4 September 2015

De meteorologische herfst is begonnen. En dat is meteen ook aan het weer te merken. Zestien graden, prostate harde wind en plensbuien. Het lijkt wel of de zomer op 1 september meteen Nederland heeft verlaten. Zo loop je nog in korte broek bij vijfentwintig graden plus en zo is het tien graden kouder. De grote boom in mijn tuin laat dan ook meteen de eerste bladeren vallen.

Afgelopen drie dagen werk gemaakt van het aanleggen van een grote voerstek op een plek die ik in juli heb verlaten. Ik wil niet meteen gaan zoeken naar nieuwe stekken alhoewel ik dat wel in overweging neem. Ik wil eerst kijken of het hier gaat lukken omdat deze plek van nature een trekpleister voor de karper is. Mocht het niets opleveren, dan kan ik zonder enige belemmering opzoek gaan naar nieuwe bestemmingen. Ik heb een aantal plekken in mijn hoofd de revue laten passeren dus in noodgevallen hoef ik niet blanco te beginnen.

Zoals gezegd de afgelopen drie dagen gevoerd in een lange strook van tweehonderd meter lang en zo’n vijftig meter breed. Ik heb elke dag spaarzaam gevoerd. Dat wil zeggen dat ik de eerste dag 3 kilo 24 mm RRF boilies heb gevoerd. De tweede dag 1,5 kilo RRF boilies met daarbij 3, look 5 kilo smikkelmix. En op de derde dag hetzelfde als dag twee. Omdat ik geen activiteiten van meerkoeten heb kunnen waarnemen, mag ik er gevoeglijk vanuit gaan dat zij de boilies niet gaan rapen waardoor ik minder hoef te voeren; is weer goed voor de portemonnee.

Het is de hele middag kloteweer. Harde westenwind kracht vier tot vijf en onophoudelijke regenbuien met af en toe een klap onweer. Ik besluit eerst de buien af te wachten, maar tegen vieren ben ik het wachten zat en laad de spullen in de boot. Zeiltje over de meest kwetsbare spullen en in de regen op pad naar de trailerhengel. Daar is het uitgestorven. Ook al ongewoon voor deze tijd van het jaar. Na een half uurtje varen ben ik op locatie.

SONY DSC

Rond half zes heb ik de eerste hengel op de juiste vierkante meter te liggen en niet veel later volgen de andere twee hengels. In een waaiervorm vis ik vanuit het midden naar de kant. Om de LDB onderlijn weer aan een test te onderwerpen, health heb ik die op de middelste hengel gemonteerd. Ben benieuwd of deze net als de vorige keer een positief onderscheid kan maken.

Ik ben nog maar net geïnstalleerd en sta in de stortregen even bij de hengels over het water te turen. Dan hoor ik een piep op de linker hengel. Ik kijk automatisch naar de hengel en hoor weer een piep: beet! Nog voor de hengel helemaal kan doorbuigen en de baitrunner van de Shimano molen in werking treed, heb ik de hengel al te pakken en in de vechtstand getrokken. Na contact koerst de karper meteen naar links, weg van de gevaarlijke mosseltjes. De eerste slag gewonnen.

Met het gezicht in de regen en wind kan ik de karper langzaam dichterbij pompen en niet veel later cirkelt de vis onder de top. Met de uithoudingsvermogen van de karper zit het wel goed want die weet minuten lang rondjes te zwemmen zonder dat ik er wat tegen kan doen. Oké, ik kan de boel forceren maar dat is nergens voor nodig. De karper lekker onder de top uit laten razen en dan geen gespartel op de mat. Wel zo prettig.

SONY DSCIn het helder wordende water zie ik dat er een spiegelkarper aan de haak bengelt. Ik vermoedde al zo iets. Uiteindelijk kan ik het net onder de vis schuiven en even daarna binnenboord hijsen. Inspectie van de bek leert dat de haak perfect achter de onderlip vlees heeft gepakt. Die was niet losgekomen. Het meten en wegen leert dat de spiegel 63 centimeter lang is en 15 pond en 3 ons zwaar. Even een paar foto’s maken van de spiegel op de mat en daarna mag ie weer zwemmen.

Nadat ik de hengel opnieuw secuur heb de plek heb gepositioneerd, merk ik dat de wind wat is gedraaid. Ik besluit dan ook om de boot mee te draaien. Is wel even wat werk, maar ik wil de punt van de boot in de wind houden ook om achter de kap wat tegen de regenbuien te kunnen schuilen. Na een minuut of tien kan ik weer rustig op de stoel gaan zitten.

