1 November 2018

Deze week draaide de wind naar het noordoosten en voerde die koude poollucht aan Nederland binnen. De luchttemperatuur daalde ook naar soms 5 tot 6 graden overdag. De gevolgen voor de watertemperatuur laat zich raden. Met de ervaring van de vorige sessie en de dalende temperaturen, deze week besloten om heel spaarzaam te gaan voeren. Eerste dag ongeveer 1,5 tot 2 kilo verspreid gevoerd. Gros van de bollen zijn van groot formaat en dus het aantal bollen is flink minder dan als ik hetzelfde gewicht met kleine boilies zou gaan voeren. Dag twee zoals gewoonlijk overgeslagen en op dag drie maar maximaal 1 tot 1,5 kilo boilies gevoerd. Hoewel ik niet kan inschatten hoe de vreetmodus van de karpers zijn, ben ik niet bepaald optimistisch.

Ik heb ook een andere stek gekozen ten opzichte van de laatste sessies. Minder aanbeten en wel betere formaten, maar het is nog niet helemaal wat ik voor ogen had. Daarom toch maar besloten om naar het ‘oude’ deel terug te keren. Meer vanuit een opwelling dan tactisch beredeneerd.

Vandaag is de wind naar het zuidzuidoosten gedraaid. Daarmee ook weer ‘warme’ lucht aanvoerend. Natuurlijk heeft dat niet meteen effect op de watertemperatuur en aangezien het de komende dagen zo blijft, verwacht ik wel dat het een positief effect zal hebben, alleen niet nu. Het is zwaar bewolkt en is er regen voorspeld. Vandaag een vrije dag aangezien ik afgelopen weekend extra heb gewerkt. Ik wil op tijd starten alleen lukt het door allerlei privé verplichtingen helaas niet. Toch arriveer ik rond kwart voor drie op de stek. Meteen de kap omhoog getrokken aangezien de lucht steeds verder donkerder wordt. En inderdaad 10 minuten later begint het te regenen.

Tegen vier uur heb ik de hengels in een waaiervorm rond de karperboot te liggen. Eén hengel heb ik een snowman combinatie en de andere twee een 20 millimeter gewone boilie met een staafje kurk in het centrale hart. Dat maakt het haakaas wat lichter ten opzichte van de voer boilies. Afgelopen jaren blijkt het voor mij uitstekend te werken. Ik voer rond het haakaas heel spaarzaam een paar boilies erbij om een signaal te doen uitgaan. Daarnaast heb ik op een haak een kleine PVA kous geprikt met daarin verkruimelde boilies. Dat spul weekt gauw tot pulp in het water en trekt zo ook een klein spoor in het water. Dit alles om de aanwezige karpers te attenderen dat er wat ligt en wellicht ook om een aasimpuls uit te lokken. In theorie een prachtig verhaal maar of het ook zo werkt? De tijd zal het leren.

Deze week al vol in de voorbereidingen voor de karperuitzetdag van volgende week zaterdag. Er is al veel geregeld maar in de laatste week komt het erop aan. Vooral het aantal vrijwilligers die mee willen helpen, blijft altijd een onvoorziene factor. Ik merk dat veel Friese karpervissers het normaal beginnen te vinden dat karpers worden uitgezet en dat anderen het vuile werk maar moeten opknappen. Al is het een vrije mening, echt helpen doet het niet. Wil jij je eigen toekomst verzekeren dat er tegen dien tijd nog een mooi bestand op de boezem rondzwemt, dan zul je zelf ook nu moeten investeren. Klinkt allemaal negatief, maar het is wel de praktijk. Gelukkig zijn er ook mensen die daadwerkelijk hun handen uit de mouwen willen steken en mee willen helpen. Maar de grootste schreeuwers zie je die dag niet. Zeker bang dat ze nat en koud worden. Ach…

Het is aan het eind van de middag al snel donker. Dat komt mede door de zware bewolking en de regenbuien. Het is weer tijd van de lange nachten en korte dagen. Ook de tijd om de Heatbox 2000 met gasfles mee te nemen. Dat scheelt niet alleen kou maar vooral condens onder de kap. Als je niet oppast, worden de spullen onder de kap net zo nat als er buiten. Ik heb dat ding nu een jaar of 3. Niet goedkoop maar wel elke euro waard. Extra veiligheid erop en een thermostaat. Eenmaal geïnstalleerd hoef je er niet naar om te kijken. Voordeel is dat je (thee/koffie)water er ook op kunt verwarmen in je fluitketeltje zonder daarvoor een andere (gas)brander mee te hoeven slepen. Een aanrader wat mij betreft.

