Ik heb een enerverende periode achter de rug. Dat vertaalde zich in het geen zin hebben in het vissen en dergelijke. Zoals een ieder die mijn blogs volgt, heeft kunnen lezen, ik sinds november 2017 maar één keer een dagje ben wezen vissen op snoek. Voorgaande jaren was ik elke winter fanatiek achter de groene rovers aan, maar dit winterseizoen geen trek om dagen in de kou te gaan zitten verkleumen. De reden ervoor is dat ik in december en januari mij de pleuris heb gewerkt. Dat betekent dat ik zowel overdag, als de avonden en merendeels ook in de weekend voor de baas ben bezig geweest. Veel projecten moesten voor een bepaalde tijd af en dat betekent heel veel eigen tijd erin steken. Omdat dit niet gezond is, plus nog wat andere zaken die er bij dat bedrijf speelde, heeft mij eind januari doen besluiten om mijn baan op te zeggen. En nee, ik had nog geen andere baan gevonden. Mijn gezondheid gaat boven alles. Ik heb al diverse vrienden, familie en kennissen op jonge leeftijd verloren. Ik wil me even niet bij hen voegen en kies dan ook voor mezelf. Een dergelijk keuze heeft impact op je. En eerlijk is eerlijk, ook op je omgeving. Omdat ik zelf de stekker eruit heb getrokken, heb ik ook geen recht op een uitkering of iets dergelijks en dus geen inkomsten. Gelukkig heb ik de laatste jaren zuinig geleefd en kan het een tijdje uitzingen zonder inkomsten.
Begin februari stond Carp Zwolle op het programma. Hoewel ik elk jaar de week voor de opening er altijd naar uitkijk, had ik dit jaar geen enkele bezieling bij. Zelfs op donderdag (opbouwdag) had ik geen zin om naar binnen te gaan en met een stel bekenden te gaan bijkletsen. Dat was voor mij dan ook duidelijk het bewijs dat ik een juiste beslissing heb genomen om te stoppen bij desbetreffende werkgever. Ik had Arjan beloofd om op vrijdag en zaterdag op zijn stand mee te helpen, maar eigenlijk had ik er niet de energie voor. Gelukkig bleek het weekend Carp Zwolle een prima medicijn want na dat weekend voelde ik mij een stuk beter.
Op vrijdagochtend viel het aantal bezoekers wel mee. Pas in de middag kwam de loop erin en was het zowaar druk op de stand. Veel oude bekenden weer gesproken en enkele boten aan de man kunnen brengen. Vortex kwam afgelopen jaar met een nieuwe lijn boten; de Light Weight versie. Dit jaar met nieuwe deluxe modellen die ook lichter in gewicht zijn. Deze nieuwe modellen zijn ook een stuk breder waardoor het drijfvermogen veel groter is. Anders gezegd: je kunt een pak meer materiaal ermee vervoeren. Ideaal voor de buitenlandgangers!
Aan het eind van de middag werden we uitgenodigd om met het Korda team te gaan eten en daarna de nieuwe Masterclass Benelux film te gaan bekijken die pas begin maart op Youtube is gelanceerd. Tijdens de gezamenlijke maaltijd gezellig met diverse mensen zitten praten. Arjan zat met Danny en Darrell te eten en te praten, met name over de aankomende trip naar Marokko. Ook Danny en Darrell zouden in dezelfde week afreizen om daar deel 1 van de masterclass 2019 op te gaan nemen. Ik hoorde van hen wat een dergelijke onderneming kost zowel in tijd als in geld. Dat zijn dan ook geen misselijke bedragen. Het is een flinke investering en geen garantie dat het gewenste resultaat gaat opbrengen. Later zou de filmtrip door de lokale weersomstandigheden (sneeuw op de palmbomen) worden gecanceld.