De hele avond blijft het rustig. Ik moet door de draaiende wind de boot nogmaals een stukje draaien. Voor de positie van de hengels maakt dat niet uit. Door de bevestiging van de rodpods kan ik die makkelijk mee laten draaien. Af en toe wordt het droog om daarna weer getrakteerd te worden op flinke plensbuien. Tegen elven kruip ik de slaapzak in en ben vrij snel in dromenland.

Om precies half drie krijg ik een zakker op de rechter hengel. Binnen twee seconden sta ik bij de hengel en ros die van de steunen terwijl ik als een bezetene lijn opspoel. De vis blijkt in sneltreinvaart op mij af te zwemmen en tien meter voor de boot krijg ik pas grip op de situatie. Ondertussen word ik tijdens dit feestje weer getrakteerd op een enorme plensbui. Ik heb wel een regenjas aan maar geen regenbroek. En daar sta je dan met een kromme hengel met een weerbarstige karper aan de lijn terwijl het met bakken naar beneden komt. De eerste minuten gaat het nog maar gaandeweg begint het regenwater van de jas naar beneden te sijpelen met als gevolg dat mijn broek zeiknat wordt. Ik probeer in de tussentijd de karper wat sneller in het net te krijgen. Dat blijkt vergeefse moeite. Hoe harder ik trek hoe meer de karper probeert weg te komen.

Als ik uiteindelijk geen droge draad in mijn broek heb, geeft de karper zich gewonnen en kan ik deze in het schepnet dirigeren. Op de onthaakmat zie ik in het rode licht van de hoofdlamp dat een schubkarper de boosdoener is. De haak blijkt net buiten de bek in het harde deel te zitten. Ik zie geen scheurtje in de bek zitten dus ik heb de schub echt buiten de bek gehaakt. Maakt niet uit. Vast is vast.

SONY DSC

De schubkarper is 70 centimeter lang en 15 pond en 3 ons zwaar. Zelfde gewicht als de vorige spiegel maar een stukje langer. Zo zie ik ze graag. Lang en stevig in het vlees. Gauw een paar foto’s en weer terug. Daarna  mijn broek uit trekken en de salopet aanhijsen.

Nadat ik de hengel weer heb uitgevaren de brander aangestoken en een kwartiertje op volvermogen laten branden. De zeiknatte broek er boven hangen totdat de stoom eraf komt. De buitenkant kan ik redelijk vlot droog krijgen maar de binnenzijde, die van een heel dun soort van fleece is, blijft nat. Omdat het buiten nog steeds waait en het droog is geworden, span ik een spin (elastiek) tussen de kap en een steekstok. Daarover heen de broek gehangen. Wind droogt nu eenmaal beter dan warmte. Prima oplossing. Na een uurtje is de broek inderdaad bijna droog. Waslijn verwijderd en de broek onder de kap uitgehangen. Eerst maar weer eens de slaapzak opzoeken.

SONY DSC

Ik val vlot in slaap en net voor half zeven krijg ik een fluiter op de rechter hengel. Als ik onder de kap vandaan kom om de hengel op te pakken, vliegen mij weer flinke regendruppels om de oren. Meteen na de aanslag, terwijl ik direct contact met de karper maak, trek ik eerst mijn  regenjas aan. Even een tip tussendoor. Als je een regenjas aanschaft voor dit soort gelegenheden, koop dan eentje die je een paar maten te groot is. Die is veel makkelijker aan te trekken als je maar één hand ter beschikking hebt omdat je met de ander met een kromme hengel staat. Een jas op maat krijg je nooit aan met één hand, tenminste, ik niet.

SONY DSCDe karper hangt wat op de hengel en trekt een meter lijn van de spoel. Daarna zet deze koers naar rechts waardoor ik beetje bij beetje lijn kan winnen. Niet veel later heb ik de karper bij de boot. En daar begint het bekende rondjes zwemmen. Na een minuut of vijf geeft de spiegelkarper zich gewonnen en kan ik die in het net trekken. Op de mat kan ik vaststellen dat de haak weer perfect in de bek zit gepositioneerd. Weer een rond exemplaar van 71 centimeter en 18 pond exact. Omdat de zon al opkomt, stel ik het statief met zelfontspanner op en maak zo een paar foto’s. Ik vermoed dat dit wel eens de laatste aanbeet kan zijn en alleen maar ‘matfoto’s’ is ook een beetje saai. Een minuutje later zwemt de spiegel weer. Aansluitend de onderlijn vervangen en opnieuw uitgevaren.

