Na maanden van voorbereidingen treffen is het vandaag weer zover: eindelijk kunnen we weer een partijtje spiegelkarpers uitzetten in de Friese Boezem. Klinkt allemaal zo gemakkelijk en is in één zin samen te vatten. Hoe anders is het als je het voorliggende traject bekijkt.
Wat veel mensen niet beseffen, shop is dat de voorbereiding van een karperuitzetting start op de dag na de vorige uitzetdag. Ten eerste moet alle gebruikte materialen worden verzameld, schoongemaakt en worden opgeslagen. Ten tweede moet met alle deelnemers en participanten geëvalueerd worden. Wat ging goed, wat kan beter en doen ze het volgende jaar weer mee. Ten derde moet overleg gevoerd worden met instanties als Sportvisserij Fryslân en Wetterskip Fryslân. Want alle nieuwe uitzettingen moeten worden opgenomen in het Visplan en worden geaccordeerd door de ecologen van het Wetterskip.
Als alles meezit, kan zo rond eind september/begin oktober de balans worden opgemaakt. Helaas bleek in 2014 dat Wetterskip erg traag was met de besluitvorming. Hoewel er min of meer mondeling toestemming was gegeven, is het zaak om de toestemming schriftelijk als bewijs te hebben. De ervaringen uit 2011-2012 hebben mij dat wel geleerd. Daarnaast was het ongewis of Sportvisserij Fryslân de gehele uitzetting zou bekostigen of niet. Na twee keer een schriftelijke motivatie te hebben ingediend met daarin steekhoudende argumenten, werd door het bestuur besloten dat Hengelsportverenigingen financieel moeten blijven bijdragen.
Door de vertragingen kon niet eerder een afspraak worden gemaakt met de karperleverancier CarpFarm. De uiteindelijke uitzetdatum werd eind december. Dat bleek voor een aantal commissieleden nou net het weekend te zijn dat zij met hun gezinnen/vrouwen/vriendinnen een weekendje weg gingen. Dus geen optie. Dat betekende dus ook dat er in 2014 geen uitzetting zou zijn. In overleg met Sportvisserij Fryslân en CarpFarm is de uitzetdag doorgeschoven naar 2015, mind ijs en weder dienende.
Kort daarna werd ik gebeld door Koos Walters van CarpFarm. Hij wilde op korte termijn leveren. Of 10 januari een goede optie zou zijn. Natuurlijk, kom maar op met die vissen!
Het licht gaat dus eindelijk groen. Dan is het meteen alle hens aan dek. Tussen kerst en oud en nieuw zaten dan ook de leden van de Commissie SKP Friese Boezem een avond gezellig bij de kerstboom bij mij thuis alles door te spreken en de taken te verdelen. Lijkt simpel, maar neem maar van mij aan dat het juist aankomt op goede afspraken, vertrouwen en details. Peter Miedema en André Bosma controleren al het uitzetmateriaal op compleetheid en bruikbaarheid. Peter regelt ook het transport en de chauffeurs. En passant ook nog even extra watertanks nu de transportcapaciteit van 2 naar 3 vrachtwagens gaat. Arjan Verkoelen aka Smikkelbeer werpt zich op als inkoper van de lunch en ik mag me bezig gaan houden met de routeplanning, volgorde aflevering en takenverdeling onder de vrijwilligers.
Een uitzetdag valt en staat met een goede planning, maar ook met het aantal vrijwilligers. Een oproep van Arjan op Facebook levert 12 aanmeldingen op. HSV Ons Genoegen heeft ook een half peloton vrijwilligers klaar staan en via een mailoproep van de KSN regiobestuurders stromen gelukkig de aanmeldingen binnen. In de week voorafgaande aan de uitzetdag zit ik op bijna 60 vrijwilligers. Toch wel fijn om te constateren dat er veel karpervissers zijn die onze initiatieven willen ondersteunen. En laat ik eerlijk zijn: zonder handjes kun je het wel vergeten om zoveel karpers te registreren en uit te zetten op verschillende locaties.
