Na drie dagen voeren (4 kilo RobinRedFish bollen uit de Sunrise stal) wil ik aan het eind van de middag de boot laden en naar de voerstek varen. Helaas komt het met bakken uit de hemel en haalt het kwik ternauwernood de 12 graden. Ik besluit eerst de buienradar te raadplegen. Die laat zien dat de buien met een uurtje wegtrekken en dat er een korte droge periode zal zijn. Dus maar gewacht tot het droog wordt. Gezien het feit dat ik uit ervaring weet dat het best wel goede visomstandigheden zijn, stuff zit ik op hete kolen om weg te kunnen.
Uiteindelijk zie ik dat het droog wordt. Gauw de boot getrailerd en beladen met visspullen. Ik moet zo’n negen kilometer varen voordat ik op de stek ben en ik hoop net op tijd te zijn voordat de volgende regenbuien arriveren. Daarom gaat de gashendel wat verder open dan ik normaliter zou doen. Er is verder geen kip op het water; dan kan het wat leien.
Helaas kan ik de stek niet droog bereiken. In de laatste paar kilometers krijg ik een bak water over mij heen en als ik op de stek arriveer, wordt het alsmaar erger. De steekstokken plaatsen is een fluitje van een cent. De kap omhoog trekken en borgen ook. Maar voor het in orde maken van mijn visspullen neem ik alle tijd. Omdat ik hier ook met PVA kousen vis, is dat bijna ondoenlijk om die heel op de stek te krijgen. Toch gaat dat wonderwel goed.
Peter Miedema had dit jaar aangegeven eens met mij een nachtje te willen vissen. Hoewel ik daar niet zo van ben om iedereen maar mee te nemen, click heb ik hem beloofd dat hij een keertje mee zou mogen. Dus zo gezegd zo gedaan. Ik had hem gevraagd of hij deze nacht met mij mee zou willen vissen. De vooruitzichten voor een geslaagde vissessie zijn goed want er moet wel wat gevangen worden. Peter was akkoord en zou vanmiddag opstappen. Helaas belde hij gisteren aan het eind van de middag af. Hij had andere verplichtingen en kon dus eigenlijk toch niet. Tja, jammer, maar het is niet anders. Dan vis ik maar alleen.
Ik heb de hengels nog maar net een uurtje inliggen of ik krijg een beet op de middelste hengel. En terwijl ik de hengel van de steunen pak, zie ik in het water ter hoogte waar het haakaas ligt een grote kolk. En tot mijn ontzetting maak ik geen contact met de vis en kan ik de lijn opspoelen zonder dat ik weerstand ondervindt. Erg vreemd, maar kan gebeuren. Nadere inspectie leert dat het lood wel los is gekomen van de korte insert en dat de haakpunt bot is. Die heeft dus wel ergens geprikt. Dus de boel weer in orde maken en opnieuw uitgooien. Paar handjes boilies verspreid erom heen en wachten op de volgende aanbeet.
De volgende aanbeet volgt anderhalf uur later. Ik krijg een vlotte zakker op de linker hengel. Hengel van de steunen en hangen. Ik voel meteen een logge weerstand en de karper trekt een tweetal meters lijn van de spoel. Mooi, ailment deze heeft er zin in. Rustig, maar loom zwemmend, komt de vis mijn kant uit om een meter of tien voor de boot heen en weer te zwemmen. Ik zie geen enkele kolk en geen snelle uitvallen. Dit kan maar één ding betekenen, er hangt wat moois aan de haak! Ik neem dan ook de tijd en forceer niets. Af en toe trekt de karper de tweeponder in een prachtige curve en tikt de slip. Heerlijk om te volgen temeer omdat de vis nog steeds diep en net boven de bodem blijft zwemmen. Pas na een minuut of zes zie ik in het donker de eerste kolk aan de oppervlakte. Tijd om het schepnet in het water te steken. Desalniettemin duurt het nog twee minuten dat ik de vis boven het net kan trekken. Zonder omhaal zit ie erin. Hengel aan de kant , vast zetten met de strook klittenband aan de kap en de armen uit het spreidblok van het schepnet trekken. Als ik het net wil liften, voel ik het meteen: dit is meteen mijn spiegelkarperrecord van dit jaar! Dat blijkt ook want met 82 centimeter en 26 pond en 1 ons is ie ruim een pond zwaarder dan de spiegel van een week geleden. En gezien de bouw en beschubbing van deze spiegel vermoed ik dat ik deze eerder heb gevangen.