Op een voor mij bekend Fries boezemmeer is vorig jaar zomer de film geschoten met in de hoofdrol Daniël Takken en Bart van Bezouw. Omdat de film met een beamer op het witte doek werd geprojecteerd, kreeg het een wat geelbruine jaren zestig kleurtje mee. Dat gaf het geheel een nog meer romantische uitstraling. Ik moet eerlijk bekennen dat met name dit en de prachtige dronebeelden mij aangenaam hebben verrast. En mij niet alleen. Na afloop van de film ging Kordabaas Danny Fairbrass voor de groep staan om zijn mening over de film te geven. Tot mijn verbazing gaf hij te kennen dat dit de mooiste film van Korda is geweest die hij ooit had gezien! Hij was zuiver emotioneel. Tjonge, dat was even een binnenkomer. Die man heeft al zoveel gezien en meegemaakt en dan toch nog ontroert zijn van dergelijke beelden. Het is meteen ook een compliment aan de twee mannen die de beelden hebben gemaakt. Die konden deze complimenten maar mooi in hun zak steken. Na een lange avond en een volle buik weer naar huis gereden om daar een paar uren te gaan maffen alvorens weer aanwezig te zijn voor dag 2.
De zaterdag zou een drukke dag worden. Ook nu weer veel oude bekenden gesproken uit zowel binnen- als buitenland. Altijd leuk om mensen te spreken van mijn generatie die nog steeds fanatiek vissen. En ze houden er ook nog een sterke mening op na. Halverwege de dag even apart gezeten met Theo Pustjens en Alijn Danau over het Oude Rotten weekend voor 2018. Hoewel Alijn niet in de organisatie zit, denkt hij wel met Theo, Luc en mij mee. Hij is wat dat betreft net zo gedreven als wij. Uiteindelijk wat conceptdata kunnen vastleggen waardoor we de groep tijdig kunnen informeren wanneer het weekend gepland staat. Ik hoop dat dit jaar er meer deelnemers zullen zijn. Wel zo gezellig.
Gedurende de dag weer flink aantal boten kunnen verkopen en Arjan zijn glimlach was aan het einde van de dag erg groot toen hij de balans opmaakte. De verkopen lagen boven verwachting, ergo, zelfs boven het topjaar 2017. Zelfs de meest kritische standbezoekers kwamen later terug om een boot te bestellen nadat ze bij andere dealers waren geweest. Blijkbaar wil men toch liever een Vortex. Prima, goede keus.
Heb ik zelf nog wat spullen gekocht? Nou, om eerlijk te zijn niet veel. Ik geloof dat ik 5 potten met dips van CC Moore heb aangeschaft en wat rolletjes PVA. En dat is het wel zo’n beetje. Ik heb materiaal zat en hoef gelukkig elk jaar niet diep in de buidel te tasten. Gezien het aantal reclamezakken die ik voorbij zag komen, zijn veel mensen niet met lege handen naar huis gegaan. Wellicht alleen met een lege portemonnee.
De weken na de beurs zakte de temperatuur en deed Koning Winter verwoede pogingen om zijn wil op te leggen. Dat lukte hem prima want binnen de kortste keren zaten we opgescheept met een oostenwind en matige tot strenge vorst. In het eerste weekend van maart kon bijna overal geschaatst worden. En laat nu net in hetzelfde weekend de traditionele seizoensaftrap bij De Tacklebox in Beilen zijn. Aangezien ik elk jaar daar met de karperboot de parkeerplaats wat opfleur, de dagen ervoor de boot maar eens gepoetst en klaargemaakt voor de happening. En dan zaterdagochtend richting Beilen kachelen terwijl de thermometer -9 aangeeft. Niet het weer waar je het warm van krijgt om te gaan vissen.
