Afgelopen dagen was het nog steeds prachtig weer, maar sinds gisteren aan het einde van de dag is het weer omgeslagen. De temperaturen zullen van boven de 20 graden gaan dalen naar een graad of 13. Dat is dus een hele verandering en ik ben benieuwd hoe de karpers daar op gaan reageren. Ik heb hierop al geanticipeerd met het voerschema en voerhoeveelheid. Eerste dag heb ik zo’n 3 kilo bollen gevoerd. De tweede dag heb ik overgeslagen en op dag 3 heb ik amper 1,5 kilo boilies gevoerd. Ik heb niet de indruk dat de karpers snel zullen schakelen in gedrag. De afgelopen week steeg de watertemperaturen snel en zijn er uiteraard weer weerrecords verbroken. Daardoor zijn de karpers waarschijnlijk snel in de paalmodus gekomen en op drift geraakt. Nu dondert de lucht- en dus ook de watertemperatuur drastisch naar beneden en ik vermoed dat de karpers wat moeite hebben om zich aan te passen. Dat kan dus ook gevolgen hebben voor mijn karpervisserij voor de komende 3 dagen.
Vanochtend op tijd opgestaan. Ik had eerst het plan opgevat om bij het eerste ochtendlicht op de stek aanwezig te zijn, maar door de drukke werkzaamheden van gisteren lukt het me niet om alle spullen voor deze dagen tijdig klaar te hebben. Dus dat plan laten varen en het rustig aangedaan. Voor het einde van de ochtend ben ik bij de trailerhelling. Op wat eenden na geen kip te bekennen. Tien minuten later vaar ik weg het wijd op. Binnen een uur ben ik op mijn stek aanwezig. Frappante is, dat toen ik het wijd opvoer, de eerste regendruppels uit de lucht neerdaalden. Op mijn stek aangekomen, schijnt de zon.
Ik neem de tijd om alle spullen en hengels in orde te maken. De 3e hengel verander ik van onderlijnmontage omdat de huidige de laatste 3 sessie niets heeft opgeleverd. Alle hengels vis ik nu met Luc zijn systeem. Eigenlijk is het niet zijn vinding. Laatst zag ik hetzelfde systeem op één van de Korda Thinking Tackle dvd’s. Maar de versie van Luc is wat verfijnder en spreekt mij wat meer aan. Wat heet, de laatste grote vissen zijn stuk voor stuk op deze montage gesneuveld. Ik wed daarom nu op 3 gelijke paarden. Ook vis ik op elke hengel met 1 gewone 20 millimeter boilie op de haar met daarbij nog een kleine aanpassing (ik geef niet alles prijs), plus nog een PVA kous gevuld met hele, halve en stukjes boilie. Rond elke hengel voer ik zo’n 50 boilies in verschillende diameters. Dat moet het voor mij gaan doen. Hoop ook voor de karpers.
Hoewel de zon schijnt, haalt het kwik maar net de 14 graden. Het water is 16,2 graden. Het is flink bewolkt en de wind waait uit het westen met een kracht 4 met af en toe een uitschieter naar 5. De golven worden afgetekend met witte schuimkoppen. Al met al toch perfect karperweer. Volgens de boekjes dan. Of de karpers die boekjes ook lezen? Denk het niet.
Aan het einde van de middag gaat het wat minder waaien, maar wordt het ook meteen wat kouder. Echt aangenaam voelt het niet en ik heb al rap een extra trui onder mijn fleecejas getrokken. Ook verdwijnt de zon en wordt het zwaar bewolkt. Het begint zachtjes te regenen. Ik word dan ook gedwongen om plaats te nemen onder de kap om droog te blijven. Helaas kan ik dan niet meer het wateroppervlakte in de gaten houden naar tekenen van karperactiviteit. Ik wil graag een oogje in het zeil houden. Nu heb ik eerder aangegeven weinig tot geen activiteiten waar te nemen omdat de karpers hier nu niet meteen aan rollen en springen doen. Maar ja, stel nou dat je in de buurt van je haakaas een karper de kop boven water ziet steken. Dan is de motivatiegraad ook meteen 100. Het is dan wel geen zekerheid, maar het geeft je wel moed en geloof in een aanbeet.
