Afgelopen week heb ik vanwege de hittegolf verstek laten gaan. Geen zin om in die hitte te gaan vissen. Maar natuurlijk heb ik wel mijn voerstek onderhouden. Eerst om de dag gevoerd en de laatste twee dagen wel aaneen gesloten. Ik heb de hoeveelheid boilies per keer nog verder terug geschroefd. Aangezien er niet veel karpers op de stek scharrelen, and heeft het geen zin om veel te voeren. Daarentegen heb ik de smikkelmix wel in hoeveelheid aangehouden. De meerkoeten vreten het niet en de brasem kan ook niet alles wegwerken. Dus voor mijn gevoel moet het kloppen. Maar of dat zo is, dat zal de praktijk uit moeten wijzen.
Er zijn vandaag aan het einde van de middag regenbuien voorspeld. Tevens een kleine kans op onweer. Aan het begin van de middag zie ik op de buienradar al de eerste grijze plukken aankomen en ik besluit dan ook om vandaag niet te laat van huis te gaan. Als het even kan, wil ik voor de regenbuien op de stek aanwezig zijn en de boel tijdig uit te varen zonder direct een nat pak op te lopen.
Ik heb in een nog hoge luchttemperatuur (26 graden) de boot beladen. En al doe je het rustig aan, toch zweet je na een paar minuten je kapot. Nog voor ik mij heb omgekleed, begint het te druppen. Gelukkig stelt het niet veel voor en kan ik even later toch nog droog vertrekken.
Een half uurtje later ben ik onderweg naar mijn stek. Als ik de sloot uitvaar het grote water op, word ik begroet door een zuidwestenwind kracht vier. Even later begint het ook te regenen. Vreemde is dat de lucht boven mij blauw is en de zon schijnt. Waar de regenwolken dan zijn? Speling van de natuur? Gelukkig zorgt de warme wind ervoor dat ik niet echt nat word.
Na drie kwartier varen, arriveer ik op mijn stek. De wind staat er volop en ik weet nu al dat het plaatsen van de steekstokken een lastige zaak gaat worden. Ik moet net naast een rietkraag liggen en het achtereinde van de boot moet net buiten de rietkraag steken. Ook moet mijn Vortex precies tussen de karperboot en de rietkraag passen. Kortom, het is vragen om ellende. Ik moet behoorlijk alle zeilen bijzetten om goed gepositioneerd de stokken te plaatsen. Het vraagt de nodige kracht en na een vijftal minuten ben ik tevreden hoe ik lig. Nadeel is nu wel dat de wind en dus de golven vol op de achterzijde van de boot staan te beuken. Dat wordt dus schommelen.
Tegen half vijf heb ik alle drie de hengels te liggen waar ik ze wil hebben. Aangezien ik in mijn vorige blog uitgebreid heb beschreven hoe en waar ik de hengels heb te liggen, zal ik dat nu niet herhalen. Wel heb ik de linker hengel met de linker van de rechterset omgewisseld. Reden? Nou, geen echt goede reden. Meer een gevoel dat ik dit moest doen.
Kwart over vijf draait de wind van zuidwest naar west en neemt een beetje af. Ruim een uur later draait de wind terug naar zuidwest en neemt toe naar windkracht vijf. De rietkragen gaan plat en mijn boot krijgt het aardig te verduren. Gelukkig heb ik de steekstokken anderhalve meter de bodem in gedraaid; die blijven wel staan. Het wind en golfgeweld is dusdanig dat de boot continue in beweging is en ook de Vortex ligt te stuiteren. Het schepnet dat ik altijd klaar heb te liggen in de Vortex, waait tot tweemaal toe uit de boot en moet ik die uit de rietkraag vissen. En zelfs één van de touwtjes waarmee ik een steekstok aan de boot bevestig, raakt los. Dat is me nog niet eerder overkomen. Toch wel bijzonder. Ik heb een maand of wat geleden gevist bij windkracht acht. Met de punt van de boot in de wind was het redelijk te doen, al was het geen pretje. Nu is de wind minder krachtig en heb ik wel meer problemen omdat de achterkant van de boot op de wind ligt.
Gezien de omstandigheden zit ik halverwege avond in dubio of ik niet een andere positie moet gaan innemen om fatsoenlijk te kunnen blijven vissen. Ik overweeg of ik niet naar de oude plek moet van dit gedeelte van het water. Ik lig dan iets meer uit de wind. Aan de andere kant krijg ik dan de wind en golven op de zijkant van de boot. Dat vist net zo goed onrustig. Daar komt nog bij dat ik dan maar met twee hengels kan vissen in plaats van drie wat het aantal mogelijkheden nog verder doet afnemen. Ik besluit uiteindelijk te blijven zitten en mijn kansen af te wachten.
Cock belt. Hij wil weten of ik al actie van karpers heb. Ik moet toegeven, hij heeft er blijkbaar vertrouwen in. Ik moet hem teleurstellen. Enige actie die ik heb is van duikende meerkoeten die al meer dan vijf bollen hebben weten te vinden. Cock meldt dat hij de afgelopen week wel heeft gevist. Resultaat is nul komma nul. Ook zijn karpervissende buurman heeft niets kunnen vangen. Het valt Cock erg tegen dat ondanks het voeren en elke nacht vissen er geen karpers worden gevangen. Ze zijn er gewoon niet. Ik opper om anders een andere stek te gaan zoeken. Maar ja, als je vanuit je tent achter de caravan kunt vissen, is de comfort toch wel heel erg prettig. Dat je dan niet op de vis zit, moet je dan voor lief nemen.