Als ik in Beilen aankom, zijn Arjan en Bertus al bezig hun boten op te tuigen en demo klaar te maken. Arjan heeft deze winter zijn Transporter helemaal omgebouwd tot een carpy rijdende bivvy. En ik moet eerlijk bekennen dat ik best wel onder de indruk was van zijn huisvlijt en oog voor detail. Die man heeft een paar gouden handjes en dat is ook wel te zien. Nadat ik mijn boot demo klaar had, heb ik een tijdje bij Arjan in de bus gezeten en met een kop koffie in de hand was het prima toeven. Oké, hij had de gaskachel wel aanstaan, maar dat doet niets aan de kwaliteit af. Ik vermoed dat een hoop bezoekers, die de bus van binnen hebben bekeken, wel geïnspireerd zijn geraakt door was ze hebben gezien. Luxe om zo uit een bus te kunnen vissen. En de volgende ochtend is het hengels in draaien, schepnet en hengels de bus in en rijden maar. Dat scheelt veel tijd…
De Tacklebox kreeg deze zaterdag veel bezoekers maar nog meer kopers. Door het weer en waarschijnlijk ook door de kassakorting van 20%, deed velen besluiten om hun spullen voor komend seizoen aan te vullen. En zelfs ik heb wat euro’s achtergelaten bij Kikkert en Post. Ik heb me zelf maar eens getrakteerd op een perculator van Bailletti. Ik zie die dingen vaak op allerlei foto’s verschijnen en aangezien ik wel van een stevige bak koffie hou, lijkt het me wel een apparaat dat mij van goede koffie gaat voorzien. Altijd beter dan die oplosmeuk die ik doorgaans gebruik. Voorts nog een paar kleine dingetjes aangeschaft.
Halverwege de dag word ik plotseling op mijn schouder getikt. Als ik mij omdraai om te zien wie dat is, kijk ik in het gezicht van Cees van Ringelenstein. Met een olijke glimlach staat hij mij aan te kijken. Het kost mij twee seconden om het tot me te laten door dringen. Tjonge jonge, dat is nog eens een verrassing. Ik besef me tegelijkertijd dat het 21 jaar geleden is dat we elkaar voor het laatst hebben gesproken. Dat was met de boekpresentatie van Evert Aalten: Speurtocht naar Giganten in Weesp bij Ad Degen de uitgever. Waar blijft de tijd?
Het volgende half uurtje praten we in vogelvlucht de afgelopen 21 jaren bij. Cees is verhuisd en vist nog steeds. Niet meer fanatiek op karper maar heeft het wedstrijdvissen wat opgepakt op dezelfde manier als Herwin Kwint. En blijkbaar niet zonder succes want hij vertelt mij hoe hij zijn visserij nu beleefd, maar ook hoe hij e.e.a. aanpakt. Geweldig om te horen. Daarnaast kijkt Cees uit naar zijn aankomende pensioengerechtigde periode die niet over een heel lange tijd aan de orde zal zijn. Raadt eens wat hij in de vrijgekomen vrije tijd gaat doen?
De rest van de dag praat ik met deze en gene bij. Altijd weer klanten die je elk jaar weer ziet en waar je even een praatje mee maakt. Dan hoor je natuurlijk ook de laatste roddels. Je kunt de Story, Party en de Privé ermee volschrijven.
Aan het eind van de middag hebben we onze boten weer transportklaar gemaakt om vervolgens met z’n allen naar het lokale wokpaleis af te zakken. Daar hebben we met veel mensen de dag waardig afgesloten. Dat waren volgens mij Koen Koops, Pieter van de Werfhorst, John Caeyers, Carlo Carpels, Willem Kwinten, Martin Post, Harold Kikkert, Mathijs van Halm, Thom Vredevoort, Wesley Vroom, Sjors Kwinten, Gijs Wijnholts, Arjen Uitbeijerse, Bertus en Arjan Verkoelen.
