Na twee dagen gevoerd te hebben, purchase samen met Cock weer naar de oude plek om een nacht te vissen. Ik heb vooraf veel vragen. Zouden de vissen de stek nog frequent aandoen? En als er geen aanbeten komen, zou het betekenen dat de onderbreking van twee weken de bezoekfrequentie door de karpers hebben verstoord? Zakken de vissen af naar dieper water nu de herfst zijn intrede heeft gedaan? Allemaal vragen waarop ik na 15 uren vissen hoop antwoorden te krijgen. De voorspelingen zijn slecht. Harde wind uit het zuidwesten en bakken met regen. Niet erg positief gezien het feit dat ik op één meter water vis en zelfs op de linker plek op zeventig centimeter water.
Aan het begin van de avond zitten Cock en ik geïnstalleerd en genieten we van een glas witte wijn. Uiteraard zetten we een boom op over onze verwachtingen en filosoferen we wat in het wilde weg. Heerlijk is dat. Alles even vergeten en genieten van wat mogelijk gaat komen.
De gehele avond blijft het stil. Rond half tien zit Cock al te knikkebollen en een uurtje later ligt hij al in coma het Leeuwarder Bos om te zagen. Ik val pas na twaalven in slaap.
Twee uurtjes later word ik wakker van een aanwakkerende wind en hoor dat de eerste plensbuien zijn gearriveerd. Om positief te blijven, heb ik alvast de regenbroek aangetrokken en lig zo in de slaapzak. Wel erg warm, maar bij een eventuele aanbeet hou ik mijn benen droog. De regenjas heb ik niet aan; die hangt aan een haakje naast de opening van de kap. Door het geklots en het ritmische geraas van de regen val ik vrij snel weer in slaap.
Om kwart voor vijf word ik ruw uit mijn slaap gewekt. Drie piepen op de linker hengel en ik zie door de betalight de swinger op en neer gaan. Ondanks de noodzaak om snel de hengel van de steunen te pakken, wil ik met alle geweld eerst mijn sloffen aan om natten voeten te voorkomen. Helaas staan ze niet meer op de plek waar ik ze had neergezet. Later bleek dat Cock ze aan de kant had geschoven. Toch ze snel gevonden (secondenwerk) en alsnog op tijd de hengel van de steunen gepakt. De karper hangt even en schiet daarna als een raket naar me toe. Gelukkig kan ik het tempo met de molen volgen en enkele seconden later ligt er een klein spiegeltje in het net. Op de onthaakmat zie ik dat het eentje is van de laatste uitzetting van januari van dit jaar. Mooi die heeft de zware winter overleefd. Maar waar is ie uitgezet en dus uit welk bestand komt deze Fransoos? Uiteraard een paar foto’s gemaakt waaronder enkele van de details op de staartwortel. Met 57 centimeter en 10 pond exact is het de kleinste tot nu van dit water. Blijft leuk.
Rond tien uur krijgen we bezoek van een oude bekende. Roeland heeft elders een nacht op karper gevist, maar geen aanbeten gehad. Na twee koppen koffie en dito krentenbollen vervolgt hij zijn weg. Nog een aansluitende nacht maken op een andere voor ons bekende stek. Aansluitend hebben Cock en ik ook maar de spullen ingepakt. Gelukkig is het droog en kunnen we zonder een nat pak terugvaren. Dat moest wel een beetje vlot want in het zuiden pakten alweer donkere wolken samen.
