Na afloop van de vorige sessie ben ik dagelijks de voerplek gaan onderhouden. Elke dag een kilo tot anderhalve kilo RobinRedFish boilies gevoerd. Vandaag aan het eind van de middag de spullen in de boot geladen en naar de stek gevaren. De voorspellingen zijn niet goed. Noordwestenwind aantrekkend naar kracht 7 en flinke regenbuien. Deze combinatie is natuurlijk garant voor dalende watertemperaturen. Bij aanvang van de vissessie is het nog 10, ask 2 graden, maar dat zal twaalf uren verder wel lager zijn geworden.
De boot aan de steekstokken vastleggen gaat voorspoedig en ik besteed vervolgens veel tijd aan het in orde maken van de hengels. De linker hengel is hetzelfde als enkele dagen geleden. Zo ook de middelste hengel. De rechter hengel heb ik wat aangepast. Het inlinelood heb ik vervangen door een wartellood van 56 gram. Dan tien centimeter stug gecoat onderlijnmateriaal en middels een klein ringetje zes centimeter soepel onderlijnmateriaal er aan vast. De haak is een Wide Gape maat 6 van Korda. Nu heb ik de afgelopen keer aangegeven geen fan te zijn van combi onderlijnen. Nu moet ik dat wat nuanceren. De meeste combi onderlijnmontages worden uit één stuk onderlijnmateriaal gemaakt. Nu heb ik ervaren dat het gestripte gedeelte dusdanig stug blijft dat een goede inhaking behoorlijk wordt beperkt. Een haak heeft nu eenmaal voldoende bewegingsvrijheid nodig. Dat mis ik bij de meeste combi onderlijnen. Door stugger onderlijnmateriaal te ‘combineren’ met soepel onderlijnmateriaal, here heb je het beste van beide. Door niet met zwaar lood op slibbodems te vissen, kun je nog hiermee redelijk uit de voeten.
Rond de klok van zes uur trekt de wind aan en zie ik donkere wolken aan de horizon verschijnen. Niet veel later begint het behoorlijk te plenzen. Zo weken geen drup en nu gaat de hemel helemaal open. Ik zit droog, maar het vooruitzicht dat deze plensbuien de watertemperatuur negatief zullen beïnvloeden, stemt mij niet hoopvol.
Net na half zeven krijg ik beet op de rechter hengel. De waker zakt en wordt weer tegen de hengel getrokken om daarna weer te zakken. Typisch een brasembeet, maar ik neem geen risico. Ik sla aan en … niets. Toch brasem? Inspectie van de onderlijn leert mij niets. Een nieuwe PVA kous met daarin hele en gebroken boilies en afgetopt met verschillende soorten pellets. In de herkansing dan maar.
De regenbuien worden steeds heftiger. Tevens begint ook de wind aan te trekken. Ik zit droog onder de kap en de gedachte er straks nog eens onder vandaan te moeten vanwege een aanbeet is geen aanlokkelijk vooruitzicht. Aan de ander kant ben ik hier aan het vissen en heb de nodige voorbereiding in gestoken. Dan wil je natuurlijk karper op de mat hebben. Regenpak aangetrokken en ik zit startklaar op de dingen die gaan komen.
Nu kun je in deze weersomstandigheden beter op mijn boot zitten dan onder een oval paraplu of iets dergelijks. Minder ruimte onder en je hebt snel last van condens. Na een paar uurtjes druppelt het condensvocht op je slaapzak en is alles nat. Daar heb ik gelukkig geen last van. Ten eerste meer ruimte onder de kap en ten tweede duurt het uren voordat je condensvocht hebt. En natuurlijk heb ik vloerbedekking in plaats van een grondzeil. Wie zei dat ook al weer dat vissen geen luxe betekende?
De eerste helft van de avond blijft het rustig. Uiteindelijk stopt het met regenen, rx maar de windkracht blijft stevig. Ik SMS nog even met Wes die lekker bij moeders op de bank ligt. Hij zeurt nog steeds dat ik Whatsapp moet installeren, maar dat gaat nog niet. Ik heb de activeringscode van mijn nieuwe telefoon nog niet binnen en kan dus nog niet aan de slag met die allerlei ongein.
