Vanochtend ben ik aanwezig op de officiële presentatie van de Fiskatlas Fryslân in Restaurant de Groote Wielen. John Melis en zijn team hebben de afgelopen zeven jaar hard gewerkt om 36 verschillende vissoorten en hun leefgebieden in kaart te brengen. Nu de atlas klaar is, ed wordt deze gepresenteerd aan Roel de Jong van Wetterskip Fryslân. Ik heb eind vorig jaar het karperdeel voor mijn rekening genomen en er ook een kort verhaaltje toegevoegd. Nu zullen er ongetwijfeld karpervissers boos op mij worden omdat “hun” stekken (lees wateren) er ook in zijn opgenomen. Dat is dan jammer. Het doel van de atlas is met name om vast te leggen op welke wateren de karpers voorkomen en dan ontkom je er niet aan dat ook wateren erop staan waar nu karpervissers hun ding doen.
Na de presentatie gingen we naar buiten omdat daar Jappie Spijkstra (beroepsvisser) dezelfde ochtend middels electrovissen verschillende soorten vissen had gevangen en aan de bezoekers te laten zien. En daar zat ook een kleine schubkarper bij. Uiteraard veel voorn en brasem en tot mijn grote verbazing een flink aantal grote zeelten. Nu hoor ik nooit dat de karpervissers aldaar zeelten vangen, buy viagra maar het feit is wel dat ze er zitten en niet zo zuinig ook.
Tussen de bedrijven door uitgebreid gesproken met de voorzitter van Sportvisserij Fryslân. Sake van der Meer is al jaren ook politiek actief en heeft zich kandidaat gesteld bij de Waterschapsverkiezingen van aankomende woensdag 18 maart. Hij wees mij erop dat Water Natuurlijk een partij is die merendeel gedomineerd wordt door mensen met een PVDA en Groenlinks verleden. En zoals menigeen weet, zijn die voor natuur en minder toegankelijkheid van deze natuurgebieden. Dus voor ons als sportvissers ongunstig. Ik vroeg me dan ook af hoe het komt dat Sportvisserij Nederland deze partij propagandeert want immers, try deze partij is dus niet volledig pro sportvissen. Van Sake begreep ik dan ook dat het dit keer de laatste keer is dat deze steun/stemadvies aan deze partij wordt gegeven. Bij deze dan ook de oproep aan alle volgers om zeker wel op 18 maart te gaan stemmen en dan op Sake van der Meer van de FNP vwb het belang van de sportvisser. En aangezien Sake een man van zijn woord is, denk ik dat de belangen van de sportvisserij in het algemeen en karpervisserij in het bijzonder bij hem in goede handen is. Voor onze SKP Friese Boezem is het zeker van wezenlijk belang.
Ik heb ook even met diverse ecologen gesproken van Wetterskip Fryslân. Theo Claassen is met pensioen maar nog wel deze ochtend aanwezig. Voor de duidelijkheid, Theo had de visonderzoeken en dergelijke in portefeuille. Ook heb ik gesproken met Nico Broodbakker, de fervente aanhanger van de(onhaalbare) KRW doelstellingen. Aparte man is dat. Helaas heb ik niet gesproken met de opvolger van Theo Claassen. Die was er wel , maar druk in gesprek met andere aanwezigen.
Hoewel er nog een informeel samenzijn was, ben ik eerder naar huis gegaan. Ik had thuis nog verplichtingen.
Halverwege de middag de voorbereidingen getroffen voor de tweede vissessie. Het is bitterkoud en door de stevige oostenwind voelt het nog kouder aan. Toch de boot beladen en kwart voor vier vaar ik weg richting de voerstek. Net na vijf uur heb ik de drie stokken inliggen. Door de oostenwind kan ik niet helemaal goed op mijn plek vissen. Nu heb ik niet het idee dat het veel uitmaakt. De vissen liggen waarschijnlijk toch verspreid op dit deel. Ik vis dan ook wijdverspreid op de voerplek. Oftewel de kansen spreiden. Een klein uurtje later zelf aan de warme hap en mij alvast in het warmtepak gehesen. Geen bomen om achter te verschuilen en dergelijke; gewoon keihard op de vlakte met de kop op de wind.
De watertemperatuur is net acht graden. En door de oostenwind verwacht ik met nog een nacht met temperaturen onder nul dat de watertemperatuur verder zal zakken. Voor mijn gevoel ben ik bijna kansloos. Ik schat mijn kansen dan ook in voor 25%. Zolang je vist heb een kans roep ik altijd tegen deze en gene, maar deze kou is niet echt motiverend. Afijn, we zullen zien.
Gistermiddag nog druk geweest met het afronden van twee artikelen. De eerste is voor “Spiegel van de maand” voor de nieuwsbrief van de BVK (Belangenverenging Verantwoord Karperbeheer). Op verzoek van Joris Weitjens een verhaaltje geschreven over één van de uitzetspiegels die ik vorig jaar twee keer wist te vangen. Het bleek eentje te zijn die wij tijdens de uitzetting in 2008 heel weinig kans gaven om te overleven. Dan blijken die vissen toch veel sterker dan we dachten.
