Afgelopen twee dagen een ander deel van de boezem gevoerd. De maïs, hennep en grote bollen thuisgelaten. Ik stap over op 16, 20 en 24 millimeter boilies en ook nog in twee soorten. Ik voer met zowel RobinRedFish als met Liver Complex boilies. Nog een CC Moore soak erover heen en dat moet het voor mij doen. Ik voer niet teveel en flink verspreid. De eerste avond hoor ik meteen een eindje buiten mijn voerstek een karper springen. Altijd een goed teken dat de vissen in de buurt zijn. Gedurende de week is het mild herfstweer en het kwik loopt uiteindelijk op naar de 19 graden. Af en toe de zon erbij en niet al teveel wind. Aan het einde van de week draait de wind en zal een depressie uit het zuidzuidwesten arriveren. Harde wind en heel veel regen.
Ik wil deze middag vroeg starten maar het weer en andere verplichtingen zorgen ervoor dat ik weer veel te laat weg kan. Als ik de boot wil beladen, komt de regen met bakken uit de hemel. Ik heb geen zin dat al mijn spullen al zeiknat zijn alvorens ik kan gaan vissen. Ik wacht de buien af. Dat kost me sowieso een uur. Uiteindelijk kan ik weg en anderhalf uur later ben ik op de stek aanwezig. Ik moet snel handelen want de eerste donkergrijze wolken arriveren ook met een nog donker regengordijn eronder. Ik ben op de minuut af op tijd met de steekstokken plaatsen en de kap omhoog trekken. Ik hou het niet helemaal droog maar krijg alle tijd om de spullen in orde te maken.
Omdat ik met lichter materiaal ga vissen, moet ik alles opnieuw controleren. Dat kost me nog veel meer tijd en kan mezelf wel voor de kop slaan dat ik dit klusje niet eerder deze week heb gedaan. Hoe dan ook, net tegen kwart voor zes heb ik de hengels in te liggen. Dit keer niet uitvaren maar gewoon werpen. Paar bollen rond elke plek schieten en het wachten kan beginnen. Ik kan daarna nog net een uurtje op voorns vissen. Het lukt me een paar te vangen waarvan er 4 mee naar huis mogen de vriezer in. Het is niet veel maar altijd nog genoeg om een paar snoeken deze winter te verleiden. Althans dat hoop ik.
Het begin van de avond kenmerkt zich door fikse regenbuien. De kap wordt bij tijd en wijlen flink gegeseld. Ik zit lekker droog, maar ook me enigszins wat te vervelen. Het is snel donker en dan valt er weinig te zien. De nachten worden langer en als je zoals ik altijd alleen vist, dan is het lang stil en eenzaam als er geen actie vanuit het kaperfront komt. Ook dat is vissen. Aan de andere kant heb ik er geen moeite mee omdat het me een moment geeft voor mijzelf. Geen geleuter aan mijn hoofd en gewoon mijn tijd pakken.
Arjan is vanmiddag samen met Martin Post vertrokken naar Marokko. Hij gaat weer naar hetzelfde meer te vissen als waar hij in het voorjaar is geweest. Een deel van zijn visspullen is daar al en hoeft hij nu niet met veel spullen te sjouwen. Ik begreep van Arjan dat afgelopen weken daar slecht is gevangen. Daarom heeft hij gevraagd om op een ander deel van het meer te mogen vissen. Betekent wel dat de eigenaren aldaar het hele kampement moeten verplaatsen. Maar ja, de klant is koning. Ik ben benieuwd naar de avonturen die hij en Postemans gaan beleven. De Facebookvrienden zullen hun avonturen elke dag kunnen volgen. Ik “volg” Arjan wel via Whatsappberichten.
Rond half tien krijg ik ineens fluiter op de linker hengel. Na de aanslag wordt de hengel flink krom getrokken en worden ettelijke meters lijn van de spoel gesleurd. Tjonge wat een geweld!. Na de eerste initiële run kan ik de vis keren en langzaam mijn kant op dirigeren. Terwijl ik mij op de dril concentreer, hoor ik van links weer een stevige bui aankomen. Binnen enkele seconden trekt de wind aan en komt er een enorme bak water naar beneden. De hemelsluizen gaan open en ik sta er precies onder. Ik heb gelukkig mijn regenpak aan, maar comfortabel voelt het niet.