Net voor kwart voor elf is het kassa op de middelste hengel. Ook nu weer eerst een zakker om daarna strak te lopen. De dril stelt niet zoveel voor en na een paar minuten heb ik een schubkarper in het net van 71 centimeter en 14 pond exact. Zonder een foto zet ik de karper terug. En zonder al teveel poespas heb ik even later de hengel weer in positie te liggen.
Wat wel bijzonder is aan deze vangst is dat de haak (101 van Solar maat 4) al uit de bek was gevallen voordat ik deze zelf uit de bek van de karper hoefde te verwijderen. Na de losschieter van de vorige keer zet het me aan het twijfelen of deze haken wel zo goed zijn als wordt beweerd. Ik heb een nieuwe onderlijn aan de middelste hengel geknoopt met dit keer nog steeds een 101 haak. Ik wil eerst zeker weten of datgene wat ik denk ook daadwerkelijk zo is.
Rond de klok van middernacht trekt de bewolking weg en wordt de maan zichtbaar. De ogen kan ik ook niet meer openhouden en ik kruip de slaapzak in. De nodige uurtjes even meepakken want morgenochtend moet ik weer werken.
Ik lig tot tien voor vijf lekker in dromenland als ik een fluiter op de rechter hengel krijg. Uit de slaapzak, sloffen aan en de hengel van de steunen rossen. De karper komt eerst rustig mee, maar bij de boot begint het echte gevecht. Ik ben drie minuten bezig om de karper alsnog in het net te krijgen. Dat lukt prima en even later ligt een bonkige spiegelkarper op de mat. Een Fransoos zo te zien. Met 69 centimeter en 19 pond 3 ons mag ie op de foto. Wel zonder mij want deze is puur voor het SKP archief. Ik merk als ik de spiegel terugzet dat de wind de afgelopen uren in kracht is afgenomen. Niet dat het behagelijker is geworden maar het scheelt wel een jas.
Ik lig amper in de slaapzak of ik krijg nu een fluiter op de middelste hengel. De twee 16 millimeters zijn door een karper opgepakt en de Kurv Shank maat 6 heeft vlees gepakt. De dril is gelijkwaardig aan die hiervoor. Alleen hangt er nu een ander formaat aan de hengel te trekken. Pas op de mat heb ik door met een beter exemplaar te maken te hebben. Een prachtige spiegel van exact 80 centimeter en 24 pond. Het is op dit moment dus de grootste spiegel die op dit deel rondzwemt. Na het wegen en meten hang ik de weegzak met daarin de spiegel even in het water zodat ik tijd krijg om het fototoestel en statief met zelfontspanner op te stellen. Een paar minuten later is het karweitje geklaard en ben ik een paar mooie foto’s rijker.
Even een krentenbol eten en weer de slaapzak opgezocht. Het kan nog even voordat ik moet oppakken. Ik lig nog maar een half uurtje of een fluiter op de linker hengel. De Snowman heeft zijn weg in een karperbek gevonden. Hengel van de steunen en hangen! De hengel vliegt krom en ik voel onmiskenbaar het kopschudden van een weerbarstige karper, direct gevolgd door een tikkende slip. En uit ervaring weet ik dat ik hier met een veel beter exemplaar van doen heb. Mijn hartslag versnelt zich. Plotseling is het over: losgeschoten. Kut, wat jammer!!! Ik moet even verbaal ontladen. Verspelen van karpers is niet uit te bannen, maar als je een beter exemplaar aan de lijn hebt en die schiet uiteindelijk van de haak af, dan zijn de druiven natuurlijk even zuur. I’s all in the game…
Ik heb niet veel tijd meer over, maar gooi de linker hengel toch nog in. De aanbeten volgen zich snel op dus toch nog even het laatste uurtje meepakken. Van slapen komt niets meer. Dus de zak met krentenbollen maar soldaat maken.
Ik heb nog maar net de koffie achter de kiezen of ik krijg weer een aanbeet op de linker hengel. Dit keer blijft de karper wel aan de haak hangen. Ook nu weer een spiegelkarper van 67 centimeter en 16 pond en 3 ons. Een mooie afsluiter van de vissessie. Snel inpakken en naar huis. De werkdag lonkt. Die zal na zo’n sessie beter te verteren zijn dan normaal het geval is.
