5 Augustus 2015

Elk jaar is het traditie dat als Annette vakantie heeft we een nachtje samen gaan karpervissen. Uiteraard moet het dan mooi weer zijn. Glaasje wijn erbij, buy cialis hamburgertje bakken en het gezellig maken. Nu ben ik van huis uit iemand die goed wil vissen zonder allerlei gedoe erom heen, maar voor haar maak ik graag een uitzondering. Maar er is meer. Sinds een maand geleden heb ik de karperstokken niet meer aangeraakt. Ben het vissen even zat en beleef er geen plezier aan. Stug doorgaan is dan ook het slechtste wat je kunt doen, vandaar. Ik sta dan ook even in dubio. Wel of niet vissen. Aangezien er aankomend weekend een belangrijke happening is, wil ik daar niet helemaal blanco verschijnen. Dan maar toch een nachtje vissen om ‘in’ te komen.

Als ik Annette meeneem voor een nachtje karperen, dan bereid ik de stek wel goed voor. Per slot van rekening wil ik haar wel wat karpers in levende lijve laten zien; die op de foto’s ziet ze genoeg. Daarom heb ik besloten om eerst twee dagen goed te voeren en trachten zoveel mogelijk karpers op de stek te krijgen. Eigenlijk niks nieuws ware het niet dat ik voor een iets andere aanpak kies dan ik normaliter doe.

Op dit deel van de Friese boezem, waar we de sessie gepland hebben, voer ik altijd alleen boilies. Het voeren van mini-aas, al dan niet in combinatie met boilies, trekt veel kleine vis aan. Dat kan een voordeel zijn, maar hier een nadeel als je de wat betere exemplaren wilt vangen. Omdat ik toch veel actie wil hebben, kies ik ervoor om toch een combinatie van mini-aas en boilies te voeren. De beetmelders moeten piepen.

Ik voer twee dagen voorafgaand aan de vissessie. Elke dag voer ik 2, recipe 5 kilo 16 mm RobinRedFish boilies en 3,5 kilo een combinatie van gekookte maïs en tijgernoten. Door het mini-aas meng ik ook nog 2 kilo gebroken boiliedeeg. In een eerdere blog heb ik daarover al uitgebreid geschreven. Ik voer de combinatie over een oppervlakte van 100 bij 50 meter, een klein voetbalveld dus. Ik hoop daarmee zoveel mogelijk karpers te bereiken ongeacht het formaat. Door dit twee dagen te doen, hoop ik dat de vissen vol op het aas gaan waardoor ik na de twee voerbeurten een flink aantal aanbeten krijg.

Halverwege de middag heb ik de boot te water gelaten en zijn we snel onderweg. Voor mijn gevoel heb ik veel teveel materiaal bij me, maar als ik het allemaal in ogenschouw neem, besef ik mij dat ik alleen een extra stretcher en een rugzak met daarin de slaapzak en wat “vrouwartikelen” mee heb genomen. Dus het valt wel mee. Ik vaar rustig richting stek en na een uurtje arriveren we daar waar ik wil liggen.

SONY DSCHet is prachtig weer. Luchttemperatuur is een graadje of 24, het water 22,7 graden en de wind komt uit het zuid-zuidoostelijke richting kracht 2. Het is licht bewolkt en eigenlijk zijn het vrij ideale omstandigheden. Het klaarmaken van de hengels gaat me soepeltjes af en tegen half vijf heb ik alle drie de hengels verspreid ingegooid zodat ik de beide randen en eentje in het midden van de voerplek kan bevissen. Dus kans om vraatzuchtige en voorzichtige azende karpers te onderscheppen. Daarna Annette comfortabel installeren. Op de stretcher een boekje erbij en zij is tevreden.

Omdat het erg rustig is op het water, treat hoop ik op een snelle aanbeet. Ik heb verspreid een paar handen boilies gevoerd en verwacht min of meer dat een scharrelende karper snel tegen de lamp zal lopen. Maar het is en blijft grootwater vissen en dan kan de vooraf gecalculeerde rekening een andere uitkomst hebben dan gedacht. Het blijft een kwestie van afwachten.

Aan het begin van de avond haal ik de fles Rosé te voorschijn en bak ik een paar hamburgers. Normaliter ben ik niet van de fastfood en alcohol tijdens het vissen. Op mijn leeftijd moet je nu eenmaal goed op je voeding letten en daar komt nog bij dat ik een goede maaltijd wil eten om in het dagelijkse ritme te blijven. Daardoor is het me tot op heden gelukt om meerdere nachten per week te vissen naast mijn werk. Dan moet je voldoende fit zijn om het vol te houden. Omdat het nu vakantie is, wil ik wel een uitzondering maken temeer omdat ik Annette er nu eenmaal een plezier meedoe. De Rosé is voor de gezelligheid.