Ik kan maar weinig vat op de karper krijgen. Na een paar minuten heb ik die wel in de buurt van de karperboot maar blijft op afstand heen en weer zwemmen en daarbij af en toe een paar meter lijn van de spoel trekkend. Ondertussen blijft het met bakken uit de hemel komen. En langzaam aan voel ik de nattigheid door de rits van de jas naar mijn lichaam vloeien. Echt fijn voelt dat niet. Ik tracht mij te focussen op de karper. Die heeft een flinke uithoudingsvermogen en schat in dat ik al zo’n 10 minuten bezig ben zonder nog maar een glimp van de karper te hebben gezien. Uiteindelijk komt hij omhoog om direct weer de diepte in te duiken en trekt wederom enkele meters lijn van de spoel. Daarna blijft de karper heen en weer zwemmen zonder dat ik maar enige sturing kan geven. De tweeponds stok staat flink krom en ik overweeg de slip wat losser te zetten omdat ik bang ben dat de haak los zal schieten.
Na twintig minuten ben ik zeiknat en krijg ik een lichte vorm van kramp in mijn rechterarm. Ik heb het vermoeden dat ik de karper, die zeker wel de twintigponds grens zal overschrijden, waarschijnlijk vals heb gehaakt. Dat kan niet anders. Ik krijg maar geen vat op dat beest. En ook als ik de druk iets opvoer, gebeurt er niks. En ondertussen blijft het plenzen met regen. Ik probeer te genieten en houdt mezelf voor dat dit een zeer mooie karper is alleen wellicht vals gehaakt. Ik besef me ook dat de minuten wegtikken en dat ik bezig ben met iets wat ik niet gauw zal vergeten. Hier is wel iets bijzonders aan de hand. Ik tracht me wijs te maken dat ik geduld moet hebben en dat het vanzelf een keertje klaar is.
In het flauwe licht van het hoofdlampje zie ik dat ik ondertussen bijna dertig minuten aan het drillen ben. Dat kan, ik met mij vergissen, spookt het door mijn hoofd. Geen enkele karper houdt dit vol. Maar ik weet dat het de waarheid is en dat ik me niks inbeeld. Dit is heel bizar. Eindelijk zie ik een kolk aan de oppervlakte en een staart boven water komen. Die is niet zo heel erg groot en het beeld dat de vis vals is gehaakt, komt weer naar boven. Dat moet haast wel het geval zijn. Toch wil ik er niet aan. Maar de twijfel sluipt er in. En karpervissers zijn nu eenmaal twijfelaars.
Plotseling houdt de vis het voor gezien en zie ik een kop boven water komen. Ondanks dat de schepnet steel glad is geworden door de regen, kan ik die toch richting de vis duwen. De eerste poging gaat mis. De vis is nog net te ver weg. Tweede poging lukt wel en met een ‘YES’ hijs ik het schepnet omhoog. Ik trek het net naar me toe en laat het op de rand van de boot rusten. Daarna trek ik wat lijn van de spoel en zet de hengel tegen de kap aan en borg deze met de strook klittenband, die aan de kap vastzit. Daarna duik ik onder de kap om even een minuut voor mezelf te nemen. Ongelofelijk, wat een dril! Ik controleer de tijd. Inderdaad meer dan een half uur staan drillen en dat in de hoosbuien. Daarna haal ik het meetlint en de unster uit de vistas. Kruip onder de kap vandaan en haal de onthaakmat tevoorschijn.
Alles ligt klaar als ik de netarmen uit het spreidblok haal. Daarna moet ik flink kracht zetten om de karper binnen boord te hijsen. “Verdomme, deze karper is veel zwaarder dan ik dacht”, roep ik tegen niemand in het bijzonder. Ik leg de vis op de mat en ontwar het net. Als ik die helemaal opentrek, ligt daar een bak van een spiegel voor mijn neus. Prachtig donker van kleur met enkele goudgele schubben op de staartwortel. Ik kijk daarna in de bek en verdomd, daar zit de haak netjes achter de onderlip. Niks niet vals gehaakt, gewoon keurig netjes daar waar ik het graag zie. Ik verwijder de haak en gooi het hele zaakje overboord. Vervolgens trek ik het net onder de karper vandaan en meet als eerste de lengte. Hoppa, 89 centimeter. Daarna de weegzak aan de unster. Ik zie de wijzer flink rond gaan en stoppen op 36 pond en 4 ons. Ik kijk even naar boven en bal mijn vuist. Thanks! Ik trek daarna de retainer te voorschijn en maak die nat, schuif de karper erin en sluit de risten. Til het hele zaakje op en laat die zachtjes in het water achter de boot zakken. Knoop de verbindingslijn goed vast aan één van de kikkers en controleer als laatste of de vis vrij hangt van obstakels.
Onder de kap controleer ik de lijn. De haak is te bot om te slijpen en vervang dus de hele onderlijn. Ik doe het allemaal erg rustig aan. Ik herbeleef de dril, de omstandigheden en bewonder de kracht van de karper. Ik heb geen haast; de buit is binnen. Toch heb ik binnen een half uur de boel weer op dezelfde plek inliggen. Paar lossen bollen erom heen en een PVAkous met halve boilies en boiliekruim. Dat moet het maar weer gaan doen. Eerst een beetje opdrogen. Niet dat dit goed gaat lukken, maar het idee is in ieder geval wel goed.