Net als iedere rechtgeaarde karpervisser hou ik de kapersites wat in de gaten op internet. De laatste maanden valt mij op dat er relatief weinig over Nederland wordt gepubliceerd. Alles draait toch wel om de buitenlandse visserij c.q. trips. De getoonde vissen zijn uiteraard gemiddeld een slag groter en krikt het ego van de visser in kwestie op, maar het gros van de bezoekers moet het doen met zijn of haar visserij in Nederland. Dan mag je verwachten dat op deze sites ook het accent op wordt gelegd. Ik besef me terdege dat voorgaande me niet in dank zal worden afgenomen. Heb ik uiteraard geen boodschap aan. Ik mag mijn mening uitventen als ik mij daartoe geroepen voel. Dat er blijkbaar mensen zijn die dat anders zien, kan me niet zoveel schelen. Laatst zei iemand tegen me dat ik geen personen of namen van bedrijven of instanties mag noemen. Mag hij vinden. Ik weeg altijd zorgvuldig af wat ik schrijf en als ik vind dat het een meerwaarde heeft om een man en paard te noemen, dan doe ik dat. Gratis en voor niks.
Nog zo iets. Ik kom op de reguliere websites nooit kritische beschouwingen tegen over bepaalde materialen. 95% van de beschouwing is louter positief en 5% wordt als minpunten aangemerkt. Maar als je het goed leest, zijn deze punten ook positief uit te leggen. Kijk, ik vind het prima als je over een bepaald product uitermate te spreken bent. Dat je het al een geruime tijd gebruikt en er een eerlijk oordeel over kunt geven. Ik heb er persoonlijk moeite mee dat als je ‘iets’ krijgt om te testen en een review over te geven, dat je het niet eerst grondig test. Niet twee keer mee naar de waterkant, paar mooie foto’s van het product maken en daarna een theoretische beschouwing over hoe mooi het er uitziet en dat het vast wel top spul is. Dat gaat er bij mij niet in. Hengels, molens, stolen, stretchers, lijnen en dergelijke moet je eerst een jaar intensief gebruiken alvorens je een objectief oordeel kunt geven wat goed en minder goed is. Het helpt fabrikanten om hun producten beter te maken. Maar daar heb je toch fieldtesters voor? Opmerking van een slimme lezer. Klopt, maar er zijn steeds meer fabrikanten die nieuwe producten direct op de markt knallen zonder dat de zogenaamde fieldtesters het hebben uitgeprobeerd. Die zijn puur en alleen om foto’s en filmpjes te produceren met een mooi verhaal, dat ze juist door het vissen met deze producten deze getoonde vissen hebben kunnen vangen. Uiteindelijk draait het om de commercie en dus centen. Niks mis mee en heb ik ook geen moeite mee, maar doe het wel zoals het hoort.
Ben ik dan roomser dan de paus? Zeker niet. In het verleden heb ik ook wel eens bijna een hele nieuwe karperuitrusting gekregen. Die moest wel even geshowd worden. En gratis schept verplichtingen. Netjes aan voldaan. Toch in de praktijk de spulletjes hartgrondig gebruikt. Na verloop van tijd blijken die mooie spulletjes wat minder goed dan je in eerste instantie zou denken. Uiteraard feedback gegeven over wat de euvels waren en hoe bepaalde zaken te verbeteren. Tot mijn genoegen werden de verbeterpunten wel degelijk meegenomen. Kreeg zelfs het idee dat ze juist blij waren met mijn input. Zo zou het toch overal moeten gaan? Tot zover even mijn kritische noten.
Deze 3 daagse vissessie is voorlopig de laatste. Vanaf volgende week stap ik weer in de wereld van het werken en moet ik 4 dagen in de week leiding gaan geven aan een afdeling. Leuke uitdaging! Ben benieuwd naar de mensen, het bedrijf en de omstandigheden. De eerste dagen zal het veel energie kosten, maar de ervaring leert (en dat is het voordeel van de interimbanen die ik heb gedaan) dat ik het snel oppak en in het snotje heb hoe de hazen lopen. Daar moet ik nu dan ook maar vanuit gaan. Eerst deze vissessie maar eens beleven.
Rond de klok van achten neemt de wind wat af naar west windkracht 1. Wel begint het meer en meer dicht te trekken en de zon is al gauw achter een dik wolkendek verdwenen. Rond 10 uur arriveren de buien en is het definitief gedaan met het mooie weer. Een uur later kan ik de ogen niet meer openhouden en duik de slaapzak in.
Net na 2 uur in de nacht word ik wakker. De wind is naar het zuidwesten gedraaid en is aangetrokken tot windkracht 6. Tevens komt het met bakken uit de hemel. Ik moet nodig de blaas legen en duik toch maar even naar buiten voor het noodzakelijk kwaad. Daarna weer de slaapzak in. In deze weersomstandigheden geef ik geen cent dat ik nog een nachtelijke aanbeet ga krijgen. Maar de wind kan natuurlijk meer zuurstof aan het water toevoegen. Het zijn met name de plensbuien die het water flink doet afkoelen.
