Hoewel ik eigenlijk geen zin heb om een nacht te gaan vissen, heb ik toch twee dagen gevoerd ergens op de Friese boezem. Elk jaar gaat Annette een nachtje mee op de boot om mij als karpervisser aan het werk te zien. Nu klopt dat niet helemaal, maar dat wordt nog wel duidelijk.
Afgelopen weken stond mijn hoofd er niet naar om te karpervissen. Klinkt misschien gek voor buitenstaanders maar als ik geen zin heb om te vissen, dan vis ik gewoon niet. Ik heb tot half juli er dit jaar hard aangetrokken en dan is even een pauze wel zo lekker. Per slot van rekening blijft het een hobby zonder verplichtingen. Ook was het weer (koud en regenachtig) tegenvallend om samen met Annette gaan vissen.
Arjan zit in Frankrijk met vriendin en vist af en toe een nachtje op een lokaal meer. Ondanks wat tegenslagen weet hij wel wat mooie vissen te vangen waaronder een prachtige spiegel van formaat. Wel merkt hij dat Frankrijk gebukt gaat onder de recente aanslagen zoals die in Nice. Als je ’s avonds ergens op een terrasje zit, komen regelmatig patrouilles van militairen voorbij lopen. En flik het niet om welbekende Arabische zinnetjes te scanderen om ‘leuk’ te zijn, want met deze legionairs van het 2eme REP valt niet te spotten.
Deze week leek het erop dat het droog zou blijven, flauw zonnetje en lekkere temperatuur. Dus ik twee keer voeren en de spullen in orde maken.
Vanmiddag zijn we later dan gepland onderweg. Een paar zaken zat tegen. Weinig aan te doen en dingen lopen nu eenmaal zo. Toch heb ik voor half zes drie hengels verspreid over de voerplek te liggen en kan het wachten beginnen. Annette ligt al snel op de stretcher een boek te lezen en ik staar over het water opzoek naar tekenen van aanwezige karpers.
Een uurtje later mag ik aan de bak met het braden van de hamburgers. Nu ben ik zelf niet zo van die vette troep, maar Annette wil altijd een broodje hamburger als ze meegaat te vissen. Glaasje rosé erbij en ze heeft het naar haar zin.
Niet veel later trekt de lucht dicht met bewolking en ondanks de weersverwachtingen begint het zachtjes te regenen. Snel de kap omhoog en de tweede stretcher installeren. Annette duikt meteen de slaapzak in en vindt het allemaal prima. Ik vind het allemaal minder prima. Met twee stretchers onder de kap is het aardig krap en bij een aanbeet te moeten hannesen met een regenjas en dergelijke is niet wat ik vooraf in gedachten had. Afijn, het weer kan ik niet beïnvloeden en heb het er maar mee te doen.
Een uurtje later begint het flink te hozen. Door het geruis van de regendruppels ligt Annette al snel te slapen. Lekker gezellig. Ik focus mij dan maar op de omgevingsgeluiden en op het water. Uiteindelijk schuif ik ook de slaapzak maar in en hoop alsnog op een aanbeet.
Ik lig nog maar net met de ogen dicht als de eerste karper zich tegen tienen meldt. Na de aanslag zet de karper eventjes aan en tikt de slip een metertje lijn weg. Daarna kan ik de vis makkelijk binnen pompen en drie minuten later zie ik een schubkarper op de mat liggen van 65 centimeter en 11 pond en 2 ons. Overigens perfect gehaakt alleen bij het onthaken valt zowaar de haak uit de bek. Iets om even over na te denken. In ieder geval heeft de LDB onderlijnmontage en de twee boilies met kurk weer zijn werk gedaan. Snel de haak vervangen, PVA kous aan de haak hangen en het hele zaakje naar het midden van de voerplek gooien. Een tiental knikkers erom heen schieten en ik ben er weer klaar voor.
Ik moet heel wat uren wachten voordat dezelfde hengel weer actief wordt. Net na half vier loopt ie weer af. Na de aanslag stelt de dril weinig voor en even later kan ik karper nummer twee op de onthaakmat aanschouwen. Weer een schubkarper. Dit keer 67 centimeter en 10 pond en 4 ons. De haak zit weer op de gewenste plek in de bek en even later mag ie weer zwemmen. Zelfde ritueel en ik kan daarna weer de slaapzak in.
Binnen een uur meldt zich nummer drie. Dit keer op de rechter hengel. Binnen een minuut heb ik weer een schub op de onthaakmat te liggen die kleiner is dat de vorige twee. Ik neem niet eens de moeite om de vis te meten en te wegen. Ik schat de schub op een pond of zeven en gaan zonder foto terug het water in. Ik heb wel even getwijfeld omdat de schub een knik in de staartwortel heeft. We noemen dit soort modellen vaak een Quasimodokarper. Maar ook zonder foto zal ik deze wel blijven herinneren.
Ik lig voor mijn gevoel maar net te slapen of Annette meldt zich met de mededeling dat het tijd is voor ontbijt. Als ik de slaapzak uit strompel, denk ik dat het al negen uur in de ochtend is. Als ik aanstalten maak om een paar eieren te bakken, zie ik dat het net na achten is. Kolere, vroeger dan ik dacht. Annette is een ochtendmens en ik niet. Lichtelijk geïrriteerd maak ik voor haar het ontbijt klaar om zelf dan ook maar een paar broodjes met gebakken ei naar binnen te schuiven. Een flinke kop koffie erachter aan om wakker te worden.
Tegen half tien ruim ik de spullen op. Alles is nog zeiknat van de plensbuien van gisteravond en het eerste deel van de nacht. Maakt mij niet zoveel uit; droogt thuis wel weer. Niet veel later vaar ik op mijn gemakje terug naar de trailerhelling. Drie schubs is geen rijke oogst en had ik op meer gehoopt. Inspectie van de vangstberichten elders uit het land leert dat het overal erg slecht gesteld is met de vangsten. Dan blijkt dus maar weer dat ik niet moet zeuren. Ik vang tenminste.
