Gisteren donderde de luchttemperatuur naar beneden door met name de koude wind uit het Noorden. Vandaag is het niet anders. Het is half bewolkt en er staat een noordenwind kracht 3. De luchttemperatuur haalt amper de 12 graden. Ik heb de dikke winterjas aan als ik na vier uur richting mijn stek vaar.
Ik heb me voorgenomen om het anders aan te pakken. Ik ga niet op de voerplek zitten, medical maar er naast. Ook vis ik niet op de wind maar net daar waar de wind het water raakt. Hoewel de thermometer aangeeft dat de watertemperatuur 14,2 graden is, vermoed ik dat op de windkant het een graadje lager is. Om de stek niet te verstoren, vaar ik geen rondje. Ik vaar direct naar de plek waar ik aan de steekstokken wil aanleggen.
Tegen vijf uur kan ik de eerste hengel inwerpen. En een kwartiertje later liggen alle drie de hengels op de plekken waar ik ze wil hebben. Met de rechter vis ik in het gedeelte waar ik gisteren de boilies heb gevoerd. De middelste er net buiten en de linker hengel plaats ik helemaal naar links op tien meter voor de kant. Ik vermoed ( nou ja, ik weet het bijna zeker) dat de karpers deze kant als trekroute nemen. Om de schijn op te houden, ask voer ik vrij geconcentreerd een paar handjes boilies over de rechter hengel en over de linker en middelste verspreid en erg spaarzaam. Of het werkt, weet ik niet maar dat zal deze sessie moeten uitwijzen.
Ik zit lekker op een emmer over het water te staren als net voor zeven uur de top van de linker hengel krom trekt en de slip begint te ratelen. Na de aanslag voel ik dat de vis loopt te kopschudden om zich van de haak te ontdoen. Die blijft gelukkig vastzitten en kan ik de vis rustig drillen. Het duurt even voordat ik de karper te zien krijg, find maar als ie de oppervlakte voor de eerste keer doorbreekt, zie ik een torpedoschub van redelijk formaat. Toch kost het me moeite om de karper naar de boot te dirigeren. En bij de boot blijft ie fanatiek rondjes zwemmen. Maar uiteindelijk kan ik het schepnet onder de schub schuiven en deze binnenboord tillen. Zoals gezegd een mooie torpedoschub en puntje gaaf. Even later mag ie samen met mij op de foto en alleen terug het water in. In mijn logboek noteer ik 79 centimeter en 17 pond en 3 ons. Zo, de kop is er af en een vroege start. Vijf minuten later heb ik de onderlijn vervangen en ligt de hengel op bijna dezelfde plek.
Drie kwartier later krijg ik een paar piepen op dezelfde hengel. Ik aarzel niet en ros de hengel van de steunen. Hangen! De karper houdt tegen, maar onder druk van de twee ponds stok komt ie toch mee. Ik heb in de gaten dat ik nu met een kleiner exemplaar van doen heb want het gaat allemaal erg wild. Het wordt zelfs even hachelijk als de karper de oever in schiet en tussen de palen terechtkomt. Door op de rand van de boot te staan en de hengel hoog te houden, kan ik net voorkomen dat de lijn achter de oude beschoeiingspaaltjes blijft haken. Even later duikt de karper weer de kant in en nu ben ik minder fortuinlijk: de lijn zit vast achter één van de paaltjes. Na wat gehannes krijg ik de lijn los en kan ik de karper uit de gevarenzone trekken. En dan is het vlot over.
Wat ik al vermoedde, wordt even later bewaarheid als ik het schepnet inspecteer. De druktemaker blijkt een kleine spiegelkarper te zijn van 61 centimeter en 11 pond en 4 ons. Aangezien de laatste uitzetting februari 2011 is geweest, vraag ik mij af of dit niet eentje is van het buitenwater die door één van de sluizen is komen zwemmen. Ik kan me niet voorstellen dat deze spiegel in vier jaar tijd maar twintig centimeter is gegroeid. Hoewel we vanuit ander SKP’n weten dat er altijd karpers zijn die niet willen groeien, blijft het lastig te geloven dat dit eentje is van de laatste uitzetting. Ik zal dus mijn archief eens na moeten pluizen. Uiteraard maak ik een drietal foto’s en zet de vis terug.
