Deze week nieuwe ronde en dus ook nieuwe kansen. De gehele week is het prachtig weer geweest. Ik sta even in dubio of ik wel of niet ga vissen. Als het prachtig weer is, zijn er altijd veel mensen op het grote water met allerlei boten die je het leven knap zuur kunnen maken. Anders gezegd, je het vissen onmogelijk maken. Als ik de weersvoorspellingen in het begin van de week volg, blijkt dat het iets minder prachtig zal zijn aan het einde van de week. Dus de emmers met maïs en boilies te voorschijn gehaald en weer twee avonden met de boot de voerstek van voer voorzien.
De eerste avond voer ik 20 kilo gekookte maïs en 3 kilo 24 millimeter boilies (RobinRedFish). De tweede avond voer ik 15 kilo gekookte maïs en 2 kilo boilies. Omdat de vorige sessie maar één karper opleverde, vermoed ik dat na de eerste voerbeurt niet alles is weggevreten. Ik top de hoeveelheid nog wat op in de tweede voerbeurt en verwacht dan na 48 uren dat de stek behoorlijk leeg is gevreten. Leuk om het allemaal zo te beredeneren, maar de praktijk moet de theorie gaan bewijzen.
Vanwege de weersverwachting heeft Annette aangegeven deze vissessie mee te willen. Dat vraagt enige aanpassingen in het materiaal wat ik mee moet nemen. Bijvoorbeeld een tweede stretcher die ik hiervoor aan moet passen (en mijn eigen). Daarnaast nog een extra rugzak met slaapzak en vrouwendingen (je ontkomt er niet aan) en nog een toiletemmer. Kortom aan luxe ontbreekt het haar niet.
Zoals gezegd het weer is prima. 22 graden en een zuid-zuidoostenwind kracht 2. Het water is 22,9 graden en de bewolking 2/8e. Perfecte weersomstandigheden om wat in de boot te luieren. Wel vraag ik mij af of het echt ‘karperweer’ is. Afgelopen weken ving ik het beste in ‘pleurisweer’. Maar goed, als het zulk weer was geweest, was vrouwlief niet meegegaan.
Het vaartochtje verloopt zoals de andere keren en na een uurtje kan ik de boot middels anker en steekstokken op de plek aanleggen. Overigens, om elke keer op dezelfde plek te liggen, gebruik ik wel de GPS functie van de dieptemeter. Hoe goed je denkt ook zonder zo’n ding te kunnen, je zult midden op het grote water altijd enkele meters tot wel tien meter afwijken van wat je denkt dat de plek is. En als door omstandigheden het van belang is dat de lijn in een bepaalde hoek naar je visplek moet lopen, dan is een kleine afwijking al funest, zeker richting obstakels of mosselbanken. Vandaar het gebruik van een GPS.
Rond half zes heb ik de drie hengels uitgevaren en kan het wachten beginnen. Annette ligt al gauw op haar stretcher een boekje te lezen en aan haar kleurenschema te werken. Ik hang wat relaxed in de punt van de boot het wateroppervlak in de gaten te houden. Een uurtje later word ik gesommeerd om voor het avondeten te zorgen en dus de hamburgers te bakken. Dus wat doe je dan? Juist gevolg geven aan het bevel van echtgenote. Bij de hamburgers hoort ook nog een glas rosé. En zo vieren we de gezamenlijke sessie. Tiramisu als dessert en koffie na. Hoe luxe wil je het hebben?
Tegen half acht meldt zich de eerste brasem en snel daarna de tweede. Die hebben de stek met de gekookte maïs gevonden. Hopelijk volgen de karpers daarna ook. En inderdaad net voor half negen krijg ik fluiter op de linker hengel. Na de aanslag flinke weerstand en ik mag aan de bak. De karper blijft eerst wat rond de stek zijn ding doen en scheert aansluitend naar links op de lengte van de lijn. Ik heb de slip niet te slap maar ook niet te strak te staan. Af en toe tikte de slip even, maar daar blijft het bij. Na een minuut of wat kan ik beginnen met lijn opspoelen, al gaat dat niet echt makkelijk. Niet veel later heb ik de karper bij de boot en staat Annette klaar met het schepnet. Onder de hengeltop valt de spiegelkarper nog een paar keer uit en kan ik alle uitvallen makkelijk pareren. Na zeven minuten ligt ie in het schepnet. Annette heeft een deel van de dril gefilmd. Aangezien ik altijd alleen vis, heb ik niet van dergelijke opnamen. Dus wel leuk om mezelf te zien acteren.
Op de onthaakmat blijkt dat de spiegel perfect achter de onderlip is gehaakt. De Wide Gape maat 4 heb ik er snel uit en daarna uiteraard meten en wegen. De lengte is 80 centimeter en het gewicht 25 pond en 3 ons. De SKP-tjes worden elk jaar zwaarder. De spiegel is duidelijk van Franse origine. Ik ben in mijn nopjes met de vangst. Annette filmt en fotografeert mij met de spiegel en daarna zet ik hem netjes terug. Erg lekker. De kop is eraf en Annette heeft live kunnen meemaken wat ik altijd tijdens die vissessies meemaak. Aansluitend de onderlijn vervangen en opnieuw uitvaren.
