Gisteravond stond vanuit de Projectgroep Beeldherkenning/Automatisch Matchen een belangrijke avond op programma. Bijna alle Spiegelkarper Projecten in Nederland zijn door ons benadert om vanavond mee te praten over de huidige situatie rond de projecten en hoe nu verder. In de voorbereiding zijn de verschillende projecten gevraagd om een enquête in te vullen zodat wij een idee hebben wat de stand van zaken is. Tot onze grote verrassing waren 41 afgevaardigden van alle SKP’s aanwezig.
Zoals wellicht bekend, zit ik samen met Jan Kamman (Sportvisserij Nederland), Joris Weitjens (Voorzitter BVK) en Paul Hendrikx (Voorzitter De KSN) in de landelijke projectgroep. Wij zijn bezig om tot een centrale databank te komen van alle plankfoto’s van alle spiegelkarpers in Nederland. Met plankfoto’s bedoel ik natuurlijk de uitzetfoto’s. We willen door een bedrijf een algoritme laten ontwikkelen die de match kan maken tussen de vangstfoto en de plankfoto. Omdat we het hier hebben over Artifical Intelligence, kan het algoritme zichzelf leren om op basis van unieke kenmerken spiegelkarpers te herkennen. Dit is nodig omdat is gebleken dat handmatig matchen niet meer te doen is. De hoeveelheid kale Duitse en Franse vissen die de laatste jaren zijn uitgezet, maken handmatige herkenning bijna onmogelijk.
Na de aftrap heb ik een presentatie gegeven over de uitkomsten van de enquête. Eerst een paar sheets met cijfers en dan een paar sheets met bevindingen en opmerkingen. Daar zaten al een paar discussiepunten in. Joris mocht daarna een presentatie houden over Spiegelkarper Projectmonitoring Plus, zoals we dat nu zo genoemd hebben. Na de pauze heeft Paul wat vertelt over algoritmen en dergelijke en vervolgens de discussie geleid over de SKP’n in relatie tot de toekomst.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik erg onder de indruk was van de hoge opkomst. SKP’n werken veelal op eigen houtje en maar een paar hebben zich aangesloten bij de BVK. Toch bleek gisteravond dat er veel leeft binnen deze ‘scène’ om het zo maar te zeggen. Problemen met het verkrijgen van terugmeldingen, beperkte financiële middelen, het niet meer kunnen matchen en dergelijke zijn toch belangrijke onderwerpen. Al deze problemen hebben we gisteravond niet kunnen oplossen, maar we hebben wel wat voorzetten kunnen geven en de deelnemers mee laten denken over de SKP’n voor de nabije toekomst. Dit gaat zeker nog een vervolg krijgen!
Afgelopen 4 dagen trouw elke dag de voerplek onderhouden. Niet teveel en niet te weinig voeren. Maar ja, wat is niet teveel en wat is niet te weinig? Het is meer een gevoelskwestie. Ik kijk altijd naar de resultaten van de voorgaande sessies en de weersomstandigheden. Daarnaast kijk ik ook naar de weersvoorspellingen. Hoogzomer maakt het niet zoveel uit. Nu in het voorjaar gelden andere regels. Door teveel te voeren gooi ik mijn eigen glazen in. Te weinig voeren kan betekenen dat de vissen op de voerplek in korte tijd alle bollen opruimen en verder zwemmen. Probeer daar maar eens een balans in te vinden. Ook dat is een gevoelskwestie.
Afgelopen dagen waren wisselend in het weer. Drie dagen geleden liep het kwik op naar ruim 20 graden; de dag erna en gisteren donderde de temperatuur naar beneden naar net boven de 10 graden. Met daarbij de noordwestenwind zorgt ervoor dat het knap koud aanvoelt. Was de watertemperatuur een week geleden nog 16,5 graden, nu is die gezakt naar 11,3 graden. Al met al zijn het ‘normale’ aprilomstandigheden. Feit is dat het allemaal niet echt ideaal is.
