Op de stek van afgelopen keer was het dus helemaal niks. Met de ervaring erbij van de groepen meerkoeten die de bollen opdoken, besluit ik om deze stek te laten voor wat het is. Toch geeft het me geen goed gevoel. Hoewel geen topstek, ik had het idee dat er absoluut meer te halen is. Prachtig talud, harde bodem en mosseltjes. Alle ingrediënten voor frequent kaperbezoek. Ik zal de stek zeker in het nieuwe jaar een tweede kans gaan geven.
Ik zit in dubio. Doorgaan of stoppen met karpervissen. Afgelopen jaar switchte ik rond deze tijd naar het roofvissen. Daar kreeg ik later spijt van omdat het weer in november uitzonderlijk zacht bleef en de karpers dus op de voerstekken bleven scharrelen. Her en der werd nog goed gevangen en ik miste de kans op meer. Oké, ik ving mijn aandeel ook zij het dan van die groene monsters. Dus de knoop doorgehakt en ga door met karpervissen.
Ik besluit uiteindelijk ook om het hele grote water te laten voor wat het is en verkas naar een zijtak met een mooie kom waar ik zo af en toe wel wat karpers kan vangen. De eerste avond voer ik met de katapult zo’n 2,5 kilo 16 millimeter RobinRedFish verspreid over een diagonale strook. De tweede avond voer ik niet en de derde avond voer ik weer dezelfde hoeveelheid. Alleen voer ik nu niet verspreid, maar redelijk geconcentreerd op 1 plek. Daar heb ik een reden voor. Omdat twee dagen geleden de vissen al op het voer zijn gestuit (tenminste dat neem ik aan), hebben ze waarschijnlijk alles al opgeruimd en scharrelen in hetzelfde deel rond. Omdat door de lage watertemperatuur de vertering ook een stuk langzamer gaat, vermoed ik dat de vissen niet verder zwemmen. Als ik de derde dag de voerstek optop met nog een keer 2,5 kilo, hoeven de vissen niet ver te zwemmen om alles op te ruimen. Klinkt allemaal in theorie goed. Praktijk kan heel anders uitpakken natuurlijk. Enige variabele is toch wel de hoeveelheid aanwezige karpers, hun vreetzucht en omstandigheden. Hoe dan ook, het blijft een (gecontroleerde) gok.
Het is vanmiddag rotweer. De gehele middag komt het met bakken uit de hemel. Niet echt aantrekkelijk om een nachtje te gaan vissen. Weinig wind uit noordelijke richting en het kwik komt net boven de 10 graden uit. Maar mijn gevoel zegt dat ik moet gaan. Dus halverwege de middag de spullen in de boot geladen en een uurtje later ben ik op het water onderweg naar de stek. Na een half uurtje ben ik daar aanwezig en zeiknat plaats ik de vier steekstokken. Gauw de kap omhoog en daarna de drie hengels in orde maken. Net voordat het donker wordt, liggen de drie hengels daar waar ik ze wil hebben.
Zoals eerder aangegeven, vis ik het liefst verspreid om de kansen op een karper te vergroten. Nu plaats ik alle drie de hengels in dezelfde lijn en niet ver van elkaar af. Ik denk dat de tussenruimte ongeveer 15 meter bedraagt. Wel vis ik met twee verschillende onderlijnmontages. De linker en middelste hengel vis ik met de LDB montage en de rechter met semi-vastlood. De linker met een snowmanmontage, de middelste met 2x 16 millimeter boilies die ik heb uitgeboord en opgevuld met kurkstaafjes en de rechter ook met een snowmanmontage. Ik voer heel spaarzaam rond de plek waar het haakaas ligt. Daarna kan het wachten beginnen.
Gezien het tijdstip en het feit dat het al donker is, maak ik eerst de warme hap klaar. Alvast de interne kachel opstoken want de luchttemperatuur daalt en regent het nog steeds. Ik heb geen zin om aan het begin van deze sessie al te moeten afzien. Tegelijkertijd doet het me denken aan tientallen jaren geleden. Toen viste ik het hele jaar door en was met name de herfst, winter en voorjaar favoriet. Weer of geen weer, ik ging karpervissen. Nu ben ik wat minder van het vissen in onbehagelijke omstandigheden. Het zal de leeftijd wel zijn, maar ook is natuurlijk het keiharde fanatisme ook wat weg. Ik lijk wat meer te doseren in plaats van domweg uren kloppen.