IMG_0266

Rond de klok van negenen regent het nog steeds en is de wind meer naar het zuidoosten gedraaid. Plotseling krijg ik een paar piepen op de middelste hengel: een zakker. En als ik me naar de deur van de kap beweeg om de rits omhoog te trekken, stopt de waker met zakken en wipt omhoog. Even een paar piepen die daarna overgaan in een permanente fluittoon. Twee seconden later sta ik met een kromme hengel in mijn handen. En even trekt de karper aan de andere kant van de lijn behoorlijk waardoor de slip begint te tikken. Daarna hoekt de vis om koers naar links te zetten. Op de lengte van de lijn zwemt de karper verder naar links. Ik voer de druk voorzichtig op en probeer wat lijn terug te winden. Dat gaat maar verrekte moeizaam. En terwijl ik probeer de karper te lokaliseren, zie ik de hengeltop steeds verder naar links toe wijzen. Direct heb ik in de gaten wat de karper van plan is: naar de overhangende boom toe. Shit! Ik voer nog verder de druk op, beseffend dat de druk op de haak ook zijn grenzen gaat bereiken. Maar helemaal niets doen is geen optie en sta ik over enkele seconden sowieso met lege handen. In een alles-of-niets poging leg ik de hengel vlak en trek die in een hoepel in een poging de karper af te stoppen. Net een voor de overhangende boom keert de karper en zwemt weer het wijd op. Ik maak meteen gebruik van de mogelijkheid om lijn op te spoelen en druk op de karper te houden. Dat lukt. Gelukkig maar want niet veel later keert de vis en zwemt weer naar de eigen kant toe. Duikt achter een pol riet en ik kan niets anders doen dan mijn positie te verhogen en daardoor de hoek op de vis te vergroten. Ik bereik ermee dat ik de karper niet verder de rieten in laat zwemmen en meer en meer mijn kant op kan dirigeren.

Een tiental seconden later heb ik de karper onder de hengeltop. Ik verlaag de druk door de slip wat losser te zetten en de karper maar verder zijn of haar gang te laten gaan. Dat betekent wat uitvallen van links naar rechts, van mij af of proberen onder de boot te zwemmen. Het haalt niets uit want na 6 minuten in totaal, kan ik het net onder de karper schuiven. Op de onthaakmat mag ik een prachtige spiegelkarper verwelkomen. Mooi van kleur en strak in het vel. Even later weet ik ook welke cijfers ik aan de spiegel kan koppelen: 78 centimeter en 25 pond en 4 ons. Ik wil een paar mooie foto’s van de spiegel hebben en met het resultaat van de afgelopen keer in mijn hoofd (slechte belichting van de schub), besluit ik om de spiegel in een retention sling te bewaren tot het juiste ochtendlicht. Vijf minuten later is dat klusje geklaard en heb ik de onderlijn vervangen. Het hele systeem wat ik gebruik (geen vast lood meer) levert keer op keer mijn vissen op. Zou ik het nu een beetje voor elkaar hebben?

IMG_3187

Tegen elf uur kan ik de ogen niet meer open houden. De drukke week, de warmte van de Beatbox en het feit dat ik een prachtige karper in de knip heb, doet me besluiten om de slaapzak op te zoeken. De regen tikt nog steeds ritmisch op de kap van de boot en dat zal er ook wel voor zorgen dat mijn oogleden zwaar zijn geworden. Binnen een half uur lig ik in dromenland. Af en toe word ik wakker en ‘ergens’ in de nacht merk ik dat de wind is gedraaid want de golfjes tikken tegen de neus aan. Het zal wel. Omdraaien en verder maffen.