Was de gehele dag hosanna? Nee, halverwege de middag arriveerden Koos Walters van CarpFarm en Henk Mensinga (Federatie Groningen-Drenthe) en zij hadden die dag 5000 kilo spiegel- en schubkarpers uitgezet op zowel afgesloten wateren als op de Groninger kanalen. Alle vissen zijn ongeregistreerd te water gelaten. Normaliter maak ik me daar niet zo druk om maar nu wel. Ik heb Henk verteld dat ik begrijp dat zij zelf kunnen bepalen wat ze op hun eigen wateren doen, maar dat hij door ongeregistreerde spiegelkarpers uit te zetten op de kanalen dat hij daardoor 13 jaren werk vanuit Friesland naar de knoppen helpt. Alle spiegelkarpers die vanaf 2005 in de Friese boezem zijn uitgezet, zijn allemaal geregistreerd en in een bestand opgenomen voor monitoring. Nu dit jaar en de komende 4 jaren een flink aantal spiegelkarpers in de Groninger kanalen worden uitgezet waarbij ongetwijfeld een deel naar Friesland zullen zwemmen, dat het voor mij nu helemaal geen zin meer heeft om terugmeldingen terug te zoeken. Dat is nu al een hele lastige klus (vandaar de werkgroep Automatisch Matchen) maar binnen enkele jaren voor mij zelfs onmogelijk. Waar ik mij het meest aan gestoord heb tijdens het gesprek met Henk, is zijn lakse houding. Hij zei dan wel dat hij mijn kant van het verhaal begrijpt maar eigenlijk stond hij mij uit te lachen. Voorts gaf hij aan dat de Groninger karpervissers het niets interesseert of de spiegelkarpers nu wel of niet geregistreerd in het water worden gekieperd; zolang er maar flink vis wordt uitgezet. De federatie Groningen-Drenthe mag gewoon in hun wateren doen en laten wat ze willen. Geen punt van discussie. Maar dat je door deze meerdere jarenplanning een langlopend project op korte termijn om zeep helpt, vind ik op zijn zacht gezegd niet netjes. Maar ook dat je de groep Groningse karpervissers typeert als “klap er maar karpers in, dan is het wel goed”. Ik ken er een paar en die denken wezenlijk anders dan Henk mij voorspiegelt.
In de discussie gaf Henk aan dat monitoring van de spiegelkarperprojecten niet meer nodig is. Het onderzoek van afgelopen 2 jaren op de Groninger kanalen met gechipte vissen heeft volgens hem aangetoond dat de karpers minder reislustig zijn dan aangenomen. Dat is een boude uitspraak. Vanaf 1998 wordt landelijk spiegelkarperprojecten gemonitord. In het eerste evaluatierapport Spiegelbeelden dat Joris Weitjens samen met Sportvisserij Nederland heeft geschreven, is duidelijk naar voren gekomen dat karpers grote afstanden kunnen afleggen. Tevens gaf het rapport aan dat na al die jaren monitoring er nog veel vragen over migratie nog niet beantwoord zijn. En dan Henk even beweren dat naar aanleiding van het projectje in Groningen monitoring niet meer nodig is. En wat te zeggen over de projecten waar monitoring juist door het Waterschap verplicht is gesteld. Dat ook maar naar de prullenbak verwijzen omdat Groningen het beter weet? Nou beste Henk, ik denk dat je de plank behoorlijk misslaat. Ik heb geen moeite met afwijkende meningen, maar graag deze wel goed onderbouwen. En neem je gesprekspartner wel serieus want dat gevoel heb ik geen moment gehad. Koos daarentegen voelde zich blijkbaar wat ongemakkelijk want later op de middag kwam hij bij me en gaf aan dat hij mijn standpunt en ergernis wel begreep. Hij stelde voor om nog eens met de federatie Groningen-Drenthe om tafel te gaan en als alternatief de komende jaren alleen schubkarpers in de Groninger kanalen uit te zetten. Daardoor komt de Friese SKP niet in gevaar en kan Groningen-Drenthe gewoon hun aantal kilo karpers uit zetten. Wat mij betreft een prima plan. Friesland de spiegels en Groningen de schubs. Iedereen weer tevreden.