Omdat het nog redelijk vroeg in de avond is, wil ik de spiegel niet de hele nacht in een bewaarzak stoppen. Dus de fotocamera en de zelfontspanner gemonteerd en in het donker met behulp van de externe flitser enkele platen geschoten. Of ze zijn gelukt, zal moeten blijken.
Als ik even later aan een kop koffie zit, besef ik me ook dat ik hier de top spiegel van dit deel van de boezem heb gevangen. Niet om mezelf op de borst te kloppen, maar het is me wel gelukt om de vis op het aas te krijgen en te houden. En terwijl ik me daar bewust van wordt, vraag ik me ook af hoe het zit met de twee oude schubs die altijd zo rond de 27-28 pond hangen. Zouden die ook gegroeid zijn? En zijn die wellicht ook op de voerplek gearriveerd? Ik mag het hopen.
Een uurtje later krijg ik een zakker op de middelste hengel. Strak draaien en aanslaan. En voor de tweede keer krijg ik geen contact. Inspectie van de onderlijn leert dat het weldegelijk een aanbeet is geweest. Weer lood uit de insert en rotzooi op de lijn ten teken dat de karper een paar meter met de handel heeft gezwommen. Heb ik hier te maken met slimme karpers, domme pech of klopt het systeem niet? Omdat het in korte tijd tot tweemaal toe gebeurd, verander ik de aasaanbieding. Ik verwijder de twee gewone 16 millimeter boilies voor een nieuwe gewone en een 14 millimeter Avid Carp Highlite die ik gesoakt heb in fruittella flavour. Wellicht gaat de aasopname de volgende keer beter. De tijd zal het leren.
Een uurtje later krijg ik een zakker op de linker hengel. Aanslaan en direct contact met de vis. Ook deze trekt een metertje lijn van de spoel en komt daarna redelijk gedwee mijn kant op. Onder de top haalt de karper een paar keer flink uit wat resulteert in een tikkende slip. Blijft toch altijd weer een fijn geluid. Na drie minuten geeft de karper het op en kan ik die binnenboord hijsen. Het is een schubkarper van 78 centimeter en 18 pond en 4 ons. Even overweeg ik een foto te maken van mij met schub. Toch zet ik de vis zonder plaatjes terug. Ik vind het prima zo.
Via de App stuurt Arjan mij een screenshot van een Facebookpagina. Een (Belgische) karpervisser heeft zijn droom waargemaakt door de Mohikaan te vangen op 41 kilo en 2 ons. Om in mijn taal te blijven: 82 pond en 2 ons. Jezusmina, wat een beest en wat een gewicht! Bijzonder dat deze oude spiegel ondanks alles blijft groeien. Ook ondanks het feit dat je niet op het water mag vissen waar deze gigant zwemt, wordt er dus steevast door deze en gene flink gevoerd. Dat zou de gestage gewichtstoename verklaren. Hoe dan ook, het is natuurlijk een vis voor het leven.
Net voor de avond overgaat in de nacht, arriveren de regenbuien weer. Ook trekt de wind aan en is het niet echt aangenaam om buiten de kap te staan. Gelukkig blijven de temperaturen redelijk constant nu er een depressie is gearriveerd. Wat mij betreft is het echt “berenweer” zoals Arjan en ik dit soort weer noemen. Vrij vertaalt betekent het dat het prima visweer is om grote karpers te vangen. Die zijn vaak in dit soort omstandigheden wat makkelijker vangbaar.
Net na middernacht krijg ik een zakker op de rechter hengel. Strak draaien en hangen. De vis zet meteen koers naar rechts naar de rietkraag toe. Ik voer de druk wat op om wat meer lijn op de spoel te krijgen, maar ook om de vis beter te kunnen sturen. Er ligt genoeg rommel voor de rietkraag en ik wil de lichte lijn daar niet in vast laten lopen.
