Afgelopen week bleef het kwik maar stijgen tot bijna 26 graden. Ik heb er eigenlijk maar weinig van mee gekregen. Nadeel is dat ik in een gebouw werk met weinig ramen en een goed werkende climate control. Lekker koel maar geen binding met ‘buiten’. Omdat ik aan het einde van de week toch wil vissen, heb ik twee avonden achter elkaar gevoerd ipv met een dag er tussen. Ook heb ik de hoeveelheid bollen per keer verminderd. Ik weet niet zeker of alle vissen zijn weggetrokken en wil niet het risico lopen teveel te voeren waardoor ik op voorhand al kansloos ben. Dus per keer ongeveer anderhalve kilo LC en RRF bollen gestrooid in verschillende diameters.
Gisteren was het regenachtig en was de luchttemperatuur tien graden gedaald. Vandaag daarentegen is het kwik weer boven de 20 graden uitgeklommen. Dus lekker in T-shirt rondsteggelen. Tegen half 3 ben ik bij de trailerhelling en daar is het zoals verwacht erg druk. Ik moet even op mijn beurt wachten alvorens de boot te water te laten. Daarna aansluiten bij de voorbijvarende boten. In optocht varen we achter mekaar aan. Hoewel ik tempo wil maken, besluit ik maar om dezelfde snelheid aan te houden als de andere boten. Een paar minuten later maakt ook niet zoveel meer uit.
Na een uurtje ben ik op de stek en zit voor half vijf volledig geïnstalleerd. Ik heb besloten om anders te gaan vissen dan de vorige keren. Ik hoop dat er nog karpers rondscharrelen en als dit het geval is, vermoed ik dat deze met name de kanten volgen. Dus de linker hengel voor de eigen kant net voor een overhangende boom. De middelste hengel in het midden van de geul en de rechter hengel voor de rechter rietkraag. Ik voer enkele losse boilies om elk haakaas en houd het dus beperkt. Ik verwacht niet dat er veel vis op de stek is en door meteen flink te strooien, vergooi ik waarschijnlijk mijn eigen kansen.
De eerste anderhalf uur komen geregeld boten voorbij varen. Eentje zet koers richting mij en lijkt op ramkoers te liggen. Het is een sloep met een aantal Nederlanders die gezien hun accent uit Wassenaar of het Gooi komen. Moeders bedient het roer en gaat zo op in het gesprek aan boord dat ze geen oog voor mij heeft. Dus de longen maar even vol met lucht gezogen en met veel kracht langs de stembanden geperst. Dat het bericht aankomt blijkt want meteen wordt de koers aangepast en met een grote boog om mij heen varend word ik gepasseerd. De kleine jongen op de sloep wordt in het voorbijgaan fijntjes geïnformeerd dat ik een ‘visser’ ben. Dat je het maar weet…
Ik zit daarna prinsheerlijk op de stretcher over het water te turen. Tegen half zeven geeft mijn maag het seintje dat het tijd wordt voor de warme hap met dessert. Geen probleem, wordt geregeld. Half uurtje later is dat ook gepiept en kan ik verder met het loeren naar het water. Kwart over zeven krijg ik een zakker op de rechter hengel. Hengel van de steunen, strakdraaien en de hengel met een ferme zwaai omhoog heffen. Helaas voel ik geen weerstand en kan het hele zaakje zo binnendraaien. Als ik daarna de haak inspecteer, is deze zo bot als wat. Ik vermoed dan ook dat een brasem de schuldige is. Onderlijn vervangen en opnieuw inwerpen. Voor de zekerheid nog tien bollen erbij en ik kan weer onderuit gaan hangen.
Na half negen een de kop koffie, koelt het snel af. Trui en fleece aan en de kap omhoog trekken. Ik overweeg eerst of ik onder de blote hemel wil slapen, maar omdat ik merk dat het behoorlijk vochtig begint te worden, kies ik ervoor om toch onder de kap te gaan verblijven. Daarna even de tassen herschikken en buiten de kap weer naar het water kijken.