De planning kost mij de nodige hoofdbrekens. Hoe kun je de middelen zo effectief inzetten en welke route en volgorde is het meest kostenbesparend? Omdat ik in 2013 deze exercitie al eerder heb gedaan, buy cialis kan ik dit keer redelijk vlot de beste optie formuleren. Maar tevens moet ik ook nadenken over alternatieven, mocht een vrachtauto door pech uitvallen en dergelijke.
In de laatste twee dagen krijg ik een behoorlijk aantal afmeldingen van vrijwilligers die zich in eerste instantie hebben opgegeven. Ziekte, werk en gezinsverplichtingen wordt als reden gegeven. Tot overmaat van ramp zijn de weersvoorspellingen ook ronduit slecht: storm met uitschieters van boven de honderd kilometer per uur. In de wetenschap dat we de gehele dag aan het water, aan de rand van het dorp Wergea volledig onbeschut staan, ontstaat wel een dilemma. Gaan we door of blazen we de gehele exercitie af? In overleg met André besluit ik om toch door te gaan. Gezien de verwachte windrichting, bedenk ik mij dat als we een rij auto’s als windbrekers gaan gebruiken we de registratiesteams (twee stuks) redelijk beschut hun werk kunnen laten doen.
Op hetzelfde moment krijg ik een telefoontje van Peter Miedema. Gezien de verwachte weersomstandigheden heeft hij via een zakenrelatie een schaftkeet geregeld. Die kunnen we gebruiken om soep en broodjes worst klaar te maken en koffie te zetten. De geplande cateringtent blijft thuis. Kijk, dat moet je nu hebben. Iemand die meedenkt en met de juiste oplossing komt.
De dag voor de uitzetdag loop ik alles nog even door en print het draaiboek uit. Niet dat ik het nodig heb – ik heb alles in mijn hoofd te zitten – maar als er wat met mij gebeurd, kan André Bosma meteen het stokje overnemen. ’s Middags krijg ik een app van Arjan met daarin een foto van een overvolle winkelkar. Hij heeft één van de lokale supermarkten volledig gestript vwb de blikken soep, blikken knakworst en zakken met witte bollen. Zo te zien kan hij een heel bataljon van eten voorzien. Geen halfslachtig werk dus. Later meldt Cock zich ook. Hij heeft de locatie bekeken en van allerlei rotzooi ontdaan. Verder meldt hij dat de schaftkeet is afgeleverd. Alleen hij kan de sleutels van de keet niet vinden. Ik met Peter bellen. Die is vandaag afwezig. Shit! Gelukkig snappen de mensen op zijn kantoor de urgentie en geven mij een alternatief telefoonnummer. Na wat heen en weer bellen krijg ik eindelijk Peter aan de lijn. Die belt de eigenaar van de keet op en een kwartiertje later is het probleem opgelost.
’s Avonds bestudeer ik de weersvoorspellingen voor de volgende dag. ’s Ochtends blijft het droog en trekt de westenwind aan tot kracht negen. Rond het middaguur zullen de buien arriveren en aansluitend zal de wind naar het noordwesten draaien en afnemen in kracht. En wellicht zal dan een mager zonnetje door breken. Ik heb dan ook meteen in de gaten dat we in de ochtend run de druk op de registratieteams moeten houden. Als rond de middag de vermoeidheid gaat toeslaan en daar ook nog een verslechtering van de weersomstandigheden bijkomt, gaat de snelheid eruit met als gevolg dat het een lange dag zal worden. Per slot van rekening moeten we bijna 3000 kg karper registreren. Dus zaak om zoveel mogelijk in de ochtend run te registeren.
Na de koffie de spullen in de auto laden en alles is klaar. Toch heb ik het gevoel ‘iets’ vergeten te zijn, alleen kan ik niet bedenken wat het is. Nog even een programma op TV kijken en naar bed.
