Door een flinke verkoudheid heb ik een dikke week verstek moeten laten gaan. De hele winter geen last en ook de hardnekkige griepepidemie ging aan mij voorbij. En dan toch nog uiteindelijk buitenspel gezet door een flinke snotneus. Ondertussen wel de voerstek blijven onderhouden. Het weer was in de periode uitstekend en knarsetandend heb ik lijdzaam moeten toekijken hoe iedereen profiteerde van het mooie weer. Wat had ik graag een nachtje in goede omstandigheden willen vissen. Helaas de gezondheid gaat voor.
Ik heb dus wel tien dagen doorgevoerd met de bekende RRF boilies. Elke dag ongeveer 1 tot 1,5 kilo bollen over een groot oppervlak verspreid zowel met de katapult als met de werpbuis. Voor scharrelende karpers genoeg om te rapen.
De afgelopen drie dagen veranderde het weer. Wind naar het noorden en koude poollucht stroomde Nederland binnen. Gisteren nog fikse hagel- en onweersbuien en vanochtend zelfs nog sneeuwbuien. De luchttemperatuur donderde naar beneden naar de 7 en 8 graden; zo’n 8 graden kouder dan gemiddeld. En daarmee houdt het niet op. Vanmiddag trok de wind aan naar kracht 5 en blies koude en felle regenbuien over Friesland. En ik zag het met lede ogen aan. Omdat het zulk slecht weer was, heb ik lang gewacht om de boot te laden en het water op te gaan. Aangezien het maar bleef plenzen uiteindelijk toch maar vertrokken.
Als ik na een uur varen op de stek aankom, staat er een krachtige wind over de lengte van dit water. Tevens ben ik zeiknat van de regenbuien en is een deel van mijn materiaal ook nat. Zorg voor later. Op de stek heb ik gauw de steekstokken in de bodem gedraaid en de kap omhooggetrokken. Aansluitend kan ik in alle rust (en droog) mijn hengels in orde maken. Gezien het recente succes verander ik niets aan mijn onderlijnmontages. Alhoewel, ik heb nog lang nagedacht of ik een andere onderlijn moet gaan gebruiken omdat ik de laatste twee vissen in de zijkant van de bek heb gehaakt. Na lang wikken en wegen doe ik dat dan ook niet. Ik wil eerst meer inzicht hebben in dit gegeven, dat wil zeggen dat ik eerst nog een paar vissen moet vangen om een definitieve conclusie te trekken. Mocht het zo zijn dat ik weer vissen in de zijkant van de bek ga haken, dan zal ik de onderlijnen gaan inkorten.
Tot halverwege de avond staat de wind vol over het water te blazen en volgen de flinke regenbuien elkaar vlot op. Met de buien daalt de temperatuur. Het water is nog 10 graden, maar ik vermoed dat in de komende uren het wel in negatieve zin gaat veranderen. Hoewel het normaliter prima toeven is onder de kap, vind ik het maar verrekte koud. Ik heb de laatste jaren tijdens mijn karpervisserij vanaf de boot nooit warmtelaarzen hoeven dragen, maar vandaag heb ik ze aangetrokken. Dat is nodig ook.
Doordat ik af en toe water verhit om koffie te maken, wordt het lekker warm onder de kap. Toch is dat effect na een paar minuten weg. Ik zorg ervoor dat ik regelmatig warm drinken naar binnen giet en dat combineer met iets te eten. Ik hou daarmee de inwendige kachel ook brandend. Dat is een betere methode dan een uitwendige kachel. En het houd je actief.
Tegen elf uur draait de wind naar het noorden en neemt af. Hetzelfde geldt voor de buien. Tegelijkertijd breekt het wolkendek en worden de sterren zichtbaar. Het betekent ook dat het een erg koude nacht gaat worden. Ik zie bij het uitademen mijn eigen waterdamp. Verdorie, we zijn eind april en het lijkt wel wintervissen in januari. Vele jaren terug in de tijd maakte het me geen fluit uit of het nu warm of koud was; vissen deed ik toch wel. Mijn voorkeur lag zelfs bij het wintervissen. Geen concurrentie en het rijk alleen. Lange, donkere en koude nachten. Soms was het doorbijten en soms was het goed vangen. Tegenwoordig kijk ik er wat anders tegenaan. Het zal wel de leeftijd zijn dat ik wat gereserveerder ben om de maanden november tot en met februari door te gaan op karper. Dat komt mede door het feit dat ik niet op putten wil vissen en alleen mijn ding wil doen op het open water. Helaas kan ik de vissen in de desbetreffende maanden niet traceren en is het zoeken naar een speld in een hooiberg. En zolang ik niet weet waar de vissen zijn, ga ik geen sessie maken. Zonde van de tijd, geld en energie.