Omdat het zachtjes waait uit het oosten, kan ik heel goed tekenen van leven zien. Er is behoorlijk wat oppervlakte activiteit van voorns en brasems. Af en toe zie ik verderop ook tekenen van rollende karpers al kunnen het ook flinke brasems zijn. Gezien de afstand is het maar moeilijk vast te stellen. Ik weet niet goed wat ik er van moet denken. Zijn er toch karpers aanwezig en zijn het ook azende karpers? Ik heb een week of wat geleden eerder dezelfde omstandigheden meegemaakt en met pijn en moeite maar één vis toen weten te vangen. Wat dat betreft is er niet altijd een peil op te trekken. Maakt ook niet uit want ik kan het verder ook niet beïnvloeden. De weidevogels zijn nog flink actief en ook de rietzangers laten van zich horen. Voor de rest is het vrij stil en het geruis van mijn rondstromende bloed in mijn oren klinkt harder dan mijn omgeving. Dat is best wel bijzonder. Dat je interne geluid oorverdovend klinkt ten opzichte van de omgevingsgeluiden.
Rond half elf kruip ik onder de kap omdat het zicht hard minder wordt. De zon is al een tijdje achter de horizon verdwenen en de strakblauwe hemel verdwijnt achter een dik wolkendek. Betekent in ieder geval dat het eerste deel van de nacht niet koud zal zijn. Plotseling worden mijn gedachten verstoort door een abrupte zakker op de middelste hengel. Zelfde ritueel en drie seconden later sta ik met een kromme hengel in mijn handen. De vis voel ik stompen aan de andere kant van de lijn, komt vrij gemakkelijk mee en kan ik in één streep de vis naar de boot trekken. Onder de top gaat de vis erg wild tekeer en ik begin me af te vragen of er een kleine karper aan de haak hangt of een zeelt. Na een paar minuten kan ik het net onder de vis schuiven en in het groene licht van de Ridgemonkey hoofdlamp zie ik een kleine spiegelkarper in het net liggen. Dus dat is de druktemaker. Op de onthaakmat zie ik dat de Wide Gape haak perfect achter de onderlip zit. De onderlijn heeft zijn werk op juiste wijze gedaan. Daarna meten en wegen en blijkt de spiegelkarper 64 centimeter lang te zijn en 12 pond en 3 ons zwaar. Even een paar foto’s voor het SKP terugmeldproject en mag ie weer zwemmen. Lekker, de kop is eraf.
Tijdens de inspectie van de haak blijkt deze niet meer bruikbaar en gaat de prullenbak in. Nieuwe monteren en richting de markeringspunten aan de horizon werpen. Twee handjes bollen erom heen en op naar de volgende. Blijkbaar zijn er in deze sector toch nog een paar vissen aan het rondscharrelen. Dat geeft de karpervisser in mij moed. Ik hoop dan ook dat de komende uren nog meer kaperactie is te verwachten. Dat schreef ik in mijn vorige blog ook, maar helaas bleef het toen bij die ene karper. Maar ja, je hoopt altijd op meer (en groot).
Tegen twaalven duik ik de slaapzak in. Ik lig meteen in dromenland. Net voor half twee word ik gewekt door een paar losse piepen op de middelste hengel. Snel de slaapzak uit en als ik me richting de hengel beweeg, zie ik dat de swinger is gezakt en dat de lijn wat slap tussen de molen en ogen hangt. Een terugzwemmer dus. Hengel uit de steunen, lijn opspoelen en als ik weerstand begin te voelen, hef ik de hengel. Hangen! De karper sputtert even tegen, maar dan kan ik die redelijk makkelijk richting de karperboot dirigeren. Na een minuut of vijf rommelen onder de top, kan ik de karper in het schepnet schuiven. Op de mat ligt even later een schubkarper van 76 centimeter en 14 pond exact. Prachtig langgerekte vis en erg welkom. Ik maak aansluitend een paar foto’s en zet de vis netjes terug. Onderlijn in orde maken en het hele zaakje weer richting de plek geslingerd waar ik het aas wil hebben liggen.
Ik heb de middelste hengel amper op de steunen gelegd of ik krijg een fluiter op de andere hengel. Tjonge, dit gaat snel. Aanslaan en de karper hangt. Daarna kan ik de karper in één streep binnen draaien. Waarom de karper als een speer naar mijn boot zwemt, is me een raadsel maar het feit blijft dat de karper nog wel even zijn of haar kunnen etaleert onder de hengeltop. De zachte carbon wordt regelmatig flink krom getrokken, maar de vis is geen partij voor de stok. Drie minuten later ligt de karper op de onthaakmat en kan ik een spiegelkarper verwelkomen van 73 centimeter en 18 pond en 1 ons. Ook nu een paar foto’s en de karper weer laten zwemmen.
