Na vier keer voeren in vijf dagen tijd heb ik de karperuitrusting weer in de boot geladen. Deze sessie begint waarmee de vorige eindigde: regen. In de spoelende regen moet ik alles opzetten. Dan kom ik tot de ontdekking dat mijn waterdichte vistas niet zo waterdicht is als door de fabrikant geclaimd. Diverse spullen zijn nat geworden. Daarnaast blijkt ook de hoes om de slaapzak niet meer waterdicht te zijn. Dus een gedeelte van de slaapzak nat. En als ik ergens een pesthekel aan heb, remedy dan is het wel een natte slaapzak.
Omdat ik pas aan het begin van de avond op de stek ben, heb ik alle tijd om de spullen in orde te maken. Het heeft in het geheel geen zin om zo snel mogelijk uit te varen want de meerkoeten zijn weer voltallig present. Ik gebruik de laatste anderhalf uur licht om onderlijnen te knopen en te eten. Zo rond half acht vaar ik de drie stokken uit en ben daarmee net voordat het donker wordt klaar. Het is lekker rustig. Geen boten in de buurt en alleen een groep ganzen die af en toe moord en brand schreeuwen. Ik vind het wel prima.
Drie dagen geleden heb ik ‘s middags gevoerd. En terwijl ik weer richting haven koerste, zag ik weer vlak voor me een sloepje vol op het stenen eilandje knallen. Uiteraard zat de boot vast. Ik heb ook deze mensen maar even geholpen en ze gesleept. Zij blij en wat wijzer geworden voor wat betreft onderwater obstakels.
Afgelopen maandag even wezen kijken bij Arjan. Hij zat nabij Leeuwarden te vissen en Ed Skillz zou een nachtje met hem mee vissen. Ik heb Ed nog maar één keer ontmoet, cure dus een mooie gelegenheid om hem eens beter te leren kennen. Ik weet niet wat dat is met die Amsterdammers. Geeft hij aan dat hij ’s ochtends rond tienen in Leeuwarden zal zijn, blijkt dat hij pas ’s avonds tegen achten arriveert. En dan twee uren bezig zijn om de spullen in orde te maken. Na elven kon Ed pas zijn drie stokken uitvaren. Ik denk niet dat hij zich een bal van mijn cynische opmerkingen heeft aangetrokken. Trouwens, hij had wel peppiespullen bij zich. We zijn hier in het Noorden erg georiënteerd op de spulletjes van Fox, Korda en Nash, maar Avid Carp komt eraan!
Vingen ze nog wat? Een schub van een pond of twintig, een snoek die gelukkig voor hen bij de boot losschoot en nog twee losschieters tijdens de dril. Dat is dan wel mooi verdomde pech. Afijn, clinic de mannen hebben ze zich vast wel vermaakt.
Gedurende de avond blijft het stil. Af en toe trekt de zuidwestenwind aan als een bui nadert. Ik moet nog denken aan de mail die ik vorige week van Peter Miedema kreeg: Schups van 30,32, 36, 39 en spiegel van 46 pond! Ik dacht toch echt dat hij een geintje maakte. Bleek niet zo te zijn. Dan de gedachte dat het wellicht plaats heeft gehad op een betaalwater met bijgevoerde karpers. Bleek ook niet zo te zijn. Peter en zijn vismaat hadden twee weken gevoerd met Sunrise Baitservice boilies op een karperput waarvan we wel weten dat er mooie karpers zwemmen. En beide mannen waren dus op de juiste tijd op de juiste stek gaan vissen. Twaalf uur later spierpijn en een sessie om nooit te vergeten. En voor zover ik weet de beste sessie die ooit iemand in Friesland heeft gehad. Peter, bij deze: Goed gedaan! Respect.
De gehele avond blijft het stil op wat regenbuien na. Ik lig aan het einde van de avond dan ook vlot in de slaapzak. Helaas zijn de steekmuggen erg actief en ik ben dan ook een uurtje zoet met het uitroeien van die beesten die onder de kap rondzwermen. Uiteindelijk kan ik rustig maffen zonder regelmatig gestoken te worden. Rond vijf uur krijg ik een zakker op de linker hengel. Na de aanslag geen contact. Verdorie, het lijkt wel een kopie van de vorige keer. Bij inspectie van de onderlijn blijkt de haak bot en zit op de haakpunt een trosje mosselen. Zou dat verklaren dat ik geen contact maakte met de vis? Lijkt me sterk. Ik vermoed dat ik de mosseltjes gewoon opgepikt heb in de eerste meters opspoelen van de lijn. Maar goed, nieuwe onderlijn eraan en opnieuw uitvaren. Op de stek aangekomen, vaar ik heel langzaam. Aangezien ik weldegelijk een aanbeet van een karper (dat neem ik maar aan) heb gehad, kan die best nog in de buurt zijn. Net achter het talud zie ik inderdaad een groot solitair symbool op het display. Zou dat ‘m zijn? Geen idee. Maar je weet nooit of deze vis aan het azen is, dus ik doe het heel rustig aan met het positioneren van het haakaas. Aansluitend maar weer de slaapzak in en hopen op een tweede kans.
