Dit keer op hetzelfde kanaal drie dagen gevoerd met Robin Redfish boilies. Dit maal wel op een andere stek waar ik meer fiducie in heb. Koning Winter wil maar niet weg en slaat nogmaals toe. Ik kan maar met moeite mijn spullen opzetten omdat de wind een kracht heeft van zeven. Daar nog bij een luchttemperatuur van 2 graden en voor het gevoel is het erg koud. Ik besteed bij aankomst erg veel tijd om de bodem af te tasten. Niet met een marker (ik weet de globale diepte wel), discount maar met vijftig gram lood over de bodem trekken en voelen waar de onregelmatigheden liggen. Die weet ik uiteindelijk nauwkeurig te vinden. Op een derde uit de kant vind ik net na het talud een richeltje. Dat moet het voor de linker en rechter hengel doen. De middelste gaat “gewoon” het midden in. Je weet maar nooit.
Aan het einde van de middag komt Cock nog even buurten, pilule samen met hond Hero. Die laatste ontdekt dat er heel veel jonge bomen groeien en dat hij die naar hartenlust kan slopen. Terwijl Cock mijn koffievoorraad soldaat maakt, vermaken we ons om de strapatsen van Hero. Na uurtje ziet Cock blauw van de kou en met een meewarig glimlachje neemt hij afscheid.
Na de warme hap werk ik een uurtje op de laptop aan een artikel voor Karper nummer 78. Ze hebben me gevraagd als “Oude Rot” om een interview te vullen en een artikel te schrijven. Hoewel het schrijven me normaliter makkelijk afgaat, is het dit keer een zware bevalling. Het resultaat is niet top vwb mijn eigen standaard, maar het kan ermee door.
Later belt Annette me in tranen op. Vanmiddag is ze naar de kapper geweest om highlights te laten zetten. Omdat die beste man het blijkbaar niet goed had gedaan, was het haar geel en oranje geworden, tenminste dat doet ze me geloven. Ik moet flink op haar inpraten om haar tot rust te krijgen en adviseer haar om morgenochtend hem te bellen en een nieuwe afspraak te maken. Uiteindelijk blijkt dat schoonmoeders de volgende dag een afspraak heeft bij diezelfde kapper en ik adviseer Annette die afspraak over te nemen. Zo gezegd zo gedaan.
In de nacht buldert de wind onverminderd door en de temperatuur daalt naar vier graden onder nul. Met de windchillfactor erbij is het bikkelen. Gelukkig heb ik de juiste kleding aan en is de slaapzak heerlijk warm. Alleen is het erg vervelend om ’s nachts de slaapzak uit te komen om de overvolle blaas te kunnen legen. Gelukkig biedt een leeg flesje uitkomst en blijft de deur van de paraplu annex bivvy dicht.
’s Nachts sneeuwt het licht en blijft het liggen. Rond vier uur kan ik slaap niet hervatten. Ik weet dat ik mijn tijd zit te verdoen en mis de rust. Na zes uur begint het te dagen in het oosten en ben ik het zat. Snel de spullen opgeruimd en blijken de lijnen in de ogen van de hengels te zijn vastgevroren. Kansloos dus. Tegen half negen ben ik thuis en kruip een paar uurtjes op bed. Daarmee voorkom je dat je de rest van de dag als een zombie in of om het huis loopt.