Als de hengel weer op de plek ligt, kan ik een hernieuwde poging doen om terug te keren in dromenland. Zowaar wordt mij een paar uurtjes gegund maar dan ik kan ik weer flink aan de bak. Binnen een uur vang ik 3 karpers. Een schubkarper van 69 centimeter en 10 pond en 4 ons, een spiegelkarper van 72 centimeter en 16 pond en 4 ons en nog een ronde spiegelkarper van 72 centimeter en 20 pond. Alle vissen gaan natuurlijk op de foto en de ronde spiegel mag samen met mij poseren. Het is wel even wat werk om alle drie de stokken op de juiste plekken te krijgen, maar het is dan ook voor het goede doel.
Dat vissen en vangen kost uiteraard energie en de krentenbollen en 2 koppen koffie zorgen ervoor dat de interne kachel weer kan branden. Terwijl ik de tweede krentenbol naar binnen zit te werken, ontvang ik een app van Arjan die een foto bevat. Op de foto staat Arjan met een lange volschub spiegel van precies 39 pond. Arjan weegt en meet zijn vissen al een tijdje niet meer, maar voor dit exemplaar maakt hij graag een uitzondering. Uiteraard had ik gedurende nacht al een app van hem ontvangen waarin hij geëmotioneerd verhaalt over de sterke vis en de tijdrovende dril. Dat hij daarna schrok toen hij in het schepnet keek en in het licht van de zaklamp een grote brede rug ontwaarde. Pas in de ochtend heeft hij de spiegel gewogen. Net na de vangst zal de vis vast wat zwaarder hebben gewogen, maar wat maakt het uit. Deze terugmelding is dan ook meteen het officiële SKP Friese Boezemrecord. Er zullen ongetwijfeld al zwaardere uitzetspiegels zijn gevangen, maar zolang ik die niet ontvang als terugmelding, tellen ze officieel niet. Hoe het ook zei, Arjan van harte gefeliciteerd met de prachtige vangst. Hard voor gewerkt, waardeloos voorjaar en dan toch nog beloond worden.
Halverwege de ochtend zit ik nog wat te genieten van de ochtendzon als ik een fluiter krijg op de rechter hengel. Na de aanslag trekt de karper een paar meter lijn van de spoel om daarna koers te zetten naar het wijd. Met een grote boog zwemt de vis om de boot heen om vervolgens een poging te doen om links van mij de rietkraag in te duiken. Ik kan maar ternauwernood de vis voor de rieten keren, maar het kost me de nodige moeite. Als ik de karper uiteindelijk wat dichterbij de karperboot heb, geeft de vis hem nog eens van Jetje. Pas na 7 minuten van geven en nemen, gaat de witte vlag in top en kan ik de karper het net in loodsen. Het blijkt een conditioneel sterke spiegelkarper te zijn van 64 centimeter en 13 pond. Met veel respect voor de capaciteiten van de karper, maak ik een paar foto’s en zet hem voorzichtig terug. De karper heeft even een minuutje nodig om weer op krachten te komen en zwemt daarna rustig weg.
Ik blijf nog een half uurtje en vind het dan wel welletjes. Ondanks dat mijn verwachtingen niet hooggespannen waren, liep het als een trein. Veel aanbeten en prachtige sport. De echt grote vissen wisten me deze sessie te mijden, maar dat vind ik niet erg. Ik heb de buit al eerder binnengehaald en deze sessie was het puur voor het lekker vissen. Voor de komende weken zit het erop. Ik ga met Annette een paar weekjes naar het buitenland. Villa met privé zwembad gehuurd. Paar boeken mee en verder even geen gezeur. Betekent 3 weekenden niet vissen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat ook wel een fijne gedachte vind. Ik heb een top voorjaar achter de rug, maar merk nu wel dat ik naar andere delen van de boezem begin te verlangen. Nu eerst even in de ruststand en de batterij opladen. Daarna volgas de zomer in.
