Afgelopen week had ik sterk de aandrang om een extra vissessie in te plannen. Toch heb ik dat niet gedaan. Ten eerste wilde ik mijn materiaal aanpassen. Dat wil zeggen goede voorslagen, treatment betere onderlijnmontages en grotere en dikkere haken. Daarnaast wilde ik de stek goed aanvoeren om passanten (karpers) te attenderen dat het tafeltje door mij gedekt zou zijn. Ten tweede wilde ik absoluut scherp zijn als ik weer zou gaan vissen op deze stek. Mijn werkweek en tevens mijn laatste om daarna twee vakantieweken op te nemen, stond bol van de activiteiten en een nachtje tussendoor pakken zou ertoe kunnen leiden dat ik zelfs mijn vakantieperiode zou moeten inkorten. Dat zou weer herrie met Annette opleveren en daar had ik geen zin in.
Om met het materiaal te beginnen, heb ik als eerste alle drie de spoelen van 20 meter voorslag voorzien met elk vijendertig ponds nylonlijnen. De onderlijnmontages hield ik simpel met dien verstande dat ik de onderlijnen verkorte naar vijftien centimeter en de trekkracht opvoerde naar vijfentwintig pond. De haken werden voor bij de obstakels veranderd naar Owners C-5 maat 2 (vergelijkbaar met de gangbare maat 4 van andere type haken). Dikdradige haken die ook nog scherp zijn en goed kunnen prikken. Het verkorten van de onderlijn had als doel om de vissen die het aas zouden oppakken direct in de onderlip zouden prikken waardoor ik wat meer houvast in het leerachtige vlees zou hebben. Daarmee de kansen op losschieten te verkleinen.
Dan het voeren. In vijf dagen tijd voerde ik vier keer. De eerste dag voerde ik wel, de tweede dag niet en de derde, vierde en vijfde dag wel weer. Per keer zo’n acht kilo gekookte maïs en ongeveer drie tot vier kilo Robin Redfish boilies in de maten zestien en twintig millimeter. En dat over een oppervlakte van een half voetbalveld. Door het passeren van grote vrachtboten zou het voer vanzelf worden verspreid.
Het elke dag voeren kostte me zo’n twee uren per dag. Naar de trailerhelling rijden, boot te water laden, varen, voeren en in omgekeerde volgorde hetzelfde. In die vijf dagen verstookte ik voor meer dan dertig Euro aan benzine voor de BBM en nog zo’n vijftien liter diesel. Alles opgeteld (dus inclusief de boilies, maïs en het koken ervan) een kostbaar weekje. Dit alles met als doel om karper te vangen op de nieuwe stek zonder dat ik weer vis zou gaan verspelen. Dus alle factoren die ik kan beïnvloeden onder controle krijgen. En dan is het maar de vraag of vriend karper mee zou willen werken.
O ja, de laatste avond wilde ik perse voeren ondanks dat de weersvoorspellingen waren dat we getrakteerd zouden worden op fikse onweersbuien. Ook ik ontkwam er niet aan. Doorweekt en de boot vol water kon er ook nog bij. Om op hoge bergen te komen, moet je soms door diepe dalen.
Vismaat Cock had op woensdag te kennen gegeven wel een nachtsessie mee te willen. Voor mij geen probleem omdat de boot groot genoeg is om twee karpervissers met gemiddelde uitrusting te huisvesten. Alleen Cock is geen nachtvisser. Ben ik gewend om regelmatig een nacht door te halen, Cock is meer van het vroege opstaan en overdag vissen. Daar komt nog bij dat hij helemaal geen ervaring heeft om een nacht uit een boot de karper te belagen. In ieder geval een mooie gelegenheid om zijn maagdelijkheid op dat vlak te verliezen.
Rond kwart over vier meldt Cock zich en niet veel later zijn we onderweg naar de trailerhelling. Het is prachtig weer en het kwik reikt tot zelfs boven de drieëntwintig graden. Zweetweer dus. Een uurtje later varen we richting de stek. Die ligt niet om de hoek en is het een eindje varen. Zet twee karperaars bij elkaar en ze kletsen de tijd wel weg. Zo ook wij. En voordat we er erg in hebben zijn we aangekomen op de stek waar het allemaal zal moeten gebeuren.