Bovenstaande betekent wel dat binnen onze Commissie SKP Friese Boezem de discussie is gestart of we überhaupt nog door moeten gaan met monitoring. Moeten we de uit te zetten spiegelkarpers voor de komende jaren nog wel registreren of ook ‘zomaar’ in het water kiepen? De meningen lopen uiteen, maar feit is wel dat het voorheen geen discussie was: alle uit te zetten spiegelkarpers op de Friese boezem worden eerst geregistreerd. 13 Jaar lang hebben we dat volgehouden waardoor we meer dan 10.000 spiegelkarpers hebben geregistreerd. Dat is zoals bekend een heel karwei geweest. Nu door de actie van de buurfederatie is dat werk straks teniet gedaan. Na overleg hebben we besloten om dit onderwerp te bespreken binnen Sportvisserij Fryslân, per slot van rekening zijn zij de grootste financierder van SKP Friese Boezem. Binnenkort zal dan meer duidelijk worden hoe nu verder.
Nog even over de geplande uitzetting van eind 2017. Die is niet doorgegaan. Ten eerste is door allerlei ontwikkelingen binnen Sportvisserij Fryslân pas eind december groen licht gegeven door het federatiebestuur. We hebben als commissie allerlei leveranciers benaderd in binnen als in het buitenland. Alle konden wel karpers leveren, maar niet de gewenste kwaliteit (beter beschubde) en niet in de gevraagde hoeveelheden. De Friese karpervissers alsook de participerende hengelsportverenigingen hebben eerder aangegeven dat kwaliteit boven hoeveelheid gaat. Binnen de commissie hebben we dan ook besloten om eind 2017/begin 2018 niet uit te zetten.
Uiteraard zijn er nu lezers die zullen stellen dat we best wel schubs en kale spiegels hadden kunnen uitzetten. Wat spiegels betreft had dat wellicht gekund. Voor het uitzetten van schubkarpers op de Friese boezem hebben we geen toestemming en doen we dus ook niet. Dit is trouwens algemeen bekend. Zoals gezegd, hadden we voor kale spiegels kunnen kiezen. Ik heb diverse leveranciers gesproken en zonder uitzondering gaven zij aan dat ze om aan het gevraagde aantal kilo’s te komen, dat ze spiegelkarpers zouden betrekken van verschillende kwekers uit verschillende landen. Omdat daarmee het risico op verspreiding van ziektes erg hoog is, hebben we besloten om dat niet te doen mede omdat we dit keer ook op een aantal afgesloten wateren zouden gaan uitzetten. Ik wil nu eenmaal niet op mijn geweten hebben dat het oude bestand het loodje legt omdat er zieke vissen zijn uitgezet.
Ik ben mij ervan bewust dat niet iedereen blij is met de genomen beslissing. Dat mag en heb ik geen moeite mee, maar de commissie is als geheel wel verantwoordelijk voor het hele proces van bestellen en uitzetten. Gaat dat mis dan wordt altijd naar de commissie gewezen. In dat geval is het ‘better safe than sorry’. Maar goed, we gaan eind 2018 hoe dan ook uitzetten. We zijn er dit keer op tijd bij en eerste keus te hebben als we gaan bestellen.
Nog wat anders. Er bereiken ons steeds meer berichten dat er gesleept wordt met vissen vanuit de boezem naar afgesloten wateren. Daarnaast zijn er particuliere initiatieven waarbij geld wordt ingezameld en vissen worden besteld om uit te zetten in verenigingswateren zonder dat desbetreffende verenigingen daar wat vanaf weten. Hoewel ik terdege besef dat het met de beste intentie is bedoeld, is het niet goed dat dit gebeurd. Kleine wateren krijgen plotseling een veelvoud van wat een water kan dragen aan nieuwe karpers te verwerken met zelfs het risico op ziekten. Als de balans van een water wordt verstoord, heeft dat consequenties. Er zijn teveel voorbeelden in de laatste jaren (ook in Friesland) dat het faliekant verkeerd gaat en dat juist de grootste vissen van het water het loodje leggen. Of door de stress, of door introductie van visziekten. Mijn advies: doe het niet! Als je wat wilt, ga naar je lokale hengelsportvereniging en leg je wens voor. Geef vooral aan waarom je karpers wilt uitzetten en hoeveel. Verdiep je in de materie van wat een water aankan en waar de grens ligt. Krijg je geen reactie of loop je tegen veel onwil aan, leg dan je verzoek voor aan de Kleine Commissie Visstand Beheer van Sportvisserij Fryslân. Zij zullen je aanvraag altijd in behandeling nemen en indien mogelijk je helpen richting de hengelsportvereniging. Houdt er altijd rekening mee dat het tijd kost en dat niet over 1 nacht ijs wordt gegaan. Er moet altijd eerst een kort onderzoek gedaan worden om te bepalen wat het water kan hebben en aan bepaalde normen voldoet. Dan pas wordt duidelijk of hetgeen kan wat je wilt en of er alternatieven zijn. Alle verzoeken worden serieus genomen.