Ik slaap in één ruk door en word pas rond half tien definitief wakker. Het is nog steeds zwaar bewolkt maar is het verder droog. De wind is weer gedraaid naar west-noordwest met een kracht 3. Zoals te verwachten is het vrij fris. Ik check de watertemperatuur. Die is in 4 dagen gedaald van 20,4 graden naar 14,1 graad. Geen wonder dat de vissen het tot nu toe laten afweten. Eerst vliegt de watertemperatuur in een paar dagen flink naar omhoog om daarna als een baksteen weer te dalen. Dit moet iets doen met die karpers. Maar je weet het nooit.
De gebakken eieren en de eerste kop koffie smaken best. Daarna neem ik de tijd om wat over het water te turen en de weidevogels om mij heen wat te volgen. Net na elven krijg ik een straktrekker op de middelste hengel en als ik die uit de steunen pak, begint de vrijloop lijn af te geven. Die eraf klikken en de hengel achterover rossen. Meteen vliegt de hengel in gevechtsstand en wordt er een aantal meters lijn van de spoel getrokken. Hè, dat voelt goed. Eindelijk actie.
De karper blijft eerst op afstand druk uitoefenen. Ik hou de hengel krom en forceer niks. Na 22 uren dat de hengels in liggen, wil ik natuurlijk geen losser. Plotseling komt er meer beweging in en laat de karper zich gedwee meetrekken naar de boot toe. Daar gaat hij natuurlijk onder de top de bekende kunsten uitvoeren. Tegelijkertijd begint de spoel van de linker hengel (ik heb die met de top onderwater gelegd) als een dolle lijn af te geven. Oei, ik sta nog met een weerbarstige karper aan de ene hengel en de aan de andere ook nog een aanbeet. Ik besluit om de vrijloop eraf te klikken en de hengel in de achtersteun te houden zodat er geen extra lijn wordt afgegeven. Daarna concentreren op de eerste vis. Die ligt al gauw op apegapen, maar omdat de straffe wind behoorlijk vat heeft op het landingsnet, kan ik de karper er niet boven trekken. Telkens raak ik de karper aan met het net waardoor die in een laatste krachtinspanning weer van mij weg knalt. Na twee keer missen is het de derde keer wel raak. Snel het landingsnet vastzetten, hengel aan de kant en de andere hengel ter hand nemen.
Ik heb meteen contact met de karper die nog steeds aan de haak zit. Gelukkig, maar de lijn loopt in één streep naar links naar de kant toe. Daar hangt een flinke boom over het water en de rietkraag ervoor is dusdanig open, dat karpers er gemakkelijk in kunnen zwemmen. Ik heb ook geen idee hoeveel lijn ik naar de vis heb uitstaan. Ik zie maar één oplossing en dat is de hengel flink krom trekken en alles of niets te spelen. Tevens steek ik de top van de hengel onderwater, mocht de karper toch voorbij de boom zijn gezwommen, dat ik de lijn onder de takken door kan geleiden. Klinkt allemaal erg kundig. Of het werkt? We zullen zien.
Wonder boven wonder blijkt het inderdaad te werken en even later heb ik de karper voorbij de boom getrokken en komt langzaam mee voor de rietkraag langs. Tot mijn genoegen zie ik daarna de karper het wijd op koersen en kan ik de druk wat verminderen. Slip iets losser om de druk op de haak niet te forceren. De karper heeft blijkbaar hernieuwde energie gevonden want ik krijg regelmatig flinke beuken op de hengel gevolgd door een paar meter lijn van de spoel trekken. De zachte carbonstok pareert het allemaal goed en zowaar sta ik te genieten van de sport die de vis aan de dag legt. De karper blijft nog steeds diep maar uiteindelijk zie ik de eerste schim onderwater en constateer met een mooi formaat spiegel van doen te hebben. Top!
Na 10 minuten geeft de spiegel het op en kan ik die het schepnet in trekken. Ik heb twee gevulde schepnetten op de rand te hangen en twee hengels die in de weg liggen. Eerst alles even goed overzien en organiseren om problemen te voorkomen. Ik richt me daarna op de eerste karper. Het is een spiegelkarper van 65 centimeter en 16 pond exact. Ik maak een paar foto’s van de vis op de onthaakmat en enkele detailfoto’s voor de herkenning. Snel terug en dan naar zijn grotere broer of zus. Die blijkt inderdaad veel groter te zijn. De haak zit perfect achter de onderlip al is het nog niet helemaal daar waar ik het liever zou zien. De Kuv Shank maat 4 heeft in ieder geval gedaan wat ie moest doen: haken en houden.
