Vandaag voor het eerst dit jaar gaat Cock een nachtje mee te vissen. Gezien mijn successen van de afgelopen weken, tadalafil wil hij meedelen in de vangsten. Ik vind het prima en van mij mag hij een flink aantal karpers vangen.
Het is erg warm als Cock bij mij thuis arriveert nl. 28 graden. We zweten dan ook meteen ons te pletter als we zijn spullen uit de auto overladen in mijn boot. Omdat er regen en onweer is voorspeld, unhealthy vertrekken we meteen. Bij de trailerhelling is het rustiger dan verwacht en we kunnen dan ook snel op pad naar de visstekken.
Een dik uur later zitten we beiden geïnstalleerd. Cock vist met twee hengels naar de stekken op links en ik met twee hengels op rechts. Tijdens het uitvaren valt me op dat alle vier stekken zijn uitgestorven. Normaliter zie ik altijd solitaire symbolen en vaak zijn dat ook karpers gezien het feit dat ik altijd vrij vlot beet krijg. Ik vrees dan ook dat deze sessie een ander verloop zal gaan kennen dan ik voorheen heb meegemaakt.
Cock en ik vermaken ons gedurende avond prima. Een beetje eten, een wijntje en voor de rest bijkletsen. De eerste aasperiode verstrijkt zonder actie. Zo ook de tweede. Tegen half twaalf krijgt Cock een zakker op zijn linker hengel. Even later bengelt een brasem aan de haak. Netjes in de rug gehaakt. Ik wijs Cock er fijntjes op dat we aan het karpervissen zijn en niet aan het snoekvissen. Daarnaast nog even Cock bijgepraat over het feit dat het vissen met levend aas al jarenlang verboden is. Cock is Cock en hij blijft glimlachen.
Een uurtje later beginnen de oogleden zwaar te worden en we kruipen allebei in een slaapzak. Gezien de beperkte ruimte is het wat behelpen, maar het is te doen. Een half uurtje later begint Cock het bos met onregelmatige halen om te zagen. En dat betekent voor mij dat ik daardoor niet kan slapen. Af en toe mag ik mee genieten hoe Cock zijn nicotinelongen leeg hoest en rochelt. Tja, dan moet ie maar stoppen met roken. Zelfs zijn haar heeft de kleur van nicotine aangenomen.
Tegen vijven is het redelijk licht, maar regent het licht. Uit verveling observeer ik het water in de hoop op een teken van leven. Niets te zien. Plotseling gilt de beetmelder van de rechter hengel het uit. Hè hè, eindelijk beet. Na de aanslag doe ik het rustig aan. Ik wil deze niet verspelen en ik weet uit ervaring dat ik de meeste vissen in de ochtend verspeel. Dus alle hens aan dek.
De vis blijft eerst op afstand op gewicht hangen, maar komt dan langzaam mee. Na vier minuten kan Cock voor mij de vis scheppen. Een mooie spiegel van 75 centimeter en 15 pond 3 ons is mijn deel. Aangezien Cock nu toch mee is, kan hij meteen als fotograaf fungeren. Na een paar keer afdrukken zet ik de vis terug en feliciteer ik Cock met zijn geweldige optreden. Voor het op een vlotte wijze scheppen van de karper. Hij kan er wel om lachen.
De rest van de ochtend besteden we aan het koffiedrinken en krentenbollen eten. Tegen half elf zijn we het beiden zat. Inpakken en wegwezen dan maar.
