Twee dagen na de vorige sessie werd ik getrakteerd op een flinke verkoudheid. Op mijn werk liepen al collega’s rond die thuis zieke kinderen hadden en zij namen de bacillen mee. Dus ik was weer eens de klos. De week maar gebruikt om goed uit te zieken. Nadeel was wel weer dat de hengels werkloos zouden blijven. En laat het weekend nu net prachtig herfstweer zijn! Wat had ik graag willen vissen. Maar ja, gezondheid gaat te allen tijde voor. Ik moet dus een extra weekje wachten.
Deze week weer exact dezelfde tactiek gehanteerd van twee keer in drie dagen voeren. Dit keer heb wel e.e.a. gewijzigd. Ten eerste de soort soak waar ik de boilies van heb voorzien en ten tweede heb ik wat formaten gemixt. Niet alleen 16 millimeters maar ook 20 millimeters er doorheen.
Omdat de wintertijd is ingegaan, moet ik de avonden in het donker voeren. Geen probleem natuurlijk en heeft zo zijn charme. De eerste avond voer ik echt laat op de avond omdat ik eerst nog een vergadering heb bij Sportvisserij Fryslân. Na afloop de laarzen aangetrokken en naar het water gereden. Over wat hekken klimmen en een weiland doorsteken. En terwijl ik met mijn emmertje met boilies naar het water sjok, krijg ik een déjà vu gevoel en komen de herinneringen uit de jaren tachtig van de vorige eeuw weer naar boven. Toentertijd voerde en viste ik veel op een kanaal waar ik later veel grote vissen zou vangen. Toen voerde ik bij voorkeur in het donker en moest ik een kilometer lopen van de auto naar de kanaalkant. Ik voel meteen weer die omstandigheden van toen. De rust en stilte. De kou en heldere hemel van de naderende winter. Na het strooien van de bollen even blijven hangen en koukleumend hopen op tekenen van leven. Soms in de verte hoorde ik dan een rollende karper wat weer de motivatie deed stijgen. Prachtige tijden…
Na de eerste voerbeurt heb ik een dag overgeslagen. De dag erop voer ik weer in de avond. Best wel weer een hachelijke onderneming om in het donker over hekken te klimmen en door weilanden te banjeren. Af en toe zwik ik dan ook door mijn enkels vanwege de vele kuilen die door koeien in de zachte bodem zijn getrapt. Maar ik heb het er allemaal graag voor over. Een half uurtje knallen met de katapult en ik kan weer huiswaarts.
Hoewel het vanochtend prima weer was, is het vanmiddag weer het tegengestelde: de regen komt met baken uit de hemel. Er zit dan ook niks anders op dan in dit pleurisweer naar de stek te varen. Regenpak aan en de tassen onder een poncho geschoven. Zolang mijn vistas en tas met kleren en slaapzak maar droog blijven. Als ik ergens een hekel aan heb, is dat het wel.
Na het traileren van de boot is het nog een klein uurtje varen. Mijn regenpak is aan de buitenzijde drijfnat en mijn gezicht redelijk gevoelloos door de kou. Maar het mag de pret niet drukken. Na het positioneren van de boot de vier steekstokken erin draaien en dan de drie hengels in orde maken. Omdat ik ook met 20 millimeter bollen heb gevoerd, wil ik op de linker hengel met een uitgeboorde 20 millimeter bol op de haar vissen. De middelste met twee 16 millimeters (met staafjes kurk erin) en de rechter een showman van een 16 millimeter nageflavourde popup en een 16 millimeter gewone RRF boilie. Aan alle drie de haken hang ik een klein PVA kousje gevuld met twee gewone boilies en een klein beetje vermalen bollen (4 stuks). Door de stukjes en gruis hoop ik de karpers beter te triggeren dan dat er allen een vijftal losse bollen om het haakaas liggen. Gezien de kou lijkt het me een passende oplossing in de deze omstandigheden. Na het ingooien schiet ik per hengel nog zo’n tien bollen erom heen.
