Na een week doorvoeren (met 1 dag halverwege de week niet voeren) vandaag vol verwachting naar de stek gevaren. Het is op zich prachtig weer. Drie/achtste bewolking en een lekker zonnetje. Het kwik haalt net de 17 graden. De wind waait uit het oosten met een kracht 3. De watertemperatuur haalt net niet de 15 graden. Dit komt met name door het feit dat het ’s nachts erg koud is en dus met de normale dagtemperaturen niet is te herstellen. Voor de vissen natuurlijk het sein dat de winter in aantocht is. Toch denk ik niet dat het de watertemperatuur is die hen aanspoort om te eten. Ik denk dat het meer ligt aan de lichtintensiteit en de stand van de zon.
Net na vieren ligt de eerste hengel op de stek. De andere twee volgen vlot daarna. Alhoewel ik de laatste twee dagen met een partymix heb gevoerd van Liver Complex en RobinRedFish in verschillende diameters, buy cialis vis ik vandaag wel weer met de oude vertrouwde 24 millimeter bollen. Omdat ik niet kan overzien wat het effect ervan is geweest, voer ik maar heel spaarzaam rond het haakaas. Wat ik wel zeker weet, is dat de meerkoeten zich volgevreten hebben aan het voer. Ik tel dan ook zo’n 50 stuks die naar hartenlust op de met name linker stek duiken.
Tijdens het uitvaren spot ik wel twee grote symbolen op het scherm van de dieptemeter. Niet dat ik er veel waarde aan hecht, maar het geeft het vertrouwen een zetje. Nu zie ik de symbolen niet direct in de buurt van één van de hengels. Ze zwemmen nog op het diepere gedeelte en ik verwacht dat ze in de komende uren de stekken wel zullen bezoeken als ze eenmaal de geur van de boilies hebben opgepakt.
Rond de klok van achten wordt het donker. Daarna verschijnt de kleiner wordende maan en dondert daarna de luchttemperatuur naar beneden. Ik zit dan ook vlot in mijn winteroutfit. Even later doe ik ook de speciale kachel aan om condensvorming tegen te gaan. Doe ik dat niet dan regent het morgenochtend binnen de kap en is de slaapzak in mum van tijd doornat. Niet iets wat ik prettig vind.
De hele avond blijft het rustig. Ik zie de minuten wegtikken en met de minuten ook de uren. Tegen half twaalf worden mijn oogleden zwaar en kruip ik de slaapzak in. Niet veel later lig ik natuurlijk behaaglijk warm in dromenland.
Voor mijn gevoel lig ik nog maar net als ik een fluiter op de middelste hengel krijg. De slaapzak uit, sloffen aan en de rits van de deur omhoog. Een seconde later sta ik met een kromme hengel in mijn handen en wordt een meter of wat lijn van de spoel getrokken. Daarna voel ik de lijn schuren en vastlopen. Ik neem geen risico en spring in de Vortex. Terwijl ik dat doe breekt een eind verderop de pleuris uit. Er blijken tientallen ganzen mij in stilte te zijn genaderd en vliegen nu van schrik met donderend geraas op.
Ik vaar in een straf tempo naar de plek des onheils. Daar aangekomen, voel ik inderdaad de voorslag vastzitten aan de bodem. Ik voer langzaam de druk op en als er behoorlijk wat spanning op de lijn staat, schiet deze los. Ik maak meteen contact met de karper. Die begint te trekken en neemt terstond mijn Vortex op sleeptouw. Nu gaat dat wel makkelijk omdat de wind de vis een handje helpt. Binnen een paar minuten ben ik mijn karperboot gepasseerd en sleept de vis mij gestadig voort het wijd op. Dan vind ik het wel welletjes en zet de elektromotor zachtjes in zijn achteruit zodat ik op dezelfde positie blijf. De vis geeft niet op en blijft trekken. De slip tikt af en toe en ik begin bijna te geloven dat ik een groter exemplaar aan de haak heb. Alleen de korte uitvallen daarna doet mij vermoeden dat dit niet klopt. Waar komt die kracht dan vandaan?
Plotseling is het over en kan ik de karper in het schepnet trekken. Hengel aan de kant en de armen demonteren van het schepnet. Daarna vaar ik langzaam terug naar de karperboot. Als ik de vis binnenboord hijs, weet ik dat ik een mooie spiegelkarper heb gevangen. Als ik de karper op de onthaakmat leg en opzoek ga naar de haak, vind ik die terug net boven de borstvin van de vis. Inspectie van de bek leert mij dat ik de spiegel vals heb gehaakt. Wellicht heeft de haak geen houvast in de bek gevonden, maar wel net boven de borstvin. En dat verklaart ook waarom de dril zo lang duurde en ik op sleeptouw werd genomen.
