Gisteravond voor de tweede keer de stek bevoerd met anderhalve kilo RobinRedFish boilies van Sunrisebaitservice. De boilies worden nog steeds gegeten door vriend karper ondanks dat afgelopen dagen het ’s nachts op of onder het vriespunt was. In de benchmark met andere vissers met andere boilies van verschillende firma’s doe ik het bovengemiddeld goed. Niet dat het belangrijk is, nurse maar wel prettig om te weten dat je de zaken goed voor elkaar hebt.
Toen ik gisteravond bij het water aankwam om te voeren, zag ik in het weiland twee tenten en een gifgroene paraplu staan. Concurrentie dus. Hoewel ik even in dubio stond om terug te keren en pas in het donker terug te komen, ben ik toch mijn kwart emmertje met boilies gaan opvoeren. Omdat ik de voerhoeveelheden heb teruggebracht naar 1 kilo, was dat snel gedaan. Aansluitend maar eens kennis gaan maken met de onbekende vissers.
Twee jongemannen zaten er lekker op de stoel van de worsten te genieten die ze op een BBQ hadden klaargemaakt. Ze kwamen uit Zoetermeer en waren hier in het verleden ook al eens geweest. De ene had jaren geleden zijn karpervisspullen verkocht en de ander had ook al de laatste jaren niet gevist. Nu hadden ze besloten om een langweekend in Friesland te vissen en via via op dit deel van de boezem terechtgekomen. Samen visten ze met één setje hengels. Uiteraard werd ik ondervraagd over het bestand en hoe te vissen. Hoewel ik niet de behoefte had om alles te vertellen, heb ik ze wel een klein beetje op weg geholpen. Ze leken me wel aardig en niet direct personen die hoog van de toren blazen. Na een kwartiertje kletsen ben ik weer naar huis gegaan.
Vandaag eerst boodschappen doen en daarna de boot in orde maken. Aan het begin van de middag wordt het prachtig weer en stijgt het kwik naar achttien graden. Tegen half vier ligt de boot beladen te water en vaar ik richting de stek. Het is druk op het water met enkele boten en dat betekent dat ik wat rustiger moet varen. Maakt niet uit; ik heb de tijd.
Op de stek aangekomen is het natuurlijk hetzelfde ritueel als altijd. Alleen kies ik een andere plek dan die van afgelopen sessies. De wind is gedraaid van noord naar west en zal in de nacht verder draaien naar zuidwest. Ik wil de wind niet op de zijkant van de boot hebben staan, vandaar dat ik een andere plek kies. Net na half vijf ligt de eerste hengel in en niet veel later ook de andere twee. Het wachten kan beginnen.
Een uurtje later krijg ik bezoek van de twee karpervissers van het tentenkamp zoals ik hun stek maar heb gedoopt. Het blijkt dat ze afgelopen 24 uren niets hebben gevangen en dat het afgelopen nacht erg koud is geweest. Volgens hen was alles wit bevroren. Blijkbaar is het voor hen een uitzonderlijke omstandigheid, maar ik weet niet beter. Voor de rest maken zij zich er ook niet teveel druk om. En zo hoort het ook. Even later taaien ze af en heb ik tijd om een hapje te eten.
Halverwege de avond komt eentje terug. Blijkbaar zit hij om een praatje verlegen. Ik ben de beroerdste niet. Uiteindelijk geef ik hem wat extra informatie zodat zijn kansen om een karper te vangen wat groter wordt. Maar het blijft vissen en vangstgarantie is er niet.
Later op de avond heb ik app contact met Wesley. Die vist op een ‘vergeten’ water. Plotseling krijg ik een app binnen met de tekst:”App je zo mop.” Mop? Mop? Nou die Wes wordt wel heel familiair. Ik app hem terug dat hij waarschijnlijk ‘Wijts’ bedoelt. Geen reactie. Vreemd. Ik stuur nog een app. Weer geen reactie. Na een kwartiertje appt hij terug. Blijkt dat hij met zijn vrouw aan het appen was en een beet kreeg op één van beide hengels. Door een tikfout had hij niet zijn vrouw de app gestuurd, maar aan mij. Aha, dus daar zat de fout. Hij en ik kunnen er wel om lachen. Trouwens, hij ving wel even een prachtige oude spiegel. Dat zal wel weer een prachtige foto opleveren.