De tweede spiegelkarper is dus een stukje groter dan de eerste. Nou ja, bijna twee keer zo zwaar. De karper is 83 centimeter en 30 pond en 2 ons. Gezien het formaat en de dikke buik had ik hem iets zwaarder ingeschat. Wat maakt het uit. Het zijn maar getalletjes. Ik hang de spiegel even terug in het water zodat ik de camera’s kan opstellen. Standaard riedeltje en de vis kan weer terug.
Ik neem even de tijd om alles op me in te laten werken. Ik heb de hengels 22 uren voor de aanbeten ingeworpen en ze laten liggen. Uiteraard zou ik alle hengels nog gaan indraaien voor inspectie, maar dat zou over een paar uurtjes zijn. Het loont dus wel om alles te laten liggen zolang als mogelijk is. Afgelopen vissessie meldde de eerste karper zich ook pas in de loop van de ochtend. Daarvoor ving ik de vissen met name in de donkere uren. Er is dus geen peil op te trekken.
Ik maak eerst de vangende hengels in orde. De haken zijn bot en die vervang ik uiteraard. PVA kous eraan en weer naar de vangende plekken inwerpen. Daarna pak ik de rechter hengel. Tijdens de inspectie van de onderlijn, zie ik dat een deel van de popup is afgekloven door kreeften. Ook is de haak aardig bot geworden. Die vervang ik dan ook. Ik verander ook de aasaanbieding. Geen combi meer en alleen nog maar een zinkende 20 millimeter boilie eraan. Aansluitend kies ik ervoor om de hengel niet meer naar dezelfde plek in te werpen, maar meer voor de rietkraag te positioneren. De wind staat erop te blazen en mijn gevoel zegt dat er vast nog enkele karpers de rieten inspecteren. Ik heb toch al twee stokken op goede plekken te liggen en kan met de derde wat rond zoeken.
Al doe ik veel op gevoel, soms blijkt het te werken. Ik heb de rechter hengel nog geen half uur voor de roetkraag te liggen of ik krijg een fluiter. Hengel van de steunen en aanslaan. Meteen vliegt de hengel krom en worden er enkele meters van de spoel getrokken. De karper blijft net voor de rieten hangen en ik ben bang dat er een kans is dat die erin zwemt. Een kleine minuut behoudt de vis zijn positie en daarna zie ik de lijn tegen de horizon richting het wijd verplaatsen. Ik voer de druk lichtjes op en kan zowaar wat lijn winnen. Door te blijven pompen kan ik de karper richting de boot trekken en daar begint de vis met geven en nemen. Omdat de wind weer wat is toegenomen, zingt de lijn op de wind. Prachtig! Na een minuut of wat geeft de karper zich gewonnen en kan ik het schepnet eronder schuiven. Hoppa, nummer 3 is binnen! Eerst niks en zowaar in korte tijd 3.
Op de onthaakmat ligt een prachtige spiegel. Kleine knik achter de kop en licht geschubd. De haak zit lichtjes in de onderlip en valt er bijna uit als ik die een tikje geef. Ondanks dat heeft de Wide Gape maat 6 zijn werk gedaan. Mij hoor je nu niet klagen. Daarna meten en wegen en hang ik de spiegel in de weegzak in het water. Wederom de camera’s opstellen en de SD kaarten vullen. Niet veel later zwemt de spiegel weer in zijn of haar vertrouwde omgeving en ik mag de gegevens van de vangst in mijn logboek noteren: 76 centimeter en 22 pond en 1 ons. Plus nog wat meer details van de montage en dergelijke. Onderlijn vervangen en kan ik de hengel weer richting rietkraag werpen. Tijd voor een kop koffie om de vangst te vieren.
