Na afloop van de vorige sessie heb ik het restant maïs en boilies opgevoerd en de volgende dag weer herhaald. Het waren meteen twee bijzonder dagen. Laat me e.e.a. toelichten.
’s Avonds na de vissessie kon ik bij Arjan van Sunrisebaitservice mijn bestelling ophalen. Gezien het feit dat ik lekker bezig ben en nogal wat kilootjes er doorheen jas, remedy had ik 70 kilo bollen besteld. Bij hem aangekomen viel me op dat de hele garage leeg was met uitzondering van een paar dozen waar mijn bestelling in zat. Tevens hing er een wat bedrukte stemming. Al gauw kwam het hoge woord eruit: het was de laatste keer dat er boilies kon worden besteld en dat Arjan had gedraaid. De rest van het jaar gaat de deur op slot. De reden hiervoor was dat Arjan het gewoon te druk heeft met alle zaken die hij op zijn bordje heeft te liggen. Zijn gewone baan in het onderwijs, Dé Karperbootshop waar hij de bekende Vortex rubberboten verkoopt, Sunrisebaitservice en Animal Fit For Life Europe (revalidatie loopbanden voor honden zoals door de Hondendfluisteraar Cesar wordt gebruikt). Ik word al moe bij de gedachte dus ik kan me wel iets voorstellen dat een emmer een keer overloopt. Arjan had besloten om dan maar te stoppen met boilies draaien. Om zeker te zijn dat ik dit jaar uit zou kunnen vissen met mijn favoriete boilies, besloot ik maar zijn restant in zijn vriezer ook op te kopen en zo reed ik die avond met 100 kilo bollen in de auto naar huis. Voordeel is dan ook wel weer dat mijn vriezer weer eens fatsoenlijk vol zit.
Toch zat het me niet lekker. Alhoewel ik absoluut begrijp dat Arjan keuzes heeft moeten maken om niet helemaal bij de enkels af te breken, heb ik ook te maken met mijn eigen belang. Ik heb al tien jaar met veel plezier en veel vertrouwen met dit aas gevist. Oké, voor dit jaar de stekker eruit trekken, prima, snap ik, maar hoe zit het met volgend jaar? Arjan gaf dan wel aan dat hij volgend jaar voor vrienden wil blijven draaien, ik vraag me af of dat wel haalbaar is. Wil je rendabel boilies blijven produceren, dan moet je ingrediënten groot inkopen. En door de mix samenstelling meng je alles niet 1 op 1; je blijft dan met producten zitten die je wel hebt betaald maar niet gebruikt. Ik ken Arjan al heel wat jaren en die is wel van de centjes. Als gevolg hiervan zou de prijs per kilo substantieel omhoog kunnen gaan en ook dat vind ik begrijpelijk. De vraag is dan of ik bereid ben om meer voor mijn boilies te betalen. Als het antwoord nee is, dan heb ik meteen ook een loyaliteitsprobleem jegens Arjan. Dat weegt voor mij zwaar, maar het jaarlijkse budget voor mijn visserij ook. Gelukkig hoef ik nu nog geen keuzes te maken. Als Arjan de komende maanden in een rustiger vaarwater is gekomen, zal ik het er eens met hem over hebben. Feit is dat ik garanties wil; de vraag is of hij dat kan bieden.
Dat was het eerste. Het tweede is dat ik gistermiddag tijdens de voerbeurt werd betrapt op het te hard varen daar waar het niet mocht. BOA’s van de Provincie hebben goede ogen (denk eerder verrekijkers) want ondanks dat ik honderden meters eerder al het gas terugnam, hadden ze me al gezien. Toen ze naast me kwamen liggen, had het dus geen zin om te ontkennen. Eerlijkheid gebied me te zeggen dat het aardige mannen waren. Oké, ik kreeg een korte preek, mijn papieren en dergelijke werden gecontroleerd, maar ik kwam met een waarschuwing weg. Dat was wel een opluchting want de boetes zijn niet mals en zonde geld natuurlijk. Ik heb ook nog even met ze staan babbelen over karpervissen en zo en ik had de indruk dat één van die mannen heel goed wist wat dat inhield. Bij het afscheid kreeg ik nog complimenten voor mijn karperboot. Ach, dat compenseerde de waarschuwing weer. Desalniettemin moet ik de komende maanden voorzichtig zijn.