Omdat ik een erg drukke werkweek er op heb zitten, kruip ik al voor achten in de slaapzak. De puf is er wel een beetje uit en dan is de slaapzak een aantrekkelijke plek om te verblijven. Even later lig ik dan ook lekker warm in de snurkzak. En terwijl langzaam mijn oogjes kleiner worden, krijg ik kwart voor negen een zakker op de middelste hengel. Dan volgt snel het bekende ritueel en sta ik een paar seconden later met een kromme hengel in mijn handen. Ik voel meteen dat het om een karper gaat, maar niet om een groot exemplaar. Maakt mij niks uit, in deze omstandigheden karper vangen vind ik al voldoende.
De dril stelt al met al niet zo heel veel voor en een minuutje later ligt de schub op de onthaakmat. De haak zit in de mondhoek en niet op de plek waar ik het graag zie. Het kan een uitzondering zijn, maar wel iets om te onthouden. Snel de vis meten en wegen, een foto voor het digitale plakboek en hij mag weer zwemmen. In het logboek noteer ik 67 centimeter en 10 pond en 4 ons.
De onderlijn gecontroleerd en de haak vervangen. Die is niet meer scherp te krijgen met het slijpsetje. PVA kous eraan met half vermalen boilies erin en het zaakje naar de plek geslingerd waar ik het wil hebben liggen. Wat verspreid een handje bollen erom heen en het wachten kan worden voortgezet. Binnen een uur volgt aanbeet twee. Weer een zakker en weer op dezelfde hengel. Na de aanslag zwemt de vis naar rechts en kan ik regelmatig lijn opspoelen. De karper heeft een duidelijk doel en dat is de rietkraag rechts van mij bereiken. Omdat ik niets kan forceren vanwege de zachte bekken, kan ik uiteindelijk niet voorkomen dat ie de rieten bereikt en achter een oud beschoeiingpaaltje vast komt te zitten. Door op het achterplecht van de boot te gaan staan en de hengel hoog te heffen, kan ik de hoek van de lijn op het obstakel veranderen. Door de druk voorzichtig op te voeren, hoop ik dat de lijn los zal schieten en dat ik weer direct contact met de karper heb. Het werkt want na twee seconden schiet de lijn los en heb ik contact met de karper. Daarna is het een koud kunstje om de karper uit de rieten te begeleiden en laat ik ‘m verder onder de top uitrazen. Even later heb ik de schub onthaakt, gemeten en gewogen om vervolgens zo onbeschadigd mogelijk terug te zetten. De schub is 58 centimeter lang en 8 pond en 2 ons zwaar. Ook nu weer zat de haak daar waar het niet mijn voorkeur heeft. Het lijkt of de vissen vlak bij de bodem blijven zwemmen als zij het haakaas naar binnenzuigen en zich niet oprichten.
Ik heb de kleine schub nog maar net teruggezet of ik krijg een fluiter op de linker hengel. Na de aanslag voel ik meteen dat ik met en beter exemplaar heb te maken. Hengel krom en de slip geeft een paar meter lijn prijs. Daarna kan ik langzaam lijn winnen en de vis meer richting de kaperboot dirigeren. Voor de boot blijft de karper op 10 meter afstand en trekt af en toe weer lijn van de spoel waarna ik weer wat lijn kan terugwinnen. Dat gaat een paar minuten zo door. Ik begin dan ook wel nieuwsgierig te worden naar wat er dan zoal aan de haak vastgeplakt zit. Na vijf minuten weet ik het als de karper op de mat ligt. Het is een slanke maar vooral gespierde schubkarper van 82 centimeter en 19 pond en 4 ons. Puntjegaaf en zelfs op de onthaakmat blijft de schub tegensputteren. Die heeft blijkbaar nog geen last van de lage temperaturen. Snel een foto en weer terug het water in.
Ik ben even bezig om beide hengels weer in orde te maken. Onderlijntjes vervangen en nieuwe bollen monteren. Daarna de PVA kousen eraan hangen en naar de twee verschillende plekken inwerpen. Aansluitend nog een kop koffie en een stroopwafel naar binnen werken. Slaapzak opzoeken en trachten weer in dromenland te geraken. Wel bijzonder dat ondanks de frisse omstandigheden in kort tijdsbestek 3 vissen op de mat hebben gelegen. Tactiek en techniek werken dus. En ik vermoed dat er nog wel een paar vissen meer rondzwemmen. Laat maar komen!