Ruim een uur later loopt dezelfde hengel weer af. Dit keer gaat het allemaal wat vlotter en kan ik de karper sneller richting de karperboot sturen. Onder de top geeft de karper extra gas en is het een lange tijd een spel van geven en nemen. Ik zie dat ik weer met een spiegel van doen heb en dat het geen grote betreft. Desalniettemin beschikt de vis over een bijzonder goed uithoudingsvermogen. En zeker bij het aanblik van een schepnet doet de spiegel er een schepje bovenop. Na 6 minuten heb ik ‘m dan eindelijk in het net.
Ik krijg geen kans om de spiegel te onthaken want de rechter hengel registreert een aanbeet. De karper koerst meteen naar rechts en ik kan beginnen met lijn opspoelen. Ik heb dan ook het idee met een soortgelijk exemplaar van doen te hebben. Na een minuutje heb ik de karper bij de karperboot en surprise, surprise, het is weer een spiegel. Twee minuten later zit ook die in het reserve schepnet. Even is het een beetje chaos. Ik ben het wel gewend en doe het rustig aan en laat de vissen eerst in het net in het water hangen. Dat geeft mij tijd om wat ruimte te maken en alles klaar te leggen voor het meet-, weeg- en fotomoment. Tien minuten later is het allemaal gepiept en zwemmen beide spiegels weer ‘ergens’ in het grote water.
De eerste spiegel is 61 centimeter lang en 12 pond en 1 ons zwaar. De tweede is 65 centimeter lang en exact 16 pond. Ondanks de verschillen lijken het me wel vissen van dezelfde lichting. Wie zal het zeggen?
Ik neem even de tijd om beide hengels in orde te maken en opnieuw uit te varen. Ik vermoed dat het schooltje karpers nu wel even weg zijn gezwommen nadat een paar kornuiten van hen een tijdelijke piercing in hun bek hebben gehad. Maar je weet maar nooit en kan vrij vlot een volgende aanbeet volgen. Toch wel apart dat de afgelopen vissessies al vaker twee aanbeten bijna tegelijkertijd kwamen. Kan geen toeval meer zijn. Gelukkig dat ik de 3 hengels over een strook van 150 meter breed heb verspreid.
Nadat ik alles weer operationeel heb, trek ik de kap omhoog en installeer alles voor de nacht. Om wat voor reden dan ook stinkt het naar benzine onder de kap. Annette beklaagt zich erover en ik onderzoek waar de lucht vandaan komt. Helaas kan ik geen lekkage of wat dan ook ontdekken. Dan maar de voorkant van de kap open om frisse lucht binnen te laten. Dat helpt een beetje. Omdat de benzine met name vanuit de linkerzijde lijkt te komen, stel ik Annette voor om van stretcher te wisselen. Uiteraard wordt mijn aanbod snel geaccepteerd.
Tot kwart over 1 vang ik nog een paar brasems op de middelste hengel. Daarna ben ik het wel een beetje zat. De vermoeidheid van de werkweek is groter dan ik dacht en ik verwissel de maïs voor een 24 millimeter boilie. Die is brasemproof. Het betekent ook dat ik een paar uurtjes kan maffen voordat het licht wordt en wellicht de karpers op de stek terugkeren.
Om kwart voor zes word ik gewekt door piepen op de linker hengel. De swinger knalt tegen de hengel op om daarna weer te zakken. Ik ros de hengel van de steunen en sla aan. Ik voel meteen tegenstand en direct daarna valt de lijn slap. Los!. Kolere! Dit is dus niet de bedoeling. Als ik de lijn op de molen spoel blijkt het geen losser te zijn maar is de voorslag doorgesneden. Mosseltjes mag ik aannemen? Het stemt mij niet vrolijk. Na wat gehannes monteer ik nieuw lood en onderlijn en vaar het zaakje weer uit. Misschien mag ik in de herkansing.
Na een uurtje maffen, word ik min of meer door Annette verzocht om voor het ontbijt te zorgen. Die bestaat dit keer uit gebakken eieren en een kop koffie. Nu ben ik meer van de krentenbollen, maar de eieren smaken prima (toen wist ik nog niets van het fibronil in de eieren). Na het ontbijt genieten we nog wat van het mooie weer. Zonnetje op het water en een kleine kabbel maakt het dat het aangenaam toeven is. Tegen half elf heb ik de spullen ingepakt en varen we op ons gemakje terug naar de trailerhelling. Boot eruit en naar huis. Helaas blijkt de elektrische lier de langste tijd wel gehad te hebben want het lukt hem niet meer om de boot op de trailer te trekken. Ik mag het laatste stuk handmatig het klusje doen. Gezien de tandwieloverbrenging is dat geen vervelend klusje en zo gepiept.
Voor mij is het vissen op mijn water even voorbij. Volgende keer zit ik in België en daarna is het even in de ruststand. Twee weken vakantie met Annette en daarna zien we wel weer wanneer ik het weer oppak. Dat is afhankelijk van de motivatie en de drukte op het grote water. We zullen wel zien.