Een uurtje later is het tijd voor koffie. Annette wil graag de kap van de boot omhoog en vraagt of ik de slaapzak al voor haar wil uitstallen. En zoals het een goede gastheer betaamt, voer ik haar wens (lees: opdracht) netjes uit. Als ik daarna wil genieten van mijn kop koffie, is daar de eerste aanbeet. Een fluiter op de rechter hengel. Het lijkt wel of karpers alleen zich prikken als je als karpervisser een kop koffie wil nuttigen. Hoeveel verhalen zijn zo begonnen?

SONY DSCTerwijl de karper snelheid maakt, pak ik de hengel van de steun, vinger op de spoel en aanslaan. Hangen! De karper is op volle snelheid maar trekt geen lijn van de spoel. Ik draai de knop van de slip naar de vechtstand en haal de vinger van de spoel. Dat is dan wel het nadeel als je met molens vist zonder vrijloopsysteem. De karper scheert eerst naar links, keert en slaat een kolk en koerst naar rechts op de lengte van de lijn. Gezien de gedecideerdheid van de vis, heb ik al snel in de gaten waar hij heen wil: de rietkraag. Ik voer de druk op om zoveel mogelijk lijn te winnen alvorens hij de rietkraag bereikt. Toch kan ik niet voorkomen dat een halve minuut later de vis zich in de rieten boort. Ik voer de druk verder op en hou de hengel zo hoog mogelijk. Omdat de rietkraag vrij dicht is, is er voor de karper vrij weinig ruimte om zich diep in de rietkraag vast te zwemmen. Door druk te houden en te blijven pompen, krijg ik de karper steeds dichterbij de boot. Al met al ben ik in totaal een minuut of drie bezig om de karper in het schepnet te krijgen. Op de onthaakmat zie ik dat ik de schubkarper perfect in de onderlip heb gehaakt. De onderlijnmontage heeft zijn werk prima gedaan. Ik meet en weeg de schub, show de vis aan Annette die het allemaal wel prima vindt. Snel de schub terugzetten. Die heeft het water nog niet aangeraakt of knalt weg. Even later kan ik in mijn logboek noteren: schubkarper 65 centimeter en 13 pond exact. Standaard onderlijn, Wide Gape maat 6 en een snowman combinatie.

SONY DSCEen half uurtje later draait de wind naar oost en wordt het bijna windstil. Anderhalf uur later neemt de bewolking toe. Er is geen regen voorspeld en ik vermoed dat gedurende de nacht de hemel wel weer open zal trekken. Annette heeft de slaapzak al vlot opgezocht en probeert te slapen. Helaas krijg ik al gauw het verwijt dat ik voor haar ben vergeten een kussen mee te nemen. En ja, dan lever jij – als goed gastheer – je eigen kussen in want chagrijnige vrouwen maken het vissen er niet leuker op.

Net voor half twaalf zakt de waker van de middelste hengel en trekt daarna weer strak tegen de hengel aan. Ik sla daarna direct aan, maar voel geen weerstand. Inspectie van de onderlijn leert dat het lood van de wartel is losgekomen en dat de haakpunt ook niet zo scherp meer is. Heeft er toch een karper aan gehangen en zich van de haak ontdaan? Brasem die hetzelfde heeft gedaan? Ik vrees het eerste. Ik vervang de onderlijn voor een nieuwe en gooi opnieuw in.

Kwart voor twee gebeurt al wat ik heb voorspeld: de lucht trekt open en een prachtige sterrenhemel openbaart zich. Tegelijkertijd krijg ik weer een zakker op de middelste hengel. Ik draai de lijn wat op en hou de waker en de top van de hengel zo goed mogelijk in de gaten. Het lood is in ieder geval verplaatst, maar er gebeurt verder niets. Ik besluit toch om de hengel te laten liggen. Even aanzien.

Terwijl ik in gedachten nog de mogelijke aanbeet op de middelste hengel analyseer, krijg ik plotseling een fluiter op de linker hengel. Vinger op de spoel, hengel uit de steun en hangen. Ik voel meteen dat het een kleine karper is. Ik kan hem makkelijk naar de boot dirigeren, maar onder de top gaat ie flink te keer. Ik laat de karper even uitrazen alvorens in het schepnet te dirigeren. Beter in het water uitrazen dan op de onthaakmat een spartelpartij. Ook nu zit de haak perfect in de onderlip. De onderlijnmontage met elastiek heeft zijn werk gedaan. Tien seconden later zwemt de schub weer: 66 centimeter en 7 pond exact.