Drie en een half uur krijg ik om wat te slapen. Daarna is het weer raak op de middelste hengel. Bizar hoeveel aanbeten deze onderlijnmontage oplevert. Dat kan gewoon geen toeval meer zijn. Twee minuten later heb ik schub nummer vier op de mat te liggen. Ik meet en weeg deze kleine schub niet en schat de lengte op ongeveer 65 centimeter en ongeveer 10 pond. Wederom de hengel in orde maken en opnieuw inwerpen. Drie kwartier later krijg ik weer een langzame zakker op dezelfde hengel. Nu blijkt een brasem de boosdoener.
Een uur later krijg ik op dezelfde hengel een fluiter. Na de aanslag voel ik dat de lijn niet richting de plek loopt waar het haakaas lag, maar dat de lijn al een heel stuk naar links loopt. Dus deze karper heeft al wat meters afgelegd voordat ik de aanbeet registreerde. Heeft deze karper getracht van de haak af te komen na de prik? Zou heel goed kunnen. Veel tijd om er over na te denken heb ik niet. Ik moet mij concentreren op de dril aangezien de karper al een heel eind naar links is gezwommen. Ik wil niet dat ie in de rieten vast zwemt, dus ik voer de druk ietsjes op. Het blijkt te werken want een paar meter voor de rietkraag draait de karper om en zwemt een stukje het open water op. Daarna kan ik ‘m dichter bij de kaperboot krijgen waar de karper regelmatig aanzet en wat lijn van de spoel trekt. Na een minuut of vier is het over en kan ik de vis het schepnet in loodsen.
Op de onthaakmat zie ik dat ik met een prachtige spiegel van doen heb. Aan de ene kant gegroepeerd een aantal schubben en op de ander zijde een rij schubben van kop tot staart. De schubben zijn niet van gelijk formaat, maar het is wat dat betreft aan te merken als een ‘rijen’. Ik ben dolblij met deze karper. Formaat doet er niet toe want het is een plaatje om te zien. Omdat ik echt goede foto’s wil en het al richting de vroege ochtend gaat, besluit ik de karper te zakken. Daarna de hengel weer in orde maken en naar de vangende plek inwerpen. Daarna mijn logboek bijwerken waar ik alle details noteer waaronder 76 centimeter en 21 pond en 3 ons. Hoppa, nummer vijf en Wijts is blij!
Anderhalf uur later hangt er op dezelfde hengel weer een brasem aan de haak. Die verlos ik maar gauw van zijn tijdelijke piercing en zorg snel dat de vangende hengel weer op de plek komt te liggen. Daarna blijft het lang stil en kan ik wat uurtjes maffen. En net als ik op het punt sta de spiegel/rijen te gaan fotograferen, krijg ik een fluiter op de middelste hengel. Deze karper doet exact hetzelfde als de voorgaande en beschikt over een uitstekende conditie. Ik vind het prima en geniet van de dril en de omstandigheden. De bewolking is weg en een prachtig zonnetje staat te schijnen. Niet veel later sta ik een spiegelkarper te fotograferen van 75 centimeter en 18 pond exact. Deze is niet zo mooi geschubd maar ‘who cares’. Aansluitend fotografeer en film ik de prachtig beschubde spiegel en zet deze netjes terug.
Onder het genot van een krentenbol en een kop koffie laat ik de afgelopen uren nog eens de revue passeren. Gisteren aan het eind van de middag in slechte weersomstandigheden gestart. Halverwege de avond werd het droog en melden de eerste vissen zich. Daarna trok de bewolking weg en kwamen de sterrenhemel te voorschijn. De luchttemperatuur daalde naar een graad of vier. Tegen de ochtend een lage nevel waardoor het erg vochtig werd. Maar wel een prachtig uitzicht.
Tegen het einde van de ochtend ruim ik de spullen op. Op mijn gemakje vaar ik terug naar de trailerhelling. Ik kom maar één andere visser tegen. Voor de rest is het uitgestorven. Bij de trailerhelling heeft mijn elektrische lier kuren en mag ik de boot met de hand op de trailer lieren. Geeft niet, maakt de spieren wat los. Goed gemutst rijd ik daarna naar huis.
