14 September 2018

Ik blijf nog steeds zoeken naar de beste manier van voeren en de hoeveelheid die ik elke keer moet voeren. Hoewel ik regelmatig karpers vang, heb ik nog steeds het idee dat ik wat steekjes laat vallen. De frequentie is me niet helemaal duidelijk en ook de wisselende hoeveelheden per keer leveren me niet voldoende informatie op. Ik moet dat trouwens wel wat nuanceren. Ik vang mijn vissen en dat is natuurlijk prima. Maar gezien de hoeveelheid wat ik elke keer voer, vind ik het resultaat qua aantallen magertjes. Er moeten nu eenmaal meer vissen op de stek aanwezig zijn om al dat voer over de grote oppervlakte weg te vreten en dat ook nog binnen zo’n 24 uren. Ik heb het idee dat ik nog steeds niet de sleutel in handen heb hier op het grote water. Welnu, deze week in de voorbereiding het maar weer eens anders aangepakt.

De eerste voerbeurt doe ik het anders dan anders. Voerde ik altijd zo’n 20 kilo gekookte maïs, dit keer stap ik over op 35 kilo gekookte maïs. Veel? Wellicht maar als ik een strook van zo’n 400 tot 500 meter voorzie van maïs, dan valt het wel mee. Daarover voer ik nog zo’n 5 kilo 24 millimeter Liver Complex bollen. Om de paar meter ligt er één bol. In wezen hanteer ik het sector voeren, maar dan over een lange strook.

De tweede voerbeurt is twee dagen later. De karpers hebben 48 uren gehad om het voer van de eerste voerbeurt weg te vreten. Dit keer voer ik maar 18 kilo gekookte maïs en 3 kilo boilies. Ik verspreid het voer weer over de lange strook en ook nog over een kleinere strook die diagonaal vanaf mijn voerstrook het wijd op. Ik wil de daar scharrelende vissen op het spoor zetten van mijn voerplek. Daaroverheen giet ik het kookwater van de maïs. Dat betekent dat er een enorme geurspoor ontstaat in het grote water. Of het werkt? We gaan het zien.

Afgelopen nacht is het erg koud geweest. De luchttemperatuur is behoorlijk onderuit gegaan naar 5 graden. Daarnaast was het erg vochtig. Gedurende de ochtend klimt het kwik langzaam. Pas aan het einde van de middag breekt de zon door en stijgt de temperatuur naar 19 graden. Nadat ik wat huishoudelijke klusjes heb gedaan, kan ik mijn visspullen in de boot leggen en aansluitend richting de trailerhelling rijden. Daar is het lekker rustig en na het traileren van de boot ben ik onderweg naar mijn voerstek. Na een klein uurtje varen, kan ik het anker uitzetten en daarna de steekstokken de bodem in drukken/draaien.

Rond kwart over 4 vaar ik mijn eerste hengel uit. Als ik die op de steunen leg, valt mij op dat ik de boot niet helemaal goed heb gepositioneerd. Ik besluit om de andere hengels even met rust te laten en eerst de boot met de neus beter op de wind te leggen. Anker verplaatsen, 3 steekstokken eruit. Ankertouw aantrekken en als de boot goed ligt de 3 steekstokken opnieuw de bodem indrukken/draaien. Tijdens de hele operatie blijft 1 steekstok op zijn plek. Dergelijk trucje zorgt ervoor dat de boot niet gaat driften en precies zo komt te liggen zoals ik dat wil. Na deze exercitie vaar ik de 2 andere hengels uit. Ik voer maar spaarzaam boilies rond mijn haakaas en wil de vissen die hier neerstrijken laten zoeken. Of het werkt?

Ik zit amper op mijn kont of ik krijg een fluiter op de linker hengel. Ik ben er snel bij en zie meteen de lijn de rietkraag in lopen. Spanning op de hengel zetten en 2 stappen naar achteren lopen. In de rieten zie ik een karperstaart heen en weer gaan en weet binnen een paar seconden de karper uit de rieten te trekken. Ik start onmiddellijk met pompen en kan vrij snel de lijn opspoelen. Binnen een minuut heb ik de karper onder de hengeltop. Die valt nog een paar keer uit en ligt dan in het net. Hoppa, de eerste is binnen. Trouwens, wel apart dat ik zo snel een aanbeet krijg. Afgelopen maanden was het altijd na de dagwissel met het accent op de ochtenden. Nu al ligt de eerste karper op de mat. Heel bijzonder dus.

