21 September 2018

Vandaag is het onstuimig weer. In de ochtend buien en windkracht 8 tot 9 uit het westen. Later op de ochtend verdwijnen de buien en laat de zon zich zien. De windkracht neemt ook af naar west 6.  De luchttemperatuur is krap aan 16 graden, flink lager dan de voorliggende dagen. Overdag ruim 22 tot 24 graden en ook in de nachten amper lager dan 18 tot 19 graden. Toen ik gisteravond voor een voerbeurt op het water ronddobberde, had ik graag meteen de hengels uitgevaren; zulke top omstandigheden was het. Helaas zat het er niet in en moest ik 24 uren wachten.

Afgelopen drie dagen twee keer gevoerd. Eerste keer ruim 30 kilo gekookte maïs en ruim 5 kilo bollen. Dag twee overslaan en dag drie 15 kg maïs en 2,5 kilo bollen. Net als vorige keren een lange voerbaan aangelegd om de rondscharrelende vissen te attenderen dat er flink wat te knagen ligt. Met het succes van de afgelopen keer op het netvlies, zijn de verwachtingen hoog gespannen. Als er vissen zijn die zich op het voer storten, dan kan het vast een leuke sessie worden.

Halverwege de middag koppel ik de boot met trailer achter de auto en rijd naar de trailerhelling. Zoals verwacht is er geen kip te bekennen. Wel staan er twee auto’s van de sociale werkvoorziening. Beide bestuurders hebben in één cabine plaatsgenomen en zitten hun tijd te doden met gezellig kletsen. Vermoed dat hun baas daar iets anders overdenkt.  Als ik vaarklaar ben, stuur ik de neus van de boot richting het grote water en neem de koers aan richting de stek.

Als ik na de bocht het grote water opdraai, zie ik meteen de hoge golven en de witte schuimkoppen. De windkracht 6 die over het water staat is hier aan het begin nog goed te doen, maar hoe verder ik de windrichting volg, hoe hoger de golven. Regelmatig duikt de neus van de boot in de golven en volgt er een paar honderd liter buiswater langs mij heen. Omdat ik met een hoge snelheid vaar, houd ik het buiswater buiten de boot. Maar als ik een half uur later moet draaien om de neus van de boot in de wind te krijgen, volgt het buiswater in de boot. Binnen een minuut ben ik zeiknat. Het water dat over de neus van de boot mijn kant op komt, is zoveel dat ik het gevoel heb onder een brandslang te staan. Het water loopt via mijn hoofd zo mijn kleren in. Erg koud met deze wind, kan ik wel zeggen. Ik heb geen tijd om me er druk over te maken. De boot moet goed worden gepositioneerd en het anker moet uitgezet worden. Aansluitend de steekstokken de bodem in. Het gaat wonderwel allemaal goed en tien minuten later is dat gepiept en heb ik de kap omhoog getrokken.

IMG_2791

Tijd om de hengels in orde te maken krijg ik niet. Het thuisfront belt dat er slecht weer opkomst is en dat ze problemen heeft met de inlog in haar leeromgeving (E-learning). Ik mag even als telefonisch helpdesk fungeren. Helaas heeft ze een paar zaken gedaan waardoor inloggen niet meer mogelijk is. Ze moet de helpdesk van de provider maar bellen. Gelukkig zijn die nog niet met weekend en loopt het allemaal met een sisser af.

Als ik uiteindelijk wil uitvaren, trekt de wind aan naar kracht 7. De altijd zo betrouwbare Vortex 2.40 lijkt plotseling een enorme speelbal van de golven geworden. Toch stap ik in (met zwemvest) en vaar naar de eerste stek. Door de jarenlange ervaring kan ik me aardig redden, maar ik moet waakzaam zijn als de boot haaks op de golven komt. Vlot daarna kan ik ook de tweede hengel uitvaren. Daarna arriveren de eerste plensbuien met hagel en onweer. De derde hengel moet dan ook maar even wachten na de buien. In de tussentijd maar onderlijnen knopen want ik ben er zo goed als doorheen. Na een uurtje kan ik ook de laatste hengel uitvaren en kan het definitieve wachten beginnen.

Arjan belt mij ondertussen met de mededeling dat hij ook het water opgaat ondanks de smeekbedes van het thuisfront om niet te gaan. Hij moet precies in het slechte weer zijn lokale meer oversteken. Zijn favoriete plek blijkt door de harde wind niet bevisbaar waardoor hij genoodzaakt is om een andere stek te gaan zoeken die minder last van de krachtige wind heeft. Uiteraard gaat het allemaal goed en kan hij net als ik aan de warme hap.

Gedurende de avond word ik regelmatig geconfronteerd met onweersbuien. Ook draait de wind wat tussen noordwest en zuidwest. De windkracht is tijdens de buien wat hoger maar daarbuiten is het redelijk te doen. Tijdens de buien daalt de temperatuur. Het water is krap aan 17 graden en dus een stukje kouder dan de afgelopen dagen. In de buien zie ik het dan ook dampen door de temperatuurverschillen, vooral als de buien veel hagelstenen bevatten. Allemaal niet echt bevorderlijk voor de karpervisserij. Afgelopen jaren heb ik helaas mogen ervaren dat de karpers niet houden van dergelijke omstandigheden. Tijdens een dag of wat erna zijn we weg of hebben ze geen lust tot azen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook het gevoel heb dat ik deze vissessie vooraf al als een blank kan gaan aanmerken. Uiteraard niet goed om te twijfelen, maar het is de ervaring die bepaald.

