In drie dagen tijd twee keer de stek bevoerd met mini-aas en boilies. Hoewel de motivatie en het vertrouwen niet hoog is, online besluit ik toch een nachtje te gaan hengelen. De weersvoorspellingen zijn ronduit slecht. De KNMI heeft zelfs code oranje afgegeven want er staan fikse buien met onweer en windstoten tot kracht 8 gepland. Tot halverwege de middag is het nog te doen, maar daarna gaat het los. Omdat ik aan het eind van de middag nog een belafspraak heb, kan ik niet eerder weg. Dat betekent dat ik wellicht net voor of net in het hoogtepunt op de stek zal arriveren. Dus harde tegenwind en een bak water als welkomstgeschenk. Ik wil de belafspraak niet verzetten omdat die te belangrijk is. Alternatief is om pas later op de avond naar de stek te varen. Toch kies ik ervoor om tegen vijven van huis te gaan.
In de hoosbuien rij ik naar de trailerhelling, vaar naar de stek en moet halverwege stoppen. Het regenwater komt met bakken naar beneden waardoor ik genoodzaakt ben om even onder een brug te schuilen. Na tien minuten kan ik verder. Als ik de vaart uitkom en het grote water opdraai, zie ik de hoge golven met schuimkoppen mijn richting op komen. Lekker is dat, maar niet heus.
Om ellende te voorkomen, gooi ik de Vortex alvast overboord en sleep die achter mijn boot aan. Als ik de hoek omdraai en mijn stek nader, staat de boot te stuiteren op de golven. En dan weet ik meteen ook dat de boot aanleggen op de steekstokken en hachelijke onderneming gaat worden. Golven van minimaal een halve meter, slagregens en vier stokken snel in de bodem drukken. Hoezo uitdaging. Gelukkig heb ik ervaring in dit soort omstandigheden dus dat moet van pas komen. Dat blijkt want binnen een paar minuten heb ik de boot met de neus in de wind aan de vier stokken te liggen en kan ik daarna de kap omhoog trekken om de visspullen enigszins droog te houden.
Dacht ik het ergste wel gehad te hebben, blijkt even later dat de golven zo sterk zijn dat de Vortex met elektromotor amper tegen de golven in kan varen. De drie hengels uitvaren is dan een heksentoer. Ik krijg de lijnen dan ook niet in een rechte lijn naar de grote boot. Het is gekkenwerk! Toch lukt het me om de drie stokken op de juiste plekken te krijgen. Ik voer maar spaarzaam rond het haakaas en ik heb er weinig fiducie in.
Een half uurtje daarna breekt echt de pleuris uit. De lucht wordt donkergrijs en de wind trekt aan. De boot staat te stuiteren op de golven en de beetverklikkers staan doorlopend te piepen. Dus de wakers maar van de lijn gehaald om niet horendol te worden. Daarna komt het werkelijk met bakken naar beneden. De horizon is niet meer zichtbaar door de slagregens. Ik vraag me af wat ik aan het doen ben. Vissen in deze omstandigheden is inderdaad gekkenwerk! Aangezien ik niet voor of achter uit kan, blijf ik zitten en onderga het lijdzaam.
Na anderhalf uur stopt het met plenzen en gaat het over in gestage regen. Omdat de wind iets mindert, hang ik de wakers weer in de lijn. Omdat ik nog twijfel of ik zal blijven, laat ik de stoel en stretcher in de hoes zitten. Mijn maag rammelt en ingevroren noedels worden snel warm gemaakt en naar binnen geschoven. Ik ben net klaar met eten als ik plotseling een fluiter op de rechter hengel krijg. Ik ben even perplex, maar handel daarna snel. Hengel van de steunen en hangen!
Kromme hengel en even tikt de slip. Daarna valt de spanning weg en slaat mijn hart twee slagen over. Ik draai als een bezetene en na vijftien meter lijn opspoelen krijg ik weer contact. De karper koerst rustig naar links en komt erg gevaarlijk dichtbij de lijn van de middelste hengel. Ik hou druk op de vis en pomp hem richting mijn boot.
Ondertussen begint de wind weer aan te trekken en begint het ook weer flink te regenen. Zeiknat ben ik toch al dus het deert me niet. Wat mij wel deert, is de karper die aan de haak hangt. En weer valt de spanning van de lijn. Ik draai weer heel snel lijn op de spoel en krijg weer contact. Bij de boot zwemt de karper diep en laat zich in eerste instantie niet zien. Ik laat hem onder de top uitrazen en kan ondertussen proberen een schepnet in het water te krijgen. Dat valt nog niet mee. Met één hand een karper drillen en met de andere een schepnet van de ene kant van de boot naar de andere kant proberen te krijgen. Het net is speelbal van de wind en het kost mij behoorlijk wat kracht om het net in het water te steken. Maar even later kan ik de schubkarper scheppen en ben ik een blije visser.