Via Social Media hoor ik dat een aantal karpervissers hun geplande trip naar Frankrijk annuleren of uitstellen. De weersomstandigheden zijn daar net zo belabberd als hier. Ik snap dat wel. Je spaarzame vrije dagen kun je maar één keer opnemen; dan wil je ook kans maken om een paar mooie vissen te vangen, nog los van de wens dat het lekker weer is om met een bruine snoet thuis te komen. Hoewel een aantal beweren zo’n week hardcore te willen vissen, is het vaak toch een weekje ontspanning. Niks mis mee overigens.
Ook hoor ik via dezelfde kanalen dat er erg slecht wordt gevangen. Hoewel mijn resultaten achterblijven bij de verwachtingen, kan ik aan de hand van de info concluderen dat ik het helemaal niet zo slecht doe. Niet dat ik het belangrijk vind om het beter te doen dan een ander, maar het geeft mij wel aanknopingspunten dat ik ondanks alles op de goede weg bezig ben.
Als de klok verder tikt richting de dag wissel, krijg ik een paar piepen op de rechter hengel. Binnen twee seconden sta ik naast de hengel en kijk wat de positie van de swinger is. Die hangt halverwege en zie ik omhooggaan terwijl de beetmelder ook weer signalen afgeeft. Ik twijfel geen moment en pak de hengel van de rodpod en sla aan. Ik voel meteen dat ik op een aardig massieve weerstand stuit en direct daarna hoor ik de karper met de staart aan de oppervlakte slaan. Daarna wordt de karper wakker en zwemt naar rechts richting de rietkraag met daarvoor enkele paaltjes. Dat is de laatste plaats waar ik de vis wil hebben. En hoewel de slip af en toe tikt, probeer ik toch lijn te winnen. Dat lukt wonderwel alleen heb ik geen idee hoeveel lijn uitstaat tussen de vis en mij.
Na een kleine minuut voel ik de karper keren net voordat hij de rieten en paaltjes bereikt. Ik slaak een kleine zucht maar besef me meteen dat ik het pleit nog niet gewonnen heb. Beetje bij beetje kan ik lijn winnen en de vis richting de boot trekken. Aan de stand van de hengel kan ik zien dat de vis in de buurt blijft van de obstakels. Eén keer uithalen en hij bereikt deze alsnog.
Waarschijnlijk speelt de kou ook de karper parten want langzaam kan ik hem dichterbij de boot krijgen. Voordat ik het weet heb ik hem onder de top, slaat nog een keer flink met zijn staart en trekt twee meter lijn van de spoel net voor de overige twee hengels. De toppen ervan heb ik al onderwater en zitten mij niet in de weg. Ik keer de vis en zie een onderbreking in de golfjes; de karper ligt aan de oppervlakte. Ik aarzel niet en schuif het schepnet onder de vis en haal deze snel omhoog. De karper beseft dat het foute boel is en spurt weg. Helaas voor hem zit hij al in het net.
Als ik even later de rode zaklamp aanklik, zie ik een erg lange schubkarper in het net. Hoppa! Tien seconden later ligt ie op de onthaakmat en heb ik de haak uit de bek verwijderd. Tjonge jonge wat een lange torpedo. Stel je voor dat ik die in betere omstandigheden had gehaakt, dan had ik heel wat moeite moeten doen om die heelhuids in het net te krijgen.
Als ik de schub heb gemeten en gewogen, overweeg ik even om hem meteen op de foto te zetten. Na wat twijfel besluit ik toch om de schub een tijdje te bewaren en in de ochtend goede foto’s te maken. Plus ik wil de schub nog eens goed kunnen bewonderen zonder kunstlicht.
Na een half uurtje ligt het haakaas weer op de juiste plek en trakteer ik mezelf op een kop koffie en een krentenbol. Het geeft me wat tijd om de adrenaline te laten zakken. Mijn gevoel laat me dus niet in de steek. Toch nog een karper gevangen in deze slechte omstandigheden. Maar ja, zonder geluk vaart niemand wel. Een half uurtje later lig ik genoegzaam in dromenland.
In de vroege ochtend word ik op tijd wakker. Aansluitend maak ik mijn spullen klaar voor de fotosessie en mag ik eindelijk de prachtige schub in het daglicht aanschouwen. Na een minuutje kijken, maak ik middels de zelfontspanner een paar foto’s en zet hem daarna netjes terug. Ik bedank de schub nog even door mijn vissessie de nodige glans te geven en wuif hem na. Tot de volgende keer.
Na alle spullen opgeruimd te hebben, geniet ik nog even na. Via de app krijg ik door dat ik de enige ben die heeft gevangen. Niet dat er veel karpervissers actief waren, maar diegenen die wel een poging hebben ondernomen keren met drogen netten en onthaakmatten naar huis. Ik besef me des te meer dat ik mazzel heb gehad. En met die gedachten vaar ik weer richting de trailerhelling. De watertemperatuur is gedaald naar 8,6 graden. Redelijk verkleumd kom ik daar na een uurtje aan. De boot op de trailer hijsen zorgt ervoor dat ik weer een beetje warm word. Hopelijk wordt het weer de komende dagen een beetje beter.