Tweede artikel is voor Het Visblad en dan de regio editie. Ik heb onlangs een kort evaluatieverslag geschreven voor de VBC commissie van Sportvisserij Fryslân over de stand van zaken na tien jaar uitzetten. Zij vonden de wetenswaardigheden zo leuk, dat ze me vroegen om het te herschrijven tot een kort stukje voor in het blad. En dat valt niet mee om een verslag terug te brengen naar maximaal 500 woorden. Per slot van rekening moet het wel lekker weglezen. Paar foto’s erbij gezocht en ik hoop dat geplaatst wordt.
Gisteren kreeg ik van Michiel Pilaar nog een mail of ik vrijwilliger ben om mee te schrijven aan de volgende Rotary op KWO. Ik heb aangegeven het liefst deze beurt aan mij voorbij te laten gaan. Ik heb net de vorige ingeleverd die afgelopen week is gepubliceerd. Ik vind schrijven leuk, maar het moet dan wel leuk blijven. Als ik in zou gaan op alle verzoeken, dan heb ik er een dagtaak aan. Het is liefdewerk want je krijgt er geen cent voor.
Arjan is samen met Bart gisteravond naar Frankrijk gereden om daar zijn geluk te beproeven. Het water in kwestie kennen hij en ik erg goed. Vanochtend had Arjan al een posting gedaan op Facebook. De omstandigheden aldaar waren ongunstig. De watertemperatuur was er nog maar 5,8 graden. Nu weten Arjan en ik dat met name de grote karpers zich in het diepere gedeelte ophouden, dus er is altijd een kans. Ook Dennis Willemsma en zijn vismaat zitten op hetzelfde water. Helaas vissen die in het verboden gebied, een deel van het water waar het zwaar verboden is om te vissen. Maar ja, wie Dennis kent weet dat hij schijt aan regels heeft dus die doet wat hem goed lijkt. En zoals ik wel had verwacht ving hij vlot de eerste vissen op dit deel van het water. Het zijn allemaal hommers, maar voor de echte grote vissen moet je daar niet zijn. Dus de foto’s die hij nu op Facebook zet zijn allemaal illegaal gevangen vissen. Niet de meest beste reclame voor ons als Nederlandse karpervissers in Frankrijk.
Dennis heeft ook Franse karpervissers als volgers op Facebook. Dan kan een voordeel zijn maar ook een nadeel. Eén van de vissers zag aan de foto’s van Dennis dat deze weer in het verboden gebied zat te vissen. En die pikt dat niet. Logisch, want als die Nederlanders het verstieren, is het ook meteen afgelopen voor de lokale karpervissers. Dus die beste man laat aan Dennis weten in halfbakken Engels dat hij “not amused” is. Uiteraard wordt er ook gedreigd. Nu is dat laatste niet goed, maar aangezien Dennis hardleers is, zou het eens goed zijn voor het leermoment dat Dennis bezoek zou krijgen van een paar potige Fransozen. Wellicht snapt ie het dan dat hij het verkloot voor anderen. En Dennis denkt dat hij het met zijn grote mond het klusje dan wel even zal klaren. Denk het niet.
Halverwege de avond zakt de temperatuur verder naar het vriespunt. Echt aangenaam is het niet. Gelukkig heb ik een kacheltje aan boord. Dat maakt het leven een stuk aangenamer.
Wesley Smits heeft zich weten los te wurmen uit de verbouwing van zijn nieuwe huis en zit ook aan de waterkant. We app’n een tijdje over alle zaken die ons bezig houden en tegen tienen sluit hij zijn ogen. Een uurtje later worden ook mijn oogleden zwaar. Ik eet nog een krentenbol om energie in reserve te hebben, mocht ik in de nacht er toch uit moeten vanwege een aanbeet. Ik heb er weinig fiducie in. Toch kan zomaar een karper besluiten om een paar knikkers te rapen.
Ik lig nog maar net in de slaapzak, en heb in de verte de kerkklokken twaalf uur horen slaan ten teken van de komst van een nieuwe dag, of de beetmelder van de middelste hengel geeft een paar piepen. Vlug uit de slaapzak en de hengel van de steunen gepakt. Ik voel meteen weerstand. Ha, lekker toch een aanbeet in deze kou. De karper doet niet zo heel veel en ik kan de vis rustig naar me toe begeleiden. Een paar minuten later ligt ie in het schepnet en kan ik daarna de vis wegen en meten. Hij blijkt toch wat groter dan ik dacht en even later kan ik in mijn logboek noteren: schubkarper 77 centimeter lang en 16 pond exact. Gevangen aan twee zinkende 16 millimeter RRF boilies.
De rest van de nacht blijft het stil. Dat er geen actie meer komt, snap ik als ik ’s ochtends de watertemperatuur opmeet. Die is gedaald naar 6,8 graden. Dat is bijna 25% in nog geen 12 uren tijd. Geen wonder dat het bij één enkele aanbeet blijft. Ik mag dan ook stellen dat ik wel een beetje geluk heb gehad met die ene aanbeet. Maar misschien kan het ook wel te maken hebben dat ik weer wat anders ben gaan voeren. Afgelopen twee dagen heb ik de ‘speciale stukken boiliedeeg’ van Arjan niet gebruikt en alleen 16 milimeters gevoerd. Volgende keer de proef op de som nemen.
Half elf ruim ik de spullen op en vaar rustig terug naar huis. Nummer drie staat op de teller.