Alles gaat wonderwel goed en kan met een beetje kunst en vliegwerk de vis tot bij de boot dirigeren. Dan is het over en kan ik de karper scheppen. Op de onthaakmat zie ik dat het een spiegelkarper betreft van 74 centimeter en 19 pond en 3 ons. Aangezien ik de camera op statief klaar heb staan, maak ik een paar foto’s van de spiegel met mezelf op de achtergrond. Daarna zet ik de vis terug.
Er zit wel een verhaaltje aan deze vangst vast. Het lijkt dat het haakaas gedurende voorgaande uren onberoerd is gebleven. Dat is maar ten dele waar. Toen ik de schubkarper haakte, heb ik de overige twee hengels met de toppen onder water gelegd. Dit om te voorkomen dat de gehaakte vis onder de top één van de andere twee lijnen zou oppikken. Nadat ik de schub had teruggezet wilde ik beide hengels weer op de steunen leggen. Helaas bleek de rechter hengel onder de top ergens aan de bodem vast te zitten. Ondanks allerlei pogingen om de lijn los te krijgen, lukte dat niet en knapte deze. Na nieuw lood en onderlijn gemonteerd te hebben, heb ik de rechter hengel dichterbij de middelste hengel geplaatst. Ik wil voorkomen dat een eventuele gehaakte vis op de rechter hengel de kapotte lijn op zou pikken met als gevolg dat ik deze zou gaan verliezen. Aangezien ik een brede sector bevis, heb ik gelukkig die ruimte. Daar komt nog bij dat ik na de eerste vier aanbeten, ik het gevoel kreeg dat de vissen zich meer in de centrale sector ophouden en niet bij de rietkraag waar de rechter hengel eerst lag. En zoals is gebleken, klopt het helemaal.
Na de spiegel duik ik de slaapzak in en ben vlot in dromenland. Om half drie krijg ik twee piepen op de rechter hengel. Maar bij inspectie van de waker kan ik niets waarnemen. Ik vermoed een lijnzwemmer op de lijn tussen hengeltop en toplood.
Een half uurtje later is het wel raak op dezelfde hengel. Zonder al teveel omhaal heb ik een paar minuten later een schubkarper op de onthaakmat te liggen. De meet- en weegapparatuur wijzen uit 65 centimeter en 12 pond exact. Snel terug en de rechter hengel op dezelfde plek positioneren. In het donker uitgooien is op zich geen probleem. Het op dezelfde plek krijgen daarentegen wel. Gelukkig heb ik wat referentiepunten aan de horizon en door de seconden te tellen tussen de lijn loslaten en de inslag, weet ik of ik globaal goed lig. Tot op heden lukt het me prima.
De slaapzak weer in en ik krijg een paar uurtjes om te slapen. Dan is het bijna kwart voor zeven als ik een vlotte zakker op de rechter hengel krijg. Aanslaan en de karper scheert meteen naar links. Daarna kan ik hem naar de boot pompen. Een minuut of wat later ligt de schubkarper op de onthaakmat: 68 centimeter en 14 pond en 2 ons. Snel terugzetten en de onderlijn weer in orde maken.
Op het moment dat ik een PVA kous in orde maak, zie ik recht voor mij uit een karper springen. Mooi, er zijn er dus meer in de buurt.
Een uurtje later is het weer raak op dezelfde hengel. Typisch dat na de verplaatsing alles op de rechter hengel komt. De dril stelt niet veel voor en even later zwemt de schubkarper weer in zijn element. In mijn logboek noteer ik 72 centimeter en 14 pond en 4 ons.
Daarna is het een paar krentenbollen naar binnen werken en wegspoelen met een kop koffie. In mijn hoofd maak ik de balans op. Acht aanbeten en zes gevangen. Gelukkig geen losschieters. Plus een prachtige spiegel gevangen. Ik ben een dik tevreden mens. Spullen inpakken en naar huis. Hoewel ik niet echt veel zin heb om te werken, moet ik toch vandaag nog aan de bak. Over twee dagen maar weer eens zien.