Afgelopen weekend heeft Arjan de knoop doorgehakt. Hij stopt met SunrisebaitService. De NVWA heeft sinds eind 2017 meer dan 200 boiliebedrijfjes in Nederland op de korrel. Gezien de strenge regelgeving moet je als veevoederbedrijf (omdat je met dierlijke producten werkt) aan allerlei normen voldoen. Op zich is dat met de nodige tijd en energie wel op te brengen en aan de maatstaven te voldoen. Andere kant is dat de NVWA voor alle acties die zij richting jouw bedrijf uitvoeren een rekening sturen, of je nu aanwezig bent of niet. Afspraken maken is er niet altijd bij. De bedragen die zij in rekening brengen, liegen er niet om. En dan heb ik het niet nog over de (jaarlijkse) audits die ze bij je komen uitvoeren. Die bedragen zijn voor een kleine ondernemer niet misselijk. De rapportage die zij vervolgens opstellen moet ook betaald worden. Juist, door de ondernemer. Kortom de zeer strenge regelgeving maakt het voor kleine onderneming het haast onmogelijk om een verdienend businessmodel te creëren. Iedere boilieboer weet hoeveel omzet hij moet draaien om de kosten rendabel te maken. Als je de kosten erbij optelt, die je nog jaarlijks door de NVWA moet gaan maken, dan zul je heel wat kilootjes af moeten zetten dan wel je kiloprijs moeten verhogen. Dan moet je je afvragen of het nog wel zin heeft om zoveel uren te besteden en extra kosten te maken om een beetje geld er aan over te houden. En geloof me, alle boilieboeren die openlijk actief zijn met de verkoop van bollen, komen op korte termijn aan de beurt! Betekent ook dat de echt grote aasproducenten die wel bij machte zijn op alles voor elkaar te krijgen in de toekomst spekkoper zijn. Hun omzet zal ongetwijfeld met flinke sprongen stijgen. Met dank aan de NVWA.
Arjan heeft dus de stekker uit het bedrijf getrokken. In samenspraak met de NVWA kan hij nog twee weken actief zijn en dan is het over. Hij heeft overigens dit bericht ook op Facebook gezet dus ik ga er gevoegelijk vanuit dat alle lezers dit al weten. E.e.a. heeft er wel toe geleid dat de bestellingen hem om de oren vliegen. In plaats van volgende week in zijn vrije week te gaan vissen, moet hij die week heel wat kilootjes bollen gaan draaien. Het lijkt wel of zijn klanten gaan hamsteren. Albert Heijn zou er bekant jaloers van worden.
De avond blijft voor de rest stil. Ik voel me om één of andere redenen niet helemaal top. Ik heb het gevoel dat ik het niet warm kan krijgen terwijl er eigenlijk niets aan de hand is. Om van dat onbehagelijk gevoel af te zijn, trek ik maar een extra fleece en broek aan. Hete kop koffie naar binnen gieten en dat wil wel een beetje helpen. Niets is vervelender dat je je niet happy voelt terwijl je scherp moet zijn tijdens het vissen. Wellicht is het een mentale kwestie.
Aan het einde van de avond arriveren de buien. De wind is west 3 en de regen komt gestaag naar beneden. Ik zit lekker droog onder de kap en heb een regenjas klaar te hangen voor het geval ik een aanbeet krijg. Helaas blijft die uit en de slaapzak lonkt. Nog voor de dagwissel lig ik lekker in de snurkzak en vertrek al snel naar dromenland. Ik slaap in één ruk door naar de klok van zevenen. Geen aanbeet en geen valse piepen. Ook wel fijn maar liever had ik wat verstoringen door vriend karper gehad.
Terwijl ik net mijn luiken open om de ochtendzon te verwelkomen, krijg ik een zakker op de linker hengel. Snel er naartoe, de vrijloop eraf klikken, lijn strak draaien en de hengel heffen. Hangen! De karper voelt het ook dat ik het stukje staal verder in zijn vlees ram want de vis zet aan en begint lijn van de spoel te trekken. De karper zwemt in eerste instantie tegen de golven in naar links om daarna af te buigen en richting de overhangende boom te koersen. Zoals altijd voer ik de druk op en probeer al pompend lijn te winnen om de afstand te verkorten. Dat lukt wonderwel en de karper mist de takken. Maar dan doemt het volgende probleem op: de losse biezen. Ik kan de karper redelijk richting de boot trekken maar de vis weigert om weer het wijd op te zwemmen. En zo geschiedde dat de karper achter een pol riet vast komt te zitten. Ik zie nog een kolk ontstaan en voel dat de vis er nog aanzit. Wat nu? Eerst probeer ik door meer te trekken de karper door de pol te trekken. Helaas, geen beweging in. Daarna de spanning volledig van de lijn halen. Na een minuut of wat voel ik dat de karper in beweging komt en trekt een meter lijn door de pol heen. Ik voer voorzichtig de spanning op en tracht de lijn los te trekken. Omdat er van twee kanten wordt getrokken, wil de lijn daardoor wel eens losschieten. Ook dit blijkt niet te werken. Ik overweeg om de overige hengels in te draaien, kap naar beneden te doen en voorzichtig met de boot naar de onheils plek te varen. Maar dan is mijn sessie ook meteen over gezien de verstoring van de overige twee hengels. Wachten totdat ik stop met vissen? Ook geen optie want er staan nog heel wat uren vissen op de planning. En zolang wil ik de vis daar niet laten zitten met als waarschijnlijk gevolg dat die op volle kracht probeert los te komen en dat dan de haak zijn moordende werk in de bek gaat doen. Dat wil je gewoon niet. Dus blijft maar één optie over: strippen en het water in. Deze optie is niet echt aanlokkelijk maar ik heb geen andere keus.