Afgelopen weekend heeft Wesley met zijn vismaat Jeroen enkele nieuwe karperwateren in Frankrijk bezocht. Vanuit de gedachte informatie op te doen en later in het seizoen terugkomen, is de verkenningstocht geslaagd. Maar vanuit het perspectief van mogelijkheden en vangsten was het ronduit slecht. Twee vissen uiteindelijk en dat in geen goede omstandigheden. Overdag drukte aan de oevers met bierdrinkende en hasj rokende mensen aan de waterkant, die ook nog een deel van de avond bleven hangen. Het niet mogen nachtvissen op dit soort wateren. Bedreigt worden door locals dat je er als Nederlander niet gewenst bent op het water. En natuurlijk nog het weer. Overdag bijna 37 graden en ’s nachts koelde het ook niet veel af. Kortom, bikkelen geblazen. Wes is Wes en die heeft de planning alweer rond voor het najaar. Hij moet en zal desbetreffende wateren aanpakken en kraken. Mijn zegen heeft ie.
Als we het toch hebben over het vissen in het buitenland, Arjan is vorige week vertrokken voor een zakelijke trip naar Engeland om de Vortex rubberboten daar te promoten. En Arjan dacht meteen dan maar het nuttige met het aangename te combineren. De eerste nacht sliep hij op de heilige grond van Wraysbury waar hele boeken over geschreven zijn. Daarna viste hij samen met Mike Brown van CC Moore Benelux op de Theems, daar waar Terry Hearn actief is en drie dagen geleden heeft hij op eigen houtje plaatsgenomen aan een dayticket water in zuidwest Engeland. Nu gaat hij voor mijn website een artikel over zijn belevenissen aldaar produceren, althans dat heeft hij mij toegezegd. Daarom zal ik nu niet teveel uitweiden over zijn ervaringen. Een deel heeft hij al op Facebook gezet. Toch wil ik hier alvast een paar mooie foto’s laten zien. Feit is dat ze hem daar niet snel zullen vergeten. Binnen drie dagen kreeg hij 11 aanbeten en ving hij er 8 waaronder de twee grootste schubs van het water. Normaliter krijg je maar één beet in een heel weekend. Hij is door de locals nog net niet heilig verklaard!
Het tweede deel van de avond blijft angstvallig stil. De wind neemt tegen twaalven af en vervolgens trekt de lucht dicht. Voor de zekerheid leg ik mijn regenpak alvast klaar. Mocht het gaan plenzen dan kan ik in een handomdraai de jas en broek aantrekken. Zeker met deze wind ben je in een minuut doornat. Voorlopig blijft het nog droog.
De hele nacht blijft het stil en tegen vieren ben ik wakker. Kop koffie en een krentenbol zorgen ervoor dat de kachel blijft branden. De wind is nog steeds vrij krachtig. Tegen vijven begint het te regenen. Regenpak aan en weer de slaapzak opgezocht. Ik hoop nog op een aanbeet in de ochtend.
Ondanks de stille hoop tikken de minuten weg. Minuten worden uren en alleen het gebeuk van de golven op de achterzijde van de boot is het enige aan actie. Ik hou het tot tien uur vol en besluit om in te pakken. Meteen rijst de vraag wat ik moet doen. Op deze stek doorgaan of toch een andere plek opzoeken? Na veel wikken en wegen en de nodige twijfel besluit ik om te gaan verkassen.
Een uurtje later ben ik op een ander gedeelte druk in de weer met dieptemeter en peilstok. Het is fysiek een pittig klusje om met een drie meter lange stok de bodem af te tasten bij windkracht vier. Ik vind wel interessante plekken maar zit te dichtbij een vaarroute. Dat wil zeggen dat ik niet in de buurt lig van een vaargeul, nee, verre van dat, maar ik heb eerder gezien dat veel boten afsnijden en dan varen ze precies over de plekken die ik nu juist zou willen bevissen. Om gezeik en dergelijke te voorkomen, kies ik ervoor om toch nog ergens anders te kijken.
Op de volgende plek hoef ik niet te peilen die ken ik uit mijn hoofd. Na een kwartiertje heb ik 7 kilo voer over een strook van 150 meter verspreid en vaar daarna terug naar de trailinghelling. Tijdens de terugtocht twijfel ik nog steeds of ik de juiste beslissing heb genomen. Had ik wellicht niet beter kunnen blijven zitten waar ik zit. ’s Avonds heb ik contact met Wesley. Die weet mij te melden dat in zijn regio ook geen schub is gevangen. Zou het dan toch aan het weer of aan de maanstand hebben gelegen? Het voedt nog meer de twijfel in mijn hoofd. Afijn, ik merk dat de motivatie een deukje oploopt. Toch maar vasthouden aan mijn plan en het op de andere stek proberen.