Het blijkt een torpedoschub te zijn die de Livercomplex bollen niet kon laten liggen. De Wide Gape haak maat 4 zit perfect achter de onderlip. Het kost me wat moeite om de haak los te krijgen. Daarna meten en wegen en een paar foto’s van de karper. Uiteraard mag ie daarna terug het water in. Met 70 centimeter en 13 pond en 3 ons een mooie start van de sessie. Ik vervang de onderlijn en een stukje beschadigde voorslag en vaar het hele zaakje weer uit naar de losse biezen rietkraag.

IMG_2756

Een uurtje later heb ik de warme hap soldaat gemaakt en ontvang de eerste appberichten. Arjan heeft voor komende zondag een barbecue georganiseerd voor een select groepje vertrouwelingen. De eerste twee dagen vissen en daarna met z’n allen wat vlees gaan verschroeien. Afspraak is om niet met z’n allen op hetzelfde water te vissen, maar mag wel. Voor zover ik kan zien, trekt een ieder zijn eigen plan en vist op zijn eigen vertrouwde wateren.

Het is net tien over half 8 geweest of de linker hengel trekt krom en de beetmelder begint te piepen. Nog voordat de vrijloop zijn werk gaat doen, heb ik de hengel al te pakken. Die vliegt meteen krom en zowaar begint de slip te tikken. Na een paar meter stopt de lijnafgifte en kan ik rustig de karper mijn kant op dirigeren. Ik voel wel dat ik met een groter exemplaar te maken heb, maar hoe groot? Geen idee. Ik doe het kalm aan en forceer niets. Na een paar minuten heb ik de karper onder de top en als die voor de eerste keer door de oppervlakte breekt, zie ik dat dit een spiegelkarper is die aan de haak hangt. Na nog een paar uitvallen, kan ik het net onder de vis schuiven en hij is binnen.

Op de onthaakmat blijkt dat de haak net aan de buitenkant van de bek zit. Dus waarschijnlijk heeft de spiegel de boilie tussen de lippen genomen met daaronder een rondzwervende haak. Bij het spannen van de onderlijn heeft die dan ook vlees gepakt aan de onderkant van de bek. Maakt verder niet uit en ik beschouw het als een incident. Even later kan ik een spiegelkarper bijschrijven van 80 centimeter en 24 pond. Omdat ik de camera’s nog moet opstellen, hang ik zoals gewoonlijk de karper in de weegzak in het water. Kan de karper even bijkomen en geeft het mij tijd om alles te installeren. Ik besluit om toch eerst de hengel in orde te maken en opnieuw uit te varen. Ik vermoed dat er meer karpers in de buurt van de stek huizen.

IMG_2766

Ik heb net de hengel in de Vortex gelegd en wil de emmer met boilies pakken als ik de middelste hengel zie doorbuigen. Omdat ik er vrijwel naast de rodpod sta, pak ik de hengel meteen uit de steunen en sla aan. Ik voel meteen massieve tegenstand en op de lengte van de lijn koerst de karper naar rechts bij de rietkraag vandaan. De hengel staat behoorlijk krom maar de slip wordt net niet getest. Omdat de lijn van de rechter hengel een probleem kan worden, leg ik de hengel horizontaal net boven het water en tracht wat lijn op te spoelen. Dat gaat moeizaam. Aan de andere kant van lijn voel ik een log en zwaar zwemmen en dat in één tempo.

De karper blijft naar rechts zwemmen en beetje bij beetje kan ik lijn winnen. Zonder problemen zwemt de karper onder de lijn van de rechter hengel door en zwemt rustig verder waarbij ik nog steeds wat meters kan indraaien. Als ik de karper op zo’n 25 meter afstand heb, passeert die de voorkant van de boot. Ik ben voor de zekerheid even op de zijkant van de boot gaan staan om zo beter overzicht te hebben waar de karper zwemt en hoe die positie zich verhoud met het ankertouw. Ik hoef me geen zorgen te maken want het gaat allemaal goed.