Dan gaat het hard. Ik heb de kleine schub nog niet teruggezet of de rechter hengel loopt af. Na de aanslag voel ik meteen dat ik met een iets zwaarder exemplaar heb te maken want ik krijg behoorlijk wat tegengas. Ik vind het prima want daar doe je het per slot van rekening voor. De slip tikt af en toe en als ik de karper vlak bij de boot krijg, begint de echte strijd pas. Elke keer als ik wat lijn win, trekt de karper het met gemak weer van de spoel. En zo gaat het minuten door. Ik heb ondertussen wel in de gaten dat ik waarschijnlijk met een spiegel heb te maken gezien de kenmerkende vechtstijl. Het doet mij weer eens beseffen dat deze vissen niet alleen qua uiterlijk een aanwinst zijn, maar ook vanwege hun uithoudingsvermogen. Ik geniet dan ook met volle teugen.

SONY DSCNa zes minuten kan ik eindelijk het net om de vis schuiven. Ook nu mag ik constateren dat de onderlijn zijn werk heeft gedaan want de haak zit wederom perfect in de onderlip. Het is zoals verwacht een spiegelkarper. Meten en wegen levert op dat ie 67 centimeter lang is en 16 pond en 3 ons weegt. Ik maak snel een paar platen voor het archief en zet de vis terug. Daarna ben ik even bezig om beide hengels weer in orde te maken. Het is duidelijk dat de vissen ervoor hebben gekozen om in de donkere uren te azen. Ik vermoed dan ook dat de pret nog niet over is. Van slapen zal niet veel terechtkomen. Annette daarentegen ligt al in dromenland. De aanbeten krijgt ze nog wel mee vanwege het geluid van de beetmelders, maar van de rest niet. Ik maak haar dan ook niet wakker om de gevangen karpers te laten zien. Die heeft ze in haar leven met mij al genoeg gezien.

Als ik beide hengels weer heb ingegooid en er wat verspreid boilies omheen heb gevoerd, kruip ik de slaapzak in. Ik lig amper in dromenland of ik krijg een langzame zakker op de rechter hengel. Uit de slaapzak en de lijn een stukje opspoelen. Weer begint de waker te zakken. Voor mij het teken dat er ‘wat’ aanhangt. En inderdaad bengelt er een brasem aan de haak. Snel onthaken, onderlijn inspecteren en opnieuw de zaak het water in gezwiept.

SONY DSCIk wil net de slaapzak inkruipen of de beetmelder van de linker hengel gilt het uit. Binnen twee seconden sta ik met een kromme hengel in de handen. De karper trekt een kort sprintje en komt dan makkelijk richting de boot. Ik vermoed dat ik weer met een kleine schub heb te maken. Die mening stel ik bij als ik de karper bij de boot heb. Daar trekt de vis regelmatig lijn van de spoel en heb ik de hengel continue in een mooie curve te staan. De zachte tweeponder blijkt elke keer weer zijn werk uitstekend te doen. Uiteindelijk kan ik de karper in het net trekken en op de onthaakmat hijsen. Het is één van de torpedoschubs die ik hier wel vaker tegenkom. Geen ronde vissen maar langgerekt. Als ik de haak opzoek in de bek van de karper, zie ik wederom dat de elastiekonderlijn de haak mooi achter de onderlip in heeft laten draaien. De haak zit dan ook stevig vast en ik heb de nodige moeite om de haak los te krijgen. Daarna maak ik een paar foto’s en zet de vis terug terwijl het in het oosten begint te schemeren. Terwijl de nieuwe dag zich aankondigt, schrijf ik de schub in mijn logboek bij. Met 73 centimeter en 15 pond en 1 ons meer dan de moeite waard om te vangen.