Voor mijn gevoel ben ik nog maar net in dromenland als om 05.00 uur de wekker afgaat. Ik hoor de wind al om het huis heen bulderen. Na het standaard ritueel zit ik een half uurtje later aan de gebakken eieren en de eerste kop koffie van vandaag. Ik weet uit ervaring dat ik de komende uren geen tijd heb om de inwendige kachel bij te vullen dus nu eerst ervoor zorgen dat de maag stampvol zit. Aansluitend de auto in en rij ik naar Wergea. Op de snelweg heb ik de harde wind in de flank van de auto. Ik moet met beide handen sturen om het spoor te houden. Gelukkig kom ik zonder gedonder op de locatie aan. Cock komt net aangereden en ook een andere vrijwilliger uit Leeuwarden is ruim op tijd aanwezig. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het tien voor half zeven is. Voor de zekerheid vraag ik Cock of alles op deze plek schoon is en dat er geen obstakels zijn. Volgens hem hoef ik niks te vrezen. Ik rijd de auto naar het einde toe zodat de volgende auto’s kunnen aansluiten om zo een windscherm van geparkeerde auto’s te vormen. Op het moment dat ik de laatste meter rij, half op de bestrating en half in de berm, hoor ik iets met veel lawaai schuren, rechtsonder de auto. Ik trap direct op de rem en zet de versnelling in de achteruit om voorzichtig los te komen van het obstakel welke kennelijk onder mijn auto zit. Het gekras en geschuur klinkt nog harder. Stoppen en de versnelling weer in zijn één gezet. Met veel kabaal kom ik los en stop de auto. Zaklamp erbij en ik inspecteer meteen de onderkant van de auto. Al gauw zie ik wat het kabaal heeft veroorzaakt. Een opsluitband steekt scheef uit de grond en daar ben ik met een stuk bodemplaat overheen gegaan. Op wat krassen na zie ik geen schade. Ik wijs Cock er fijntjes op dat hij echt toe is aan een nieuwe bril. Die is een stuk goedkoper dat een nieuwe bodemplaat van mijn auto.
Als snel arriveren de vrijwilligers en onder leiding van de commissieleden worden alle spullen uit de vrachtauto’s geladen en de registratiestraten opgebouwd. Als laatste willen we de opvang en transportbakken met water vullen. Helaas wil de nieuwe industriële pomp geen water aanzuigen en moeten we gebruik maken van de pomp die CarpFarm heeft meegenomen.
Tegen de tijd dat het licht begint te worden, staat alles klaar en kan ik de taken aan de aanwezig vrijwilligers bekent stellen. Helaas blijken een aantal mensen – zonder zich af te melden – niet aanwezig zijn. Ik vind daar wel wat van (afspraak = afspraak) en ben eventjes teleurgesteld dat deze mensen niet de moeite nemen om zich af te melden. Gelukkig waren er ook vrijwilligers aanwezig die zich niet hadden aangemeld, maar door hun vismaten waren overgehaald om mee te gaan. Klasse!
En dan begint even een moeilijk half uurtje. De beide registratieteams onder leiding van Florian en Erwin moeten gaan draaien. Iedereen moet er even inkomen. Dat vraagt even wat geduld en overleg. Maar als het dan draait, gaat het als een goed geoliede machine.
De eerste geregistreerde vissen worden naar de verschillende karperputten gebracht. De eerste auto met op de kar een transportcontainer gaat naar het noorden van Fryslân (Jan Boomsma en Mathijs Jansma). En de tweede naar het zuiden (Pa Bosma en Mark de Lange). In alle putten worden een afgemeten aantal schubkarpers en spiegelkarpers uitgezet voor het twee opvolgende jaar. Dit moeten de karpers van de toekomst worden op deze putten. Mooie is dat bijvoorbeeld op de natuurplas van de Kleine Wielen een echte lederkarper is uitgezet. Dus qua diversiteit is de toekomst gegarandeerd.
