgen ook nog het nodige moet doen, besluit ik om hem maar te laten slapen; ik kan het ook wel alleen af.
Ik voel dat het hier geen grote karper betreft en kan de vis relatief makkelijk naar me toe pompen. Niet veel later ligt de karper op de onthaakmat. Het is een spiegelkarper van 67 centimeter en 13 pond en 2 ons. Ik maak een paar foto’s van de karper op de mat en laat de vis vervolgens weer rustig zwemmen. Het bekende ritueel van onderlijn vervangen en uitvaren volgt.
Vervolgens valt het stil en kan ik vier uurtjes lekker slapen. Dan word ik gewekt door een aanbeet op de rechter hengel. Ik ben er vlot bij en moet alle zeilen bij zetten om de vis te keren. Hengel in een hoepel en ik moet de vinger op de spoel houden om te voorkomen dat de karper lijn neemt. Voor een tiental seconden is er een patstelling en daarna besluit de vis een andere route te kiezen, weg van de obstakels. Ik laat de vis maar gaan en uitrazen. Langzaam kan ik lijn winnen en beetje bij beetje komt de karper dichterbij. Nog een paar flinke kolken onder de top en dan ligt ie in het schepnet. Bij het tillen van het net voel ik meteen met een nog beter exemplaar te maken te hebben. In het licht van de hoofdlamp zie ik dat het een ronde spiegelkarper betreft . De haak zit weer perfect achter de lip en een paar seconden later is de karper verlost van de tijdelijke piercing. Het verdict blijkt 75 centimeter en 25 pond exact. Ik sta even in dubio. Arjan wakker maken om foto’s te maken of de vis zakken en bij het ochtendgloren fotograferen? Ik kies voor het laatste.
Na het vervangen van de onderlijn en het uitvaren, kruip ik weet de slaapzak in. Vrij vlot val ik weer in slaap. Helaas is het maar van korte duur: een aanbeet op de middelste hengel. De dril stelt niet veel voor en vlot heb ik de karper op de onthaakmat te liggen. Een spiegelkarper van 64 centimeter en 12 pond en 4 ons. Snel op de foto voor het SKP archief.
Na het uitvaren de slaapzak in en kan ik nog een uurtje maffen voordat het einde van de pret is. Er moet vandaag weer worden gewerkt. Het uurtje wordt uiteindelijk anderhalf uur en word ik gewekt door de natte neus van Lara. Arjan volgt al snel. Die doet zijn beklag over het feit dat het de hele nacht stil is gebleven. Met een glimlach vertel ik hem van de actie die ik, gedurende de periode dat hij in dromenland lag, heb gehad en dat er eentje nog in de bewaarzak ligt te wachten om op de foto te gaan. Arjan is eventjes van zijn stuk gebracht, maar herstelt zich snel. “Mooi Wijts”, is het enige wat hij zegt. Ik weet dat hij het meent. Aansluitend een fotosessie en tijd voor de gebakken eieren.
Een half uurtje later ruimen we de spullen op. Als we halverwege zijn, komt een boot aangevaren. Het blijken twee controleurs. Even later laat ik mijn vergunningen zien en maak een praatje met de beste man. Arjan doet hetzelfde. Na tien minuten vertrekken ze weer. Wij even later ook. Arjan heeft mazzel. Hij heeft voor dit jaar vergeten de stickers achter op de Vispas te plakken. Formeel was hij in overtreding, maar de politieman laat het bij een waarschuwing. Arjan zal thuis nog even het papieren archief binnenste buiten moeten keren op zoek naar de stickers want de volgende keer is het aftikken.
Bij de trailerhelling boten uit het water trekken en de visspullen in de auto laden. Daarna de spullen van Arjan naar de opslagloods brengen en vervolgens mijn bestelling boilies ophalen. Vers van de pers. Met 45 kilo nieuwe RobinRedFish boilies kan ik het jaar mee uitvissen.
Onder het genot van een kop koffie praten we nog even na. Twaalf aanbeten, 10 vissen gehaakt waarvan acht karpers en twee brasems. En dat op boilies die in de testfase zitten. Daarbij opgeteld de resultaten van de andere sessies van Arjan met deze boilies, kan ik niet anders concluderen dat het prima bollen zijn. De karpers vreten het. De spiegel die ik een paar uurtjes in de bewaarzak had, scheet allemaal boiliepulp uit ten teken dat hij/zij flink heeft lopen schransen. Arjan spreekt altijd over attractief aas. Nou, wat mij betreft vallen de nieuwe boilies daar zeker onder.
Zoals de meesten weten, ben ik niet van Facebook en dergelijke. Arjan wel en hij vond het nodig om één van mijn foto’s op zijn pagina te plaatsen. Nu interesseert het mij geen biet hoeveel ‘likes’ zo’n foto krijgt. Maar Arjan is Arjan en die vindt dat nu eenmaal ‘leuk’. Binnen vierentwintig uur ruim 220 ‘likes’ weet hij donderdag te melden. O ja, de foto van de spiegel is ook op de Facebookpagina van Carpcrossing gezet. Binnen tweeëntwintig uur 1248 ‘likes’. Tja, het zegt mij niks. Het zal wel. Volgende week zijn ze de foto met mijn giechel erop alweer vergeten. Zo is Social Media ook wel weer.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik mij prima heb vermaakt. Dat ligt niet alleen aan het feit dat ik mooie karpers heb gevangen, maar nog meer dat ik na zo lange tijd weer met Arjan heb kunnen vissen. Er zijn maar twee mensen waarmee ik ‘samen’ kan karpervissen. Hij is er één van. En ik heb zo het vermoeden dat er wel meer gezamenlijke sessies zullen volgen. Wordt vast vervolgd.
