Met één dag ertussen weer terug naar de vangende stek. Gisteren uiteraard de stek opgetopt met vier kilo mini-aas van tijgernoten en maïs en drie kilo boilies. Helaas is de wind gedraaid naar Noorwestelijke richting kracht drie. Dat betekent dat de wind scheef van de stek af waait. Dus niet zo gunstig want ik zie natuurlijk de wind liever vol op de stek blazen. Op sommige stekken maakt de windrichting niet zoveel uit; de karpers bezoeken deze van nature doorlopend. De vraag is of deze stek ook een dergelijke aantrekkingskracht heeft of alleen produceert als de windrichting juist is. Wellicht dat ik daar deze sessie antwoord op krijg.
Vanwege mijn successen van de afgelopen keren, remedy wilde Cock vandaag graag mee te vissen. Helaas belde hij gisteren af. Hij had van zijn vrouw de opdracht gekregen om voor volgende week zaterdag de nieuwe veranda voor de caravan af te maken. Dus niet vissen maar timmeren. Geen probleem, dan vang ik ze zelf wel, was mijn reactie.
Vorige keer heb ik mijn materiaal drastisch veranderd. En hoewel ik niet zeker wist of het een goede beslissing zou zijn, kan ik nu wel stellen dat een juiste keuze is geweest. Geen lijnbreuken en ander ongemak. Het drillen ging prima en ik moet eerlijk bekennen dat het vissen met mijn oude carbons mij toch het beste bevalt. Dus dit keer alles gelaten zoals het is.
Aan het einde van de werkdag alles in de boot geladen en naar de trailerhelling gereden. Daar was het gelukkig niet druk en kon ik vlot het ritueel doorlopen en even later naar de stek varen. Daar aangekomen sta ik even in dubio over hoe ik de boot zou gaan positioneren. Met de kont naar de plekken toe of de neus van de boot op de wind leggen. Ik kies uiteindelijk voor het eerste waardoor de wind op de zijkant van de boot staat. Het kost mij daarom wel wat meer moeite om de boot goed aan de steekstokken te krijgen. De ervaring van de afgelopen maanden maakt het dat het geen drama wordt. Snel daarna de hengels in orde gemaakt en uitgevaren. Dat ging niet helemaal goed. Het water was plotseling dertig centimeter dieper geworden en ik heb dan ook moeite om de exacte plekjes te vinden. Later ontdek ik pas de oorzaak. De zuignap met daaraan de transducer was losgeraakt van de bootspiegel. Tja, sickness dan krijg je dit soort afwijkingen. Ik besluit om de hengels niet opnieuw uit te varen maar het eerst even aan te kijken.
Het is lekker weer. Af en toe zon en een temperatuur van 19 graden. Het water is zelfs nog ietsje warmer met 21,8 graden. De wind voelt frisser aan en dat houdt in dat ik de kap voortijdig opzet om toch nog een beetje behaaglijk het water in de smiezen te houden.
Net voor half negen krijg ik een langzame beet op de rechter hengel. Hangen en de dril kan beginnen. De vis zwemt heel langzaam naar links en mist op een haar na de lijn van de middelste hengel. Het gaat allemaal een tandje lager. Toch voelt het niet massief aan. Ik verwacht al met al met een spiegel te maken te hebben omdat vlak bij de boot de uitvallen fel zijn wat men name de vechtstijl van de skp-tjes kenmerkt. Ik vergis me want even later ligt er een schubkarper in het net. Een mooie donkere vis van 76 centimeter en 17 pond en 3 ons. Eventjes bewonderen en daarna mag ie terug.
Een uurtje later bekruipt me toch de twijfel over de positie van de andere twee hengels. En bij twijfel weet ik dat ik dan moet ingrijpen. Dus beide hengels opnieuw uitgevaren. Wat me tevens opvalt is dat er geen spoor van vissen op het display van de dieptemeter zijn waar te nemen. Dit in combinatie met de ongunstige windrichting doet mij toch vermoeden dat de vissen zijn weggetrokken.