Goed, dan de vissessie. Aan het einde van de middag weer op de bekende stek aanwezig. Direct de hengels uitgevaren en ongeveer een kilo boilies en maïs verspreid gevoerd. Daarna nog wat genieten van het mooie weer. Het is een stuk drukker met boten ten opzichte van de afgelopen keer. En blijkbaar hebben ze allemaal haast want ik zit regelmatig te stuiteren als ze mij passeren.
Ik wil net mijn warme hap klaar maken of ik zie een grote kruiser aankomen die op volvermogen vaart. Achter de boot ontstaan hekgolven van bijna een meter hoog. Als hij mij op deze snelheid zal passeren, dan zal enkele seconden later de hekgolven mijn boot overspoelen! Juist, een tsunami op één van de Friese meren. Ik zwaai met mijn armen om de schipper te attenderen op mijn aanwezigheid en gebaar hem snelheid te minderen. Gelukkig heeft hij in de gaten dat hij fout is en neemt gas terug. Bij het passeren van mijn boot komt hij de kajuit uit om zijn excuses aan te bieden. Ik heb er geen flikker aan want enkele seconden later moet ik me aan de steekstokken vastgrijpen om niet overboord te vallen. Even heb ik het gevoel dat de steekstokken uit de bodem zullen losraken, maar het gaat goed. Dat de hengels op de rodpod blijven liggen is een wonder en de valse piepen neem ik maar op de koop toe.
Tegen achten wordt het wat rustiger op het water, tenminste qua aantal boten. Helaas lijkt het of ze allemaal door de duivel op de hielen worden gezeten want de gashendels staan verder open dan toegestaan. Waar zijn de BOA’s wanneer je ze nodig hebt?
Eén minuut voor half negen krijg ik één piep op de linker hengel en zie ik de waker een stukje zakken. Hengel van de steunen, lijn opspoelen en aanslaan. Hangen! Hetzelfde scenario ontvouwt zich. Ik vol in de hengel hangen, de karper vastberaden koersend naar de palen. Helaas voor hem, win ik ook nu weer en kan ik de vis snel binnen pompen. Na wat rondjes onder de top kan ik een schubkarper verwelkomen van 70 centimeter en 14 pond. Geen kanjer maar wel zeer welkom. Zonder foto gaat de schub weer terug.
Ik heb de karper net teruggezet of de rechter hengel vraagt mijn aandacht: een zakker. Helaas blijkt een brasem de veroorzaker. De twee zestien millimeter boilies meteen vervangen door één twintig millimeter. Aansluitend beide hengels weer uitgevaren.
Net tegen elven meldt zich een karper op de rechter hengel die ik rechts heb gepositioneerd net daar waar het geultje richting de plek van de linker hengel begint. Na de aanslag voel ik direct dat het om een kleine karper gaat. In één streep komt de schub mee en even later zwemt ie weer edoch zonder een haak in de bek. De cijfertjes? 69 Centimeter en 13,2 pond. Opvallend is dat de gebruikte onderlijnmontage (15 centimeter 15 lbs Chameleon) met daaraan een Nash Fang maat 6 en de haar middels een ringetje schuivend op de haaksteel (+ 20 millimeter boilie) perfect in de onderlip zit gehaakt. Die was dus niet losgekomen.