Gisteren mijzelf ook maar eens een cadeautje gedaan. Ik vis al een tijdje met de Penn Sarge en Fierce molens en op zich zijn het prima molens zeker gezien het feit dat ze niet veel kosten in aanschaf. Ook hebben ze een hoge spoel waardoor het bereiken van bepaalde afstanden, zeker werpend, je zeer gemakkelijk afgaat. Toentertijd heb ik om e.e.a. redenen gekozen om 38/00 lijn op de spoelen te zetten. Nadeel van een dergelijke dikke lijn is dat tijdens het drillen van een karper de lijn teveel weerstand heeft in de hengelogen waardoor je de slip veel losser moet zetten. Dat is natuurlijk makkelijk te voorkomen door voor een dunnere lijn te kiezen. Een echt nadeel van de molens is dat ze geen vrijloop hebben. Ik heb ergens gelezen dat van dezelfde type molens nu wel met vrijloop op de markt is verschenen. Ik draai altijd de slipknop los en dan zit er niet al teveel druk op zodat de karper bij een aanbeet wel lijn van de spoel kan trekken. Vervelende is dat je tijdens of net na de aanslag de slipknop snel moet aandraaien en moet testen of die niet te los of niet te strak staat. Als de karper meteen geweldig tekeer gaat, loop je dus het risico de vis te verspelen.
Ik heb het een tijdje aangezien en besloten om toch voor nieuwe molens te kiezen. Ik vis op een andere set hengels met Shimano 4500A. Die heb ik al 24 jaar en werken nog steeds uitstekend. Dus wil ik dergelijke molens erbij maar dan van het moderne type. Na wat zoeken op internet kwam ik bij Raven uit en die had toevallig Shimano molens in de aanbieding. Mijn keuze is op de 8000DS Baitrunner gevallen. Die zijn ietsje kleiner dan de oude 4500’s maar hebben voor de rest alle uitstekende eigenschappen die ik eis. Plus nog een klos 33/00 Fox camoulijn gekocht. Later deze lijn opgespoeld en ik moet zeggen dat de lijn perfect opspoelt en dat die uitstekend op de spoel ligt. En de slip van zowel de spoel als van de vrijloop is perfect!
Vanmiddag in de plensbuien de boot beladen en later getrailerd. Na driekwartier varen kom ik op de stek aan. Met een westenwind kracht 5 staat er een flinke golfslag over het water. Ik moet beslissen waar ik ga aanleggen. Ik kies uiteindelijk om weer op dezelfde plek aan te leggen. Als ik even later de kap van de boot omhoog trek, zie ik dat alles al zeiknat is geregend. Niet echt een fijne start. En terwijl ik in een schommelende boot mijn spullen probeer te installeren, temper ik mijn verwachtingen. Slechte omstandigheden en geen signalen of de karpers gaan azen.
Net na 4 uur lanceer ik de eerste hengel naar de rand van de voerplek, gevolgd door de andere twee hengels. Ik voer op de buitenste hengels minimaal bollen rondom, maar op de plek van de middelste hengel leef ik me wel wat uit en voer drie keer zoveel boilies. De buitenste hengels vis ik met snowmans en de middelste met 2 gewone zinkende 16 millimeter boilies. Ook nu weer voer ik enkele losse boilies tussen de hengels in.
Als ik alles klaar heb, duik ik weer onder de kap. Even later begint het nog harder te regenen en worden de normale omgevingsgeluiden overstemt door het geraas van de regen op de kap van de boot. Dat gaat 2 uurtjes zo door waarna het even droog wordt. Dat is helaas van korte duur als het wederom begint te regenen.
Net voor de klok van 6 uur vermaak ik me tijdelijk met de warme hap. Standaard maaltijd, maar het smaakt me elke keer weer prima. Glaasje witte wijn erbij en het smaakt nog beter (van Cock geleerd). Ik heb de warme hap nog maar net achter de kiezen of ik krijg een zakker op de linker hengel. Voordat ik de hengel uit de steunen kan pakken, vliegt de swinger weer omhoog en valt daarna weer naar beneden. Daarna heb ik de hengel in handen. Geef een draai aan de slinger en sla aan. Wanneer de hengel krom gaat, voel ik aan de andere kant van de lijn een karper terugtrekken. Hoppa, die hangt!