Vijf minuten later heb ik mijn kleren uitgetrokken. Om niet helemaal tot op het bot te verkleumen, pas ik toe wat ik tijdens mijn militaire loopbaan heb geleerd. Daar moest ik regelmatig ‘wateroversteken’ maken met uitrusting. Ik hou mijn T-shirt aan en trek de regenbroek aan. Daarnaast mijn extra paar sokken. Ik moet dwars door de scherpe rieten lopen en ik wil mijn benen en voeten niet openhalen. Ik heb geen extra paar schoenen bij me dus de sokken moeten het gaan doen.
Als ik mij met hengel en schepnet over de rand van de boot in het water laat zakken, voel ik uiteraard meteen dat het water behoorlijk koud is. Ik verwacht half om half dat ik makkelijk bij de bodem kan en niet helemaal in het water hoef te zakken. IJdele hoop. Ik zak meteen tot mijn middel in het water. Ik zet meteen de mentale knop om want ik wil niet toegeven aan mijn eerste lichamelijke reactie.
Heel voorzichtig en af en toe steun zoekend aan wat rietpollen, waad ik naar de plek des onheils. Het verplaatsen gaat erg moeizaam want de bodem is ongelijk. Naast de rietpollen is het boterzacht en zak ik er een flink eind in weg. Dan weer moet ik boven op een rietpol met vrij liggende wortels stappen om me weer een meter te kunnen verplaatsen. Al met al een hachelijke onderneming. Uiteindelijk bereik ik de plek waar de lijn vast zit. Ik druk het schepnet vast tussen een rietpol en hef voorzichtig de hengel. Tot mijn verbazing schiet de lijn onmiddellijk los en heb ik gelukkig meteen contact met de karper. Die zit er nog aan.
De karper heeft de tijd gebruikt om op adem te komen en als ik de druk verder opvoer, gaat de hengel krom en trekt de karper gedecideerd lijn van de spoel. In eerste instantie zwemt hij of zij het wijd op om daarna te hoeken en weer richting de rieten te koersen. Hoewel ik wel strategisch in de rietkraag sta, is mijn hoogte in het water in mijn nadeel. Ik kan wel proberen de vis omhoog te trekken, maar dat heeft geen enkel effect. En zo word ik daarna 20 minuten in de luren gelegd. De karper blijft diep en laat zich niet zien. Ik heb niets in te brengen dan alleen geconcentreerd te blijven en goed in de gaten te houden waar de karper zich bevindt.
Door de wind en het feit dat ik al geruime tijd in het water sta met alleen een T-shirtje en een regenbroek aan, begint de kou langzaam effect op me te krijgen. Daarnaast sta ik met één been op een rietpol en de andere ernaast vol in de zachte prut. Die houding begint ook tegen me te werken. Ik wil van positie wisselen maar omdat de koude spieren ervoor zorgen dat mijn coördinatie is verminderd en ik met een kromme hengel in de handen sta, moet ik voorzichtig en met beleid handelen. Het gaat gelukkig wonderwel goed. Toch mag er wat mij betreft een einde aan de dril komen.
De karper blijft diep en nog steeds het spel van geven en nemen te beheersen. Het lijkt wel of deze vis gepokt en gemazeld is op dit vlak. En ook de rieten blijft de karper interessant vinden waardoor het mij wel bij de les houdt. Plotseling geeft de karper het op en komt naar de oppervlakte. In de golven ontwar ik een massief lichaam van een spiegelkarper. Daarna duikt de spiegel weer de diepte in en rost zo maar 20 meter lijn van de spoel. Tjonge jonge wat een kracht en conditie! De lijn staat snaarstrak en zingt in de wind. Bijzonder moment. Ik sta hier in mijn eentje in ‘the middle of nowhere’, geen ziel te bekennen, half gestript in het water een prachtige spiegel te drillen. Het is ook het moment dat ik besef een bevoorrecht mens te zijn. Dit zijn van die momenten die je moet koesteren ongeacht de uitkomst.
