In mijn vorige blog meldde ik dat ik een dagje zou gaan gidsen met wat bestuursleden van de landelijke SNB. Een paar maanden geleden kreeg ik een app van de regionale voorzitter of ik beschikbaar was om de 27e oktober mijzelf met boot ter beschikking te stellen. Ik heb positief geantwoord en de datum in de agenda gezet. Een week of twee later kreeg ik bericht dat er voldoende boten beschikbaar waren en dat ik niet meer nodig was. Prima, kan gebeuren en dan houd ik het wel bij het karpervissen. Enkele weken later toch weer een bericht of ik toch nog die dag beschikbaar zou willen zijn. Hoewel ik de gang van zaken wel wat irritant vond worden, toch maar weer toegezegd. Begin deze week een mail. Een aantal deelnemers had afgezegd; ik was niet meer nodig. Nou, het zij zou. Betekende wel dat ik snel moest schakelen. Toch maar weer wat bollen uit de vriezer gehaald en ’s avonds laat gevoerd. De dag erna overgeslagen en de derde dag wel weer gevoerd. Dit keer de helft minder dan ik normaliter zou doen en iets meer compact gevoerd. Afgelopen dagen is de luchttemperatuur in een dalende trend terecht gekomen. Hoewel de eerste 24 uren het water daar weinig last van heeft, moet ik wel rekening houden met het feit dat het daarna wel effect zal hebben op de stofwisseling van de karpers. Dus de hoeveelheid afbouwen naar uiteindelijk mondjesmaat.
Vandaag is het echt herfstweer. Stevige wind en flinke regenbuien uit het noordwesten. De luchttemperatuur blijft steken op 12 graden en daalt gedurende regenbuien zelfs onder de 10 graden. Als ik aan het begin van de middag de boot wil beladen, komt het met bakken uit de hemel. Buienradar geeft aan dat het rond dezelfde tijd droog zou moeten zijn. Ik zit in dubio. Wachten of toch gaan? Ik besluit om toch te gaan. Een uurtje later ligt de boot bij de trailerhelling in het water en alles is al zeiknat. Lekker begin.
Halverwege de vaartocht naar de stek klaart het op en wordt het zowaar droog. Toch een verkeerde timing van mijn kant. Had ik maar een klein uurtje gewacht en ik had alles droog kunnen houden. Het zij zo en hoort er ook bij. Ik kan in ieder geval bij aankomst op de stek rustig de steekstokken plaatsen en alles in orde maken zonder meteen onder de kap te moeten bivakkeren. Het leven van de karpervisser gaat niet altijd over rozen.
Net na vieren liggen de stokken in een waaiervorm rond de boot. Zo kan ik rondzwemmende karpers wellicht wat beter onderscheppen en als ik een aanbeet krijg, houd ik de andere hengels vrij van gedoe met de gehaakte karper. Werkt wel zo prettig. Ik voer rond het haakaas vrij weinig bij. Twee kleine handjes bollen verspreid erom heen, zal het moeten doen. Tussen die plekken schiet ik met de katapult nog enkele losse bollen om de daar zwemmende karpers te attenderen dat er wat te rapen valt. Ik ben benieuwd of het werkt.
De eerste twee uurtjes gebeurd er weinig. Wel zie ik in de verte donkere wolken naderen ten teken dat de regenbuien niet ver weg zijn. Ik gebruik de tijd om de warme hap klaar te maken en naar binnen te werken. De bami smaakt voortreffelijk zo ook de chocoladepudding. Dat alles met een goed glas Rosé. Je moet jezelf toch een beetje verwennen. Ik ben niet zo van de tosti’s en hamburgers, maar ieder zo zijn ding en voorkeuren.
Net tegen zevenen en schemerdonker krijg ik een fluiter op de middelste hengel. Aanslaan en de hengel vliegt in een mooie curve. Slip tikt even en daarna kan ik de karper vrij vlot mijn kant optrekken. Hoewel het wel lekker aanvoelt, doet de karper vrij weinig. Pas onder de hengeltop gaat de karper flink tekeer maar zonder ook maar een meter lijn van de spoel te trekken. Vreemd. Wel slaat de karper flinke en diepe kolken. Het lijkt wel of iets niet in orde is. Wat dat dan zou moeten zijn, kan ik niet zien. Vrij snel kan ik daarna de karper boven het schepnet trekken en is de vis de mijne. Als ik de karper in het schepnet binnen boord hijs, hangt er best wel wat gewicht op mijn armen te trekken. Op de onthaakmat mag ik in het groene licht een lange boezemschub verwelkomen. Haak is al uit de bek gevallen. Daar heb ik wel geluk mee. Daarna meten en wegen zoals het altijd gaat. De schubkarper is 88 centimeter lang en 25 pond en 3 ons zwaar. Hoppa! En terwijl het flink begint te regenen, hang ik de karper even in de weegzak in het water. Kan ik de camera’s even opstellen.