Als ik de spiegel heb gemeten en gewogen, valt mij de rode strepen op de flanken op. Die heb ik eerder gezien. En dan valt het kwartje. Ik heb deze spiegel al eerder gevangen. Aan de ene kant ben ik blij met de vangst; aan de andere kant minder omdat het eentje is die ik eerder heb gevangen. Feit is dat hij wel erg veel van de gevoerde boilies houdt.
Ik besluit de vis toch te zakken en in het ochtendlicht goede foto’s te maken. Liefst zet ik de vis meteen terug na een paar foto’s met de flitser te hebben gemaakt. Aangezien ik wat problemen heb met de flitser van mijn camera, besluit ik om het zekere voor het onzekere te nemen.
Na het vervangen van de onderlijn en controle van de voorslag, vaar ik de hengel opnieuw uit naar precies hetzelfde plekje. Met behulp van het licht van de maan, de oriëntatiepunten en de dieptemeter is dat geen probleem. Aansluitend noteer ik alle gegevens in mijn logboek: Spiegelkarper 76 centimeter en 21 pond exact. Onderlijn armabraid. Kurv Shank maat 4 met ringetje op de steel. 24 millimeter boilie met kurkstaafje. Positie haak: net boven de borstvin.
Voor ik de slaapzak inschuif, eet ik nog een krentenbol om de interne kachel op niveau te houden. Wie weet moet ik midden in de nacht er nog een keer uit en aangezien de luchttemperatuur is gedaald naar 9 graden is dat wel zo verstandig. Niet veel later lig ik weer lekker in de warme slaapzak te maffen.
Ik slaap lekker door tot zo rond de klok van zevenen. Even eruit om de blaas te legen en toch maar weer de slaapzak in. Het is behoorlijk mistig en koud. Niet echt uitnodigend om eens uitgebreid het water te observeren. Een uurtje later word ik uit mijn sluimertoestand gewekt door een zakker op de linker hengel. Het blijkt dat de grote groep meerkoeten op mijn stek zijn gearriveerd en op het aas duiken. Eentje weet tot twee keer toe mijn haakaas te vinden en probeert deze mee te krijgen naar de oppervlakte. De 113 grams lood voorkomt dat. Vervelende is wel dat continue de lijn slap valt en dat deze daardoor achter stenen en mosseltjes kan blijven haken. Ik moet dus elke keer de slappe lijn opspoelen.
Als het er naar uitziet dat de meerkoeten de plek verlaten, kruip ik weer terug de slaapzak in. Ik lig eventjes in dromenland als ik weer een zakker krijg. Ik denk aan een meerkoet. Maar als ik onder de kap uitkom en naar de stek kijk, zie ik dat het er uitgestorven is. En als de waker alsnog tegen de hengel knalt, weet ik genoeg: karper! Ik pak de hengel van de steunen en sla aan. Ik heb direct contact, maar voel ook de lijn schuren. Dus direct de Vortex in en naar de stek varen. Als ik daar aankom, kan ik de lijn meteen lostrekken en het contact met de vis herstellen. Door de druk komt deze meteen naar boven en zie ik een klein uitzetspiegeltje druk doen. Binnen een minuut ligt deze in het schepnet en vaar ik terug richting karperboot.
Het spiegeltje is perfect achter de onderlip gehaakt en ziet er prachtig uit. Niet zozeer vanwege de beschubbing, maar vanwege de kleur. Boven bijna blauw en onder vuilwit met gouden vinnen. Hoewel klein van formaat wordt dit gecompenseerd door de schoonheid. Ik maak een paar foto’s en zet het spiegeltje terug. Met 57 centimeter en 8 pond en 4 ons een spiegel voor de toekomst.
Omdat het al bijna tien uur is, vaar ik de hengel niet meer uit. Wel maak ik de hengel klaar voor de volgende vissessie. Ik moet twee meter voorslag verwijderen omdat die te beschadigd is vanwege de contact met bodemobstakels. Gelukkig is de voorslag lang genoeg en zal die twee meter geen problemen geven. Voor de liefhebbers, hele set-up is hetzelfde met uitzondering van de haak. Dat is een Wide Gape maat 4.
Rond elf uur pak ik in. Voer de stek nog even aan en vaar dan rustig naar de trailerhelling. De mist is intussen opgetrokken. De luchttemperatuur stijgt langzaam. Het wordt weer een prachtige dag.