SONY DSCEindelijk krijg ik daarna de kans om even een hazenslaapje te doen. Anderhalf uur om precies te zijn. Terwijl Annette zich uitrekt en wil opstaan, krijg ik een haperende aanbeet op de middelste hengel. Ik vlieg uit de slaapzak, rits de anti-muggendeur open en trek de hengel van de steunen. Op veertig meter afstand zie ik een grote kolk ontstaan, gevolgd door een grote boeggolf. Hengel in de vechtstand en de slip tikt een meter of drie lijn van de spoel. Hoppa, dat gaat lekker. De karper scheert op de lengte van de lijn naar rechts, keert en zwemt dezelfde afstand terug. Ik probeer wat druk te zetten, maar de vis is daar niet van onder de indruk. Hij blijft op afstand heen en weer zwemmen. Toch blijkt de druk de vis teveel te worden want beetje bij beetje kan ik ‘m dichterbij pompen. Bij de boot is het nog even spannend. De vele uitvallen vragen de nodige concentratie van mij om te voorkomen dat door de korte stuk lijn er teveel druk op de haak wordt uitgeoefend. En dan is het plotseling over. Kop boven water, lichaam schuin en ik kan het schepnet onder de karper schuiven. Hij is inderdaad een stuk groter dan ik de laatste uren aan formaat heb gevangen. Op de onthaakmat kan ik de schubkarper eens uitgebreid bewonderen. Nog even meten en wegen en een foto van de vis. Met 84 centimeter en 19 pond en 3 ons een echte boezemschub. Als ik de vis terugzet, heeft ie even tijd nodig om op adem te komen. Daarna een ferme staartslag en weg is ie.

Als ik de hengel opnieuw heb ingegooid, wil ik toch nog even de slaapzak opzoeken. Het is me niet gegund. Ik wilde veel aanbeten en dus krijg ik veel aanbeten. Dit keer een fluiter op de rechter hengel. Ook nu voel ik na de aanslag een massieve weerstand, maar  niet zo wild en opgejaagd als bij de schub die ik zojuist heb gevangen. Dit gaat veel rustiger. De karper zwemt rustig naar links en blijft op gewicht de spanning op de lijn houden. Ik wil en hoef niets te forceren en laat de karper rustig moe zwemmen op de lengte van de lijn. Af en toe keert de vis om daarna dezelfde weg terug te zwemmen. Dat spelletje herhaalt zich een paar keer. En met elke wending kan ik enkele meters lijn winnen. Dat gaat zo een minuut of wat door. Annette die op de rand van de stretcher zit, kijkt belangstellend toe. Ik geef aan dat ik een mooie karper aan de andere kant van de lijn heb en dat ze zo meteen wellicht een paar foto’s mag maken. Ze vindt het – zoals gewoonlijk – prima.

SONY DSCAl met al ben ik zo’n 6 minuten bezig om de karper dichterbij de boot te krijgen. En als de karper voor de eerste keer de oppervlakte doorbreekt, zie ik dat er een stevige spiegel aan de haak hangt. Het gevecht duurt nog een minuut en dan is het over. Schepnet eronder en de spiegel kan geen kant meer op. Even later maakt Annette een paar foto’s van mij met de spiegel en dan zet ik deze weer terug in zijn of haar element. Met 76 centimeter en 20 pond en 2 ons een waardige afsluiter.

Hoewel ik heel graag nog een uurtje de oogluiken wil sluiten, is het Annette die toch laat weten dat ze graag het ontbijt geserveerd wil hebben. Dus ik kan aan het eieren bakken. Kop koffie erbij en nog even nagenieten van de omgeving en de vangsten. Ik hoop nog op een laatste aanbeet, maar de karpers hebben de stek verlaten zoals ze dat altijd doen. Tegen tienen ruim ik alles op en varen we terug naar huis.

Hoewel ik het prima naar de zin heb gehad, is het heilige vuur niet ontbrand. Ik heb teveel op mijn bordje te liggen dat ik de komende weken wil wegwerken. Daarnaast is het erg druk met boten, recreanten en toeristen op de meren waardoor het rustig vissen er niet bij zal zijn. Ik wil niet continue op mijn hoede moeten zijn op mafkezen die midden in de nacht zonder verlichting gaan varen en mijn stekken op de kop zetten. Eerst moet de zomervakanties maar over zijn.

Overmorgen ga ik naar België voor een vissessie op Heylakkers in het kader van de Reünie Oude Rotten. Op Piet Vogel na zullen alle Oude Rotten aanwezig zijn inclusief Rini Groothuis, Alijn Danau, Theo Pustjens, Sjef van den Hoven, Marco Kraal, Luc de Baets en mijzelf natuurlijk. Wesley Smits en Arnout Terlouw zullen als organisatoren er ook zijn. Ik kijk er naar uit. Morgen eerst de spullen in orde maken en de dag erop 315 kilometer sturen. Ik ben benieuwd…