Eergisteren na afloop van de vissessie de stek natuurlijk van flink wat voer voorzien. Gisteren dat nog eens herhaald al heb ik in dubio gestaan om niet te gaan voeren. De wind was windkracht 6-7 uit het zuidwesten. En dat betekent in de buurt van mijn stek golven van meer dan een meter. Daarnaast regende het ook af en toe stevig. Maar goed, ik ben niet van suiker en succes moet je afdwingen. Dus toch gegaan. Regenpak aan, zwemvest om en tegen de golven in varen.
Twee uurtjes later was ik thuis. Zeiknat van het buiswater en de boot halfvol water. Gekkenwerk! Het zijn wel de momenten dat ik mezelf afvraag waar de grenzen liggen. Aan het doorzettingsvermogen zal het niet liggen, maar tussen moeten en wat kan, daar zit nog wel enige ruimte. Ik neem aan dat een aantal van jullie dit wel herkennen.
Vanmiddag op mijn gemakje naar de stek gevaren. Er staat nog wel een stevige bries maar die zal gedurende de avond afnemen. Kans op een regen- of onweersbui. Dat neem ik wel voor lief. Op de stek aangekomen met behulp van de GPS de boot op exact dezelfde plek gepositioneerd. Op het display dan want ik zie al gauw dat ik iets dichter bij de obstakels lig dan ik de vorige keer. Ik overweeg om de boot een paar meter op te schuiven, maar besluit uiteindelijk dat het zo ook prima kan. Tegen half zes heb ik de markeringen op de obstakels aangebracht en drie hengels naar hun respectievelijke plekken uitgevaren. Linker en middelste hengel wederom beaast met een 24 millimeter boilie en de rechter met 5 maïskorrels waarvan twee neppers.
Gisteravond kreeg ik van mede Sunrisegebruiker Dimitri Ulrich een prachtige foto via de app toegestuurd. Ik heb even zitten kwijlen bij zulk een mooie volschub. Meer dan negentig centimeter lang en aardig wat gewicht. Maar wat mij vooral kan bekoren is de kleur en de bouw van de spiegel. Vele karpervissers prefereren dikke ronde vissen. Ik niet. Ik wil mooi gebouwde vissen vangen. Gewicht komt op de tweede plaats. De spiegel lijkt me een echte Valkenswaarder met Gallisisch bloed erdoor. Volgens Dimitri al meer dan 25 jaren oud. Zuinig op zijn, lijkt me.
Arjan en Jordy zijn deze week actief op een bekende Franse rivier. Stek gezocht en meteen vanaf de eerste avond karpers vangen. Tenminste, Jordy vangt karpers. Arjan moet het met meervallen doen. Tja, die willen best een robbertje vechten maar na een half uurtje ben je dat ook wel zat. Mooie is dat Jordy met z’n tweede schubkarper meteen een persoonlijk record vangt. Dat maakt natuurlijk voor hem het slechte voorjaar meteen goed. En dat nog los van het avontuur. Jordy is nog nooit in Frankrijk geweest, laat staan om er te vissen.
Vanavond krijg ik nog wat foto’s van dag twee over de app. Beide mannen vangen lekker door. Allemaal schubkarpers en af en toe een meerval. Grappig dat Arjan alle meervallen vangt en soms een schub er tussendoor en Jordy alleen maar schubkarpers. Zou het iets met de stek te maken kunnen hebben? Ik denk het wel.
Ik kan echt merken dat de schoolvakanties in Nederland al zijn begonnen. Het is de hele avond druk met boten. Nu blijven ze redelijk uit mijn buurt. Toch zie ik door de verrekijker dat een aantal naar mij zitten te kijken en aanstalten maken om eens langs te varen. Gelukkig voor mij keren ze om als ze zien dat ze langs allerlei dukdalven en lange rijen fuiken moeten varen. Prima, blijf lekker weg.
Ik vang voor half elf 3 brasems op de rechter hengel. Hard loopt het niet. Niet dat ik er op zit te wachten een partij brasems te schaken, maar het geeft een indicatie of de vis massaal op het voer zit of niet. Wel heb ik het uitzicht op een honderdtal meeuwen die de stek hebben uitgekozen om hier te overnachten. Ik vind het prima zolang ze de boel maar niet afbreken. Gedurende de avond proberen verschillende meerkoeten de stek te plunderen opzoek naar boilies. Twee weten ze te vinden. Door het geluid van een roofvogel na te doen, lukt het me ook nog om ze uit de buurt te houden. Vandaag werkt het en ik vraag me af voor hoe lang. Niet erg lang vermoed ik.
Als de zon achter de horizon verdwijnt, worden een aantal watervogels actief. Met name de futen zijn onrustig. Eindje verderop staan vijf lepelaars en ook zie ik een paar zwanen dobberen. Die houden wel afstand. Ook zie ik in het zuiden het flitsen van onweersbuien en in de verte hoor ik ook het gerommel. Gezien de route van de buien, zal ik er geen last van krijgen. Waar ik wel last van heb zijn de steekmuggen. Die zijn nu volop actief en de Deet komt gelukkig weer van pas. Het is wel weer even wennen dat gezoem om je hoofd.