Een minuut later geeft de spiegel het definitief op. Water uithoestend komt de spiegel eindelijk boven het schepnet en kan ik die erin laten zakken. Yes! Maar nu? Hoe ga ik met een gevulde schepnet en hengel weer bij de boot komen zonder kopje onder te gaan? Met in één hand de hengel en schepnet en met de andere hand steun zoekend aan rietpollen, kan ik mij heel langzaam verplaatsend weer bij de achterzijde van de karperboot komen. Hengel binnenboord leggen en het schepnet even borgen. Daarna een poging om mij binnenboord te wijzen. Dat valt niet mee. Ten eerste steekt alleen mijn hoofd boven de boarding uit en ten tweede heb ik ettelijke liters water in mijn regenbroek. Die kilo’s moet ik wel meezeulen als ik mij optrek aan de zijkant van de boot. Gelukkig slaagt de eerste poging. Door met veel kracht mij op te heffen en daarna even te blijven hangen, loopt het water uit de broek en kan ik daarna relatief makkelijk mijzelf binnenboord hijsen. Ik laat de karper in het schepnet naast de boot met rust en kies ervoor om mijzelf eerst te ontdoen van de natte kleding en mij af te drogen. Daarna droge kleren aan en mij over de vis ontfermen.
Terwijl ik poging doe om mijn broek over mijn nog natte benen aan te trekken, krijg ik een zakker op de middelste hengel. Omdat de binnen voering blijft plakken aan mijn benen, krijg ik de broek met geen mogelijkheid omhoog. Ik moet en ik zal eerst de broek aankrijgen alvorens de hengel van de steunen te pakken. Na wat gefröbel lukt het en kan ik de lijn strak draaien en de hengel heffen. Ik heb contact met een vis aan de andere kant van de lijn maar er gebeurd weinig. Ik kan deze in één streep naar de boot trekken. Onder de top blijkt een knappe zeelt de boosdoener. Tjonge, dat is een verrassing, die vang ik niet vaak. Ik onthaak de zeelt in het water en zet daarna de hengel aan de kant. Nu eerst de hoofdprijs aanschouwen.
Als ik de onthaakmat klaar heb gelegd en de armen uit het spreidblok heb getrokken, hijs ik de spiegel binnenboord. Over het formaat hoef ik niet moeilijk te doen: die is groot. Ik snap nu ook wel waarom het zolang duurde voordat de vis schepklaar was. De haak zit onderin de bek muurvast gedraaid en ik heb wat kracht nodig om die los te krijgen (kurv shank maat 4). De 15 centimeter lange onderlijn heeft zijn werk gedaan. Daarna meten en wegen. Een korte maar gedrongen karper van 85 centimeter en 35 pond en 1 ons. Ik hang de spiegel zoals gewoonlijk even in het water om de camera’s op te stellen. Tien minuten later zwemt de spiegel met een ferme staartslag weg het wijd op.
Als ik beide hengels weer op de respectievelijke plekken heb liggen, is het tijd voor het ontbijt. Ik heb nog steeds koude voeten en snak naar een kop koffie. Maar eerst de gebakken eieren soldaat maken. Ik heb de kop koffie nog maar voor de helft leeg of ik krijg een fluiter op de rechter hengel. Kop koffie aan de kant, deksel erop en daarna de hengel van de steunen pakken. Na de aanslag heb ik direct contact met de karper. De hengel wordt naar voren getrokken en de slip begint te ratelen. Ik lig met deze hengel voor een open rietkraag en ik zie dat de karper evenwijdig aan de rietkraag van mij afzwemt. Ik vind het prima zolang hij maar niet naar rechts hoekt en de rieten in zwemt. Ik heb geen zin om voor de tweede keer het water in te moeten.
De karper hoekt eerst naar links het wijd op om daarna weer terug te keren naar de rietkraag. Ik heb in de gaten waar dit heen gaat en voer de druk op om de afstand tussen en mij en de karper te verkleinen. Gelukkig voor mij werkt de karper mee en kan ik relatief makkelijk de vis naar de karperboot dirigeren. Onder de top is het nog even wat geven en nemen en dan ligt de karper in het schepnet. Hoppa, nummer 2 van deze ochtend.
Op de mat blijkt de haak precies in de onderlip te zitten (Wide Gape maat 6). De spiegel is kort en gedrongen en blijkt flink op het aas te hebben gezeten want de weegzak wordt eventjes vol gebaggerd met boiliepulp. Daarna het bekende ritueel en mag ik samen met de karper op de foto. Ik neem aan dat de spiegel daar geen bezwaar tegen heeft. Snel terug het water in en ik kan de hengel weer in orde maken. Misschien scharrelen er nog meer vissen voor de rietkraag. In mijn logboek mag ik de gegevens vastleggen: spiegelkarper 73 centimeter en 20 pond en 4 ons.