Ik zit lekker onderuit op mijn stoel als ik plotseling een zakker krijg op wederom de linker hengel. Ik duik onder de kap vandaan en ros de hengel van de steunen. Ik krijg meteen contact met de karper aan de andere kant van de lijn. Ook deze karper trekt een paar meter van de spoel en zwemt dan heel snel mijn richting op. Door snel te draaien, kan ik enigszins de vis bijhouden en de lijn op spanning houden. Op twintig meter afstand keert de vis en haalt uit met een verwoestend schot. De parabolische hengel gaat krom en enkele meters lijn wordt van de spoel getrokken. Hoewel ik wel voel met een beter exemplaar te maken te hebben, gaat het me net even te wild.
Na een paar minuten doet de karper het wat rustiger aan en vervalt in het rondjes zwemmen onder de top met af een toe een paar meter lijn van de spoel trekken. En terwijl ik me volledig op de dril concentreer vertrekt de rechter hengel. Ik kan weinig doen en laat de vis aan de rechter hengel de meters maar pakken. Eerst de linker hengel en daarna zie ik wel weer. De eerste weet nog niet van ophouden en ik besluit de druk wat op te voeren zonder het te willen forceren. Het maakt weinig indruk op de karper want ik trek alleen de hengel krommer en de karper weigert omhoog te komen. Ondanks dat de karper niet mee wil werken en de rechter hengel geen teken meer geeft, wil ik niet te lang treuzelen. Ik heb het schepnet al in aanslag en wil meteen de eerste poging succesvol afsluiten. Als de karper zijn kop boven water steekt, duw ik snel het schepnet onder de vis en laat hem erin zakken. Hebbes! Ik trek het schepnet tegen de rand aan en zet de hengel weg. Ik richt me daarna op de rechter hengel. Ik draai eerst wat lijn op en geef daarna nog een tik voor het geval de haak niet diep genoeg zit. Tot mijn blijde verrassing zit de karper er nog aan en begint weg te zwemmen. Even tikt de slip en daarna kan ik hem keren.
De dril stelt niet zoveel voor. Tenminste, vergeleken met het andere geweld, is dit een stukje minder. Desalniettemin doet ie ontzettend zijn best om zich van de haak te ontdoen. Ook nu vangt de parabolische stok alle uitvallen op. Ondertussen leg ik mijn tweede schepnet klaar in de hoop deze karper zo spoedig in het net te dirigeren. En na een minuut of wat heb ik dat klusje ook geklaard. Tijd om mij weer te richten op de eerste karper die al in het net ligt te wachten. Als ik die uit het water til, besef ik me dat ik weer een bijzonder exemplaar heb gevangen. In het licht van de hoofdlap aanschouw ik op de mat een grote ronde spiegelkarper. Eerst natuurlijk de haak verwijderen. Die zit netjes achter de onderlip. Lood en haak uit de weg en de vis in de weegzak schuiven. Ik meet de spiegel als eerste. Die blijkt 85 centimeter lang te zijn. Verdorie, het zal toch niet? Het zal wel want als ik de unster inspecteer zie ik dat deze spiegel ook de dertig pond grens passeert. En met 31 pond en 3 ons word ik wederom getrakteerd op een grote karper. Man, man, man. Zo moet je een heel seizoen jagen op dit soort formaat vissen en nu heb ik er twee in anderhalf uur tijd.
Ik hang de karper in het water naast zijn grotere broer. Daarna is de andere karper aan de beurt de nog in het tweede schepnet zit. En die blijkt ook veel groter dan ik dacht. Ook nu een spiegel, maar dan eentje van 80 centimeter lang en 25 pond en 4 ons zwaar. Tjonge jonge, wat gebeurd hier?! Drie grote vissen in zo’n kort tijdbestek. Ik ben op het juiste tijdstip op de juiste plek. Dat is wel zeker.