Door de vele regen van afgelopen avond en nacht is de regenjas (Goretex) ook een kilootje zwaarder geworden. Gelukkig is het droog en kan ik de jas in de wind te drogen hangen. Tevens tijd om met een vroeg ontbijt te starten. Helaas krijg ik geen tijd om van een kop koffie te genieten want ik krijg dit keer een harde fluiter op de linker hengel terwijl de vrijloop vrij strak staat. Na de aanslag voel ik meteen dat ik een beter exemplaar aan de lijn heb. Even wordt een meter of drie vier van de spoel getrokken en ik merk dat de karper rustig zwemt.

Na de eerste run keert de karper en zwemt het wijd op, weg van de obstakels. Puur op gewicht blijft de afstand tussen ons gehandhaafd. Na zo’n honderd meter wordt de weerstand minder en kan ik beginnen met het naar mij toe pompen van de vis. Niet veel later heb ik ‘m bij de boot en kan het rondjes zwemmen beginnen.

Doordat de zon vol op het water staat te schijnen en het water redelijk helder begint te worden, zie ik op een meter diepte een oranje schim van een spiegelkarper. Alleen het formaat valt tegen gezien de tegendruk die ik in de eerste fase van de strijd voelde. Pas als de spiegel onderwater een hoek slaat en zijn flank oplicht, zie ik dat de vis een hoge en brede bouw heeft. Zou deze dan toch groter zijn dan de doorsnee exemplaren die ik tot op heden heb gevangen?

SONY DSCPas na 12 (!) minuten geeft de vis zich gewonnen. Op groot en dieper water zijn de karpers nu eenmaal gezonder en hebben een betere conditie dan hun soortgenoten op ondieper en kleiner water. Als ik de armen uit het spreidblok trek en de spiegel binnenboord hijs, weet ik dat ik wat bijzonders heb gevangen. Ook deze karper is perfect achter de onderlip gehaakt. Dan het meten en wegen. Oké, het zijn maar getallen: 79 centimeter en 27 pond en 3 ons. Hoppa! Eindelijk een vis van groter formaat. Ze zijn er dus toch. Mijn doorzettingsvermogen en vertrouwen betaalt zich nu uit.

Vanwege de stand van de zon en het felle tegenlicht moet ik enigszins improviseren om goede foto’s te maken. Na wat proefopnames lukt het me om een paar goede platen te maken. Helaas ben ik vergeten mijn muts goed op mijn  hoofd te zetten. Ach, wat maakt het mee ook uit. De spiegel is het middelpunt, niet ik.

Nadat ik de spiegel vaarwel heb gezwaaid, laat de hengel voor wat ie is. Ik heb niet zoveel tijd meer en uitvaren heeft weinig zin meer. Daarnaast liggen de ander twee stokken nog in. Mooi tijd om de sessie te evalueren en eindelijk en krentenbol en een kop koffie naar binnen te werken

Vier aanbeten en alle vier gevangen. Twee vissen op de linker en rechter hengel, dus aan de rand van de voerplek. De middelste hengel heeft geen aanbeet opgeleverd, de hengel met de LDB onderlijnmontage. Dit is niet erg want zoals ik de vorige sessie al concludeerde, je kunt niet na één keer vissen een finaal oordeel vellen. Ik zeker niet. Dus de volgende keer met een kleine aanpassing gewoon weer inzetten.

Ik voer met 24 mm boilies. Tijdens het vissen voer ik ook enkele gehalveerde boilies erbij naast een stuk of 10 tot 15 losse boilies. Die voer ik verspreid met enkele meters tussen ruimte. De karper moet dus zoeken. Op de haar monteer ik ook maar één 24 mm boilie alleen boor ik die wel uit en vul het gat op met een stuk kurk. Deze boilie is dus lichter dan de voerboilies. Een scharrelende vis zal als het goed is elke keer dezelfde zuigkracht uitoefenen om het aas op te nemen. Door het gewicht van de haak en soms het tegenwerken van de onderlijn (die neemt water op en is dus ook zwaarder) kan de vis het verschil merken en het haakaas laten liggen. Door gebruik van een stukje kurk hef je dat op. Maakt net dat beetje verschil.

Tegen half elf heb ik de spullen opgeruimd en vaar een rondje over de stek om bij te voeren met boilies en smikkelmix. Aansluitend naar huis. Maar ik kijk nu al uit naar de volgende sessie. De grote spiegel, maar ook de vier aanbeten hebben mij op scherp gezet en het vuurtje weer wat aan gestookt. Ben benieuwd of deze vangsten een incident zijn of dat er meer in het vat zit. Ik moet nog even een paar dagen wachten.