De karper koerst naar rechts en op de lengte van de lijn kan ik rustig af en toe wat lijn winnen. Na twee minuten heb ik de karper onder de top. Als de karper voor het eerst de oppervlakte van het water doorbreekt, zie ik de onmiskenbare contouren van een spiegelkarper. En zo te zien niet een al te grote. Geen probleem, in deze omstandigheden is elke karper welkom. Na een minuutje rondjes draaien onder de top, kan ik de spiegel het schepnet in trekken. Als de karper aansluitend binnenboord hijs, blijkt de karper toch weer wat zwaarder te zijn dan ik dacht. Het is elke keer hetzelfde. Denk je met een kleine karper van doen te hebben, blijkt deze toch wat groter dan wel zwaarder te zijn dan ingeschat. Dat komt natuurlijk door het smerige kleiwater. Dan zie je maar een klein deel van het vissenlichaam.
Als ik de bek van de spiegel inspecteer, zie ik dat de haak perfect in het midden, net achter de onderlip zit. Die was dus niet losgekomen. Eerst meet ik de spiegelkarper op. Hij of zij blijkt 68 centimeter te zijn. Door de breedte van de vis zijn er heel wat pondjes te wegen. Bij deze lengte weegt de karper 17 pond en 2 ons. Die wil ik in de toekomst nog wel eens vangen als die 90 centimeter is. Ik maak snel een paar foto’s voor het SKP archief en zet de spiegel netjes terug. Na een paar seconden zwemt de vis rustig weg het grijze kleiwater in. Aansluitend maak ik de onderlijn in orde, haak een nieuwe PVAkous aan de haak en zwiep het hele zaakje terug naar de plek waar de aanbeet vandaan kwam.
De rest van de avond blijft het stil en tegen 23.00 uur wordt het droog. Een uurtje later trekt zelfs de hemel open en zijn heel wat sterren te bewonderen. Aansluitend duik ik de slaapzak in. Ik moet morgenochtend vroeg op want aan het einde van de ochtend word ik bij een bedrijf verwacht voor een sollicitatiegesprek. Ik moet me voor die tijd nog enigszins fatsoeneren en kan niet stinkend naar karper de gespreksruimte inlopen. Nou ja, tenzij ik mijn vistijd wil verlengen.
Rond 07.00 uur word ik al wakker. De wakers hangen er nog werkloos bij en ik verwacht dan ook niet dat ik op de valreep een aanbeet zal krijgen. Het is ook behoorlijk fris en ik constateer dat het kwik de 4 graden amper haalt. De lichte noordwestenwind zorgt ook nog eens dat het kouder aanvoelt. Ik check de watertemperatuur. Die is gedaald naar 10,5 graden. Binnen een week van 16,5 naar 10,5 graden. Geen wonder dat de karpers zo moeizaam te vangen zijn.
Om half 9 heb ik het ontbijt achter de kiezen en de spullen opgeruimd. Bij vertrek voer ik ongeveer een kilo bollen verspreid over een strook van 100 meter bij 30 meter. Ik vermoed dat de voerbollen van gisteren nog gewoon op hun plek liggen, met uitzondering van de bollen die door de kreeften te grazen zijn genomen. Soms zijn die beestjes knap vervelend. Maar veelal zorgen ze ervoor dat de karpers groot groeien. Daar heb ik geen moeite mee. Dat ze daarom af en toe mijn haakaas slopen, is dan maar zo.
Een uurtje later ben ik bij de trailerhelling en een half uur daarna ben ik thuis. Nu de mindset om en focussen op de toekomst. Morgen de volgende en wellicht de laatste vissessie. We zullen zien.