Een uur of wat later draait de wind een stukje naar het zuidwesten en trekt aan tot windkracht 4 tot 5. Er staan beste golven op het water en gelukkig zit ik net buiten die golfstroom (met de karperboot althans). Het is nog steeds zwaar bewolkt en met af en toe een stukje blauw waardoor de zon zowaar ook te voorschijn komt. De watertemperatuur is nog verder gedaald zoals ik eerder aan den lijve heb mogen ondervinden: 13,1 graad. Alweer 7 graden verschil met 5 dagen geleden. De karpers zullen hun paaimodus wel even hebben laten varen en waarschijnlijk wel aan het scharrelen geslagen getuige de eerste vangsten van vandaag.
Tegen kwart voor 2 vind ik het wel genoeg. Ik kan nog wel een drietal uurtjes blijven zitten, maar mijn kaperhonger is wel gestild. Twee vissen boven de dertig pond tijdens deze sessie is meer dan ik op gehoopt had. Vooral de laatste heeft me ervoor laten werken. Het levert weer een prachtig verhaal op en eentje die ik niet gauw zal vergeten. Eigenlijk zou ik elke vangst niet meer mogen vergeten. Helaas is de opslagcapaciteit van de grijze cellen gelimiteerd en vervagen op termijn de beelden. Gelukkig hebben we bewegende beelden nog.
Op mijn gemakje vaar ik terug naar de trailerhelling. Ik ervaar het als een soort roes waarin je verkeerd. Ik heb echt het gevoel gekregen dat ik uiterst goed heb zitten vissen. Alle drie de hengels hebben karper opgeleverd. Nog even los van het formaat, gaat het om dat je aanbeten genereert. Het is dun bezaait met karpers en dan moet je elke mogelijkheid benutten. Natuurlijk weet je niet of je alle mogelijkheden volledig hebt uitgebuit. Per slot van rekening kan ik niet onderwater kijken. Het gaat met name om het gevoel dat je na afloop hebt. Jezelf de vraag stellen of je uitvoering hebt kunnen geven aan je plan wat je vooraf hebt bedacht. Het voeren, het tactisch vissen en het uiteindelijke resultaat. Dan maakt een karper meer of minder niet meer uit. Het gaat toch om de voldoening. En zolang je dat maar hebt, blijft het een fijne hobby. Dat levert de ontspanning op die je zoekt (mag ik hopen).
Zoals gezegd heb ik een goed gevoel over de sessie maar ook over de afgelopen periode. Ik heb een viertal weken hard gevist. En het resultaat is er ook naar. Ik kan mij niet heugen een dergelijk goed voorjaar te hebben gehad. Zelfs mijn topjaar 1993 kan er waarschijnlijk niet aan tippen. Voor de zekerheid zal ik mijn logboeken er eens op naslaan. Niet dat het me heel veel kan schelen want geweest is geweest. Enige wat ik interessant zou vinden is dat, na al die jaren karpervissen, ik voor mezelf de grenzen nog kan opschuiven en mezelf verder kan blijven ontwikkelen. Karpervissen is geen exacte wetenschap al doen de commerciële firma’s ons anders geloven. Het lijkt wel om de cijfertjes te gaan en minder om de beleving. Soms maak ik mij er ook schuldig aan. Ik heb dan ook overwogen om de gewichten van de grote vissen niet te vermelden. Het voegt uiteindelijk niets toe. Maar als je een blog bijhoudt van je visserij, dan ben je wel gedwongen om met getalletjes te werken. Men leest nu eenmaal graag hoe zwaar een vis weegt. Ik ben zelf meer geïnteresseerd in de lengte van een vis. Die zegt veel meer want een jonge lange karper die in de lengte groeit, gaat op termijn vanzelf de breedte in. Dan gaan pas de pondjes tellen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet zo gecharmeerd ben van hangbuikkarpers. Ergo, ik vind ze soms ronduit lelijk. Liever heb ik die geblokte en gespierde lange karpers. Je hebt er meer sport van tijdens de dril en ogen nu eenmaal ook mooiere op de foto. Gelukkig heeft ieder mens zo zijn eigen voorkeuren. Laten we dat zo houden.
Het vrije leventje van afgelopen weken is voorbij. Vanaf volgende week mag ik weer strak in het pak bij een bedrijf gaan starten. Ik ben benieuwd wat ik daar ga aantreffen en welke werkzaamheden er voor mij uit gaan voortvloeien. We gaan het zien.