Na alle bovenstaande beslommeringen is het tijd om het over karpervissen te hebben. Afgelopen week liep het kwik op naar 10 tot 15 graden. Ten opzichte van 2 weken geleden een hele verbetering qua temperatuur. Het heeft mij dan ook doen besluiten om op een ondiep deel van de boezem 3 dagen te gaan voeren. Elke dag zo’n kleine 750 gram aan boilies verspreid gevoerd, zowel langs de kant als wat meer in het midden. Uiteraard als doel om de karpers die daar liggen/zwemmen te verleiden om de geurende knikkers op te rapen. De watertemperatuur was ook behoorlijk gestegen naar 9,5 graden. Klinkt allemaal goed ware het niet dat Koning Winter nog even in de planning heeft om terug te keren.
Vandaag getwijfeld of ik nog wel zou moeten gaan vissen. Het is bitterkoud. De wind waait uit het oosten met een kracht 5 en de luchttemperatuur is nog geen 5 graden. De gevoelstemperatuur is -5. Thuis zitten hebben ik de afgelopen tijd al genoeg gedaan dus toch maar alles in orde gemaakt, naar de trailerhelling gereden en de boot te water gelaten. Daarna het gas erop en naar de stek blazen. Een paar honderd meter voordat ik op de stek aankom, laat de buitenboordmotor mij in de steek. Geen leven meer in. Na wat trekken en pielen, blijkt dat de verbinding met de accu het probleem te zijn. Daarna gelukkig rustig verder kunnen varen. Op de stek is het even hannesen met de steekstokken vanwege de stevige golfslag, wat natuurlijk voortkomt uit het feit dat het de vaardigheid afgelopen maanden wat minder is geworden. Maakt niet uit komt de komende tijd wel weer.
Als ik de drie stokken aan het optuigen ben, kom ik tot de conclusie dat ik de extra rodpod nog thuis heb laten liggen. Dus of met 2 hengels vissen of improviseren. Het wordt het laatste. Niet ideaal maar ik kan wat verspreider vissen. De nieuwe Fox beetmelders kunnen getest worden. Eigenlijk klopt dat niet. Het zijn oude RX’n die ik via Arjan heb aangeschaft. Ik was niet helemaal kapot van de LXR versie en de JRC beetmelders beginnen ook minder te worden. Volgens kenners zijn de RX’n (met scheve letters) de allerbeste die er te krijgen zijn. Of het waar is? Geen idee. Komende maanden zal het moeten blijken.
Rond half vijf gaat de eerste hengel te water en snel volgen de andere twee. Ik hou het allemaal simpel. Standaard onderlijnen en op de haar een enkele boilie of een showman combinatie. Zakje PVA gevuld met een paar halve boilies en boiliekruim. Dat moet het gaan doen. Aansluitend check ik de watertemperatuur. Als ik de actuele temperatuur op het digitale scherm te zien krijg, zakt me de moed in de schoenen; 2,8 graden. Kansloze sessie wordt dit. Ik denk dat zelfs in deze omstandigheden de brasem het af laat weten. Aan de andere kant, na al die maanden, ben ik eindelijk weer eens op mezelf en lekker buiten.