Voordat ik de hengels in orde heb gemaakt, heb ik eerst de kap omhoog getrokken om een beetje droog de spullen klaar te kunnen maken. Maar omdat tijdens de vaartocht toch de vloer van de boot flink nat is geworden, moet ik een beetje oppassen met de droge items om te voorkomen dat alles vochtig en klam wordt. Gelukkig heb ik een klein kacheltje bij me om het vocht een beetje binnen de beperken te houden. Maar droog zal ik het niet krijgen wat dat betreft.
Ik zit net voordat het donker wordt helemaal geïnstalleerd. Na een uurtje stopt het met regenen. De luchttemperatuur is krap aan 9 graden. De watertemperatuur is 9,2 graden. De wind waait lichtjes uit het zuiden en het is zwaar bewolkt. Ik ben blij dat het droog is en dat het niet hard waait. Gewoonlijk vind ik het wel fijn als het wat waait nadat het een tijdje heeft geregend. Dan blaast de wind de spullen wel wat droog. Alleen met deze temperaturen kan ik dat wel vergeten.
Aan het begin van de avond hoor ik wel wat activiteiten van vissen aan de oppervlakte. Als ik e.e.a. goed inschat, zijn het met name de brasems die buitelen aan de oppervlakte. Goed teken dat de vissen actief zijn. Nu de karpers nog. Ik heb stille hoop dat het net als de vorige keer snel de eerste karper zich zal melden. Helaas zijn de omstandigheden minder rooskleurig dan twee weken geleden. En ik vermoed ook dat ik gisteravond iets teveel heb gevoerd. Achteraf bezien had ik toch wat minder moeten voeren, nog los van het feit of ik nu wel of geen aanbeten krijg. Helaas geldt nu ook dat wat er in gaat, er niet uit te halen is. Ik moet het er maar mee doen.
De lange werkdagen gaan me niet in de koude kleren zitten. ’s Ochtends vroeg weg en ’s avonds weer laat thuiskomen. De warme hap uit de magnetron vissen en dan even op de bank zitten alvorens weer naar bed te gaan. Het sloopt je langzaam. Tegen de klok van zeven uur kan ik mijn ogen dan ook niet meer open houden. Ik duik diep weg in mijn jas en maf zo een uurtje om daarna koud en stijf wakker te worden. Ik had achteraf gezien toch beter de slaapzak in kunnen kruipen. Een hete kop koffie brengt mijn lichaam weer tot positieven en ik bemonster het wateroppervlak nog maar eens. Een kleine rimpel is zichtbaar van de weinige wind die op het water staat.
Net na kwart over tien krijg ik een zakker op de rechter hengel. Hoppa, het feest gaat beginnen, denk ik als ik de hengel van de steunen pak. Ik voel na de aanslag meteen contact met de vis. Die sputtert wel tegen maar veel stelt het allemaal niet voor. Aan de ene kant zal het wel het formaat zijn en aan de andere kant de koude omstandigheden. Binnen twee minuten heb ik de karper op de onthaakmat te liggen. Het is een schubkarper van 67 centimeter en 11 pond exact. Vervelende is dat de haak niet in de bek van de karper zit maar in zijn wang. In zijn bek zie ik geen sporen van dat de haak daar eerst heeft gezeten en is losgeschoten alvorens in de wang weer grip te krijgen. Ik concludeer dat de schub de boilies wel in de bek heeft genomen maar dan net achter de lippen en dat de haak nog buiten de bek heeft gebengeld. Na het strak zwemmen van de lijn en pas daarna de klap van het lood voelen, is heeft de haak in het vel van de wang geprikt. Iets anders kan ik niet bedenken.
Na een foto zet ik de schub weer terug die daarna loom wegzwemt. Snel de onderlijn vervangen en een nieuwe PVA kousje aan de haak hangen. Het hele zaakje weer naar de plek geslingerd en ongeveer tien boilies erom heen geschoten. Toch wel lekker als de eerste karper binnen is. Ik ga in ieder geval niet blanken deze sessie. Wellicht dat er nog meer fijne momenten komen deze nacht.