De hele avond blijft het stil. Wat mij wel opvalt, nadat de wind rond de klok van half negen is gaan liggen, is dat er veel leven aan de wateroppervlakte is te zien. Veel voorns en brasems zijn kleine muggen van het oppervlakte aan het plukken. Helaas laten de karpers zich niet zien. Rond dezelfde tijd trekt de hemel dicht en is het volledig bewolkt. Tegen elven draait de wind naar het zuidwesten en wakkert aan. Ik inspecteer de buienradar maar die laat nog geen buien zien. Waarschijnlijk komen die later in de nacht.
Vandaag kregen we de regio-editie van Het Visblad in de bus. Daar stond o.a. een artikeltje in van Pyt Achenbach over SKP Friese Boezem. Dat ging dus over mij en over een bijzondere terugmelding. Op zich niks mis mee ware het niet dat Pyt niet als schrijver stond vermeld maar mijn naam. Erg jammer omdat de tekst sowieso doet vermoeden dat iemand anders deze heeft geschreven en niet ik. Nu lijkt het wel dat ik heel arrogant ben en mijzelf ‘godfather’ en ‘onder strakke leiding’ en dergelijke benoem. Ik hoop dat de lezers snappen dat het niet klopt. Maar of dat zo is?
Tegen één uur lig ik half wakker in de slaapzak en half in slaap hoor ik later de eerste regendruppels op de kap vallen. Door het zachte ritme val ik vlot in slaap.
De hele nacht blijft het verontrustend stil op het karperfront. Tegen het eerste licht word ik wakker door druk op de blaas. Tevens blijkt het stevig te regenen. Niet echt aanlokkelijk om de slaapzak te verlaten, maar het moet wel even. Daarna lig ik weer snel in de warme slaapzak, maar kan de slaap niet meer vatten. Tegelijkertijd begint de telefoon weer te “tappen”. Het is Arjan die meldt dat hij een mooie spiegel heeft gevangen van net in de twintig pond. Gelukkig, hij heeft tenminste wel karper in het net kunnen krijgen.
Even later meldt Wesley zich. Ook hij heeft gedurende de nacht nog twee karpers kunnen vangen. Een schub en een spiegel. Aangezien hij het om diverse redenen stil moet houden, zal ik hierover niet verder uitweiden. Toch mooi dat hij en Arjan karpers hebben gevangen ondanks dat we allemaal op verschillende wateren vissen. Alleen ik moet dit keer passen.
Tegen half elf ruim ik op nadat ik nog bezoek heb gehad van een paar “nazorgers” van de Friese Bond van Vogelwachters. Ik klets even met die mannen en daarna ben ik onderweg naar de trailerhelling. Ik kom tot de conclusie dat ik het wel even gezien heb op deze stek. Ik merk heel sterk dat de roep van het echt grote water meer en meer de overhand krijgt. Ik mis een stukje uitdaging. Voor het formaat moet ik simpelweg blijven zitten waar ik zit. Maar het formaat is niet mijn belangrijkste drijfveer om op de boezem te vissen. Ik wil avontuur en uitdagingen. Niet dat ik erom vraag dat alles tegen gaat zitten natuurlijk, maar ik wil verrast worden door onbekende vissen die nog nooit gevangen zijn. Nieuwe dingen ontdekken en uitkijken over onmetelijke watervlakten. Daarnaast kunnen fantaseren over wat er mogelijkerwijs zou rondzwemmen, hoe ik die vissen op mijn voerplek krijg en hoe ik ze uiteindelijk kan vangen. Oftewel kromme hengels en gierende slippen!
Aan het begin van de avond als ik aan een lekker bord nasi zit, krijg ik een app van Cock. Hij zit eindelijk met zijn penhengel te vissen op een plek waar hij karpers kan onderscheppen die onderweg zijn naar het paaigebied. Tenminste dat vermoeden hadden wij. En tot mijn grote vreugde meldt hij mij dat de eerste karper door hem daar is gevangen: een spiegel van ongeveer 14 pond. Waarschijnlijk ben ik net zo blij als hij, al ben ik er niet bij. Later op de avond meldt hij mij dat hij een tweede karper heeft verspeeld. Vast gezwommen in de rieten. Volgens Cock een “zwaar” exemplaar. Die ouwe flikt het toch maar weer.
Ik heb genoeg om naar uit te zien. Begin volgende week maar eens woord bij daad voegen en starten met voeren op de stek die ik in gedachten heb.