We vissen met vijf hengels. Cock met twee stuks richting de rietkraag links en rechts van een kom. Ik met één hengel richting de rietjes waar ik de vorige sessie drie aanbeten kreeg. Eentje bovenaan het talud en eentje onderaan het talud. Alle hengels worden ondersteunt met een paar handen maïs en boilies. En dan kan het wachten beginnen.
De Chinese noedels gaan er goed in en worden weggespoeld met een witte “lange dog”. Cock heeft wat last van de warmte want na drie glaasjes merk ik aan zijn uitspraken dat de alcohol in de wijn zijn werk begint te doen. Of zou de warmte een rol spelen dat de wijn zo hard aankomt? Het mag de pret niet drukken.
De eerste uren zien we erg veel leven van vis aan de oppervlakte. Alleen is niet vast te stellen of de activiteiten afkomstig zijn van karpers of van brasems. We houden het op het laatste om geen teleurstellingen te krijgen. Maar stiekem stijgen mijn verwachtingen.
Rond half negen stel ik voor om met de Vortex 2.40 en fotocamera het water op te gaan om wat sfeerplaten van de boot te maken. Ik geef Cock mee goed op de hengels te letten want de aastijd lijkt niet ver weg. Cock geeft aan scherp te zijn en “ze” voor mij wel even uit te takelen.
Ik heb nog maar amper een paar platen kunnen schieten of ik hoor Cock roepen en zie hem met een kromme hengel in de hand. Grote kolken voor de rietstek verraden dat een karper aan de lijn hangt en niet wil buigen voor de kracht die de hengels op hem uitoefenen. Over het water spoor ik Cock aan om vooral te blijven trekken. Met ander woorden: buigen of barsten. En niet veel later is het buigen.
Terwijl ik snel naar de boot terugvaar om Cock te assisteren met het landen van de karper, schiet ik nog een paar platen dat Cock staat te drillen. Altijd leuk voor later. Ik ben gelukkig net op tijd om de karper voor Cock te scheppen. Even later mogen we een prachtig beschubde spiegel aanschouwen. Waarschijnlijk eentje van de lichting 2007 die op het Sneekermeer is uitgezet. We meten en wegen de vis alvorens Cock met de spiegel te vereeuwigen op de digitale plaat. Met 82 centimeter en 21,3 pond is Cock een trotse karpervisser. Na het terugzetten feliciteer ik hem met de vangst want het is de eerste karper die hij dit jaar heeft gevangen. Daarnaast is het de eerste SKP spiegel die hij vangt (hij is bij bijna alle uitzettingen de vaste fotograaf) en het is zijn eerste spiegelkarper die hij op de Friese Boezem heeft gevangen! Dus in één karper drie “records”. Cock is blij met de vangst en ik ben blij dat alles werkt zoals ik dat vooraf had bedacht. Maar één zwaluw maakt nog geen zomer.
De hele avond genieten we nog na van deze vangst. Alle ins and outs passeren meermaals de revue. Omdat het lang zwoel blijft, zitten wel lekker onder de open lucht en drinken enkele bakken koffie. Mijn gevoel zegt dat we nog niet klaar zijn. Rond twintig over twaalf zie ik de hengeltop langzaam doorbuigen van de linker hengel. De beetmelder geeft één piep en ik heb de hengel al in handen. Ik trek uit alle macht en grote kolken en klappen van een karperstaart geselen het water oppervlak. Een paar seconden is er een patstelling, maar de haak en onderlijn houden het. Daarna scheert de vis naar rechts het wijd op. Eerste slag gewonnen.
Hoewel ik niet het idee heb met een kanjer te hebben te maken, knalt de vis van de ene uitval naar de andere zonder dat ik er wat tegen kan doen. Omdat de aanzetten explosief zijn, vrees ik dat de haak houvast niet al te best meer is en zet de slip toch wat losser voor het geval dat. Gelukkig zijn mijn zorgen onterecht want een minuutje later ligt een lange schub in het net. Met 81 centimeter en 19,2 pond een prachtige vis en de bevestiging dat het allemaal wel goed zit. Na een paar foto’s zwemt de schub met enkele krachtige slagen weg. Twee nul voor Wijts.
Na een kop koffie om de vangst te vieren duiken we de slaapzakken in. Ik val vrij vlot in slaap, maar om kwart voor vier word ik gewekt door een strakloper op de middelste hengel. Een winde van 49 centimeter is de veroorzaker. Nu weet ik dat veel karpervissers deze vissoort verafschuwen omdat ze een voerstek helemaal leeg kunnen vreten, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik redelijk in mijn nopjes met deze winde ben omdat ik ze nooit vang en al helemaal niet bij deze lengte. Ok, geen Nederlands Record, maar voor mij groot genoeg.