Plotseling keert de karper en wil dezelfde route terugzwemmen. Omdat ik weer wat meters lijn heb op kunnen spoelen, zou dat betekenen dat het ankertouw wel heel dicht bij de karper in de buurt gaat komen. Dat is dan vragen om moeilijkheden. Ik besluit een stukje naar voren te lopen zodat ik de karper iets beter kan sturen en beter kan inschatten waar deze in aanraking kan komen met het ankertouw. Tot mijn vreugde keert de karper weer net voordat hij het touw zou aanraken. Ik verminder wat van de spanning op de lijn en laat de karper wegzwemmen van het touw. In ieder geval een zorg minder. Daarna terugschuiven naar de kuip.

Net naast de boot zie ik de eerste die wellingen ontstaan. De karper blijft eerst diep maar beetje bij beetje kan ik hem omhoog trekken. Als ik de karper voor de eerste keer het wateroppervlakte zie doorbreken, kan ik duidelijk zien dat ik met een flinke spiegelkarper van doen heb: zeker 20+ denk ik. Het vooruitzicht met een prachtig gebouwde spiegel op de foto te kunnen, doet me tussentijds even glimlachen.

De spiegelkarper doorbreekt voor de tweede keer het wateroppervlakte en steekt daarbij zijn kop boven water uit. Oei, die is groter dan ik dacht: zeker 25+ en misschien wel tegen de 30 aan. Mijn hart slaat een keer over en ik moet moeite doen om mijn hoofd erbij te houden. De eerste poging om de spiegel boven het schepnet te trekken mislukt. Inwendig scheld ik even op mezelf. De tweede poging gaat goed en de spiegel is de mijne.

Omdat ik nu met 2 karpers zit, is de keuze snel gemaakt. Eerst beide vissen fotograferen en filmen. Het begint knap donker te worden en dan is het inflitsen minder mooi. Na een minuut of vijf heb ik alles klaar te staan en haal eerst de spiegel in de weegzak uit het water. Die werkt redelijk mee en kan ik een paar mooie foto’s maken. Gauw weer de vrijheid teruggeven en de andere tevoorschijn halen. Als ik de armen uit het spreidblok heb gehaald en de karper binnenboord wil hijsen, valt dat enorm tegen. Ik besef meteen dat de spiegelkarper veel groter is dan ik had gedacht. Op de onthaakmat ligt een enorme karper! Eerste de haak maar eens verwijderen. De Wide Gape maat 4 lijkt een maatje 10 als ik in de grote bek van de vis kijk. Daarna het net onder hem wegtrekken en de lengte opmeten. De spiegel meet 89 centimeter. En als ik daarna de unster optil en de weegzak komt los, zie ik de naald van de weger naar de 20 kilo gaan. Het zal toch niet??? Nee, helaas haalt de spiegel de 20 kilo net niet en blijft de naald stilstaan op 38 pond en 4 ons. Wat scheelt het. Boeien? Nee, echt niet. Deze spiegelkarper is een voor mij een Persoonlijk Record voor de Friese Boezem. Ik ben dan ook meer dan gemiddeld blij!

IMG_2781

Ik laat de filmcamera draaien en schiet een paar foto’s met de zelfontspanner. Daarna zet ik de spiegelkarper terug en bal mijn vuist naar de hemel en niemand in het bijzonder. Tjonge jonge wat een seizoen! Dit is mijn 7e karper boven de dertig pond waarvan tot nu toe maar twee beneden de vijfendertig wogen. Ongelooflijk wat een jaar. En die is nog niet ten einde. Wat zit er nog meer in het vat?

Ik vaar eerst de linker hengel uit om daarna de middelste hengel in orde te maken. Ik neem de tijd om alles zo goed mogelijk te doen. Aansluitend stuur ik op de appgroep de foto van de eerste spiegel. Tik daarna een kort bericht om de spanning op te voeren en post dan de foto. Als snel volgen de eerste felicitaties. Direct gat ook de telefoon. Het is Arjan die mij persoonlijk wil feliciteren. Vraagt meteen ook of het op de plek is waar we 2 weken geleden samen hebben gezeten. Ik bevestig dat. Arjan vind het allemaal bijzonder, maar gunt het me van harte.