Rond de klok van achten, word ik gewekt door een zakker op de linker hengel. Voordat ik wil aanslaan, zie ik de club meerkoeten op de plek duiken. Dus die hebben mijn haakaas gevonden. Het daaropvolgende half uur, mag ik enkele keren een zakker registreren zowel op de linker als op de middelste hengel. Uiteindelijk let ik er niet op en laat de lijnen slap hangen.
Plotseling wordt de lijn van de middelste hengel strak getrokken en is er paniek op de plek waar het haakaas ligt. De meerkoeten beginnen te krijsen en duiken op een soortgenoot. Omdat de hengel op de steunen staat te stuiteren, pak ik die op en maak contact met hetgeen wat aan de haak is blijven plakken. Binnen twee seconden heb ik in de gaten wat er aan de hand is: ik heb één van die beesten aan de haak te hangen. Langzaam pomp ik de vogel naar de boot. Blijkbaar heeft ie vrienden onder zijn soortgenoten want een stuk of zes zwemmen met hem mee. Maar als ze binnen een straal van tien meter van de boot komen, draaien ze om en met veel herrie zwemmen ze terug naar de rietkraag, hun vriend in de steek latend.
Als ik de vogel bij de boot heb, zie ik dat de haak precies in de schouder zit tussen vleugel en lichaam. Hoe dit op te lossen? De onderlijn doorknippen? Met een tangetje proberen de haak los te wippen of de vogel met het schepnet binnenboord te halen? Ik kies voor optie twee. Met de arterieklem in de hand probeer ik zo goed als zo kwaad bij de haak in de buurt te komen. Ik word natuurlijk venijnig in mijn hand gepikt. Dat doet niet zeer totdat het beest zijn poten gaat gebruiken. Die grote klauwen voel je wel. Dus vervalt optie twee en stap ik over op optie één. Met een vlotte beweging kan ik de onderlijn net boven de haak afknippen. De meerkoet zwemt meteen weg met een piercing rijker.
Even voor de duidelijkheid: ik ben er niet op uit om die beesten met opzet te vangen. Ik ben gast in hun leefgebied en heb me maar aan te passen. Natuurlijk is het klote dat ze jouw gevoerde boilies opvreten, maar geef ze eens ongelijk. Het is een makkelijke en smaakvolle hap. Beter dan die half verrotte rommel wat ze normaliter eten. En die haak? Daarvan vermoed ik dat die binnen twee weken weg is; die zweert er vanzelf wel uit.
Ik heb de hengel net weggezet of ik zie commotie op de plek waar mijn linker hengel ligt. De slappe lijn wordt strakgetrokken en de waker blijft tegen de hengel plakken. “O nee hè, niet de volgende meerkoet,” zeg ik hardop en terwijl ik dat zeg begint de vrijloop lijn af te geven. Verdomd, geen meerkoet maar een aanbeet!. Binnen een seconde sta ik met een kromme hengel en even tikt de slip, voor mij een teken dat er echt geen meerkoet aan de haak hangt.
De vis zwemt gestaag naar rechts en ik kan maar met moeite lijn winnen. Dat noopt mij ook om de linker hengel onder de rechter hengel te vlechten om te voorkomen dat beide lijnen in elkaar verstrikt raken. Het gaat wonderwel goed en even later heb ik de karper bij de boot. In het steeds meer helder wordende water zie ik een spiegel zijn best doen om zich van de haak te ontdoen. En bij de eerste de beste poging dat de karper aan de oppervlakte komt, schuif ik het schepnet erom heen. Hebbes!
Op de onthaakmat blijkt de haak al uit de lip te zijn gevallen. Dat is dus mazzel hebben. Verder valt mij op dat de spiegel donker is gekleurd, mede door het steeds helder wordende water. Even later kan ik noteren: 69 centimeter en 15 pond en 4 ons. Een paar foto’s en terug het water in. Niet meer verwacht en toch nog gekomen.
Terwijl ik voor beide hengels de onderlijnen controleer, overdenk ik de situatie van zo even. Of de spiegel de vis is geweest die ik een paar uur eerder op het display heb gezien, weet ik niet. Wat ik wel zeker weet, is dat de spiegel gewoon is gaan azen tussen de duikende meerkoeten. Wellicht zijn ze elkaar op de plek gaan beconcurreren. Of dat zo is? Joost mag het weten.
Niet veel later pak ik in en vaar weer naar huis. Maar voordat het zover is, voer ik verspreid nog een halve emmer mais en tijgernoten en een paar kilo boilies. Morgen weer in de herkansing.