Terwijl ik de hengel weer uitvaar naar de plek, is er actie op de rechter hengel. Cock mag een brasem naar binnen draaien, die even later zijn vrijheid weer krijgt na enkele bestraffende woorden van Cock.
Daarna kruipen we de slaapzakken in, maar ik kan de slaap niet vatten. Cock heeft drie kettingzagen weten te bemachtigen en is bezig het Amazonegebied van bomen te ontdoen. Als bewijs film ik hem een minuutje zodat hij later zelf mag oordelen waarom hij na zo’n nachtsessie zo moe is. Hard werken als houthakker, Cock(grapje).
Met een krentenbol en een kop koffie zit ik op mijn emmertje de ochtendschemering te aanschouwen. Omdat het windstil is en de natuur langzaam ontwaakt, heb ik ruim uitzicht op de stekken en eventuele visactiviteiten. Tien minuten voor zes zie ik op de plek waar mijn linker hengel ligt enkele wellingen die zeker niet afkomstig zijn van een gemiddelde brasem. Niet lang daarna zie ik enkele bellen (handig zo’n compacte verrekijker). Enkele seconden daarna zie ik de lijn voor de hengel opspannen en voordat de waker zich maar kan verroeren, sta ik al met een kromme hengel in mijn handen. Ook nu weer een wedstrijdje wie het hardste kan trekken. Alleen deze vis heeft besloten om links de rieten in te duiken. Door snel enkele slagen met de molen lijn in te winnen en te blijven trekken, lukt het me enigszins om de karper voorin de rietkraag te houden zodat die zich niet vast kan boren. Wonderwel lukt het allemaal. Ondertussen staat Cock met een gesloopt uiterlijk naast me met het schepnet paraat. Blijkbaar heeft de karper veel energie verspeeld in de eerste krachtexplosies want plotseling is het gebeurd met het trekken en kan ik de vis in één haal in het schepnet dirigeren. Dit keer weer een skp spiegel van 70 centimeter en 14,1 pond. Bij het onthaken ontdek ik nog een stuk dun nylon met daaraan een haakje maat 20 (of zo iets). Ook die maar even verwijderd. Na een paar foto’s mag deze spiegel weer zijn/haar weg vervolgen. Drie nul voor Wijts.
Na de korte nacht en alle emoties, kruip ik alsnog de slaapzak in en val al snel in slaap. Voor mijn gevoel lig ik nog maar net te ronken of de linker hengel geeft nogmaals door dat een karper aan de andere kant van de lijn hangt. Omdat ik alles dicht heb te staan (slip en de baitrunner bijna dicht), moet ik er snel bijzijn. Binnen twee seconden heb ik de stok in handen en herhaald het buigen of barsten spelletje. Ook dit keer win ik het spelletje al wordt het nog spannend als de schub tot twee keer toe een poging onderneemt om een rondje om de steekstokken te draaien. Door de lijn strak te houden en niet toe te geven, lukte het om narigheid te voorkomen. Ook nu weer blijft te haak precies zitten waar ik ‘m het liefst heb. Juist, de onderlip.
De schub is duidelijk van een kleiner kaliber. Desalniettemin van harte welkom en met 69 centimeter en ongeveer 10 pond (niet gewogen) weer snel teruggezet.
Daarna maar even uitgebreid gegeten en koffie gedronken. Ondanks dat het nog redelijk vroeg is – de schub melde zich net voor half negen – merken we dat de temperatuur rap stijgt. Daarnaast zien we steeds meer en meer donkere wolken samenpakken aan de horizon. Nu had de weervoorspelling al aangegeven dat we zware tot zeer zware onweersbuien konden verwachten, maar volgens mij pas in de loop van de middag. Gezien mijn eerdere ervaring van twee dagen ervoor, vinden Cock en ik het toch wel zo prettig om van het water af te zijn alvorens het geweld zou losbarsten. Tegen elfen zijn de hengels aan boord en varen we terug naar de trailerhelling. We zijn nog maar een uurtje thuis of de donkergrijze/groenachtige bewolking kruipt voor de zon. En daarna breekt de pleuris uit. Maar wij zitten binnen op de bank. Nagenietend.