De rest van de avond is het stil, althans op het kaperfront. Op het water zijn nog wel enkele boten actief die zonder verlichting aan het rondvaren zijn of aan het zeilen. Idioten! Gelukkig blijven ze uit mijn buurt, maar ik houd desondanks de omgeving scherp in de gaten. Ik heb uiteraard geen zin in dat zo’n onverlaat door mijn lijnen gaat varen.

Volgende week gaat de SKP Commissie Friese Boezem weer met mekaar om tafel om de bestellingen te inventariseren en te bepalen bij wie we de vissen gaan betrekken. Er zijn veel aanbieders van mooie vissen, maar niet alle vissen zijn in staat om tot appetijtelijk formaat door te groeien zijn we achter gekomen. Anderzijds hoeven het geen snelle groeiers te zijn; als ze maar mooi geschubd zijn wat de herkenning vergemakkelijkt. Ben benieuwd waar de keuze op gaat vallen. Kunnen we in november of december weer gaan uitzetten voor de toekomst.

Terwijl ik voorgaande schrijf, besef ik me ook dat ik bijna 20 jaar al bezig ben met de SKP voor de Friese Boezem. Het begon toen met de eerste brieven en contact met HSV’n en later met de Federatie. Het schrijven van de eerste uitzetplannen en de worsteling met ’t Wetterskip. Pas eindelijk in 2005 toestemming voor de eerste uitzetting in De Leijen. Die vissen zwemmen daar nu nog en worden door deze en gene regelmatig gevangen. Nu is iedereen er blij mee gezien het formaat, maar de eerste jaren kreeg ik nogal wat kritiek van karpervissers omdat ze zoveel kleine spiegels vingen. Nu hoor je ze niet meer…

Tegen 3 uur in de nacht word ik wakker doordat er enkele plensbuien arriveren. Omdraaien en lekker verder maffen. Tot kwart voor vijf. Een zakker op de middelste hengel. Snel uit de slaapzak en de hengel van de steunen pakken. Ik voel meteen weerstand, maar twijfel even of het wel karper is. Ik kan namelijk de vis heel snel naar de karperboot trekken alwaar ik de vis onder de top van de hengel wil laten uitrazen. Helaas schiet plotseling de haak los en sta ik weer met een rechte hengel in mijn handen. Ik baal als een stekker. Het mag dan wel geen grote vis zijn geweest, alle vissen tellen. Dus onderlijn vervangen en opnieuw uitvaren. Een uurtje later meldt een brasem zich op dezelfde hengel. Zelfde ritueel en duik daarna de slaapzak in. Tegen negenen ben ik definitief wakker en geniet even van de ochtendzon. Daarna tijd voor het ontbijt.

Als ik mijn fluitketeltje wil ontdoen van het overtollige water, zie ik plotseling een killkruiser verschijnen de vol over de lijn van mijn rechter hengel wil varen. Door wild te gebaren, kan ik de bestuurder van de boot attenderen op het gevaar en dat hij afstand moet houden. Gelukkig begrijpt hij de hint en vaart hij ruim om de lijnen heen. Als hij mij dicht genoeg heeft genaderd, is zijn eerste zin naar mij:”Dus hier zit je!” Een zin die ik niet als eerste had willen horen. Blijkbaar een fan die mijn blogs volgt en graag wil weten waar ik mijn visserij uitoefen. Toch maar even duidelijk gemaakt dat ik zo wil houden. Bezoeker bezweert me dat hij hier niet aan de slag zal gaan. Wel meldt hij tussen neus en lippen door dat hij deze stek al een keer had uitgepeld maar niets interessants had ontdekt. Zonder hem wijzer te maken, zwijg ik terwijl ik inwendig moet lachen. Hij moest eens weten.

IMG_2788De bezoeker vertrekt gelukkig weer snel zonder dat hij dit keer over mijn lijnen vaart. Half uurtje later heb ik mijn spullen ingepakt en vaar richting de trailerhelling. Overmorgen heb ik nog een barbecue in de planning te staan met een groepje karpervissers. Een paar ken ik en een paar zijn onbekenden voor mij. Maakt me niet zoveel uit. Als het maar gezellig is.