Afgelopen week met de Commissie SKP Friese Boezem bij elkaar gezeten om de komende uitzetting te bespreken. Constructieve inhoud en we willen voor het einde van deze maand de knoop doorhakken. Als het allemaal goed verloopt dan gaan we begin november karpers uitzetten. Vandaag is Peter Miedema naar België gereden om met een leverancier te overleggen wat hij ons kan bieden en controleren wat de kwaliteit is van de karpers. Van twee andere leveranciers moeten we nog een offerte ontvangen. Feit is dat we gaan voor mooi beschubde spiegels en schubkarpers.

Om precies elf uur krijg ik een aanbeet op de linker hengel. Na de aanslag komt de karper relatief makkelijk mee en binnen een minuut of wat heb ik de karper onder de hengeltop. Daar gaat hij nog een beetje tekeer. Ik laat de vis wat uitrazen en weet hem dan in het schepnet te dirigeren. Ik ben ervan overtuigd met een kleine karper van doen te hebben. Mijn conclusie wordt al snel bijgesteld als ik de karper uit het water til en op de onthaakmat neerleg. De karper is een korte, ronde en brede spiegelkarper. Eentje die dagelijks netjes zijn bordje leegeet. Inspectie van de bek leert mij dat de haak in de bovenlip zit. Niet helemaal hoe mijn onderlijnmontage zou moeten werken. Maar wat geeft het, de vis is binnen. Bij een lengte van 75 centimeter en exact 25 pond betekent het dat ik de vis even weghang en de camera’s mag gaan opstellen. Ik maak een paar foto’s met de zelfontspanner en zet de spiegel netjes terug. Kwartiertje later heb ik de hengel weer uitgevaren en kan ik even nagenieten van de vangst. Dacht ik een eventuele aanbeet op mijn buik te kunnen gaan schrijven. Blijkt de praktijk toch weer anders.

IMG_2797

Tegen de dagwissel duik ik de slaapzak in en ben vrij vlot in dromenland. Vijf voor half vijf krijg ik een zakker op de middelste hengel. Na de aanslag kan ik direct lijn opspoelen en in één streep de vis naar me toe trekken. Ik concludeer dat er een brasem aan de haak hangt. Na zo’n 30 seconden voel ik de spanning minder worden en even later hangt de onderlijnmontage in mijn handen voor inspectie. Geen brasem te bekennen. Ik denk dat die onderweg van de haak is geglipt. Alles weer in orde maken en opnieuw uitvaren.

Ik slaap redelijk een gat in de dag. Tegen de klok van negenen begin ik wat wakker te worden. Ik weiger vooralsnog de slaapzak uit te komen. Beetje zon op de kap en het is prima uit te houden. Het trekt me totaal niet om de slaapzak te verlaten. Toch moet ik tegen kwart voor tien de slaapzak uit. Ik krijg een aanbeet op de middelste hengel en vraagt actie van mijn kant. Dit keer voel ik meteen dat er weer wat bijzonders aan de haak hangt. De karper koerst gelukkig weg van de rieten het wijd op. Het gaat allemaal langzaam en ik kan rustig wat lijn op spoelen terwijl ik de al pompend de afstand tussen de karper en mij verklein. Na een bocht van 180 graden, krijg ik de karper dichter bij de karperboot. Slip wat losser zetten en rustig blijven. De karper blijft diep zwemmen en af en toe zie ik een flinke welling aan de oppervlakte. Tussen de flinke golven door ontwaar ik uiteindelijk een lange spiegelkarper. Duidelijk een stuk groter dan zijn voorganger. Af en toe wordt een metertje lijn van de spoel getrokken maar die kan ik net zo vlot terugwinnen.

Na in totaal zo’n 6 minuten geeft de karper het op en kan ik die het schepnet in trekken. Op de onthaakmat ligt een eindelijk de spiegelkarper. De haak zit perfect achter de onderlip en heeft zijn werk uitstekend gedaan. Meten is weten en ik kan in mijn logboek een spiegelkarper van 86 centimeter en 29 pond en 1 ons bijschreven. Daarna een paar foto’s en terug het water in. Hoppa, weinig verwacht en toch nog twee prachtige vissen gevangen.

IMG_2813

Ik laat de hengel voor wat die is en start met het ontbijt. Lekker even in de zon zitten met een krentenbol en een kop koffie. Wat wil een mens nog meer? Ik even niets. Uurtje later begin ik met het ritueel van inpakken. Altijd weer een klusje waar ik geen zin in heb. Liefst zou ik nog een 24 uren hier blijven. Maar thuis zit iemand die mij ook wel eens in levende lijve wil zien dus zit een extra nacht er nu niet in. Kwestie van wat nemen en wat geven. De balans in het leven moet er wel zijn. Wellicht binnenkort een paar dagen vrij nemen en dan wat langer op het water vertoeven. Goede gedachte maar in de praktijk zal er vast geen fluit van terechtkomen. Te druk met van alles. Hoe het ook zij, weinig fiducie aan het begin van de sessie. Toch nog allemaal goed gekomen. Volgende week nog maar weer hier een keer aan de slag alvorens de horizon maar eens op te zoeken.