Plotseling word ik definitief wakker gemaakt. Niet door de wind of regen, maar door een trage oploper op dezelfde middelste hengel. Terwijl het nog pikkedonker is en ik echt geen besef van tijd heb, duik ik uit de slaapzaak mijn sloffen in, trek de rits omhoog en kruip onder de kap vandaag met de regenjas in mijn hand. Buiten de kap doe ik de capuchon op mijn hoofd en pak de hengel van de steunen. Meteen contact met de karper en trekt zowaar flink wat meters van de spoel. Dat geeft mij de tijd om mijn armen één voor één in de mouwen van de regenjas te steken en de klittenband van de jas dicht te wrijven. Daarna concentreer ik me op de dril.

De karper komt tot stilstaand en slaat af naar rechts. Ook nu weer probeer ik meteen lijn op te spoelen. Dat lukt eigenlijk vrij gemakkelijk en ik merk dat ook deze karper koers heeft gezet naar de rietkraag  rechts van mij. Ik voer de druk verder op en kan weer een paar meter lijn opspoelen. Zoals verwacht duikt de karper de rietkraag in, maar ik geef de vis geen enkele ruimte. Gelukkig voor mij bevalt het kennelijk de karper niet en draait om. Ik maak meteen gebruik van de situatie en pomp de vis in mijn richting. Onder de top begint weer het spelletje van geven en nemen. Ondertussen sta ik nog steeds in de regen te drillen. Echt fijn weer is het niet, maar super koud is het ook weer niet. De karper blijft diep zwemmen, althans net boven de bodem want ik zie geen kringetje of wat dan ook. Ik heb ondertussen wel in de gaten dat ik weer met een pracht exemplaar van doen heb.

De minuten tikken weg. Tien minuten, vijftien minuten, negentien minuten en nog steeds geen teken van de karper zelf. Ik moet zelfs een paar keer de hengel overgeven naar de andere arm om verzuring van de rechterarm te voorkomen. Tjonge jonge, wat een conditie heeft deze karper! Of doet de karper het op gewicht? Maar wat heb ik dan aan de haak te hangen? Nog steeds ben ik het besef van tijd kwijt. Ik heb geen idee hoe laat het is. Het kan een uur of twee zijn , maar voor hetzelfde geld is het zes uur. Echt boeien doet het me niet. Ik sta te drillen en ik wil deze vis niet verspelen. Ik moet mijn hoofd erbij houden.

In het donker zie ik eindelijk de eerste tekenen dat de karper moe begint te worden. De eerste kolken aan de oppervlakte. Voor mij het teken om de hoofdlamp aan te knippen om nog een beetje beeld te krijgen hoe de vlag erbij hangt. Niet veel later zie ik ook dat ik met een spiegelkarper van doen heb als de rug van de vis even het oppervlakte doorklieft om vervolgens weer de diepte in te duiken waardoor de slip weer begint te tikken en een meter lijn van de spoel verdwijnt. Toch lijkt het einde in zicht want als de kop van de karper boven het water uitsteekt, trek ik de karper boven het net en laat haar erin zakken. YES! Die is binnen.

Als ik het net naar me toe trek en even een blik werp wat onderin dobbert, dan weet ik dat ik niet met een dikke twintiger te maken heb, maar met een veel groter exemplaar. Ik laat het schepnet nog even met rust en geeft mij de tijd om de onthaakmat te pakken en ook een tweede retainer klaar te leggen. Geeft de spiegel even de tijd om bij te komen. Na een minuut of wat waarin ik mijn hartslag ook weer wat naar beneden probeer te krijgen, trek ik de armen uit het spreidblok, rol het net een stukje op en til met twee armen het hele zaakje binnen boord. En dan weet ik ook hoe laat het is. Dit wordt waarschijnlijk de zwaarste vis van dit seizoen.