Net na elf uur krijg ik weer zo’n typische brasembeet op de rechterhengel (maïs). Na de aanslag voel ik dat er geen brasem aanhangt maar een karper en dat betekent vol in de hengel hangen. Ik zie in het laatste licht dat de vis evenwijdig voor de obstakels blijft zwemmen en ik verhoog dan ook de druk. Dat helpt want ik voel de hengel terugveren waardoor ik razendsnel lijn kan opspoelen om daarna hetzelfde kunstje nog eens te doen.
Binnen een minuut heb ik de karper bij de boot, maar is het gevecht nog niet over. Daar blijft de karper net als zijn voorgangers onder de hengeltop rondjes draaien en af en toe een korte uitval die wordt opgevangen door de uitstekende slip van de Shimano molen. Niet veel later heb ik de karper in het net liggen. Ik laat de vis daar even in rusten zodat ik de tijd heb om de weeg- en meetspullen te pakken alsmede het fototoestel. Als ik aansluitend de karper binnenboord hijs en het net opentrek, zie ik een robuuste schubkarper liggen. Perfect! Die zwemmen er ook nog steeds. Na het vaste ritueel laat ik de vis weer zwemmen. Bedank hem voor de mooie momenten en wens hem tot ziens. Denk niet dat de karper daar trek in heeft.
In het logboek schrijf ik: Schubkarper 78 centimeter en 18 pond exact; Unleaded/armabraid; Wide Gape X maat 4; haar onderaan de punt; rechterhengel, maïs (3 om 2); 4 minuten; zijkant onderlip gehaakt, haak zat redelijk vast. Als ik klaar ben met het bijwerken van het logboek, maak ik de onderlijn in orde en vaar dit keer uit (na de vangst van een brasem werp ik altijd uit) en voer verspreid een paar handen maïs om de vissen bezig te houden.
Binnen een half uur krijg een gelijkwaardige aanbeet op dezelfde hengel. Na de aanslag voel ik behoorlijke weerstand en net op het moment dat ik vermoed met een karper te maken te hebben, valt de lijn slap. De haak is losgeschoten. Omdat dit alles binnen 2 seconden af heeft gespeeld, vraag ik mij af of het nou een brasem of een karper was die tijdelijk aan de haak plakte. Geen idee en hou het er maar op dat een wat groter formaat brasem de boosdoener is geweest.
In de uren erna, probeer ik wat te slapen. Helaas zijn de brasems actief en krijg ik regelmatig een aanbeet op de rechterhengel. Tja, dat is nu eenmaal het risico van het vissen met maïs. Het levert mij extra karpers op, maar het blijft wel een sessie zonder slaap. Het zij zo.
Als ik even de kans krijg om de ogen te sluiten, meldt zich om kwart voor vier een karper. De beetmelder van de linker hengel signaleert actie. De waker zakt even om daarna hard tegen de hengel te slaan. Ook begint de hengel over de steunen te schuiven terwijl ik de boel aardig vast heb te staan. Tot overmaat van ramp kan ik de rits van de hordeur niet direct vinden met als gevolg dat ik één wellicht twee seconden later dan gewoonlijk de hengel in de handen heb. Ik voel meteen flinke spanning en het schuren van de lijn op de palen. Shit, shit, shit! In een fractie van een seconde daarna zit ik op de rand van de boot om mezelf in de vortex te laten zakken om achter de karper aan te gaan. Plotseling valt de spanning volledig weg en ik weet al hoe laat het is: voorslag is kapot. En inderdaad, als ik even later de lijn heb opgespoeld, wappert een stuk voorslag voor de hengeltop. Als ik daarna de lijn controleer, voel ik over een stuk van 3 meter allerlei rafels. De voorslag van Fox heeft me vaak gered, maar vandaag dus niet.
Omdat ik deze hengel met vastlood vis en dus de karper het lood na de prik onder de bek heeft te hangen, krijg je vaak een wegzwemmer als signaal. Maar de LDB onderlijnmontage geeft zakkers en dus terugzwemmers, weg van de obstakels. Aangezien ik toch alles opnieuw moet monteren, gaat hier ook een LDB op. Half uurtje later ligt ook deze hengel weer op de plek waar ik ‘m wil hebben.
Rond half zes krijg ik een aanbeet op de rechter hengel. Na de aanslag hangt de vis even en schiet daarna los. Brasem? Karper? Geen idee en na wat overpeinzingen hou ik het op brasem, maar zeker weten doe ik het niet. De haak is wel erg bot en dat zou kunnen dat ik een karper vals gehaakt heb. Hoe dan ook, het blijft gissen.
Rondom mijn omgeving ontstaan onweersbuien. In de verte zie ik flitsen en hoor ik wat gerommel. Ook zie ik onder de donkergrijze wolken regensluiers. Tot mijn genoegen trekken de buien om mij heen en zit ik het eerste deel van de ochtend lekker in het zonnetje. Dat veranderd als ik besluit om de spullen op te ruimen en naar huis te gaan. Ik zie de wind draaien en aantrekken. Schuin van achteren zie ik een grijze massa aankomen. Hoewel ik al mijn spullen droog kan inpakken, ontloop ik de bui niet. Regenpak aan en in een fikse plensbui terugvaren. Uiteraard voer ik nog 20 kilo maïs en 3 kilo 24 millimeter RRF bollen over de stek. Dit doe ik iets anders dan ik tot nu toe gedaan heb. Daar heb ik een reden voor. Volgende sessie meer daarover.