Vannacht gaat de wind draaien naar noordoost en zal aantrekken naar windkracht 6. Tevens zijn er sneeuwbuien voorspeld. De temperatuur zal tot -6 graden dalen. Je vraagt je af waar ik mee bezig ben als je dit leest. Toch besef ik mij dat lang geleden ik 12 maanden per jaar, weer of geen weer, altijd ging vissen. Niet liet leiden of de vangstkansen hoog of laag waren. Gewoon gaan en nog karpers vangen ook. Er was geregeld wel een vis die zich aan de haak prikte. In de wintermaanden ving ik af en toe beter dan in de zomermaanden. Andere tijden…
Gedurende de avond draait de wind naar het noordoosten en tegen elven trekt deze nog verder aan. Het wordt windkracht 6 en met de temperatuur onder nul wordt het echt onaangenaam, zowel buiten als onder de kap. Gelukkig staat onder de kap de Heatbox 2000 te branden, maar die moet zelfs regelmatig aanslaan om het een beetje leefbaar te houden. Ik besluit dan ook om vroegtijdig de slaapzak in te kruipen. Niet veel later val ik in slaap.
Rond vijf uur word ik weer wakker. Ik hoor dat de wind nog verder in kracht is toegenomen en dat het windkracht 7 is geworden. De golven staan linksvoor hard op de karperboot te beuken en ik ga op en neer. Niet veel later val ik weer in slaap. Tegen achten word ik definitief wakker. Ik leeg de blaas en inspecteer de hengels. Het aanblik laat stukken ijs op de hengels en steekstokken zien. De lijnen zitten goed vastgevroren aan de hengels. Ergens kan ik er wel om lachen. Kansloos dacht ik gisteravond. Nou… kansloos is het geworden met een hoofdletter ‘K’. Uit nieuwsgierigheid controleer ik de watertemperatuur. Gistermiddag 2,8 graden, nu 1,5 graad. Koning Winter is het land nog niet uit.
De krentenbollen en de eerste kop koffie van de dag smaken goed. Zowaar komt een flauw zonnetje achter het wolkendek tevoorschijn. Ik besluit om niet mijn tijd uit te zitten en wat eerder dan gepland in te pakken. Dat wordt dan ook een lastig zaakje want de lijnen zijn immers aan de hengels vastgevroren. Door het ijs tussen mijn vingers te smelten en warme adem tegen het ijs te blazen, kan ik de lijnen ontdooien. Al met al kost het me meer dan een half uur om de alle hengels binnen te draaien. Gevolg hiervan is wel dat mijn handen steenkoud zijn geworden. Maar ja, wat moet je anders?
Als ik alles aan de kant heb, moet ik de steekstokken nog lostrekken. Met de harde wind scheef op de zijkant wordt dat een hachelijke zaak. Ik wil niet direct tegen de kant geblazen worden. Er liggen obstakels langs de kant, verscholen onder het wateroppervlak. Ik heb geen zin om mijn boot te beschadigen. Door wat slim te zijn met de volgorde van de steekstokken en de buitenboordmotor ook mee te laten werken, lukt het me om ongeschonden van de plek weg te komen. Al die jaren oefening levert me nu voordelen op. Daarna zet ik koers naar de trailerhelling. Halverwege de terugweg wordt het kanaal doorkruist met een grote slang. Ik kan dus niet verder. Het blijkt een slang te zijn van een boer die gier uit de kelders pompt en uitrijdt over de naast gelegen weilanden. Als hij me ziet, komt hij meteen in zijn tractor aanrijden. Hij is verbaasd dat ik ben wezen vissen en maakt zelfs een foto van mij (als reden dat ze hem thuis nooit zouden geloven dat iemand met dit koude weer nog is wezen vissen). Hij vraagt mij om tien minuten geduld te hebben, dan zijn ze klaar en kan ik verder. En inderdaad, tien minuten later wordt de slang weggetrokken en kan ik verder. Half uurtje later ben ik bij de trailerhelling en kan tien minuten daarna naar huis rijden. De hengels gaan weer even in de ruststand. Eerst moet Koning Winter opzouten en dan kom ik wel weer in actie.