Nadat beide auto’s zijn vertrokken, is het de beurt aan de HSV Heerenveen. Nadat de vrachtwagen met de nieuwe lichting spiegelkarpertjes is beladen, mag Henry van der Wal als penningmeester van deze vereniging de vissen meenemen naar de twee uitzetlocaties nl. het Tjeukemeer en Langweerder Wielen. Vervolgens zijn de spiegelkarpers aan de beurt voor HSV Leeuwarden. Een tiental exemplaren worden ter plekke uitgezet en een ander deel gaan naar de Dokkummer Ee in Dokkum.
Gelijkertijd worden de spiegels voor de kleivaarten in de Bildthoek geregistreerd. HSV De Deinende Dobber is al jaren een trouwe sponsor en ook nu gaan een flink aantal vissen die kant op en dat is mede te danken aan het lobbywerk van André Bosma.
Terwijl iedereen hard aan het werk is, trekt de wind aan en hebben de schuiltentjes achter de auto’s het zwaar te verduren. Gelukkig houden de scheerlijnen het en blijven de haringen in de grond vastzitten. Af en toe word je door de rukwinden bijna omver geblazen maar gelukkig gebeuren er geen persoonlijke ongelukken.
Even later arriveert Omrop Fryslân om een reportage te maken van het hele gebeuren. En natuurlijk mag ik voor de camera in mijn beste Fries e.e.a. uitleggen en toelichten. Aansluitend wordt het hele verhaal nog eens dunnetjes overgedaan voor de radio-uitzending. Hoewel er altijd mensen zijn die cameraschuw zijn, vind ik wel aardig om te doen, al is het elke keer wel hetzelfde liedje afspelen.
Rond twaalf uur stoppen we er tijdelijk mee zodat iedereen de kans krijgt om even bij te tanken en bij te kletsen. De broodjes worst, soep en koffie worden in rap tempo verorberd. In het westen wordt de lucht steeds donkerder en ik voel al aankomen wat er staat te gebeuren. Niet veel later begint het te regenen en nemen de rukwinden toe zoals de weermannen en vrouwen gisteravond voorspelden. Alle spullen moeten worden verankerd en toch kunnen we niet voorkomen dat er kratjes het water inwaaien (hebben we later uit het water kunnen vissen).
Voor de vrijwilligers is het opnieuw opstarten niet makkelijk. De maag vol, de vermoeidheid en de natte en koude regen maken het er niet leuker op. Gelukkig zijn we over de helft en zijn de loodjes zwaar. Ondanks de storm gaan de meesten gewoon door. Voor diegenen die zo eigenwijs waren om geen waterdichte kleding mee te nemen, is het bikkelen. Die zijn een ervaring rijker.
Vrij vlot kunnen we ook de geregistreerde vissen voor HSV Idaerderadiel (Grou) afleveren. Folkert Reitsma met zijn mede bestuursleden zetten de vissen uiteindelijk uit bij Irnsum en Nes. Wat ik persoonlijk geweldig vond, is dat Jelke Pijl ondanks het slechte weer en zijn hoge leeftijd toch maar weer kwam kijken. Hij werd bijna door de straffe wind omver geblazen. Petje af voor deze oude baas en zijn bijdrage aan de HSV.
Als één na laatste batch de spiegels voor HSV Ons Genoegen (Makkum). Hoewel niet de grootste vereniging van Fryslân is het een actief en fanatiek clubje. Zoals eerder opgemerkt, waren zij met de grootste groep vrijwilligers aanwezig en ondanks dat hun financiële begroting niet groot is, doen ze de laatste jaren trouw mee aan de SKP Friese Boezem.
Terwijl de buien afnemen en de wind begint te draaien, kunnen we eindelijk beginnen met het registreren van de spiegelkarpers voor de KSN regio. Deze vissen zullen worden uitgezet in het Slotermeer. Omdat de vissen gemiddeld kleiner uitvallen dan verwacht, moet nog een behoorlijk aantal vissen worden geregistreerd en ongeveer 6 volle transportbakken kunnen in de vrachtwagen worden geladen. Daarna is het alle gebruikte materialen en dergelijke schoon spoelen en opruimen. De vrijwilligers waren het blijkbaar zat want in een recordtempo is dit klusje geklaard en nemen we van iedereen afscheid. Alleen voor mij en Cock en nog twee liefhebbers is de dag nog niet om want we moeten de vissen nog uitzetten op het Slotermeer en dus rijden we achter de vrachtwagen aan naar Sloten.