Dat het vrijdagavond is, is te merken. De jeugd is nog aan het racen met allerlei rubberboten. Eén boot heeft zelfs een waterskier achter zich te hangen. Gelukkig blijven ze enigszins op afstand, maar hinderlijk is het wel, zeker omdat hier een Natura 2000 gebied is en dat er absoluut niet met boten hard gevaren mag worden.
Vanavond voetbalt Nederland tegen Spanje in de eerste wedstrijd van het WK. Tegen alle verwachtingen in wint Nederland met 5-1. Ik volg de wedstrijd op de radio en moet wel lachen om het feit dat Jack van Gelder helemaal emotioneel wordt bij het doelpunt van Van Persie. Soms is het leuker om een wedstrijd op de radio te volgen dan live op televisie te zien. Na afloop van de wedstrijd menen een paar mafkezen om met hun rubberboot met 40 kilometer per uur in het donker over het water te racen. En voordat ik het in de gaten heb, komen ze recht op mij af vliegen. Ik vermoed dat zij mijn boot hebben zien liggen en polshoogte willen nemen. Gezien hun snelheid vrees ik dat ze niet in de gaten hebben dat ik aan het vissen ben. Ze zijn nog maar twintig meter van mij verwijderd of ik schreeuw de longen uit mijn lijf om hun de andere kant op te sturen. De heren hebben daar geen boodschap aan en blijven op mijn boot afstormen. Vlakbij mijn boot draaien ze met een ruk om. Uiteraard scheld ik hen de huid vol en gelukkig vliegen ze niet door mijn lijnen heen. Waar is de waterpolitie nu? Die zie je sporadisch overdag een rondje varen en zijn ze snel weer weg. Natuurlijk snap ik wel dat ze niet overal tegelijk kunnen zijn, maar wat hier in het weekend allemaal gebeurd, loont vast de moeite om eens op de loer te gaan liggen. En dan niet waarschuwen maar meteen schrijven.
Gelukkig wordt het na dit incident rustig. Ook op het karperfront blijft het rustig. Te rustig na m’n zin. Ik kan er weinig aan veranderen. Na de successen van de afgelopen keer verwacht je dat het nu ook wel weer zal gaan lopen. Toch zijn – zoals opgemerkt – de omstandigheden anders. Het kan niet anders dat die van invloed zijn. Toch moet ik niet te snel conclusies trekken. Eerst de volledige vissessie doorlopen en dan pas oordelen.
De gehele nacht blijft het angstvallig stil. Geen teken van leven. Voordeel hiervan is wel dat ik lekker lang kan maffen. Ik neem zelfs de moeite niet om bij het eerste licht het water te gaan observeren, iets wat ik normaliter altijd doe. Ik ben ook gewoon bekaf. Elke dag werken, voeren of vissen, begint zijn tol te eisen. Geeft niet. Ik heb het er graag voor over want ondanks de tegenslagen, vermaak ik mij opperbest. Oké, de mafkezen in die rubberboten moet ik dan even niet meerekenen.
Kwart over negen krijg ik een aantal piepen op de rechter hengel. De waker blijft wel in de normale positie hangen dus ik weet niet goed wat er aan de hand is. Lijnzwemmer? Of hangt er wel eentje aan en zit de lijn vast in de mosselen. Ik gok op het laatste en ros de hengel van de steunen en voel dat de boel vast zit. Meteen de Vortex in en naar de plek des onheils gevaren. Daar aangekomen zit de lijn inderdaad in de bodem vast. Even in de hengel hangen en de boel komt los. Helaas zonder karper. De onderlijn inspecteren en daarna weer laten zakken. Niet dat ik nog een aanbeet verwacht, maar ik lig nu eenmaal op de juiste plek dus daar dan meteen gebruik van maken.
Een uurtje later ben ik het definitief zat. Het wordt drukker met andere boten en om te voorkomen dat toch eentje door mijn lijnen gaat varen, wil ik e.e.a. voor zijn. Na alles opgeruimd te hebben, nog even een rondje varen en een paar kilo voer strooien voor de volgende vissessie. Wellicht dat de wind gaat draaien en dat de vissen weer arriveren op deze stek. De voorspellingen vwb de windrichting zijn niet gunstig. Ik moet maar eens erover na gaan denken hoe ik de stek weer lopende krijg.