Het is een echte wildwater schub. Torpedo qua vorm en één bonk spieren. In de regen meet en weeg ik de schub: 72 centimeter en 12,4 pond. Even op de foto voor de blog en terug het koude water in. Was gisteren de watertemperatuur nog zeventien graden, nu is het nog maar vijftien komma vier graden.
Ik wacht daarna met de hengel opnieuw uit te varen totdat de regenbui is over gewaaid. Toch heb ik de grootste moeite om de hengel weer op de juiste plek te leggen. De Vortex is speelbal van de wind en golven. Ondanks dat ik de motor full power laat draaien, kom ik amper vooruit. Na tien minuten ‘dolfijnen’, kan ik eindelijk bij de grote boot aanmeren.
Ik ben verdomde blij met deze schub en besef me terdege dat ik meer dan een maand visloos ben. Nu is de maand mei sowieso slecht voor mij, maar zo slecht als dit jaar kan ik mij niet heugen. Komt ook deels door mijn motivatie. Dit jaar ben ik dan ook een beetje zoekende in mijn karpervisserij. De drive zal vast wel terugkomen, maar op dit moment nog niet. Desondanks is de vangst van deze schub een flinke opsteker. Nu kan het een toevalstreffer zijn en heeft de voerderij van afgelopen dagen hier niet aan bij gedragen. Zal wel. Zonder geluk vaart niemand wel en ik zal dan ook niet beweren dat de vangst tot stand kwam door keihard voorwerk en planning. Uiteraard heb ik wel invloed gehad op de vangst, maar de mate waarin is me niet duidelijk. Afijn, doet er niet zoveel toe. Feit is dat er vis op de mat is gekomen na lange tijd van zoeken.
Aan het einde van de avond is het met tussenpozen droog en is de wind iets afgenomen naar windkracht vijf tot zes. Ik blijf stuiteren in de boot. Toch is duidelijk dat juist de kwaliteit van de karperboot ervoor zorgt dat ik in deze omstandigheden kan vissen. In welke andere boot dan ook zou het een heel andere sessie zijn geworden. Denk maar eens aan een boot met een stompe neus. Enorme dreunen op de voorkant, druk op de steekstokken en dus noodzakelijk gebruik van ankers. En bij elke golf wordt de boot omhoog gedrukt. Nee, dan is dit ontwerp toch wel berekend op slechte omstandigheden. Ik voel me geen enkel moment onveilig in deze karperboot. Hij kost meer dan gemiddeld, maar dan heb je wel wat.
O ja, de kap geeft ook geen krimp. Geen lekken en geen vervorming juist door de 22 mm RVS buizen. Ik moet er niet aan denken nu een kap te hebben van 20 mm aluminium. Dan zou de kap allang een andere vorm hebben gekregen dan als bij oplevering.
Nu lijkt het of ik reclame sta te maken. Dat mag iemand vinden; heb ik geen moeite mee. Feit is dat ik deze karperboot al 2,5 jaren in mijn bezit heb en dus uitvoerig in alle omstandigheden heb getest. Dus mijn ervaringen in mijn blog verwerken, lijkt me dan ook geen probleem. Feit is dat ik tevreden ben over het ontwerp en de kwaliteit. Betekent overigens niet dat ik garant sta voor dergelijke karperboot als die wordt afgeleverd dat is echt zaak voor de leverancier. Laat dat helder zijn.
Tegen het begin van de nacht draait de wind naar het westen en voor mijn gevoel neemt de kracht verder af naar kracht 4. Naast dat de windkracht afneemt, zakt de temperatuur ook naar 7 graden. Inclusief de windchillfactor voelt het aan of het rond het vriespunt is. Mijn ademdamp is duidelijk waarneembaar. Hoewel het eind mei is, moet ik zelfs mijn warmtepak aantrekken om warm te blijven. Belachelijk. Even later zoek ik de slaapzak op en val ik in diepe slaap.
Net na vier uur word ik wakker. Ik hoor in de verte de eerste roofvisboot arriveren. Vandaag start het roofvisseizoen. Vele snoebaarslevens zullen vandaag bruut worden beëindigd. Voor de pan of voor de eurootjes. Laatst was ik aanwezig bij de Algemene Ledenvergadering van Sportvisserij Fryslân. Daar werd het voorstel gedaan om het quotum snoekbaars van twee naar één terug te brengen voor sportvissers. Was zo’n grijze duif – die zich hengelsportbestuurder noemt – die luidruchtig meldde dat “… hij dan zo goed op kon houden met vissen…” Tja, dat geeft meteen aan hoe tegen de snoekbaars aan wordt gekeken door deze man. Voor de pan en niet als sportvis. Uiteraard heeft hij recht op zijn eigen mening, maar het is wel tekenend.