Binnen een uur krijg ik de rechter hengel een paar piepen en begint de waker te zakken. Ik zie een kolk in het water ontstaan ter hoogte waar het aas ligt. Ik aarzel geen moment en ros de hengel van de steunen. De vis hangt. De karper zet direct koers naar rechts naar de kant. Hoewel nergens voor nodig, wil ik eerst de twee andere hengels de toppen onderwater hebben. Dit blijkt een stomme zet want daardoor krijgt de karper tijd om in een sneltreinvaart de beschoeiingspaaltjes te bereiken. Op het laatste moment zie ik het onheil naderen en tracht de karper te blokken. Net voordat de karper de paaltjes zal bereiken, staat de hengel in een hoepel. Even denk ik dat ik het ga redden, maar dan valt de spanning weg en zie ik nog een kolk. Ik draai snel nog wat lijn op de spoel om het contact te herstellen. Helaas is de karper losgeschoten. Ik vloek binnensmonds. Niet op iets of iemand in het bijzonder, maar meer richting mijzelf. Dom, dom, dom. Het geklooi met de twee andere stokken heeft mij tijd en meters gekost waardoor de karper de palen kon bereiken. En op het moment dat ik ingreep, was het eigenlijk al te laat. Eigen schuld, dikke bult. Onderlijn vervangen en de hengel opnieuw ingegooid.
De rest van de avond blijft het stil. De wind valt weg en zo ook daalt de luchttemperatuur. Het wordt een heldere nacht en dat betekent dat de temperatuur richting het vriespunt zal gaan. Hopelijk blijven de karpers azen en krijg ik nog een paar aanbeten.
Later op de avond krijg ik een app van Wesley. Hij heeft zijn eerste karper van 2015 gevangen. Die heeft even op zich laten wachten, maar ook hij is nu van de hatelijke nul af. Oke, het was een klein schubkarpertje: een karper is een karper.
De gehele nacht blijft het stil. Dat verbaast me een beetje want door de goede start en drie aanbeten in de avond, had ik min of meer verwacht dat in de donkere uren er één of twee bij zouden komen. Maar elk nadeel heeft dan ook weer zijn voordeel en kan ik heerlijk maffen.
Net na zeven uur word ik wakker van getrippel op de kap. Waarschijnlijk een mus of zwaluw die even boven mij pauzeert. Hoewel de opkomende zon op de kap schijnt, merk ik dat het verdomd fris is. Het heeft dus zeker gevroren ( een kwartiertje later zal ik zelf zien dat de kap onder de rijp zit). En aangezien het dan niet aanlokkelijk is om uit de warme slaapzak te kruipen, blijf ik dan maar liggen. Net na acht uur wordt daar abrupt een einde gemaakt want ik krijg een fluiter op de rechter hengel. De elastiek onderlijn heeft zijn werk weer gedaan en een karper aan de haak geprikt.
Na de aanslag koerst ook deze karper richting de palen. Nu ben ik op mijn hoede en probeer zo goed als zo kwaad lijn te winnen alvorens de karper de palen kan bereiken. Gelukkig gaat het goed en keert de vis net voordat de onheilsplek wordt bereikt. Daarna kan ik de karper dichter naar de boot dirigeren en blijft de vis rondjes onder de top draaien. Na zes minuten is het over en kan ik weer een prachtige spiegel binnenboord hijsen. Ook nu weer een rond en goed in het vlees zittende spiegel van 70 centimeter en 17 pond en 1 ons. Inspectie van de bek leert dat de haak weer perfect achter de lip zit. De onderlijnmontage is in balans. Snel een paar plaatjes van de spiegel en deze gauw weer terug het water in.
Hoewel ik niet zoveel tijd meer heb, vervang ik de onderlijn en gooi het geheel waar naar de hotspot. Daarna tijd voor koffie en twee krentenbollen. Zittende op een emmer geniet ik lekker na. Zonnetje op het hoofd en wat mijmeren over de afgelopen zestien uurtjes. Vier aanbeten en drie gevangen. Helaas de eerste losschieter van dit jaar. Dat betekent een ratio van 1 uit 21 aanbeten. Dit vind ik niet slecht. Wat dat betreft heb ik het slechter meegemaakt. Ik denk daarbij aan de zomer en najaar van 2013. Toen lag de verhouding heel anders. Eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik toen wel tegen obstakels zat te vissen en dat het buigen of barsten was. Dan is het ook logisch dat je een paar vissen meer verspeeld. Toch is het wel zo prettig om zoveel mogelijk het verspelen te voorkomen.
Tegen half elf ruim ik op en vaar op mijn gemakje terug naar de trailerhelling. Uiteraard heb ik de stek nog voorzien van ruim twee kilo boilies. Aangezien er toch meer vissen op de stek huizen, lijkt me wat meer boilies voeren, een prima idee. Dit nog twee keer herhalen en dan weer vissen. Ik ben nu al nieuwsgierig of het wat gaat opleveren.