Ik moet een kwartiertje wachten totdat de plensbui is overgewaaid. Ik heb weinig zin om me voor de tweede keer vandaag zeiknat te laten regenen, zeker als het dit keer niet hoeft. De schubkarper hangt veilig naast de boot in het water en kan rustig bijkomen. Ondertussen knoop ik een nieuwe onderlijn. Geen spannend geknoopt met tierelantijntjes omhangen onderlijn. Gewoon rechttoe rechtaan onderlijn van soepel materiaal en een Wide Gape maat 6 haak met op de haar een 24 millimeter boilies eraan. Simpeler kan bijna niet. Als het daarna droger wordt, zet ik de schub op de SD kaarten en zet hem terug. Als ik daarna de resultaten op de fotocamera zie, ben ik helemaal niet tevreden met het resultaat. De flitser van de camera richt zich teveel op de natte vis waardoor de achtergrond onderbelicht is. Eerste oplossing is om de camera met statief verderaf te zetten. Dat gaat niet gezien de beperkte ruimte op de boot. Tweede oplossing is om een externe flitser te gaan gebruiken. Dit is dan ook de beste oplossing. Helaas kost een dergelijk apparaat voor mijn type camera meteen zo’n 700,- EUR. Nog maar even sparen, denk ik.
Gedurende de avond draait de wind wat meer naar westzuidwest. Af en toe regent het behoorlijk en de temperatuur gaat flink onderuit. De watertemperatuur was deze middag nog 12,5 graden, maar aangezien de komende dagen de luchttemperatuur niet boven de 8 graden zal komen, vrees ik dat ook de watertemperatuur naar dergelijke waardes zal gaan. Dat zal impact hebben op de stofwisseling van de vissen. Minder voeren wordt dan het devies.
Arjan zit vandaag met Bertus ergens op het IJsselmeer te vissen. Twee kleine schubkarpertjes zijn al voor de bijl gegaan. Zelfs op dergelijk groot water zijn ze te vangen. Ben benieuwd wat de nacht voor hen gaat brengen.
Net na half twaalf krijg ik een zakker op de middelste hengel. Snel er naartoe en de hengel van de steunen rossen. Helaas haak ik niks en kan het hele zaakje zo binnendraaien. Brasembeet? Of toch karper en de haak tijdens de aanslag uit de bek getikt. Feit is dat tijdens de inspectie van de haakpunt blijkt dat deze niet bepaald scherp meer is. Die vervang ik dan ook. Als ik alles weer heb ingeworpen, denk ik nog even na over de gemiste kans. Ik denk toch dat het een brasem aanbeet is geweest omdat ik op deze onderlijn met twee 16 millimeter boilies vis. Voor een middelgrote brasem natuurlijk geen probleem om naar binnen te werken. En hoe meer ik erover nadenk, hoe plausibeler ik het vind.
Binnen een uur krijg ik op dezelfde hengel weer een zakker. Dit keer blijft de vis wel aan de haak plakken en mag ik 10 seconden later een flinke brasem onthaken. Het bevestigd meteen mijn vermoeden van de vorige gemiste aanbeet. Onderlijn in orde maken en het hele zwikje naar de vangende plek zwiepen. Daarna weer lekker de slaapzak in.
De gehele nacht kan ik in één ruk doorslapen. De wind waait uit het noordwesten en af en toe regent het. Bij vlagen ben ik even wakker om daarna weer in slaap te vallen. Al met al verwacht ik in de holst van de nacht nog wel een aanbeet, maar als ik ergens in de ochtend definitief wakker wordt, hangen de wakers nog steeds even roerloos onder de hengels als de avond ervoor. Niet echt motiverend. Toch geef ik het nog niet op. Het kan zijn dat de vissen gedurende ochtenduren azen en dan is het natuurlijk een kwestie van tijd dat ze tegen het haakaas lopen. Ik wacht zelfs een tijdje langer voordat ik begin met het inpakken van de visspullen. Helaas mag dat niet baten. Geen tikje meer op de wakers en geen teken van leven aan de wateroppervlakte.
Als ik terugvaar naar de trailerhelling, kom ik tot de conclusie dat ik de afgelopen week nog steeds teveel heb gevoerd. De watertemperatuur daalt en is nu ruim 10 graden geworden. De stofwisseling van de karpers moet zich daar ook op aanpassen en de hoeveelheid knikkers die ik in het water heb geschoten, zal dat niet veel bevorderen. Wellicht heb ik mijn eigen glazen ingegooid. Niet echt slim en een leermoment voor de volgende keer. Maar hoe het ook zij, ik heb wel weer een grote schub op de mat gehad en dat moet ik natuurlijk niet vergeten.