Tussen kwart over vier en zes uur arriveren diverse boten. Mijn boot lijkt hen wel aan te trekken want ze komen allemaal rond mij te liggen terwijl mijn stek absoluut niet als snoekbaarsstek bekend staat. Een paar pogen om te ankeren boven op mijn lijnen. Gelukkig hebben een paar respect voor mij als ik hun roep dat ze boven op mijn lijnen zitten. Eentje komt verhaal bij mij halen. Ik herken zijn gezicht en waarschijnlijk hij die van mij ook want als ik met hem een korte discussie heb over respectvol met elkaar om te gaan, verandert zijn toon en vaart uiteindelijk om mij heen en gaat een stuk verderop aan de slag.
In dezelfde periode arriveren onweers- en hagelbuien. En met die buien trekt de wind ook aan naar kracht 6 tot 7 en tijdens de felle buien zelfs kracht 8. In één van die buien zie ik een wit polyesterbootje aankomen varen. Gezien het geluid van het buitenboordmotortje een tweetakt. Het draait op volle toeren om tegen de wind en golven in te komen. Omdat de bestuurder niet nat wil regenen, heeft hij een paraplu opgezet. Hij slingert heen en weer en heeft totaal geen grip op de boot. Het duurt niet lang of ik zie hem op het stenen eilandje knallen. En juist die golven die hem dwarszitten helpen hem om los te komen. Vervelende is dat wel één van mijn hengels daar gepositioneerd ligt. Maar goed, ik had wel verwacht dat het vandaag druk zou worden en het vissen voor mij het er niet leuker op zal worden. Op het hoogtepunt tel ik 11 roofvisboten op hetzelfde deel waar ik zit te vissen.
Tien over zeven begint het weer flink te waaien en te hagelen. Op hetzelfde moment zie ik de top van de rechter hengel doorbuigen en begint de vrijloop te tikken, gevolgd door piepen uit de beetmelder. Aangezien ik toch al startklaar zit, heb ik in twee seconden de hengel van de steunen gepakt en in battlecurve te staan. Even tikt de stevig afgestelde slip, maar dan begint de karper weg te scheren van de obstakels.
Het gevecht stelt niet zo heel veel voor. Op de spanning van de lijn zwemt de karper eerst naar rechts en kan ik lijn winnen waarna de vis keert en onder de lijn van de middelste hengel zwemt. Ik heb vrij vlot de voorslagknoop op de spoel te zitten en dan weet ik dat de karper vlakbij zit en dat er niet veel kan gebeuren zolang ik maar geconcentreerd blijf. Even later zie ik in het heldere water een mooie spiegel zwemmen. Na een paar uithalen en een keer misscheppen door mij, ligt de spiegel eindelijk in het schepnet. Hoppa, nummer twee.
Als ik de spiegel onthaak, zie ik dat deze prachtig beschubd is. Daar wil ik een goede foto van. Snel meten en wegen en even in de weegzak in het water hangen zodat ik camera en statief kan opstellen. Vijf minuten later sta ik met spiegel op de foto en zet de vis weer terug. In mijn logboek kan ik bijschrijven: spiegel 74 centimeter en 17 pond en 3 ons, gevangen aan een RRF 24 mm boilie aan een Korda Wide Gape maat 4. Onderlijncombinatie van Solar Unleaded en Armabraid van PB.
Daarna sta ik in dubio. Ik vind het behoorlijk druk op het water en ik overweeg om in te pakken. Maar gezien het feit dat het nog redelijk vroeg is en dat er karpers op de stek scharrelen, vaar ik toch nog de hengel uit. Was ik met de vangst van de schub nog in de veronderstelling dat het een toevalstreffer was, nu weet ik zeker dat het niet zo is; dan was het bij die ene schub gebleven.
Een uurtje later belt Arjan mij naar aanleiding van de foto die ik hem heb geappt. Ik praat hem bij over de afgelopen uren als plotseling de beetmelder van de linker hengel begint de fluiten. De veroorzaker blijkt geen karper, maar een grote kruiser van tien meter. Tussen de oever en mijn boot is het vijfentwintig meter en die klootzak – waarschijnlijk weer zo’n huurder zonder enige vaarervaring – is blijkbaar de weg kwijt en vaart zomaar daar waar hij niet moet zijn. Ik gooi de telefoon weg en hang meteen vol in de hengel die ik snel onderwater steek. De slip giert het uit en terwijl ik met deze hengel in de ene hand sta, probeer ik de andere twee stokken te vrijwaren dat deze lijnen ook opgepikt gaan worden. Ik schreeuw tegelijkertijd naar de bestuurder van de kruiser en zwaai nog verwoed naar hem. Hij hoort mij en ziet mij, maar vaart domweg door. De lijn van de middelste hengel mist ie, die van de rechter hengel niet. De lijn van de linker hengel schiet uiteindelijk los en richt ik mij op de rechter hengel. Ik blokkeer de spoel en laat het verder gaan. Trekken heeft geen zin en de spoel is al half leeg. Ik vloek nogmaals hardgrondig en ben behoorlijk pissig op die klootzak. Ook nu schiet de lijn uiteindelijk los en kan ik de hengels binnen draaien. De schade aan de linker hengel lijkt mee te vallen, maar van de rechter hengel kan de hele spoel met lijn weggooien. Ik overweeg even om achter die kruiser aan te varen en verhaal te halen. Het heeft weinig zin want de mafkees zal zich weinig van mij aantrekken. Een bekend persoon zei eens: ”wees blij met de dwazen want bij hen steken wij gunstig af.” Daarna rond ik mijn gesprek met Arjan af. Die heeft netjes aan de telefoon gewacht totdat ik deze weer oppak. Hij heeft live kunnen volgen wat er gebeurde.