Net buiten Sloten bij een jachthaventje laden we de vrachtwachtwagen uit en kiepen we de spiegels onder een flauw en waterig zonnetje in het water. Een half uurtje later is dit klusje ook geklaard en praten Cock en ik nog even na onder het genot van een laatste kop koffie. Aansluitend breng ik Cock thuis en kan ook ik naar huis. Precies twaalf uren later stap ik mijn huis weer binnen. Behoorlijk moe maar voldaan. Alles is goed verlopen, geen ongelukken en tevreden gezichten.
Zijn er dan geen kritiekpunten? Zeker wel. Hoewel ik tevreden ben over het formaat van de geleverde spiegelkarpers (meer vissen voor hetzelfde geld), ben ik minder tevreden over de beschubbing. De vorige levering (eind 2013) was op dat vlak veel beter. Ik weet dat de kweker in Frankrijk bezig is met het kweken van beter beschubde spiegels. Hopelijk komen die dan eind dit jaar dan wel in 2016 vrij.
Tweede kritiekpunt is dat de vissen veel meer beschadigd waren dan normaliter. De vissen bleken al sinds donderdag al in de transportbakken te zitten. En als ze dan zaterdag worden afgeleverd, blijkt dat twee dagen verblijf in die bakken toch de kwaliteit geen goed te doen.
Zo’n uitzetdag is voor ons als kleine commissie een mega logistieke operatie. Maar als je met een paar slimmeriken en regelneven bij elkaar gaat zitten en de zaken tot in de details voorbereid, dan is het prima te doen. Zonder iemand tekort te willen doen, wil ik toch een paar mensen eruit lichten. Als eerste Peter Miedema van Peter’s Hout. Hij heeft alle logistieke middelen geregeld. Denk hierbij aan de drie vrachtwagens met chauffeurs die geheel vrijwillig op hun vrije zaterdag kwamen ondersteunen. De waterpompen en aggregaten en al het uitzetmateriaal die in prachtige kisten – die door Peter zijn gemaakt – worden opgeslagen. De 17 transporttanks die hij heeft geregeld. Als tweede Arjan Verkoelen. Onze Smikkelbeer heeft voor de catering en al het kookmateriaal gezorgd. En zelfs zijn vriendin Corienne heeft een paar uren meegeholpen in de catering. Als derde André Bosma, altijd rechttoe-rechtaan is in zijn opvattingen en mijn adjunct als het gaat om SKP Friese Boezem. Dan de verenigingen die elk jaar weer enthousiast meedoen en financieel ondersteunen. Sportvisserij Fryslân, niet alleen het bestuur maar vooral ook Germ Zeephat, Pyt Achenbach en Albertje Hoff, de beleidsmedewerkers. Altijd enthousiast en meedenken in oplossingen.
Als laatste wil ik al die vrijwilligers bedanken die zonder morren de slechte weersomstandigheden hebben getrotseerd en waarvan enkele tot op het tandvlees moesten gaan met het sjouwen van kuipen met vissen. Allemaal hard werkend voor het goede doel.
We zijn nu 10 jaar bezig met de herintroductie van de spiegelkarper in de Friese Boezem. De eerste vruchten van al onze inspanningen laten zich al zien. Maar om een goede toekomst voor deze type karper te kunnen garanderen, moeten we door. Gelukkig hebben we toestemming om tot 2025 door te gaan. En als het lukt zal tot 2045 de spiegelkarper in de Friese Boezem vertegenwoordigd blijven. Dan ben ik allang met pensioen. De spiegelkarpers zijn dan gewaarschuwd; deze grijze man gaat dan nog fanatieker ze achter de schubben aan zitten!