Langzaam zie ik de bewolking toenemen. Het wordt dus een donkere nacht. Dat bevalt me wel en geeft meer cachet aan de nachtvisserij. Ik heb amper dit gegeven aan mijn logboek toevertrouwd of de waker op de linker hengel tikt omhoog. Hengel van de steunen rossen en automatisch ga ik weer vol in de hengel hangen. Even stribbelt de karper tegen en daarna geeft deze zich snel gewonnen. In één ruk pomp ik de vis naar de boot. Ik denk de karper snel te kunnen scheppen, maar dat valt tegen. Ik laat de vis even uitrazen op de demping van de hengel en even later ligt ie op de mat. Een spiegel van 73 centimeter en 18 pond exact en zo te zien eentje van Duitse bloed. Inspectie van de bek leert dat de Wide Gape maat 6 van Korda perfect gehaakt is: precies achter de onderlip van binnen naar buiten. Een paar fotootjes voor de herkenning en terug het water in. Doordat ik alles goed heb voorbereid ligt de hengel tien minuten later weer op de gouden stek.
Het gaat nu hard. Ik heb geen tijd om te zitten want de rechter hengel produceert een fluiter. Na de aanslag voel ik meteen dat er een beter exemplaar aanhangt. Vijf minuten lang een spelletje van geven en nemen. Als de karper bij de boot is, zie ik een kleinere vis opdoemen dan ik dacht aan de hengel te hebben. Een lichte teleurstelling welke ik snel verdring omdat ik van mening ben dat elke vis er weer één is die mij dichter bij de pot met goud brengt. En aan de andere kant, elke vis telt en geeft mij een paar minuten plezier.
Uiteindelijk kan ik de karper het schepnet in loodsen en in het licht van de zaklamp zie ik dat de karper toch iets groter is dan ik in eerste instantie dacht. Teleurstelling maakt daarom ook snel plaats voor een gevoel van enig geluk. Als ik de karper met net op de onthaakmat leg, valt mij op dat de spiegel van prachtige schubben is voorzien en direct herken ik de karper: dezelfde als Cock enige tijd geleden op mijn hengels ving. Daarna snel de haak verwijderen, meten en wegen en de bewaarzak in. Ik wil van dit exemplaar graag een paar goede foto’s en dan ook nog met mijzelf erop. En met 83 centimeter en 22 pond 1 ons zeker een paar foto’s waard. Wijts is blij…
De exacte plek terugvinden waar ik de rechter hengel wil deponeren, is lastiger dan ik dacht. Geen oriëntatiepunten aan de horizon (het is stikdonker) en alleen de dieptemeter om te zoeken. Een paar minuten heen en weer varen en ik kan toch de exacte plek terugvinden. Het is mij duidelijk dat het hier echt om de vierkante meter gaat.
Even de slaapzak opzoeken om een uurtje te maffen alvorens de linker hengel weer actie geeft. Helaas weet de karper na een paar seconden de haak te lossen en kan ik de onderlijn in enkele rieten terugvinden. Some you win and some you lose; het blijft per slot van rekening karpervissen.
Anderhalf uur later krijg ik weer twee piepen op de linker hengel. Helaas sla ik een gat in de lucht. Ik heb de lijn nog niet opgespoeld of ik krijg een zakker op de rechter hengel. Ook nu sla ik een gat in de lucht. Wat is hier aan de hand? Daarna ben ik een half uurtje in de weer om alles weer in orde te maken en opnieuw uit te varen. De wind is ondertussen aangetrokken naar kracht drie en maakt het uitvaren op dit grote water er niet makkelijker op.
De vermoeidheid begint parten te spelen en niet veel later lig ik lekker in dromenland, nog nagenietend van alle actie. De vis is echt los!
Net na negen krijg ik weer enkele piepen op de linker hengel. Snel uit de slaapzak en in één beweging de pantoffels aan en de aan de hengel hangen. Het hangen duurt precies twee of drie seconden alvorens de haak losschiet. KUT!!!
Ik heb geen zin meer om de hengel uit te varen en laat die maar voor wat ie is. Daarna de spiegel uit de bewaarzak gehaald en een paar mooie foto’s gemaakt met de zelfontspanner. Uiteraard ook nog een stukje film. Altijd leuk voor later.
Na de gebruikelijk krentenbol en kop koffie ben ik een half uur later onderweg naar huis. Ik ben tevreden. Acht aanbeten, zes verzilvert en vier gevangen. Beste sessie tot nu toe op deze stek. Helaas moet ik twee weken verstek laten gaan. De beurs op het Eiland van Maurik roept.