Terwijl het even droog is, ruim ik de natte spullen op en vaar terug naar de trailerhelling. Denk je dan wel alle ellende gehad te hebben, volgt nog een toetje. Dat er nog meer onkundige mensen op deze aardkloot rondlopen, zou gauw blijken.
Als ik bij de trailerhelling arriveer, zie ik een klein blauw weekendkruisertje liggen met daarin een jongen en een meisje die blijkbaar hun ontbijt naar binnen aan het werken zijn. Omdat hun auto (Audi Q8) met trailer nog op de helling staat, vraag ik hen of ze erin of eruit met hun boot willen. Ze verstaan me niet en blijken een Duits koppel te zijn; had ik ook wel aan de kentekenplaten van hun auto kunnen zien. Ik krijg een heel verhaal dat hun trailer vastzit en dat ze niet voor of achteruit kunnen. Ze zijn te ver naar achteren gereden en met de trailer over de rand gegaan. En nu lukt het hen niet om met de auto de trailer eruit te trekken. De auto en trailer staan al van gisteravond in dezelfde positie. Dan valt mij ook op dat mijn auto met trailer de enige is die hier op de parkeerplaats staat. Dus een hoop roofvissers die in de vroege ochtend dachten hier te kunnen traileren, zijn waarschijnlijk scheldend omgekeerd.
Ik vraag aan het koppel of ze al hulp hebben geregeld. Dat blijkt niet zo te zijn. Ongelofelijk, je rijdt dus gisteravond de trailer vast en dan blijft je lethargisch wachten tot er spontaan hulp komt. Hoe dom kun je zijn. Ik maak hen duidelijk dat ze echt een oplossing moeten zoeken want ik moet hier echt uit en wijs naar mijn auto met trailer. Ja, ze begrijpen me wel, maar trekken hun schouders op. Nu hebben ze mazzel dat ik eerder met dit bijltje gehakt heb en verwijs hen naar een watersportbedrijf waar een mobiele kraan staat. De eigenaar heeft vaker trailers losgetrokken van gebruikers die hetzelfde lot als hen is beschoren. Gelukkig luisteren ze naar mij en stappen in hun boot en varen naar het watersportbedrijf toe. Een kwartiertje later arriveert de eigenaar met kraan. De jonge Duitser mag zijn broek uittrekken en het water in want hij moet een sjorband onder de trailer bevestigen. Het kost hem wat moeite, maar krijgt het voorelkaar. Even later tilt de kraan de trailer omhoog en kan de auto met trailer naar voren rijden. Het levert de eigenaar van de kraan een fles witte wijn op en mij een leuk schouwspel. Daarna kan ik eindelijk mijn boot uit het water traileren.
Als ik even later mijn buckels vastmaak en de boot op de trailer controleer, komt het Duitse koppel weer aanlopen. Nu blijkt ook nog dat hun lichtbalk van de trailer weg is. Die hebben ze onder de auto gelegd in plaats van erin. Tjonge jonge, hoe dom zijn ze wel niet?! Ik help hun even met zoeken, tegen beter weten in. Het zou me niet verbazen dat een kwade roofvisser uit wraak dat hij zijn boot niet kon traileren de lichtbalk heeft meegenomen of ergens in de struiken heeft gegooid. Hoewel niet goed te praten, kan ik het ergens wel begrijpen.
Hoe je het wendt of keert de afgelopen vijftien uren zijn niet saai geweest. Het zeer slechte weer, gedonder met roofvissers, de kruiser die door de lijnen vaart, het Duitse koppel, maar vooral de vangst van de twee onverwachte karpers zorgen ervoor dat ik deze sessie niet snel zal vergeten. Helaas heb ik de komende anderhalve week andere verplichtingen en kan ik niet vissen en voeren. Dat is niet erg. Tijd om de motivatie op te krikken en dan weer full power te gaan vissen.