De haak zit perfect in de onderlip en de 20 millimeter boilie bungelt nog aan de haar. Ik slinger het hele spul met lood en al het water in en weet daardoor zeker dat het me niet in de weg ligt. Daarna meet ik de spiegelkarper. Die is 89 centimeter lang. Daarna hang ik haar in de weegzak aan de unster. De naald van de weger schiet door en blijft heen en weer bewegen tegen rond de 40 pond. Maar door de spanning kan ik de weger niet echt stil houden. Ik laat even de weegzak zakken zodat de karper weer op de mat ligt. Ik haal drie keer goed adem en lift de weegzak met karper nogmaals. Dit keer heb ik mijn emoties onder controle en besluit dat de spiegel 39 pond zwaar is. Wellicht een 100 gram zwaarder, maar dat maakt me niet uit. Nu ben ik een Pietje Precies, toch kies ik voor veilig en houd het op 39 pondjes. Daarna steek ik mij vuist de lucht in om daarna de vis in de retention sling te laten glijden. Voorzichtig hang ik haar over boord in het water en leg vijf knopen in het touw om te voorkomen dat er iets mis zou kunnen gaan.

IMG_3166

Eindelijk heb ik tijd om op mijn horloge te kijken. Terugrekenend kom ik op een tijdstip van net voor vijf uur dat de beetmelder begon te piepen. Ik noteer alle bijzonderheden van de vangst in mijn logboek en maak de onderlijn weer in orde. Vijf minuten later ligt de hengel weer op de steunen en met rond het haakaas 10 voerboilies. Daarna de slaapzak in en proberen nog wat te slapen. Niet dat dit erg lukt want ik beleef de dril van minuut tot minuut opnieuw. Heerlijk dat karpervissen. En die regen? Who cares…

Kwart over acht word ik uit mijn mijmeringen gehaald door een kleine schubkarper die het haakaas heeft gevonden. Met 67 centimeter en 11 pond exact maak ik voor deze blog een foto van hem en zet de schub snel weer terug. De middelste hengel is verreweg favoriet deze sessie en ik heb het idee dat er nog meer karpers aan het rondscharrelen zijn in de sector waar ik de middelste hengel heb in te liggen.

IMG_3146

Ik krijg geen kans om de eerste krentenbol van de dag soldaat te maken want de rechter hengel mag in actie. Ik krijg twee piepen en de swinger tikt tegen de hengel. Omdat ik de hengeltop omhoog zie komen, pak ik de hengel en ram de haak verder in het vlees van de karperbek. Ik krijg wel een dreun terug en kan daarna redelijk makkelijk de karper mijn kant optrekken. Binnen een minuut zwemt de karper onder de hengeltop en al snel heb ik in het snotje dat dit keer weer een schubkarper aan het haakje hangt. Niet veel later ligt de schub op de onthaakmat. Qua bouw een echte boezemschub die ook nog 88 centimeter lang is. Helaas ontbeert door zijn vorm de kilo’s maar dat kan me niet zoveel schelen. Die buit heb ik toch al binnen. De schub weegt net iets meer dan 24 pond. Hoppa, weer een prachtig exemplaar in de pocket.

IMG_3155

Ik hang de schub even terug in het water en stel daarna de statieven en camera’s op. Na de schub fotografeer ik meteen ook beide spiegels. De kleinere hooggebouwde van de twee wil niet echt meewerken en ik heb mijn handen vol aan dat beest om een beetje fatsoenlijke foto te krijgen. De grote spiegel werkt keurig netjes mee en kan ik tenminste een paar goede foto’s met de zelfontspanner maken. Nadeel van zo’n foto- en filmcircus is dat alles onder de troep komt te zitten. Is het geen water, dan is het wel uitwerpselen van de vissen. En over mijn jas zullen we het helemaal maar niet hebben. Gelukkig is de wasmachine gewillig. En anderzijds kan het me ook niets schelen. Na deze sessie maken ze me de pis niet lauw.

Op driekwart van de ochtend vind ik het wel genoeg en ruim alles op. Ik check de watertemperatuur en die is zelfs met 0,3 graad gestegen gedurende de nacht. Ik concludeer ook dat ik er goed aan heb gedaan om de voerhoeveelheden flink terug te schroeven. Dat het de vorige sessie niet liep, is me nu wel duidelijk. Dat heb ik aan mezelf te danken gehad. Gelukkig nu de schade ingehaald. Volgende week zit ik krap in de tijd en de uitzetdag staat op de agenda. Of ik nog een nachtje kan pakken is nog even een onzekerheidje