Net voor twaalven schuif ik de slaapzak in. En niet veel later lig ik in dromenland. Net na half twee krijg ik weer een zakker op de rechter hengel. Na de aanslag is het weer van hetzelfde laken een pak. Binnen een minuut heb ik een schubkarper in het schepnet te zitten. Hij is 61 centimeter lang en 9 pond en 3 ons zwaar. Klein maar fijn. Ondertussen regent het weer licht en ik moet even met beleid de rituelen uitvoeren na deze vangst. Zonder al teveel gedoe ligt even later de hengel weer op de gewenste plek. Ik kruip snel de slaapzak in en droom de dingen die karpervissers doen.
Tegen zeven uur word ik wakker. Ik zie dat de wind naar het westen is gedraaid maar dat de kracht niks voorstelt. Ook is de bewolking aan het wegtrekken en komt de zon zichtbaar boven de horizon uit. Overal hoor ik ganzen opvliegen en het luchtruim doorkruisen. Plotseling hoor ik aan de overkant een schot uit een hagelgeweer komen. O nee, niet hier! Als ik onder de kap vandaan kom, zie ik aan de overkant twee jagers half onder een boom staan, loerend naar de hemel naar groepen overvliegende ganzen. Ik ben niet blij als die mannen blijven hangen en af en toe de stilte verstoren met hun geknal. Ik maak dan ook een paar foto’s van die gasten en van de opkomende zon. Blijkbaar zijn niet echt blij met het feit dat ik loop te fotograferen want na een half uurtje zijn ze uit het zicht verdwenen. Zo rust.
Ik kruip daarna de slaapzak weer in. Hoewel er geen sprake is van uitslapen, voelt het wel zo aan. Ik heb nog geen zin om in te pakken. Met de zon op de kap en het rustmoment, zorgen ervoor dat ik weer langzaam in slaap dommel. Plotseling krijg ik een fluiter op de rechter hengel. Snel uit de slaapzak en de hengel van de steunen rossen. Na de aanslag zet de karper meteen koers naar de rietkraag rechts van mij. Ik voel ook dat ik met een beter exemplaar heb te maken en dat ik weinig indruk maak als ik de spanning op de lijn opvoer. Na een minuut heeft de karper de rietkraag bereikt en duikt daar de pollen in. Ik ga meteen op het achterdek staan om de hoek zo gunstig mogelijk te houden en ondertussen tracht ik de karper naar binnen te pompen. Ik win lijn maar de vis weigert uit de rietkraag te zwemmen. Ik moet dus hem door de rieten naar de boot toe slepen. Als de haak maar blijft plakken.
Wonderwel weet ik de karper steeds dichter naar de kaperboot te loodsen en even later zie ik dat ik dit keer met een korte dikke spiegelkarper van doen heb. De spiegel geeft niet gauw op en blijft onder de top maar uitvallen plegen door af en toe een paar meter lijn van de spoel te trekken. Na een paar minuten geeft hij de strijd op en kan ik de spiegel scheppen. De haak zit dit keer perfect in de onderlip en ik moet de Nash Fang maat 6 met de nodige moeite uit de lip verwijderen. Daarna een paar plaatjes van de vis en zet ik hem terug. Ik mag in mijn logboek noteren dat het om een spiegel gaat van 71 centimeter en 18 pond en 1 ons.
Aangezien ik nog een uurtje over heb, maak ik de onderlijn in orde en gooi het geheel weer naar de vangende plek. Wie weet dat er nog een kans komt. Geeft mij ondertussen de tijd om de spullen alvast op te ruimen nadat ik de nodige krentenbollen heb gegeten en weg heb gespoeld met koffie. Hoewel ik hoop dat ie nog een keer afloopt, blijft het stil. Net na half elf draai ik de laatste hengel binnen en vaar daarna op mijn gemakje naar de trailerhelling. Het is knap koud, maar van binnen ben ik lekker warm. Slechte omstandigheden en dan toch nog drie karpers vangen. Prima resultaat en goede beloning ten opzichte van de voorbereiding. Ondanks mijn zorgen over de hoeveelheid bollen die ik de dag ervoor heb gevoerd, blijkt het allemaal wel mee te vallen. De karpers vreten nog; de snoeken moeten nog even wachten.