Nadat ik de laatste vis ook in een bewaarzak in het water heb weggehangen, Krijg ik tijd om beide hengels te controleren en weer uit te werpen naar de respectievelijke stekken. Paar handen bollen van diverse formaten erover en het wachten kan worden vervolgd. Ik ben zeiknat en hongerig. Tijd voor een kop koffie en een krentenbol. Ondertussen werk ik mijn logboek bij. Ik kan nog steeds maar niet bevatten wat ik in de voorgaande uren heb beleefd. Dit zijn van die dagen dat alle puzzelstukjes op zijn plaats vallen. Het hele jaar je stinkende best doen om grote karpers te vangen, wat moeizaam uiteindelijk ook lukt. En dan plotseling 3 prachtige karpers achterelkaar. Wie had dat kunnen bedenken? Oké, thuis had ik al aan de vijvervissen gezien dat ze in de vreetmodus zaten. De depressie die nu over Nederland trekt is daar ongetwijfeld debet aan. Maar toch…
Tegen het einde van de avond kan ik mijn ogen niet open houden. Regenpak uit en een extra fleecejas aan. Daarna de slaapzak in. Het zal me benieuwen of de nacht nog meer vissen gaat opleveren. Zou me niks verbazen. Anderzijds weet ik ook dat de vissen in tijdblokken op de stek arriveren. Dat heb ik afgelopen maanden vaker meegemaakt. Het kan best zo zijn dat het in de nacht stil blijft en dat de vissen bij het eerste licht weer actief gaan azen. En met die gedachten val ik in slaap.
Halverwege de nacht moet ik eruit omdat mijn blaas een seintje geeft dat er ruimte gemaakt moet worden. Ik zie dat de regen is gestopt en dat de hemel enkele open plekken vertoont waardoor verschillende sterren zichtbaar zijn geworden. Ik kruip daarna weer snel de warme slaapzak in en val direct weer in slaap. Tegen zeven uur in de ochtend word ik weer wakker en hoor de regen tegen de kap tikken. Ik heb absoluut geen zin in om uit de slaapzak te kruipen en blijf wat draaien in de hoop een extra uurtje te kunnen maffen. Tien over half negen word ik uit mijn beslommeringen gehaald want een beet op rechter hengel noopt mij om in actie te komen. Vier minuten lang ben ik bezig een schubkarper in het net te krijgen. Echt spectaculair is de dril niet en behelst meer een tijd onder de hengeltop rondjes draaien. Na het bekende ritueel van onthaken, meten en wegen, kan ik het volgende in mijn logboek noteren: schubkarper 73 centimeter en 16 pond en 1 ons, plus nog wat detail gegevens van de onderlijn en dergelijke. Mooi voor later om alle gegevens te analyseren. Snel een paar foto’s maken en snel de karper weer in zijn biotoop de vrijheid geven.
Omdat ik geen zin heb om een nieuwe PVAkous te knopen, gooi ik het hele zaakje zonder tegengewicht naar de vangende plek. Paar bollen voor de show erom heen en klaar ben ik. Lamlendigheid ten top. Dat komt omdat ik niet veel tijd meer heb en ook omdat ik de buit al binnen heb. Dan maakt het me niet zoveel meer uit. Daarna zet ik de statieven neer en prepareer de camera’s. Ik ben een kwartiertje bezig om de vissen op de geheugenkaarten vast te leggen en laat de vissen verder onbeschadigd weer zwemmen. Tijd voor koffie en krentenbollen.
Als ik amper aan de koffie zit, krijg ik een zakker op de rechter hengel. Ja die ik zomaar weer ingeworpen heb. Blijkbaar voor de neus van een scharrelende karper die het niet kon laten de showman met rust te laten. Na de aanslag een hoop drukte op de hengel maar heel veel stelt het niet voor. Na twee minuten touwtrekken, win ik en kan de schubkarper binnenboord hijsen. Een minuut of wat later, heb ik de haak verwijderd, meet en weegritueel uitgevoerd en de schub netjes teruggezet. Het verdict is 66 centimeter en 15 pond en 4 ons. Een mooie afsluiter.
Er arriveren weer regenbuien. Hoewel ik absoluut geen zin heb om in dit weer mijn spullen op te ruimen, zal ik dat wel moeten doen. Dus de natte bende maar ingepakt. Ik weet dat ik straks thuis alles weer in de garage mag uitstallen om te drogen. Niet het fijnste werk, maar vooruit, kleine ongemakjes hou je. Voordat ik de stek verlaat, vaar ik een rondje en voer een kilo of 6 of 7 gekookte maïs en gekookte hennep. Daarover heen voer ik nog zo’n 2,5 kilo bollen die ik over heb. Die voer ik overigens over een strook van 500 meter. Om de paar meter gooi ik er links en rechts van de boot enkele bollen verspreid in het water. Ik wil ook andere karpers die verderop zwemmen kennis laten maken met mijn aas. Aangezien ik de bollen 24 uren in een soak heb laten voltrekken met flavour, hoop ik daarmee ook een grote voerspoor te trekken. Daarmee hoop ik de basis te leggen voor de volgende vissessie. Daarover de volgend keer meer. Nu eerst naar huis en het vismateriaal uitstallen. Daarna de nodige klusjes in en om het huis uitvoeren. Vistijd moet verdiend worden.
